William Clare Roberts

Στα εκατόν πενήντα χρόνια που πέρασαν από την Παρισινή Κομμούνα, η συγκλονιστική φρίκη και η θλίψη του θανάτου της ανταγωνίστηκαν και μερικές φορές επισκίασαν τα όνειρα που εμψύχωσαν τη ζωή της. Η Κομμούνα, που ανακηρύχθηκε μπροστά στα μούτρα τόσο του εισβάλλοντος πρωσικού στρατού όσο και της νεογέννητης δημοκρατικής κυβέρνησης των Βερσαλλιών, δέχτηκε ποικίλες ερμηνείες, τόσο από τους συμμετέχοντες όσο και από τους παρατηρητές.

Dan La Botz

Η Παρισινή Κομμούνα του 1871 διήρκεσε μόνο από τις 18 Μαρτίου έως τις 28 Μαΐου, δηλαδή μόλις 72 ημέρες, αλλά αποτελεί ένα από τα πιο διάσημα γεγονότα της σοσιαλιστικής ιστορίας. Είναι ένας θρύλος. Αλλά, τι ήταν; Και τι σημαίνει για εμάς σήμερα; Ένα πρότυπο για τους σοσιαλιστές; Μια ηρωική αποτυχία; Μια άρνηση του κράτους; Ή η πρώτη εργατική κυβέρνηση;

Dan La Botz

Ο πόλεμος και η ταπεινωτική ήττα των Γάλλων δημιούργησαν την κρίση που οδήγησε στην Παρισινή Κομμούνα. Την 1η Σεπτεμβρίου 1870, στη μάχη του Σεντάν, ο Γάλλος αυτοκράτορας Λουδοβίκος Ναπολέων Βοναπάρτης (Ναπολέων Γ΄), η κυβέρνησή του και το γαλλικό έθνος υπέστησαν μια καταστροφική ήττα από τον Πρώσο καγκελάριο Όττο φον Μπίσμαρκ. Ο ίδιος ο αρχιστράτηγος Βοναπάρτης αιχμαλωτίστηκε μαζί με αρκετούς από τους στρατηγούς του. Ήταν το τέλος της βασιλείας του που είχε διαρκέσει πάνω από είκοσι χρόνια, πρώτα ως πρόεδρος από το 1848 και στη συνέχεια, μετά από πραξικόπημα το 1852, ως αυτοκράτορας.

Στις 11 Δεκέμβρη έφυγε από τη ζωή, μετά από μια μακροχρόνια αγωνιστική πορεία στο εργατικό κίνημα και την ανυπότακτη αριστερά, ο Στέργιος Κατσαρός. Έχοντας από μικρός τις πικρές εμπειρίες του εμφυλίου και τις “ανδραγαθίες” των συμμοριών του Σούρλα που λυμαίνονταν την περιοχή όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε με πολύ μίσος για το μετεμφυλιακό σύστημα που επικράτησε, με τις άπειρες εκτελέσεις, δολοφονίες και φυλακίσεις των ηττημένων…Το επαναστατικό του ήθος και η αγωνιστική του τόλμη είναι το καλύτερο παράδειγμα για κάθε νέο ή νέα που θέλει να παλέψει για έναν άλλο κόσμο –που γίνεται όλο και πιο επιτακτικά αναγκαίος.

Αναδημοσίευση από POPAGANDA.GR. Η Μαρία Λούκα μαζί με τον Αλέξανδρο Κατσή επισκέφτηκε την οικογένεια του Νίκου Σαμπάνη στο Σοφό στον Ασπρόπυργο. Γράφει για το τι σημαίνει να πενθείς σ’ ένα μέρος χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και νερό που δεν το πιάνει το google maps. Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Κατσής … Ήταν μεσημέρι Κυριακής. Η οδηγία που μας είχε δοθεί ήταν να βγούμε από την έξοδο 4 της Αττικής Οδού στον Ασπρόπυργο και να ανηφορίσουμε προς το Σοφό, τον καταυλισμό Ρομά όπου πέρασε τη σύντομη ζωή του ο εκτελεσμένος από αστυνομικούς, Νίκος Σαμπάνης…

Igor Goicovic Donoso

Δύο χρόνια μετά τη λαϊκή εξέγερση του Οκτωβρίου 2019, η χιλιανή κοινωνία κλήθηκε, για άλλη μια φορά, σε ένα μεγάλο εκλογικό γεγονός (προεδρικές εκλογές, εκλογές για τη Γερουσία, καθώς και εκλογές για το σύνολο της Βουλής των Αντιπροσώπων και για τις θέσεις των περιφερειακών συμβούλων). Ωστόσο, το «κόμμα της δημοκρατίας», όπως το αποκαλούσαν επίμονα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που βρίσκονται στην υπηρεσία του κεφαλαίου, είχε μικρή συμμετοχή. Από τους 14.959.945 Χιλιανούς που είχαν τη δυνατότητα να ψηφίσουν, μόνο το 47,34% ψήφισε. Λιγότερο από το 49,36% που ψήφισε στις προεδρικές εκλογές του 2013 και ελαφρώς υψηλότερο από το 46,72% που ψήφισε το 2017.

Lisbeth Moya González

Καλώ τη διεθνή αγωνιστική αριστερά και όσους διαβάζουν αυτό το κείμενο να μη διστάσουν να διερευνήσουν και να υποστηρίξουν την υπόθεση των πολιτικών κρατουμένων στην Κούβα. Καλώ σε διεθνή αλληλεγγύη για τον Άμπελ Λεσκάι, γιατί μόνο έτσι θα ακουστούμε. Η Αριστερά, παρά τις αποχρώσεις και τις διαφορές της, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό της ως κάτι ενιαίο στον κόσμο μπροστά σε τέτοιου είδους προσβολές. Δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε τον καταπιεστή μόνο ως αστό – η γραφειοκρατία επίσης καταπιέζει. Δεν κουράζομαι ποτέ να το λέω: «Σοσιαλισμός ναι, καταπίεση όχι».

Au Loong-Yu

Πέρυσι, κατά τη διάρκεια της κορύφωσης του εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ, αναφέρθηκε ότι ένας κορυφαίος Κινέζος αξιωματούχος ορκίστηκε ότι η Κίνα θα συνεχίσει να αψηφά τον εκφοβισμό των ΗΠΑ, ακόμη και αν αυτό απαιτούσε από τους Κινέζους να τρώνε γρασίδι αντί για ρύζι για ένα χρόνο. Ο εμπορικός πόλεμος επέφερε πλήγμα στις εξαγωγές, έναν από τους τρεις κύριους μοχλούς ανάπτυξης (οι άλλοι δύο είναι οι συνολικές επενδύσεις και η κατανάλωση των νοικοκυριών).

Au Loong-Yu

Η τεράστια αύξηση της κινεζικής μεταποίησης τα τελευταία 20 χρόνια δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στον εναγκαλισμό της Κίνας με την παγκόσμια αγορά, όπως θέλουν να πιστεύουμε οι νεοφιλελεύθεροι ακαδημαϊκοί. Είναι το αποτέλεσμα ενός συνδυασμού πολλών μοναδικών παραγόντων, οι σημαντικότεροι από τους οποίους σχετίζονται με την κληρονομιά του μεγάλου κοινωνικού και πολιτικού μετασχηματισμού που συντελέστηκε μεταξύ 1949-79, αν και με αδικαιολόγητα υψηλό κοινωνικό κόστος. Το να μην κατανοούμε τη σύγχρονη ιστορία της Κίνας σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνουμε τίποτα για το μέλλον της Κίνας.

Χάρης Παπαδόπουλος

Φέτος κυκλοφόρησε, για πρώτη φορά στα ελληνικά, το έργο του Λέοντα Τρότσκι «1905». Πρόκειται για ένα βιβλίο ξεχωριστής αξίας, που θα πρέπει να το προμηθευτεί και να το μελετήσει αφοσιωμένα κάθε αγωνίστρια και κάθε αγωνιστής της Αριστεράς, κάθε άνθρωπος που συμμετέχει ενεργά στα κινήματα. Διότι το έργο αυτό του Τρότσκι σε εισάγει με εκπληκτική ενάργεια και ιδιοφυή γραφή στην τέχνη –αλλά και την επιστήμη– της εξέγερσης. [Αναδημοσίευση από: Η Κόκκινη]