Ο Μακρόν θέλει να μας κλέψει τη νίκη. Γενική κινητοποίηση για να επιβάλουμε το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου!
Nouveau Parti anticapitaliste (NPA)
Η πρόκληση των επόμενων ημερών είναι να επιβληθούν τα αποτελέσματα της κάλπης στο Μακρόν και την άρχουσα τάξη και να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου. Σε αυτόν τον συσχετισμό δυνάμεων, ο κόσμος της εργασίας, οι νέοι και ο πληθυσμός στο σύνολό του πρέπει να κάνουν αισθητή την παρουσία τους για να ασκήσουν όλη τους τη δύναμη... Όλες οι συνιστώσες του Νέου Λαϊκού Μετώπου –τόσο οι πολιτικές δυνάμεις όσο και τα συνδικάτα, οι οργανώσεις και οι συλλογικότητες που έχουν υποστηρίξει– πρέπει να συναντηθούν πολύ γρήγορα για να συζητήσουν τα μέσα δράσης που θα εφαρμοστούν για να δοθεί αυτή η δημοκρατική μάχη. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρωτοβουλία των σιδηροδρομικών της CGT, που υποστηρίζεται από τη συνομοσπονδία της CGT, δείχνει τον δρόμο. Το κάλεσμα για συγκεντρώσεις σε όλη τη χώρα την Πέμπτη 18 Ιουλίου, μπροστά από την Εθνοσυνέλευση και τις νομαρχίες, πρέπει να προετοιμαστεί και να γίνει. Σε αυτό το πλαίσιο, η περίοδος των Ολυμπιακών Αγώνων δεν μπορεί να ανακύψει: πρέπει να είναι μια ευκαιρία για να ακουστεί η φωνή μας, ώστε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο και το κοινωνικό μας στρατόπεδο να μην επιτρέψουν να τους αφαιρεθεί αυτή η νίκη.
Πραξικοπήματα στη Δυτική Αφρική: απλώς αλλάζουν αφεντικά
Paul Martial
Το Μάλι, στη συνέχεια η Μπουρκίνα Φάσο και, τέλος, ο Νίγηρας υπέστησαν πραξικοπήματα και στη συνέχεια σχημάτισαν τη Συμμαχία των Κρατών του Σαχέλ (AES). Αυτές οι στρατιωτικές χούντες επιδιώκουν μια ενιαία πολιτική διεθνούς προσέγγισης, μια κοινή στρατηγική στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών και μια κοινή ρητορική γύρω από την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας. Τι πρέπει να συμπεράνουμε από αυτή τη νέα πραγματικότητα για τη Δυτική Αφρική; Ορισμένοι βλέπουν αυτούς τους πραξικοπηματίες ηγέτες ως νέους κήρυκες της απελευθέρωσης της Αφρικής. Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Το κοινό στοιχείο μεταξύ αυτών των τριών πραξικοπημάτων είναι ότι στρέφονται κατά της γαλλικής πολιτικής. Αυτό δεν είναι το ίδιο, για παράδειγμα, με το πραξικόπημα στην Γκαμπόν, μια χώρα της Κεντρικής Αφρικής που επίσης ανήκει στη σφαίρα επιρροής της Γαλλίας.
Μια νίκη-έκπληξη και μια ανάπαυλα από το RN
Léon Crémieux
Το Nouveau Front populaire (Νέο Λαϊκό Μέτωπο), ένας συνασπισμός που δημιουργήθηκε μέσα σε λίγες ημέρες από τα αριστερά κόμματα (που είχαν παραμείνει διασπασμένα στις πρόσφατες ευρωεκλογές), μόλις κέρδισε 182 έδρες βουλευτών στη γαλλική Εθνοσυνέλευση, νικώντας το Rassemblement national (RN) και τους συμμάχους του, με 143 έδρες, και το στρατόπεδο του προέδρου Μακρόν με 168 έδρες. Πρόκειται για μια θεαματική αντιστροφή της κατάστασης που σημαίνει ότι έχουμε περάσει από την απειλή ενός ακροδεξιού ασφυκτικού ελέγχου του κρατικού μηχανισμού σε μια σχετική αριστερή πλειοψηφία στη Συνέλευση, εκλεγμένη με ένα πρόγραμμα ρήξης με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
Τα Ιουλιανά του 1917 στη Ρωσία
Daniel Gaido
Στον απόηχο της επανάστασης του Φεβρουαρίου, οι εργάτες και οι στρατιώτες είχαν δώσει στους Μενσεβίκους και τους Σοσιαλεπαναστάτες την εξουσία, αλλά τα κόμματα αυτά προσπάθησαν να την παραδώσουν στην ιμπεριαλιστική αστική τάξη, προτιμώντας έναν πόλεμο εναντίον του λαού από μια αναίμακτη μεταφορά της εξουσίας στα χέρια τους. Όταν οι διαδηλωτές του Ιουλίου συνειδητοποίησαν ότι η σοβιετική ηγεσία δεν θα αποχωριζόταν τους καπιταλιστές συμμάχους της –οι περισσότεροι από τους οποίους είχαν ούτως ή άλλως εγκαταλείψει την κυβέρνηση από μόνοι τους– η κατάσταση έφτασε σε αδιέξοδο.
Με την ακροδεξιά ηττημένη, πρέπει τώρα να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου
Nouveau Parti anticapitaliste (NPA)
Από τώρα και στο εξής, οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί πρέπει να τηρηθούν και όλα τα έκτακτα μέτρα που προβλέπονται στο πρόγραμμα του Νέου Λαϊκού Μετώπου πρέπει να εφαρμοστούν, ξεκινώντας από την κατάργηση των μεταρρυθμίσεων για τις συντάξεις και την ασφάλιση της ανεργίας. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν διατηρηθεί και επεκταθεί η λαϊκή δυναμική. Αυτό σημαίνει τη δημιουργία συλλογικοτήτων του Νέου Λαϊκού Μετώπου σε επίπεδο βάσης, ανοιχτών σε όλους/όλες, οι οποίες/ες μπορούν να βοηθήσουν στην ενίσχυση του κινήματος και στη δημιουργία κινητοποιήσεων και απεργιών κατά τους επόμενους μήνες. Καμία κυβέρνηση εθνικής ενότητας δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες που εκφράστηκαν σήμερα στις κάλπες. Πρέπει να παραμείνουμε ενωμένοι/ες για να δράσουμε, να συζητήσουμε και να χαράξουμε μια προοπτική χειραφέτησης που θα αναχαιτίσει μακροπρόθεσμα την ακροδεξιά, γύρω από μια αριστερά που αγωνίζεται και έρχεται σε ρήξη με το παρελθόν, μια αριστερά που μπορεί να μετασχηματίσει ριζικά αυτή την κοινωνία!
Οι διαδηλώσεις στην Κένυα ενάντια στη λιτότητα και το χρέος
Carlos Sapir
Στα τέλη Ιουνίου ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις με επικεφαλής τη νεολαία σε ολόκληρη την Κένυα, ως απάντηση σε μια προστιματική αύξηση της φορολογίας που θα επιχειρούσε να αποσπάσει έσοδα δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως από βασικά οικιακά αγαθά και είδη πρώτης ανάγκης. Ενώ οι διαδηλώσεις έχουν ήδη επιτύχει μια σημαντική νίκη, αναγκάζοντας τον πρόεδρο Ρούτο να αποσύρει σημαντικά τμήματα της πρότασης για την αύξηση της φορολογίας, οι διαδηλωτές δεσμεύονται να συνεχίσουν να αγωνίζονται κατά της κυβέρνησης και των προγραμμάτων λιτότητας που έχει κληροδοτήσει.
Ροζ ξέπλυμα στο Ισραήλ: Δεν υπάρχουν ροζ ή μοβ πόρτες στα τείχη του Απαρτχάιντ
Érika Andreassy
Η καμπάνια του Ισραήλ με την οποία παρουσιάζεται ως μια χώρα φιλική προς τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα και ως παράδειγμα προς μίμηση όσον αφορά την ισότητα των φύλων (λόγω, μεταξύ άλλων, της παρουσίας γυναικών στον ισραηλινό στρατό) είναι υποκριτική. Ο μύθος ότι ΛΟΑΤΚΙ Παλαιστινίοι/ες και θαρραλέες γυναίκες βρίσκουν «καταφύγιο» στις ισραηλινές πόλεις δεν ανταποκρίνεται στις αποικιοκρατικές πολιτικές του κράτους του Ισραήλ, οι οποίες βασίζονται στον αποκλεισμό και τον αφανισμό των Παλαιστινίων, είτε πρόκειται για γυναίκες, είτε για άνδρες, είτε για ομοφυλόφιλους, είτε για στρέιτ, είτε για τρανς, είτε για σις… Είναι σαφές ότι η φαντασίωση του Ισραήλ ως ένα κράτος φιλικό προς τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα που σέβεται την ισότητα των φύλων δεν είναι μόνο υποκριτική, αλλά και ένα απόλυτο ψέμα. Επιπλέον, ο ισχυρισμός αυτός καταρρέει εντελώς όταν λαμβάνεται υπόψη η αποικιακή κατάσταση. Όποιος το πίστεψε ποτέ αυτό, ας το ξεχάσει – δεν υπάρχουν ροζ ή μωβ πόρτες στα ισραηλινά τείχη του απαρτχάιντ!
Η νίκη των Εργατικών στο Ηνωμένο Βασίλειο στηρίζεται σε σαθρά θεμέλια
Jordan Humphreys
Οι Εργατικοί του Στάρμερ έρχονται στην εξουσία, λοιπόν, μέσα σε ένα δύσκολο περιβάλλον. Από τη μία πλευρά, υπάρχει ήδη μια σημαντική μειοψηφία αριστερών που είναι θυμωμένοι με τους Εργατικούς για την κεντρώα φιλο-επιχειρηματική πολιτική τους και την υποστήριξή τους στο Ισραήλ. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις αλληλεγγύης προς την Παλαιστίνη οπουδήποτε στον κόσμο. Από την άλλη πλευρά, η άνοδος της Reform UK δείχνει ότι ένα σημαντικό ριζοσπαστικοποιημένο δεξιό τμήμα της κοινωνίας θα προσπαθήσει να ωθήσει την πολιτική πιο δεξιά.
Ενάντια στον Μακρόν και την ακροδεξιά, ενότητα στους δρόμους και στην κάλπη
Εθνικό Πολιτικό Συμβούλιο του NPA-l’Anticapitaliste
Η οργάνωσή μας είναι έτοιμη για μάχη, είτε αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία είτε συμμετέχοντας στις συλλογικότητες που οργανώνουν δράση. Δεν είμαστε αφελείς, ξέρουμε ότι η αντιμετώπιση της κατάστασης δεν είναι εκλογική, ότι θα καθοριστεί από ταξικές αντιπαραθέσεις για τις οποίες η εκλογική σφαίρα δεν είναι ο ουσιαστικός χώρος, αλλά μάλλον ένα υποχρεωτικό σημείο διέλευσης, δεδομένων των αυταπατών, των ελπίδων και των προσδοκιών μεγάλου μέρους των λαϊκών τάξεων, για να προχωρήσουμε παραπέρα. Για το λόγο αυτό αναπτύσσουμε δημόσια τον προσανατολισμό μας, τις εξηγήσεις μας, τους προγραμματικούς μας άξονες, πεπεισμένοι ότι σε αυτές τις εκλογές διακυβεύονται ωστόσο σημαντικά ζητήματα.
Να μην αφήσουμε την άκρα δεξιά να αναποδογυρίσει την πραγματικότητα
Olivier Besancenot
«No pasarán!» «Δεν θα περάσουν!» ένα σύνθημα που βροντοφώναξαν στην Ισπανία από το 1936 μέχρι το 1939 ενάντια στον φρανκισμό, με την ελπίδα να σταματήσουν την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη. Για κάποιους, είναι ένα ξεπερασμένο σύνθημα – για μένα, αντηχεί δυνατά. Φυσικά, η περίοδος δεν είναι η ίδια, και αν οι υποστηρικτές του νεοφασισμού δεν είναι σήμερα εκείνοι του χθες, είναι ωστόσο οι άμεσοι κληρονόμοι. Όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε πει συχνά ότι ο αγώνας κατά της ακροδεξιάς δεν μπορεί να διεξαχθεί μόνο στο όνομα της ηθικής και της ιστορίας. Σωστά. Αλλά έχουμε φτάσει να μην μιλάμε για αυτό το ζήτημα. Και έτσι, έχουμε συμβάλει στη λήθη. [Αναδημοσίευση από contra-xreos]
Όταν η κατηγορία του αντισημιτισμού γίνεται όπλο στα χέρια του νεοφασισμού
Gilbert Achcar
Οι Άραβες έχουν συνηθίσει να κατηγορούνται για αντισημιτισμό κάθε φορά που οι Σιωνιστές και οι υποστηρικτές τους αδυνατούν να αντικρούσουν την κριτική τους για το κράτος του Ισραήλ και την καταπιεστική αποικιοκρατική συμπεριφορά του. Στην πραγματικότητα, οι ίδιοι οι εβραϊκής καταγωγής επικριτές του Σιωνισμού έχουν συνηθίσει να υφίστανται τις ίδιες συκοφαντίες, με αυξημένη σφοδρότητα, αφού οι Σιωνιστές τους θεωρούν «προδότες» ή «αυτομισούμενους» σύμφωνα με τη ρατσιστική λογική που υπαγορεύει ότι κάθε Εβραίος πρέπει να είναι Σιωνιστής (η οποία είναι η ίδια λογική που επικρατεί στη σκέψη εκείνων των οποίων η εχθρότητα προς τον Σιωνισμό αποτελεί ένα λεπτό πέπλο για μια ρατσιστική εχθρότητα προς τους Εβραίους στο σύνολό τους).