Robert Narai

Ο αγώνας κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ στη Δυτική Όχθη συναντά το μεγαλύτερο εμπόδιο στους ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι είναι οι νόμιμοι εκπρόσωποί του: την Παλαιστινιακή Αρχή (ΠΑ). Μέσα από τη λεγόμενη ειρηνευτική διαδικασία που δημιούργησε την ΠΑ –τις συμφωνίες του Όσλο που υπέγραψαν ο ηγέτης της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης Γιάσερ Αραφάτ και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν μεταξύ 1993 και 1995– ο εθνικός στόχος της οικοδόμησης ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους στα κατεχόμενα εδάφη μετατράπηκε σε ένα νέο μέσο παλαιστινιακής καταπίεσης.

Joel Beinin

Lisa Hajjar

Η σύγκρουση μεταξύ Παλαιστινίων Αράβων και Σιωνιστών (σήμερα Ισραηλινών) Εβραίων είναι ένα σύγχρονο φαινόμενο, που χρονολογείται από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα. Αν και οι δύο ομάδες έχουν διαφορετικές θρησκείες (οι Παλαιστίνιοι περιλαμβάνουν μουσουλμάνους, χριστιανούς και Δρούζους), οι θρησκευτικές διαφορές δεν είναι η αιτία της διαμάχης. Η σύγκρουση ξεκίνησε ως αγώνας για τη γη. Από το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι το 1948, η περιοχή που διεκδικούσαν και οι δύο ομάδες ήταν διεθνώς γνωστή ως Παλαιστίνη.

Diane Fieldes

Κάθε αξιοσέβαστος πολιτικός και προσωπικότητα του κατεστημένου προβάλλει τώρα τα διαπιστευτήριά του για τον αντιναζισμό του και τον υποτιθέμενο θαυμασμό του για τον Μαντέλα. Αλλά δεν μπορείς να είσαι στη σωστή πλευρά της ιστορίας όταν τα ζητήματα έχουν ήδη κριθεί. Σήμερα, το Ισραήλ είναι το κράτος-καταπιεστής. Πραγματοποιεί γενοκτονία και εφαρμόζει απαρτχάιντ. Αυτή είναι η δοκιμασία της ιστορίας – όχι οι φρικαλεότητες του παρελθόντος για τις οποίες όλοι μπορούν τώρα να συμφωνήσουν άνετα.

Θα σχολιάσω, πρώτα, τους πολέμους στην Παλαιστίνη και την Ουκρανία και τι νομίζω ότι μας αποκαλύπτουν για τις αυτοκρατορίες του 21ου αιώνα. Δεύτερον, θα καταθέσω μια άποψη για τα αίτια αυτών και άλλων πολέμων, καθώς και για τα αίτια της κλιματικής αλλαγής, τα οποία μπορούν να κατανοηθούν ως εκδηλώσεις της κρίσης του κεφαλαίου. Τρίτον, θα μιλήσω για τη σχέση του πολέμου και των κοινωνικών αγώνων στη Ρωσία και την Ουκρανία.

Κώστας Κούσιαντας

Παντελής Αυθίνος

Η σφαγή που διαπράττει το αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ εναντίον του παλαιστινιακού λαού, με την αμέριστη στρατιωτική και πολιτική υποστήριξη τους ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού, είναι από πολλές απόψεις το ιστορικό ισοδύναμο της σφαγής που διαπράττει το ρωσικό δικτατορικό καθεστώς εναντίον του ουκρανικού λαού. Το μέγεθος της σφαγής αμάχων, ο αφανισμός ολόκληρων κατοικημένων περιοχών, ο βομβαρδισμός νοσοκομείων, σχολείων και υποδομών, η συστηματική εθνοκάθαρση κατακτημένων περιοχών…, όλα αυτά επαναλαμβάνονται κατοπτρικά στην Παλαιστίνη και στην Ουκρανία, στη Μπούτσα και στη Γάζα, στην Μαριούπολη και στο Χαν Γιουνίς.

Hanna Perekhoda

Ας φανταστούμε την παρακάτω ιστορία. Μια χώρα βρίσκεται υπό κατοχή, ο λαός της καταπιέζεται συστηματικά. Οι πολιτικές του κράτους κατοχής ενθαρρύνουν την εγκατάσταση νέων μόνιμων αποικιοκρατών – εποίκων. Ο αγώνας για τη χειραφέτηση αυτού του καταπιεσμένου λαού δεν λαμβάνει επαρκή υποστήριξη από προοδευτικές δυνάμεις εκτός της χώρας και περιθωριοποιείται και αγνοείται από τα κορυφαία κράτη του κόσμου.

Η λύση στις σημερινές παγκόσμιες κρίσεις μπορεί να έρθει μόνο μέσα από τη μαζική διεθνή κινητοποίηση των εργαζομένων ενάντια στην ιμπεριαλιστική κατοχή, για το δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση, ενάντια στον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών και για συγκεκριμένη αλληλεγγύη, συμπεριλαμβανομένης της ανθρωπιστικής αλληλεγγύης. Να σταματήσουν οι Ισραηλινές επιθέσεις κατά του Παλαιστινιακού λαού, κατάπαυση του πυρός τώρα! Έξω τα ρωσικά στρατεύματα από την Ουκρανία! Διάλυση του ΝΑΤΟ και της CSTO. Ενάντια σε κάθε μορφή ιμπεριαλισμού, διεθνής αλληλεγγύη!

Από την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου κατά μήκος του φράχτη που περιβάλλει τη Λωρίδα της Γάζας, αυτή την υπαίθρια φυλακή που κρατάει 2,3 εκατομμύρια φυλακισμένους, μια πλημμύρα φρίκης έχει κατακλύσει τις τηλεοπτικές οθόνες του κόσμου. Οι σκηνές σφαγής κατά μήκος του φράχτη σύντομα ξεπεράστηκαν από σκηνές σφαγής εντός του φράχτη. Οι δολοφονίες Ισραηλινών (κοντά στους 1.400) σταμάτησαν με το τέλος της εισβολής της Χαμάς που έληξε στο τέλος της ίδιας ημέρας…Η μαζική δολοφονία Παλαιστινίων από τους εντατικούς βομβαρδισμούς σε αστικές περιοχές εντός της Γάζας αυξάνεται με μεγάλη ταχύτητα από τις 7 Οκτωβρίου, με τα πτώματα να συσσωρεύονται κατά χιλιάδες με τρομακτικό ρυθμό.

Το πιο σημαντικό στοιχείο Η ΑΠΟΧΗ. Τι συμπέρασμα βγάζουμε από αυτή την συμπεριφορά των λαϊκών μαζών;  Εκφράζει την απόρριψη του κοινοβουλευτισμού σε αυτή την περίοδο ασφαλώς όχι. Εκφράζει κύρια τη βαθειά αηδία του για τα κόμματα του κατεστημένου, την απογοήτευση από  τον εκφυλισμό των πάλαι ποτέ “αριστερών  κομμάτων ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ και την απέχθειά τους για το σταλινικό ΚΚΕ, που συνεχίζει να εξυμνεί και να στηρίζει τον καταρεύσαντα ανύπαρκτο γραφειοκρατικό “σοσιαλισμό” και βέβαια δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία και εμπιστοσύνη στην άμαζη και πολυδιασπασμένη και κάπως ανύπαρκτη εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Έτσι έχουν μπροστά τους μια κατάσταση αδιεξόδου!

Στη σκιά των σχέσεών του με τις ΗΠΑ, το Ισραήλ απολαμβάνει επίσης εδώ και πολύ καιρό γόνιμους δεσμούς με την Κίνα, που είναι σήμερα ο δεύτερος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος … Καθώς το Ισραήλ πραγματοποιεί τη σφαγή των Παλαιστινίων στη Γάζα, πολλοί έχουν δικαίως επικεντρωθεί στην υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών στα εγκλήματα πολέμου του ισραηλινού κράτους. Όμως, όπως επισημαίνει ο Ταρίκ Κένεϊ-Σάουα, «η υπόθεση ότι το Ισραήλ απλώς δεν χρειάζεται πλέον την αμερικανική βοήθεια προκειμένου να διατηρήσει την υγιή οικονομία του ή το τερατώδες ποιοτικό στρατιωτικό πλεονέκτημά του έναντι όλων των περιφερειακών απειλών είναι σαφής».