Νίκος Λούντος. Η κυβέρνηση της Ινδίας έχει εξαπολύσει μια από τις αγριότερες εκστρατείες κρατικής βίας στο Κασμίρ από τις αρχές Αυγούστου. Το ίντερνετ είναι κλειστό, έχει επιβληθεί στρατιωτικός νόμος, οι ντόπιοι δημοσιογράφοι έχουν απομονωθεί, η κυκλοφορία γίνεται με το σταγονόμετρο και έχουν συλληφθεί πάνω από πέντε χιλιάδες άνθρωποι. Οι λίγες πληροφορίες που φτάνουν έξω από το Κασμίρ κάνουν λόγο για εισβολές στα σπίτια, ανεξέλεγκτο κυνηγητό όσων κρίνονται “ύποπτοι”... Την ίδια στιγμή στην Ινδία η κυβέρνηση τροφοδοτεί έναν εθνικιστικό και μισαλλόδοξο πυρετό σε βάρος του Κασμίρ αλλά και συνολικότερα σε βάρος των μουσουλμάνων.

Φύλλια Πολίτη: Ο συγκοινωνιακός αποκλεισμός της Σαμοθράκης, η σύμβαση με τη SAOS FERRIES του Φ. Μανούση και οι διαχρονικές ευθύνες της Πολιτείας.

Συμμαχία Σοσιαλιστών/ριών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής

Ο λαός του Κασμίρ δεν είχε ποτέ τη δυνατότητα να έχει το δικό τους κράτος. Από το 1947, το έδαφος του βρίσκεται στο επίκεντρο της διαμάχης της Ινδίας με το Πακιστάν και διαχωρίστηκε ανάμεσα στα δύο κράτη. Κατά την Ανεξαρτησία τον Αύγουστο του 1947, το Τζαμού και Κασμίρ ήταν ένα πριγκιπάτο που κυβερνούσε ο Μαχαραγιάς Χάρι Σινχ και του δόθηκε η επιλογή να ενταχθεί είτε στην Ινδία είτε στο Πακιστάν. Δεδομένου ότι στο Τζαμού και Κασμίρ υπήρχε μουσουλμανική πλειοψηφία, πολλοί περίμεναν ότι θα ενταχθούν στο Πακιστάν. Από την άλλη πλευρά, το κόμμα που διεξήγαγε τον αγώνα της ανεξαρτησίας, το Εθνικό Συνέδριο Τζαμμού και Κασμίρ, ήταν κοσμικό και σύμμαχος του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου.

Γνωστός για τις ακροδεξιές ιδέες και τις πλείστες αναφορές του στο…. «συμμοριτοπόλεμο», αποτέλεσε πολύτιμος σύμμαχος ακόμα και των χρυσαυγιτών. Μάλιστα λίγο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα σε κήρυγμά του είχε πως «η Χρυσή Αυγή θα μπορούσε να είναι η «γλυκιά ελπίδα» αλλά δεν μας άκουσε».

Το ξημέρωμα της 16^ης του Αυγούστου η Αθήνα ήταν μελαγχολικά άδεια, αθόρυβη και ακίνητη. Δεν ξεπαρκάρανε αμάξια για δουλειά, ούτε μύριζαν οι φούρνοι. Μόνο τα πρωινά λεωφορεία ξεκινούσαν νωχελικά μια πομπή στην έρημη πόλη. Στο νούμερο 26, όμως, της οδού Νοταρά – εκεί δηλαδή που η κυβέρνηση σκοπεύει να κάνει δενδροφυτεύσεις σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Καθημερινής, γιατί αν δεν ξετινάξεις το κοντέρ της πολιτικής και μιντιακής φαιδρότητας το βαθύ καλοκαίρι, πότε θα το κάνεις; – η ζωή άνθιζε παρά τις απειλές και την αφόρητη ζέστη. Μια παρέα προσφύγων και αλληλέγγυων κουβέντιαζε με σπαστά αγγλικά αλλά κυρίως με απλωμένα χαμόγελα και σφιχτές αγκαλιές με την Pia Klemp.

ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη

Σύμφωνα με τα καθεστωτικά ιδιωτικά και δημόσια ΜΜΕ «ομαλοποιήθηκε» η κατάσταση στη Σαμοθράκη και επιστρέφει και εκεί η «κανονικότητα». Πράγματι, για την Σαμοθράκη κανονικότητα είναι η χρόνια εγκατάλειψη, η φτώχεια και ο αποκλεισμός. Οι εικόνες των τελευταίων ημερών είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου καθώς το πραγματικό πρόβλημα στη Σαμοθράκη είναι η εξάρτηση της από την ιδιωτική επιχειρηματικότητα με το κράτος να εγγυάται απλά τα κέρδη του εφοπλιστή Φ. Μανούση.

Οι μαζικές διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ ανάγκασαν την κυβέρνηση να αποσύρει ένα νομοσχέδιο που θα μπορούσε να φιμώσει τη φωνή των αντιφρονούντων. Αλλά οι διαδηλωτές βρίσκονται ακόμα στους δρόμους - και ζητούν την παραίτηση της επικεφαλής της κυβέρνησης του Χονγκ Κονγκ…Ο δημοσιογράφος του Jacobin, Κέβιν Λιν, μίλησε στον παλαίμαχο σοσιαλιστή και συγγραφέα Αού Λόονγκ Γιού για τις εντεινόμενες διαδηλώσεις, την ιδεολογική σύνθεση του κινήματος διαμαρτυρίας, το ρόλο των συνδικάτων στην εξέγερση και την επίδραση που έχουν οι διάφορες γεωπολιτικές σχέσεις (το Πεκίνο και το Χονγκ Κονγκ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα) στην εξέγερση που φουντώνει.

 «Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς χρυσό. Δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς την Ίδη!» Αυτό είναι το βασικό σύνθημα που ακούγεται τις τελευταίες μέρες στις πλαγιές του βουνού Ίδη (ή αλλιώς τα βουνά Kaz) στην Τουρκία, όπως και στις γειτονικές πόλεις και χωριά! Με γρήγορους ρυθμούς, αναπτύσσεται ένα μαζικό κίνημα αντίστασης στα εξορυκτικά σχέδια της εταιρείας Dogu Biga, θυγατρικής της καναδικής Alamos Gold. Χιλιάδες άνθρωποι κατασκηνώνουν και διαδηλώνουν στις βουνοκορφές που βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο, απαιτώντας να σταματήσει η αποψίλωση του δάσους και να μπει οριστικά τέλος στα σχέδια για εξόρυξη χρυσού.

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ:Τι θα συνέβαινε αν; Αυτό το ερώτημα θέτει διαρκώς στα διηγήματά του ο Παναγιώτης Ξηρουχάκης, από εκεί ξεκινάει και πλάθει τις ιστορίες του. Συνήθως δυστοπικές, με χαρακτήρες που μοιάζουν σα να ξεπήδησαν από κάποια ταινία του Κάρπεντερ, ατίθασοι, ρέμπελοι, τυχοδιώκτες, με μία σοφία του δρόμου να διέπει τον λόγο και τις πράξεις τους, με καταβολές από την εργατική τάξη, μιλούν λαϊκά και γι’ αυτό μοιάζουν γνωστοί μας. Κάπου τους έχουμε ξαναδεί. Μιλάμε την ίδια γλώσσα.

Η πρωθυπουργοποίηση του Πέδρο Σάντσεθ απέτυχε και, μαζί της, απέτυχε και η τακτική των Podemos που βάσισε όλη της τη φιλοδοξία στο να μπει στην κυβέρνηση ως υποτιθέμενη εγγύηση για κοινωνικές πολιτικές. Το PSOE δοκίμασε να παίξει διπλό παιχνίδι: να περιορίσει τη δεξιά εμφανιζόμενο ως ο σταθεροποιητής μιας κυβερνησιμότητας “λογικής” για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του καθεστώτος του 1978. Ταυτόχρονα, προσπάθησε να εξαπατήσει, να υποτάξει και να ακυρώσει την αριστερά, ενσωματώνοντάς την σε ένα σχέδιο ξένο από τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας.