Την Τρίτη 26 Αυγούστου, στις 10 π.μ., θα πραγματοποιηθεί αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση στην Plaza Morelos, στο Καράκας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη νέα επιθετικότητα των ΗΠΑ εναντίον της Βενεζουέλας. Το σύνθημα της συγκέντρωσης είναι: «Σηκώστε τις σημαίες: Να σταματήσει η ιμπεριαλιστική επιθετικότητα εναντίον της Βενεζουέλας! Έξω οι στρατιωτικές δυνάμεις του Τραμπ από την Καραϊβική Θάλασσα και τη Λατινική Αμερική!». Πρέπει να ενισχυθεί ένα αντιιμπεριαλιστικό κίνημα από τα κάτω, που θα συνδέει τον αγώνα ενάντια στην ξένη επέμβαση. Πρόκειται για ένα έργο που δεν θα κάνει ο Μαδούρο, πέρα από τις φλυαρίες και τις μεγαλόστομες εκκλήσεις του, καθώς υπογείως αναζητά και διαπραγματεύεται με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με στόχο να διατηρηθεί στην εξουσία και για να το πετύχει αυτό επιτίθεται στην εργατική τάξη και τον λαό.

Σε μια μακρά ομιλία διάρκειας άνω των 70 λεπτών κατά τη διάρκεια συνέντευξης τύπου στις 10 Αυγούστου, ο Τραμπ ισχυρίστηκε ότι η πρωτεύουσα της χώρας, η Ουάσιγκτον, «έχει καταληφθεί από βίαιες συμμορίες και αιμοδιψείς εγκληματίες, περιπλανώμενες ομάδες άγριων νέων, μανιακούς υπό την επήρεια ναρκωτικών και άστεγους. Και δεν θα το ανεχτούμε άλλο». Όλοι γνωρίζουν ότι όταν αναφέρεται σε «άγριους νέους», εννοεί τους μαύρους νέους. Με τον όρο «περιοχές με υψηλή εγκληματικότητα» εννοεί την μαύρη κοινότητα. Στη συνέχεια, ο Τραμπ διέταξε να ασκηθεί έκτακτη ομοσπονδιακή εξουσία σε μια αμερικανική πόλη με αποστολή δυνάμεων της Εθνοφρουράς στην πρωτεύουσα.

Μετά από δεκαετίες έρευνας της δυναμικής των κοινωνικών προσδοκιών με βάση το φύλο, η Stephanie Coonz προσφέρει μια μοναδική οπτική σχετικά με τις αντιδραστικές ιδέες που κυριαρχούν σήμερα στον mainstream λόγο...Η Coonz μίλησε στο Jacobin για τη διαρκή πολιτική σημασία του φύλου, την προέλευση των «παραδοσιακών» ρόλων ανδρών και γυναικών, τον τρόπο με τον οποίο ο καπιταλισμός διαμόρφωσε τις σύγχρονες προσδοκίες σε σχέση με το φύλο και πώς η νεοφιλελεύθερη οικονομική καταστροφή οδήγησε σε ένα υπαρξιακό αδιέξοδο, τροφοδοτώντας μια ανησυχητική αναβίωση των αντιδραστικών ιδεών για το φύλο, μισό αιώνα μετά το Δεύτερο Κύμα του φεμινισμού. 

Δημοσιεύουμε τις ανακοινώσεις των οργανώσεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στην Βενεζουέλα για την νέα ιμπεριαλιστική απειλή της κυβέρνησης Τραμπ κατά των λαών της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής. Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και η ανακοίνωση της Marea Socialista: «Όχι στον ιμπεριαλιστικό επεμβατισμό και όχι στον κυβερνητικό αυταρχισμό! Όχι στη γραφειοκρατία του Μαδούρο και όχι στον ιμπεριαλισμό της Μαρίας Κορίνα!»

Tomek Miroslav

Ο Ουκρανός καλλιτέχνης και αναρχικός Ντέιβιντ Τσίτσκαν έπεσε στο μέτωπο της Ζαπορίζια. Ο ριζοσπάστης καλλιτέχνης, του οποίου οι εκθέσεις δέχθηκαν επίθεση από νεοναζί που τις θεωρούσαν «αντιουκρανική προπαγάνδα», έπεσε πολεμώντας εναντίον των κατακτητών. Πίστευε ότι ως αναρχικός έπρεπε να βρίσκεται στο πλευρό των απλών ανθρώπων. «Γύρω μου πεθαίνουν άνθρωποι συνεχώς. Γενικά, η διάθεσή μου είναι ασταθής. Δεν είναι ζωγραφική...» Αυτό ήταν ένα από τα τελευταία μηνύματα που έστειλε ο Ουκρανός καλλιτέχνης και αναρχικός Ντέιβιντ Τσίτσκαν, ο οποίος από πέρυσι πολεμούσε στις τάξεις του ουκρανικού στρατού ως χειριστής όλμων, στον καλό του φίλο, τον κριτικό Κωστιάντιν Ντοροσένκο. 

Η ανάλυση και η θέση που θα αναπτύξω εδώ είναι ουσιαστικά αυτές που προωθώ εδώ και σχεδόν έξι δεκαετίες, από τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Μπορούν να βρεθούν στο αρχείο της Matzpen, της Σοσιαλιστικής Οργάνωσης στο Ισραήλ, η οποία ιδρύθηκε το 1962, αλλά δεν υπάρχει πλέον.Θα ασχοληθώ με το ερώτημα: ποιο θα ήταν ένα κομμουνιστικό, μαρξιστικό πρόγραμμα για την επίλυση της αποικιακής σύγκρουσης στο ισραηλινοπαλαιστινιακό ζήτημα. Θεωρώ ότι δεν χρειάζεται, για ένα ακροατήριο όπως αυτό, να εξηγήσω ότι πρόκειται πραγματικά για μια αποικιακή σύγκρουση, μια σύγκρουση που οφείλεται στην αποικιοκρατία. Αυτό δεν είναι μια αξιακή κρίση. Είναι γεγονός

Το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκαν άμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ των αντιπροσωπειών των ΗΠΑ και της Ρωσίας μπορεί να θεωρηθεί επιτυχία της εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν. Είναι σημαντική η αναγνώριση ότι ο πρωταρχικός στόχος της εισβολής στην Ουκρανία δεν ήταν ποτέ η προστασία των «ρωσόφωνων». Αντίθετα, ένας από τους κύριους παράγοντες που οδήγησαν σε αυτή την ατζέντα ήταν η επιδίωξη του Ρώσου δικτάτορα να αποκτήσει μια σφαίρα επιρροής που θα αναγνωρίζεται από τους ηγέτες του κόσμου. Ο Πούτιν επιμένει ότι η Ουκρανία δεν διαθέτει δική της εθνική κυριαρχία, αλλά κυβερνάται από κάποιο «Δυτικό» κατεστημένο, και ως εκ τούτου, κατά τη γνώμη του, έχει νόημα να διεξάγονται σοβαρές διαπραγματεύσεις μόνο με τις ΗΠΑ...

Μια λεπτομερής ανάλυση των θέσεων και των πρακτικών των χωρών μελών των BRICS σχετικά με τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα αποκαλύπτει μια κραυγαλέα αντίφαση μεταξύ της επίσημης ρητορικής τους, που συχνά επικεντρώνεται στο διεθνές δίκαιο, την πολυμερή προσέγγιση και την κυριαρχία των λαών, και των συγκεκριμένων ενεργειών τους…Στην πραγματικότητα, οι χώρες των BRICS δεν έχουν λάβει κανένα ισχυρό κοινό μέτρο: καμία κύρωση, καμία διακοπή των διπλωματικών ή οικονομικών σχέσεων, κανένα εμπάργκο, ούτε καν μια συμβολική αναστολή της συνεργασίας με το Ισραήλ.  Αντίθετα, για τις περισσότερες από αυτές, οι εμπορικές σχέσεις, ιδίως στους στρατηγικούς τομείς της ενέργειας, των τεχνολογιών παρακολούθησης, των υποδομών και των εξοπλισμών, συνεχίστηκαν και μάλιστα εντάθηκαν το 2024 και το 2025.

Ο λαός της Βολιβίας θα ψηφίσει στις 17 Αυγούστου, στις εκλογές για τον Πρόεδρο, τη Γερουσία και την Βουλή. Στις προεδρικές εκλογές, η αριστερά θα αποκλειστεί σχεδόν σίγουρα από τον πρώτο γύρο. Με το MAS σε κατάσταση αποσύνθεσης, οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν μια αντιπαράθεση μεταξύ της μετριοπαθούς δεξιάς και της άκρας δεξιάς, χωρίς ανανέωση των πολιτικών προσώπων των διαφόρων παρατάξεων. Υπάρχει η αίσθηση ότι βρισκόμαστε σε εκλογές που έγιναν πριν από περισσότερες από δύο δεκαετίες.

Στην τωρινή πιο αποτρόπαια φάση της σε ζωντανή μετάδοση γενοκτονίας των 2,3 εκατομμυρίων Παλαιστινίων στη Γάζα από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αυτό που η Jewish Voice for Peace αποκαλεί «τελική λύση» του Ισραήλ, συμπληρώνουμε 20 χρόνια από την ίδρυση του κινήματος BDS και επιβεβαιώνουμε όσο ποτέ άλλοτε τη συλλογική μας δύναμη στην απομόνωση του 77χρονου καθεστώτος αποικιακού απαρτχάιντ του Ισραήλ κατά των αυτόχθονων Παλαιστινίων. Πριν από είκοσι χρόνια, μας είπαν ότι είναι αδύνατο να ξεκινήσει ένα κίνημα για τα δικαιώματα των Παλαιστινίων που θα καλούσε σε μποϊκοτάζ, αποεπένδυση και στοχευμένες κυρώσεις κατά του καθεστώτος καταπίεσης του Ισραήλ.