Josu Egireun, Olivier Besancenot

Περίπου ένα μήνα μετά την πρώτη κινητοποίησή τους και μετά από πολλά Σαββατοκύριακα με μια σειρά πανεθνικών διαμαρτυριών, το κίνημα των κίτρινων γιλέκων, το οποίο απορρίφτηκε αλαζονικά από την ελίτ και αντιμετώπισε πρωτοφανή καταστολή, ανάγκασε δύο φορές την κυβέρνηση να υποχωρήσει. Η πρώτη έγινε στις 4 Δεκεμβρίου, όταν ο πρωθυπουργός πάγωσε τις αυξήσεις του φόρου για τα καύσιμα για έξι μήνες. Η δεύτερη έγινε όταν ο Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε μια σειρά παραχωρήσεων στις 10 Δεκεμβρίου. Ωστόσο, και οι δύο δεν κατάφεραν να ηρεμήσουν την οργή των κίτρινων γιλέκων, ούτε να πείσουν την πλειοψηφία του πληθυσμού που υποστηρίζει το κίνημα.

Redi Muçi

Αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι το άμεσο αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης μεταρρύθμισης στην εκπαίδευση που τέθηκε σε εφαρμογή από τον Ιούλιο του 2015. Η μεταρρύθμιση αυτή βασίστηκε στην ιδέα ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ των πανεπιστημίων για τη δημιουργία δικών τους κεφαλαίων θα οδηγήσει σε αύξηση της ποιότητας. Στην πραγματικότητα, το μόνο που αύξησε ήταν τα δίδακτρα. Έτσι, αυτό το εξάμηνο, ένα επιπλέον ποσό προστέθηκε για τους φοιτητές που ξαναδίνουν εξετάσεις. Αυτή ήταν η σπίθα που έβαλε φωτιά στην πόλη. Ξεκίνησε από τη Σχολή Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας και την επόμενη ημέρα κατέβηκαν 15.000 φοιτητές μπροστά από τις πύλες του υπουργείου.

Φοιτητική Αντιφασιστική Επιτροπή

Σας γράφουμε για να σας στείλουμε την αλληλεγγύη και την υποστήριξη από τη Βαρσοβία, την πρωτεύουσα της Πολωνίας. Παρά τη σιωπή στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, ακούσαμε τα νέα σχετικά με τα προβλήματά σας και τον αγώνα σας, που αποτελεί έμπνευση για εμάς.

Γιώργος Μητραλιάς

Πέντε βδομάδες κινητοποίησης των Κίτρινων Γιλέκων αποδείχτηκαν αρκετές για να κλονιστεί ανεπανόρθωτα το καθεστώς Μακρόν και κυρίως, για να μπει σε (σωτήρια) κρίση το συνδικαλιστικό και πολιτικό τοπίο μιας Γαλλίας που μοιάζει πια με κοινωνικό ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί! Και όπως συνέβαινε πάντα εδώ και αιώνες(!) σε αυτές τις περιπτώσεις, η παρούσα γαλλική κοινωνική εξέγερση εμπνέει και εκτός γαλλικών συνόρων και δείχνει να θέλει να βρει μιμητές αλλού στην Ευρώπη ή ακόμα και πέρα από αυτήν… [Αναδημοσίευση από Contra-xreos]

Δεν περιμέναμε πολλά, καθώς οι υπουργοί πυροβολούσαν προκαταβολικά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης για δύο ημέρες ... και όντως δεν είμαστε απογοητευμένοι. Ωστόσο, η ομιλία του Μακρόν απόψε αποκάλυψε τη φύση της πολιτικής του, ακόμα και αν παραπαίει μπροστά στο κίνημα των "κίτρινων γιλέκων". Πρώτον, απέδειξε ότι η μέθοδος του στηρίζεται στην κτηνωδία. Ότι η ομιλία του Μακρόν αρχίζει με το ζήτημα της «βίας» δεν αποτελεί έκπληξη. «Η ηρεμία και η δημοκρατική τάξη ... πρέπει να βασιλεύουν» - αλλά με τι αντίτιμο; Από κίτρινα γιλέκα μέχρι τους μαθητές γυμνασίου, όλοι ψεκασμένοι με χημικά, όλοι χτυπημένοι, και ο Μακρόν απλά υπόσχεται ότι αυτό θα συνεχιστεί.

Πάρης Μακρίδης

Το κείμενο αυτό έχει διπλό στόχο: από τη μια να καταγράψει και να αποτιμήσει τα γεγονότα του Νοέμβρη, όσον αφορά τις εθνικιστικές καταλήψεις στα σχολεία και την απάντηση του αντιφασιστικού κινήματος. Από την άλλη, να κάνει μια κριτική σε θέσεις που εκφράστηκαν στο site της Iskra για το συγκεκριμένο ζήτημα, θέσεις που έχουν συνολικότερες προεκτάσεις για το πώς βλέπει αυτός ο χώρος (ο χώρος του Αριστερού Ρεύματος και της Λαϊκής Ενότητας) σημαντικές πτυχές του Μακεδονικού.

Μερικά λόγια για το τελευταίο επεισόδιο αυτού του πλανητικού “φαιού κύματος”, δηλαδή για το φαινόμενο Μπολσονάρο στη Βραζιλία. Αυτό μοιάζει να είναι το πιο κοντινό στην κλασική μορφή του φασισμού, μέσα από τη λατρεία της βίας και το ενδογενές του μίσος για την αριστερά και το εργατικό κίνημα, αλλά -και σε αντίθεση με διάφορα ευρωπαϊκά κόμματα, από το αυστριακό FPO ώς το γαλλικό FN (που τώρα έγινε RN = Εθνική Συσπείρωση)- δεν διαθέτει ρίζες σε φασιστικά κινήματα του παρελθόντος, όπως στην περίπτωση της Βραζιλίας την AIB (Δράση Βραζιλιανής Ενσωμάτωσης) του führer Πλίνιο Σαλγκάδο της δεκαετίας του 1930.

Frieda Afary

Τις τελευταίες εβδομάδες, το συνεχιζόμενο κύμα διαδηλώσεων και απεργιών στο Ιράν έχει αποκτήσει νέα ένταση. Από τη μία πλευρά, ο αντίκτυπος του δεύτερου και πιο σκληρού κύματος κυρώσεων της αμερικανικής κυβέρνησης Τραμπ στο Ιράν γονατίζει πραγματικά τις λαϊκές τάξεις. Αν και οι κυρώσεις που αποσκοπούν στην παύση των εξαγωγών πετρελαίου του Ιράν, δεν περιλαμβάνουν από τεχνική άποψη εισαγωγές τροφίμων και φαρμάκων, ο τρόπος με τον οποίο εμποδίζουν τις τραπεζικές συναλλαγές μεταξύ του Ιράν και του υπόλοιπου κόσμου, εμποδίζει πρακτικά την πληρωμή για τρόφιμα και φάρμακα. Έτσι, η πλειοψηφία των 82 εκατομμυρίων ανθρώπων του Ιράν υποφέρει από έλλειψη τροφίμων, φαρμάκων και βασικών υπηρεσιών.