Μαθήματα από το νοτιοαφρικανικό κίνημα κατά του απαρτχάιντ
Deaglan Godwin
Το σύστημα του νοτιοαφρικανικού απαρτχάιντ –η πολιτική και οικονομική κυριαρχία μιας μικρής μειοψηφίας λευκών επί της μαύρης πλειοψηφίας– ήταν ένα από τα πιο αποτρόπαια που υπήρξαν ποτέ… Αυτό το βάναυσο σύστημα, το οποίο ξεκίνησε το 1948, γκρεμίστηκε τελικά στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Γκρεμίστηκε από ένα μαζικό κίνημα της εργατικής τάξης και όχι απλώς από διαπραγματεύσεις σε ανώτατο επίπεδο από πολιτικούς ηγέτες.
Μια Νάκμπα εκτυλίσσεται και στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη
Mariam Barghouti
Τον τελευταίο ενάμιση μήνα, οι γενοκτονικοί στόχοι του Ισραήλ στη Γάζα έχουν γίνει όλο και πιο σαφείς. Ο ισραηλινός στρατός όχι μόνο σφαγιάζει μαζικά αμάχους, αλλά και βομβαρδίζει τον θύλακα με στόχο την καταστροφή όλων των πολιτικών υποδομών που προορίζονται για τη διατήρηση της ζωής… Αλλά δεν είναι μόνο στη Γάζα που το Ισραήλ ελπίζει να απαλλαγεί από τον παλαιστινιακό πληθυσμό. Η ισραηλινή προσπάθεια εθνοκάθαρσης επεκτείνεται και στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, όπου το Ισραήλ προχωρά σε ένα παρόμοιο –αν και πιο κρυφό– σχέδιο.
Ο Κίσινγκερ στο Ανατολικό Τιμόρ
Alex de Jong
Η επιλογή του Κίσινγκερ και της αμερικανικής κυβέρνησης ήταν σαφής. Η διατήρηση καλών δεσμών με την Ινδονησία του Σουχάρτο και η αποτροπή της νίκης ενός αριστερού κινήματος ανεξαρτησίας ήταν πιο σημαντική για τις Ηνωμένες Πολιτείες από την αυτοδιάθεση του Ανατολικού Τιμόρ. Εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα πλήρωσαν το τίμημα αυτής της επιλογής.
Ένας οδηγός για τη μουσική του παλαιστινιακό-σουηδικού συγκροτήματος Kofia
Louis Brehony
Μετά τη Νάκμπα, η παλαιστινιακή τέχνη και ο πολιτισμός βαδίζουν σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ της διατήρησης της παράδοσης και της αφομοίωσης άλλων τρόπων έκφρασης. Αφού εγκατέλειψε την Παλαιστίνη για τη Σουηδία κατά τη διάρκεια του αποικιοκρατικού πολέμου του Ισραήλ το 1967, ο γεννημένος στη Ναζαρέτ τραγουδοποιός Τζορτζ Τοτάρι άρχισε να χαράσσει μια νέα καλλιτεχνική πορεία, ιδρύοντας το συγκρότημα Kofia με άλλους Παλαιστίνιους και αριστερούς Σουηδούς μουσικούς.
Η εκλογική νίκη της ακροδεξιάς στην Ολλανδία
Alex de Jong
Το γεγονός ότι η δεξιά κέρδισε τις πρόσφατες ολλανδικές εκλογές δεν αποτέλεσε έκπληξη. Αυτό που προκάλεσε έκπληξη ήταν το πόσο καθοριστικό ήταν το ποσοστό της ακροδεξιάς στη συνολική νίκη της δεξιάς. Για τον Γκερτ Βίλντερς, τον ηγέτη του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας (PVV), τα χρόνια υπομονής απέδωσαν καρπούς, ενώ το υπάρχον δεξιό κόμμα έπαιξε και έχασε.
Η εξέγερση στα χαρακώματα (Βουλγαρία 1918)
Jana Tsoneva
Η Βουλγαρία ήταν ένα περιφερειακό, κατά κύριο λόγο αγροτικό κράτος, οι ηγέτες της οποίας προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τον πόλεμο για να εκπληρώσουν τις δικές τους εδαφικές φιλοδοξίες με την ένταξή τους στη μεγαλύτερη σύγκρουση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, ήταν μια έκρηξη κοινωνικών εντάσεων… Οι στρατιώτες άλλαξαν την κατεύθυνση της μάχης (απαντώντας στο «εμπρός» των στρατηγών με το «γυρίστε πίσω!»), αλλά και επαναχάραξαν τις γραμμές της σύγκρουσης. Ο πραγματικός εχθρός δεν βρισκόταν απέναντι από τα χαρακώματα αλλά πίσω από αυτά: οι ίδιοι οι ανώτεροί τους και το μοναρχικό αστικό καθεστώς στη Σόφια.
Η εξέγερση στο Ραντομίρ (Βουλγαρία 1918)
Tico Jossifort
«Ο βασιλιάς είναι μακριά και ο Θεός είναι ψηλά», έλεγε η λαϊκή έκφραση, η οποία διαδόθηκε από στόμα σε στόμα. Γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι παραπονιόντουσαν ανοιχτά στους στρατιώτες που βρίσκονταν σε άδεια. Περιορισμένα στην αρχή, τα παράπονα αυτά κατέληγαν να διαδίδονται με χιλιάδες επιστολές που στέλνονταν στους στρατιώτες, και η αυτοπεποίθησή τους σύντομα έγινε απειλητική. Σίγουρα, στην αρχή ήταν μόνο παράπονα, αλλά με την αύξηση της δυστυχίας και της μιζέριας ο τόνος ανέβηκε και έγινε οργισμένος: «Οι στρατιώτες υπερασπίζονται τους πλούσιους και ο λαός πεθαίνει από την πείνα! Ο πόλεμος είναι μια απάτη!»
Γιάβορ Ταρίνσκι, «Βαλκανική Ομοσπονδία και Κομμούνες. Επαναστατικά προτάγματα στη Βουλγαρία του 19ου και 20ού αιώνα»
Υπήρξαν δυναμικά επαναστατικά κινήματα που αγωνίστηκαν για ενωμένα και ομόσπονδα Βαλκάνια, όπου οι λαοί θα συμμετείχαν ενεργά στην αυτοδιαχείριση των δημόσιων υποθέσεων.
Γιατί οι αραβικές και μουσουλμανικές χώρες δεν θα βοηθήσουν την Παλαιστίνη;
Omar Hassan
Θα πρέπει να είμαστε θυμωμένοι με τους Άραβες και τους μουσουλμάνους ηγέτες που δεν ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις των Παλαιστινίων για αλληλεγγύη. Αλλά δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε. Η αδράνειά τους δεν είναι αποτέλεσμα κακής πολιτικής, αλλά της θέσης τους ως κυρίαρχες δυνάμεις που προσπαθούν να κυβερνήσουν ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση, τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο. Για να μπορέσει ο αραβικός και μουσουλμανικός κόσμος να δείξει πραγματικά ουσιαστική αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό αγώνα για απελευθέρωση, θα πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί από τις διεφθαρμένες και ιδιοτελείς καπιταλιστικές ελίτ.
Καπιταλισμός, δικαιώματα γης και αντίσταση των Αβορίγινων
Cathy Lewis
Τα δικαιώματα γης των Αβορίγινων έχουν διατυπωθεί και διεκδικηθεί από γενιές Αβορίγινων αγωνιστών της ελευθερίας, ακτιβιστών, συνδικαλιστών, αγωνιστών, κοινοτικών ομάδων και των υποστηρικτών τους για περισσότερα από 200 χρόνια. Γιατί η γη έγινε κεντρικό πεδίο μάχης; Γιατί η καταστολή της αντίστασης των Αβοριγίνων εξακολουθεί να αποτελεί προτεραιότητα για την κυβέρνηση και τη βιομηχανία; Πώς μπορεί να νικήσει ο αγώνας;
Ο Νετανιάχου θα πρέπει να πληρώσει για την “ύβρι” - του Michel Warschawski
Πριν από πενήντα χρόνια, ο ισραηλινός στρατός αιφνιδιάστηκε από την αιγυπτιο-συριακή επίθεση και χιλιάδες στρατιώτες πλήρωσαν το τίμημα. Χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες για να αντιστραφεί η κατάσταση, αλλά ο πόλεμος του 1973 θα παραμείνει στη μνήμη ως η ιστορία μιας ήττας. Στις 7 Οκτώβρη 2023, το Ισραήλ και πάλι αιφνιδιάστηκε, τη φορά αυτήν από μερικές χιλιάδες αγωνιστές της Χαμάς από τη Γάζα, που έριξαν το φράχτη που περιέβαλε το έδαφός τους, εισήλθαν στο ισραηλινό έδαφος και προέβησαν σε αιματηρές επιθέσεις που προκάλεσαν πάνω από χίλιους νεκρούς.
