Jonathan Neale

Γιατί το περιβάλλον έχει σημασία για τους σοσιαλιστές; Αυτή είναι μια συχνή ερώτηση μέσα στην αριστερά, αλλά είναι μια λάθος ερώτηση, για ένα λάθος πράγμα. Όταν μιλάμε για το περιβάλλον εξισώνουμε πολλά διαφορετικά πράγματα που έχουν ελάχιστα κοινά, όπως η ασχήμια των απορριμμάτων και οι θάνατοι εκατομμυρίων ανθρώπων κάθε χρόνο από τη σκόνη του άνθρακα στον αέρα. Και αυτό μας κάνει να παραβλέπουμε το ένα περιβαλλοντικό ζήτημα που έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από τα άλλα – την κλιματική αλλαγή.

Η αντιπαράθεση Ελλάδας και Τουρκίας, άδικη και από τις δύο πλευρές, απειλεί να µας σύρει σε ένα καταστροφικό πόλεµο-σφαγείο, κυριολεκτικά και µεταφορικά, για τις εργαζόµενες τάξεις των δύο χωρών. Η Αριστερά πρέπει να πάρει επειγόντως πρωτοβουλίες για δράσεις και κινητοποιήσεις που θα αποσκοπούν στο να ανακόψουν την πορεία προς τον πόλεµο. Οι έµποροι του πολέµου, πετρελαιάδες, κατασκευαστικές, κατασκευαστές όπλων, πολιτικό προσωπικό των αρχουσών τάξεων και καθεστωτικοί προπαγανδιστές των µίντια, υπό την ενθάρρυνση, τις «διαβεβαιώσεις» και την ώθηση µεγάλων ιµπεριαλιστικών χωρών και συµφερόντων, έχουν καταλάβει τον δηµόσιο χώρο και στήσει τον αποτρόπαιο χορό τους προσπαθώντας να κερδίσουν τη συναίνεση της κοινωνίας...

Μειωμένα κονδύλια για «επιχορηγήσεις» κατά 22%, κατάργηση του προγράμματος για την Υγεία, αυξημένο μερίδιο των δανείων, αυστηρή εποπτεία και έλεγχος στις χρηματοδοτήσεις, πρωτοφανής θέσπιση «χειροφρένου» που μπορεί να τραβήξει κάποια χώρα και να διακοπεί η χρηματοδότηση σε μια άλλη και εθνικά προγράμματα μεταρρυθμίσεων που εγκρίνονται από την Κομισιόν είναι οι αποφάσεις της τετραήμερης ευρω-συνόδου, που εισάγουν την ΕΕ στη εποχή των κορονο-μνημονίων! Τέσσερις μέρες σκληρών διαπραγματεύσεων χρειάστηκαν για να αποδειχθεί για μια ακόμα φορά πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ληστρική συμμορία αστικών συμφερόντων, που τσακώνεται για τη μοιρασιά της λείας, πάντα σε βάρος των εργατικών-λαϊκών συμφερόντων.

Χάρης Παπαδόπουλος

Γεννήθηκε στο Κιλκίς τον Φλεβάρη του 1872. Ήδη, νεαρός μαθητής στον τόπο καταγωγής του, είχε γνωριστεί και ενθουσιαστεί με τη σοσιαλιστική φιλολογία. Αργότερα συνεχίζει τις σπουδές στο Βουλγαρικό Σχολείο στη Θεσσαλονίκη, όπου προμηθεύεται και διανέμει σοσιαλιστικά έντυπα. Ταυτόχρονα ιδρύει μαζί με τους συμμαθητές του Ντάμε Γκρούεφ, Γκόρτσε Πετρώφ και Μπόρις Σαράφωφ μια μυστική επαναστατική ομάδα. Πρόκειται για τη μελλοντική ηγετική ομάδα της ΕΜΕΟ. [Αναδημοσίευση από Κόκκινη]

Με βάση τα παραπάνω είμαστε αναγκασμένοι να «ξανακρούσουμε τον κώδωνα του κινδύνου» απαιτώντας:  Επιτέλους σοβαρότητα στην πρόληψη της μαζικής μετάδοσης με πολλά τεστ τακτικά στον πληθυσμό και στους επισκέπτες δωρεάν και υπό πλήρη κρατικό έλεγχο. Απομόνωση των «θετικών» για 15 μέρες σε αξιοπρεπείς χώρους (π.χ. υπάρχουν άφθονα άδεια ξενοδοχεία) υπό ιατρική παρακολούθηση. Δηλαδή αυτό που έπρεπε να είχε γίνει από την αρχή: εντοπισμένη ιχνηλάτηση εντός κοινότητας και όχι τυφλό συλλήβδην lockdown... Πραγματική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος περίθαλψης με δεκάδες χιλιάδες μόνιμες προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού στα νοσοκομεία, στα ΚΥ, στο ΕΚΑΒ και με τις αναγκαίες υποδομές. Τέλος στα προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα και στα κυβερνητικά fake news.

Χάρης Παπαδόπουλος

Το μακελειό στη Σρεμπρένιτσα, λίγο πριν το τέλος του Βοσνιακού πολέμου, ήταν το μεγαλύτερο μαζικό έγκλημα που συνέβη στην Ευρώπη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Δολοφονήθηκαν περίπου 8.000 άντρες, όλοι τους μουσουλμάνοι, που ήταν κάτοικοι της πόλης της Σρεμπρένιτσα, αλλά και πρόσφυγες από άλλες περιοχές, από τους οποίους το ¼ ήταν ανήλικα αγόρια 10-17 ετών. Όλοι αυτοί εξοντώθηκαν μέσα σε λίγες μέρες, μετά την κατάληψη της πόλης από τους Σέρβους εθνικιστές.

Ένα μνημείο τόσο όμορφο, ένα ιστορικό κειμήλιο τόσο πολύτιμο όσο η Αγία Σοφία δεν πρέπει να καταλήξει εργαλείο σε παιχνίδια εξωτερικής πολιτικής. Στους αιώνες της ύπαρξής της, η Αγία Σοφία προστατεύτηκε από τη φθορά του χρόνου χάρη στο έργο των Βυζαντινών, Οθωμανών και Τούρκων διαχειριστών της, που κράτησαν ζωντανή τη σημασία του μνημείου όχι μόνο για τους εαυτούς τους αλλά και για τις επόμενες γενιές. Ως μελετητές της τέχνης και του πολιτισμού του Βυζαντίου και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, θεωρούμε εξαιρετικά σημαντικό η τουρκική κυβέρνηση να συνεχίσει αυτήν την παράδοση της ευσυνείδητης διαχείρισης.

Η παρουσίαση του σχεδίου νόμου έχει σοκάρει και εξοργίσει, όχι μόνο τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, αλλά και χιλιάδες πολίτες που αντιλαμβάνονται πλέον ότι η κυβέρνηση εκτελεί επιχειρηματικές εντολές… Συγκρίνεται μόνο με τον αυταρχικό Ν. 2525/1940 και τον επαίσχυντο νόμο 811 που, σύμφωνα με τους τότε συναδέλφους «ως κατοχικός νόμος, προσηρμοσμένος εις τας συνθήκας της εποχής ήρεν τας επιτεύξεις του κλάδου. (…) Ακόμη και αι σχετικαί με τας ώρας εργασίας δεν εφαρμόζονται(…), η υπό του νόμου καθοριζόμενη μισθολογική εξίσωσις των ιδιωτικών προς τους δημοσίους ουσιαστικώς καταργείται(…), άλλα (σχολεία) πληρώνουν ολιγώτερον του νομίμου και πολλά καθυστερούν μισθούς αρκετών μηνών».

Με τον Μεγάλο Περίπατο μπαίνει σε κλοιό το κέντρο της Αθήνας προκειμένου να «αποστειρωθεί», ώστε να παραδοθεί στην ανάπτυξη των μεγάλων τουριστικών επενδύσεων. Αποτελεί ακόμα ένα βήμα στην υλοποίηση του σχεδίου ριζικής αλλαγής στις οικονομικές δραστηριότητες, στην παραγωγική δομή και στον εκτοπισμό των λαϊκών στρωμάτων, που κατοικούν ακόμα στο κέντρο. Το ιστορικό τρίγωνο των Αθηνών, μετατρέπεται σε προαύλιο των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων άνω των 150 κλινών και των διεθνών αλυσίδων εμπορίου και διασκέδασης. Η εμπειρία που υπάρχει από άλλες ευρωπαϊκές πόλεις δείχνει ότι τέτοιες αναπλάσεις οδηγούν σε υψηλότερες αξίες ακινήτων, άρα υψηλότερα ενοίκια και στη συνέχεια υψηλότερα τέλη.

Η Διεθνής Αμνηστία ανέλυσε το προτεινόμενο νομοσχέδιο και εκφράζει τις σοβαρές ανησυχίες της για διάφορες διατάξεις που, εάν εγκριθούν, θα αποτελέσουν αδικαιολόγητη παρέμβαση στο δικαίωμα στην ελευθερία της ειρηνικής συνάθροισης, όπως διασφαλίζεται από τις διεθνείς και περιφερειακές συνθήκες στις οποίες συμμετέχει η Ελλάδα… Η Διεθνής Αμνηστία εκφράζει την ιδιαίτερη ανησυχία της για τις διατάξεις που σχετίζονται με τους περιορισμούς στο δικαίωμα στην ελευθερία της συνάθροισης, συμπεριλαμβανομένων των απαιτήσεων ενημέρωσης που σχετίζονται με τη διάλυση μιας συνάθροισης, την απαγόρευση των ταυτόχρονων συναθροίσεων και τη ρύθμιση των αυθόρμητων συναθροίσεων.