Florin Poenaru

Η πρόταση για δημοψήφισμα για την τροποποίηση του συντάγματος προκειμένου να καταγραφεί ο ορισμός της οικογένειας ως ένωση μεταξύ μιας γυναίκας και ενός άντρα διχάζει την κοινή γνώμη στη Ρουμανία και αντιπροσωπεύει μια πλατφόρμα για την επιβεβαίωση μιας ρουμανικής εκδοχής του τραμπισμού και της εναλλακτικής δεξιάς. Προσφέρει επίσης, ακούσια, την ευκαιρία ενός απίθανου συνδυασμού. Οι ακόλουθες λεπτομέρειες μπορεί να φαίνονται υπερβολικά μυστηριώδεις για ένα ξένο κοινό, αλλά αξίζουν την υπομονή για την κατανόηση της μεγαλύτερης εικόνας. Το σημείο είναι σημαντικό επειδή δείχνει το δύσκολο καθήκον που αντιμετωπίζει η αριστερά.

Κική Σταματόγιαννη

Διαβάζοντας, το άρθρο 21 παρ. 7 και την ξεκάθαρη πρόβλεψη για γύμνωση, βρισκόμαστε μπροστά στην αποκρουστική επαναφορά του κολπικού ελέγχου στις γυναίκες κρατούμενες. Μια μέθοδος που όσες μαρτυρίες γυναικών κι αν διαβάσεις, όλες καταλήγουν στο αίσθημα του βιασμού, της ταπείνωσης και του εξευτελισμού που νιώθουν όσες την υφίστανται. «Περίμενα μες στο κρύο μόνο με τα εσώρουχά μου στο δωμάτιο της έρευνας… Μέχρι να έρθει εκείνη με τα ρούχα, με έβαλε να βγάλω και τα εσώρουχά μου. Ντρεπόμουν τόσο πολύ που βρέθηκα σε αυτή τη θέση… Οι συνθήκες κάτω στην απομόνωση ήταν απάνθρωπες…»

[Αναδημοσίευση από το Φύλο Συκής]

Alex de Jong

Οι Φιλιππίνες διέρχονται μια διπλή, αλληλοτροφοδοτούμενη κρίση. Ο Πρόεδρος Ροντρίγκο Ρόα Ντουτέρτε είναι υπεύθυνος για έναν λεγόμενο «πόλεμο κατά των ναρκωτικών» που κοστίζει χιλιάδες ζωές και συγκεντρώνει όλο και περισσότερο την εξουσία στα χέρια του. Εν τω μεταξύ, στο νότο της χώρας, η ισλαμική φονταμενταλιστική βία έχει αποκτήσει μια ποιοτικά νέα διάσταση. Η επίθεση στο Μαράουι Σίτι παρείχε στην Ντουτέρτε τη δυνατότητα να κηρύξει τον στρατιωτικό νόμο, ενώ η βία του κυβερνητικού στρατού δημιουργεί νέες βάσεις αναπαραγωγής για φονταμενταλιστικές ομάδες.

Andreu Coll

Η κήρυξη της ανεξάρτητης δημοκρατίας της Καταλονίας στις 27 Οκτωβρίου ήταν αποκλειστικά συμβολική, διότι δεν μεταφράστηκε σε καμία διοικητική πράξη ούτε επιθυμία άσκησης εξουσίας στην περιοχή... Πρέπει να διατηρήσουμε την υποστήριξη στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και να αγωνιστούμε για να ανοίξει μια συνταγματική διαδικασία στην Καταλονία, η οποία μπορεί να γενικευθεί στο υπόλοιπο κράτος και να επιβεβαιώσει την ανάγκη της ρήξης με το μοναρχικό καθεστώς του 1978 το οποίο, όπως καταδεικνύεται από την καταλανική κρίση, δεν είναι παρά το μεταρρυθμισμένο καθεστώς του Φράνκο.

Brais Fernandez

Marc Casanovas

Το κείμενο αυτό προορίζεται να συμβάλει σε μια στρατηγική συζήτηση που ξεκίνησε στην αριστερά γύρω από το καταλανικό δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου 2017, αλλά που πιστεύουμε ότι προχωράει πιο πέρα. Δεν θα ασχοληθούμε με την ιστορία της διαμόρφωσης της διαδικασίας της ανεξαρτησίας της Καταλονίας. Θα περιορίσουμε τη συζήτηση στο να προτείνουμε ένα χαρακτηρισμό της λεγόμενης «διαδικασίας» και να προσπαθήσουμε να παράσχουμε επιχειρήματα σχετικά με το γιατί οι αριστεροί που δεν είναι υπέρ της ανεξαρτησίας θα πρέπει να υποστηρίζουν ενεργά την 1η Οκτωβρίου σαν μια στιγμή ρήξης.

Andreu Coll

Καθώς η κρίση στην Καταλονία βάθυνε με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας και την απόφαση της ισπανικής κυβέρνησης να διαλύσει την καταλανική κυβέρνηση την Παρασκευή 27 Οκτωβρίου, ο Andreu Coll των Anticapitalistes (το τμήμα της 4^ης Διεθνούς στην Καταλονία) μίλησε στον Antoine Larrache του l’Anticapitaliste.

Σήμερα 27 Οκτωβρίου, το Κοινοβούλιο ενέκρινε το ψήφισμα ότι η Καταλονία θα καταστεί ανεξάρτητη Δημοκρατία και θα ανοίξει μια συνταγματική διαδικασία που θα βασίζεται στη βούληση του λαού που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα την 1η Οκτωβρίου. Υποστηρίζουμε και χαιρετίζουμε αυτή την απόφαση, αλλά δεν έχει πείσει ολόκληρο το δημοκρατικό καταλανικό μπλοκ. Το σπάσιμο με το καθεστώς ήταν ένα απαραίτητο βήμα ώστε η ανατροπή της 1ης Οκτωβρίου να καταστεί μη αναστρέψιμη. Ωστόσο, δεν υπάρχει ένας αριστερός βραχίονας για να ενσωματώσει τις ευαισθησίες αυτών που δεν υποστηρίζουν την ανεξαρτησία, οι οποίες πρέπει να συμπεριληφθούν στην συνταγματική διαδικασία.