Η Διεθνής Ημέρα του ΟΗΕ για την Εξάλειψη της Φτώχειας (17 Οκτωβρίου) χαρακτηρίστηκε στην Ουκρανία από μια μαζική διαδήλωση των συνδικάτων στο Κίεβο. Είχε προηγηθεί μια σειρά συνδικαλιστικών δράσεων σε διάφορες πόλεις της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένων των περιοχών Ζιτόμιρ, Ρίβνε, Ζαπορίζια και Τρανσκαρπάθια. Η διαδήλωση οργανώθηκε από την Ομοσπονδία Συνδικάτων της Ουκρανίας (FPU) και είχε την υποστήριξη από εργαζόμενους από όλους τους τομείς και τις περιοχές της Ουκρανίας. Με την FPU ενώθηκαν και άλλοι ακτιβιστές του εργατικού κινήματος.

Ernesto Herrera

Στην εξέδρα των αρχηγών κρατών: ο Μιγκέλ Ντίας Κανέλ, ο Ραούλ Κάστρο (εκλεγμένος πρόεδρος και πρόεδρος της Κούβας), ο Νικολάς Μαδούρο (Βενεζουέλα), ο Έβο Μοράλες (Βολιβία) και ο Σαλβαδόρ Σάντσες Σερέν (Ελ Σαλβαδόρ) άνοιξαν τις συνόδους του XXIV Φόρουμ του Σάο Πάολο (SPF), της ετήσια διάσκεψης κορυφής των λατινοαμερικάνικων προοδευτικών πολιτικών ρευμάτων.

Kostas Kousiantas, Pantelis Afthinos

The Syrian revolution is the historical setting in which “geostrategy” collapsed. The Syrian Revolution has led to a radical and complete dismantling and redeployment of the co-operation and rivalry between the global and regional imperialist powers.

Βασίλης Συλαϊδής 

Μέλος ΔΣ του ΕΚΑ (από ΑΤΕ-ΕΚΑ και Σωματείο INTRAKOM) 

Με αλληλεγγύη, οργάνωση και συντονισμό οι εργαζόμενοι μπορούν να νικήσουν στα διάφορα μέτωπα που ανοίγουν, στην απεργία στις 1.11 αλλά και με σταθμό μια μεγάλη πανεργατική απεργία σε δημόσιο κι ιδιωτικό τομέα στις 14.11. Να κλιμακώσουμε παραπέρα για να «γύρει προς εμάς η πλάστιγγα» του ταξικού αγώνα.

Joseph Daher

Καθώς πλησιάζει η παραμονή της 30ης Σεπτεμβρίου - όταν πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία – είναι αποκαλυπτικό ότι η επιρροή της Ρωσίας στη Συρία εξακολουθεί να αναπτύσσεται στην περιοχή και σε διεθνές επίπεδο, ιδίως μέσα από διάφορες ζώνες αποκλιμάκωσης, την ειρηνευτική διαδικασία της Αστάνα και πιο πρόσφατα την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη στην επαρχία Ιντλίμπ. Στη Συρία ήταν η πρώτη φορά που η Μόσχα ξεκίνησε μια μεγάλη στρατιωτική επιχείρηση εκτός των συνόρων της μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Frieda Afary

Μετά τη σύνοδο κορυφής που πραγματοποίηθηκε μεταξύ του Ρουχάνι, του Πούτιν και του Ερντογάν στην Τεχεράνη στις 7 Σεπτεμβρίου, το Ιράν ξεκίνησε επίθεση εναντίον των Κούρδων στο Ιράν και το Ιράκ. Η Ρωσία και η Συρία ενέτειναν τις επιθέσεις τους στο Ιντλίμπ. Αργότερα, ο Πούτιν και ο Ερντογάν συναντήθηκαν στο Σότσι και κατέληξαν σε μια συνολική συμφωνία που επίσης εγκρίθηκε επισήμως από τη Συρία και το Ιράν και αποτελεί προειδοποίηση για ένα δυσοίωνο μέλλον για τους προοδευτικούς αγώνες σε ολόκληρη την περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Tatiana Cozzarelli, Jimena Vergara

Ο ακροδεξιός υποψήφιος της Βραζιλίας κέρδισε τον πρώτο γύρο εκλογών με πλειοψηφία 46% των ψήφων. Ο υποψήφιος για το Κόμμα των Εργατών (PT) κατέλαβε την δεύτερη θέση, με το απογοητευτικό μόλις 29% των ψήφων. Πώς έγινε αυτό;

«Ο Ζαΐρ Μπολσονάρο είναι υπερασπιστής της στρατιωτικής δικτατορίας, λέει ότι το λάθος του στρατού ήταν να βασανίσει αντί να σκοτώσει, και δεν κρύβει τον θαυμασμό του για τον πιο διάσημο βασανιστή του στρατιωτικού καθεστώτος του 1964, τον Στραητγό Ούστρα.» [αναδημοσίευση από Το Μωβ]

Γιώργος Μητραλιάς

Αργά ή γρήγορα ήταν γραφτό να συμβεί, και... όντως συνέβη: Στην πρώτη επέτειο του ιστορικού και νικηφόρου δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας και τη δημιουργία της ανεξάρτητης Καταλανικής Δημοκρατίας, το στρατόπεδο των ανεξαρτησιακών δυνάμεων -που πλειοψηφούν στο καταλανικό κοινοβούλιο- διασπάστηκε. Και διασπάστηκε μάλλον ανεπανόρθωτα καθώς οι “από πάνω”, δηλαδή η καταλανική κυβέρνηση, δεν δίστασαν να διατάξουν την αστυνομία τους (τους Mossos) να χτυπήσουν, και μάλιστα άγρια, τους χιλιάδες αριστερούς ριζοσπάστες των “από κάτω” που διαδήλωναν με μοναδικό αίτημα την άμεση υλοποίηση του αποτελέσματος του περυσινού δημοψηφίσματος. Δηλαδή, την οριστική και αμετάκλητη απόσχιση από το Ισπανικό (μοναρχικό) Κράτος της νεαρής Καταλανικής Δημοκρατίας (Republica Catalana)!…

Partido Socialismo e Liberdade [Βραζιλία]

Οι εκλογές του πρώτου γύρου κατέληξαν στη διατήρηση του ίδιου σενάριου αστάθειας και πόλωσης που έχει προκαλέσει το πραξικόπημα του 2016 και που έχει βαθύνει την οικονομική και κοινωνική κρίση που υπήρχε από πριν. Επίσης βάθυνε και την κρίση της πολιτικής αντιπροσώπευσης σε τέτοιο βαθμό που δημιούργησε τις προϋποθέσεις ανάδυσης ενός ακροδεξιού υποψηφίου που έφτασε στο δεύτερο γύρο με σημαντική στήριξη από τις άρχουσες τάξεις. Οι εκλογές αυτές έπληξαν τους ολιγάρχες που παραδοσιακά κυριαρχούσαν στο πολιτικό σύστημα, επιτρέποντας στην άκρα δεξιά να κεφαλαιοποιήσει από την κοινωνική οργή κατά του “συστήματος”.