Εμείς, φεμινίστριες από την Ουκρανία, καλούμε τις φεμινίστριες απ’ όλο τον κόσμο να σταθούν αλληλέγγυες με το αντιστασιακό κίνημα του ουκρανικού λαού ενάντια στον ληστρικό, ιμπεριαλιστικό πόλεμο που εξαπέλυσε η Ρωσική Ομοσπονδία. Τα αφηγήματα πολέμου απεικονίζουν συχνά τις γυναίκες* σαν θύματα. Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι γυναίκες* παίζουν επίσης κεντρικό ρόλο στα αντιστασιακά κινήματα, τόσο στο μέτωπο των μαχών όσο και στο εσωτερικό μέτωπο: από την Αλγερία ώς το Βιετνάμ, από τη Συρία ώς την Παλαιστίνη, από το Κουρδιστάν ώς την Ουκρανία.

Η Δεξιά έκανε την κίνησή της, με έξι από τους εννέα δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου, συμπεριλαμβανομένων τριών διορισμένων από τον Τραμπ, που υπηρετούν ισοβίως σε ένα μη εκλεγμένο όργανο καθορίζοντας τι μπορούν και τι δεν μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι με το ίδιο τους το σώμα. Αν αυτό δεν είναι ένα σήμα της ανόδου της Δεξιάς, μια ποιοτική μετατόπιση του συσχετισμού δυνάμεων, τότε τι είναι; Από τότε που επικυρώθηκε η (απόφαση) Roe, η Δεξιά οικοδόμησε τις δυνάμεις της και τις ιδέες της - οι οποίες ήταν ιδεολογικά απαράδεκτες από το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα...

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ https://www.aftoleksi.gr/. Ο πόλεμος οδεύει τώρα στον πέμπτο μήνα του και κοστίζει εκατοντάδες ζωές κάθε μέρα, δίχως να διαφαίνεται άμεσο τέλος. Συνεχίζουμε να δίνουμε το βήμα, αυτή τη φορά σε μία αριστερή-αντικαπιταλιστική φωνή από την Ουκρανία που αντιστέκεται στη ρωσική εισβολή. Ακολουθεί η μετάφραση της συνέντευξης που έδωσε ο Τάρας Μπίλους (Taras Bilous) στον Ίβο Γκεοργκίεφ. Ο Τάρας Μπίλους είναι Ουκρανός ιστορικός και ακτιβιστής της οργάνωσης «Κοινωνικό Κίνημα». Είναι συντάκτης στον ιστότοπο Commons: Journal of Social Critique. Στη συνέντευξη μιλά για την εξέλιξη του πολέμου, το ζήτημα γύρω από τις αποστολές όπλων…

ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ. Η νομοθετική επιδρομή της κυβέρνησης της ΝΔ σε δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες αφήνει βομβαρδισμένο τοπίο στην τρίχρονη κοινοβουλευτική της παραγωγή. Ο ρεβανσισμός απέναντι στις κατακτήσεις των δικαιωμάτων και ελευθεριών των προηγούμενων δεκαετιών, το κυνήγι του εσωτερικού εχθρού, η εισαγόμενη και διεθνής τρομοϋστερία και η εμπέδωση της βίαιης αναδιανομής πόρων υπέρ του κεφαλαίου και σε βάρος των αναγκών λαϊκών τάξεων, καθώς και η ενίσχυση κάθε φορέα εξουσίας απέναντι στην αγωνιζόμενη κοινωνία απετέλεσαν κατεπείγουσες και απρόσβλητες προτεραιότητες του προσανατολισμού της.

Ahilan Kadirgamar

Χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν καθημερινά στους δρόμους, κυρίως ενάντια στην οικονομική τους ανέχεια, αλλά και για να αντιταχθούν στο κυβερνών καθεστώς Ρατζαπάκσα. Η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, και αυτό είναι το πρώτο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους οι άνθρωποι καθώς αυτές οι διαμαρτυρίες αυξάνονται. Επί του παρόντος, υπάρχουν ελλείψεις στα περισσότερα βασικά αγαθά – τα πάντα, από τα καύσιμα μέχρι τα τρόφιμα και το γάλα σε σκόνη, τελειώνουν και οι εισαγωγές επηρεάζονται σε τεράστιο βαθμό. Μαζί με αυτό, οι μισθοί των ανθρώπων μειώνονται – ιδίως όσοι παίρνουν ημερομίσθιο υποφέρουν.

Paul Martial

Τις τελευταίες εβδομάδες, το Μάλι έκανε δύο σημαντικά βήματα: αποχώρησε από το G5 Sahel και ακύρωσε τις αμυντικές συμφωνίες του με τη Γαλλία. Οι αποφάσεις αυτές έρχονται σε μια περίοδο κατά την οποία η επιρροή του Παρισιού μειώνεται στο αφρικανικό φέουδό του, συνέπεια ιδίως της αδυναμίας του να νικήσει τους τζιχαντιστές στην περιοχή.

Μα, τι θέλει και αντιστέκεται επιτέλους αυτός ο ουκρανικός λαός και καθυστερεί τον τερματισμό του πολέμου; Αν είχαν υποδεχτεί τη ρωσική εισβολή από την πρώτη μέρα, ούτε κυρώσεις, ούτε ενεργειακό, ούτε σιτοδείες, ούτε νεκροί, ούτε πρόσφυγες, προσφύγισσες και προσφυγάκια. Αυτό είναι ένα πνεύμα που διαπερνάει πολλούς ανθρώπους αλλά και δημοσιογράφους – συμπεριλαμβανομένου του Γιώργου Τσιάρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών», της 25-26 Ιουνίου, και δεν είναι το πρώτο του αντιουκρανικό δημοσίευμα. Ευτυχώς που υπάρχουν κι άλλοι και άλλες στην εφημερίδα αυτή, και ακόμα πιο ευτυχώς το εκτεταμένο άρθρο του Νικόλα Βουλέλη που δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες.

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ https://www.aftoleksi.gr/ Ο Φατός Ρόσα είναι συγγραφέας του αυτοβιογραφικού βιβλίου που περιγράφει τη «λαθραία» ζωή του: «Εγώ, ο Λάθρομετανάστης» (εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος,2017). Το βιβλίο τούτο είναι μια μαρτυρία ψυχής μέσα σε έναν κόσμο χωρίς ψυχή. Είναι η οδύσσεια ενός “λαθρομετανάστη”, ενός ανθρώπου που θέλησε να κερδίσει την ελευθερία του και ένα καλύτερο αύριο, περνώντας μέσα από τις μυλόπετρες απάνθρωπων κρατικών μηχανών. Με τις σκληρές αλήθειες του, είναι μια γροθιά στο πρόσωπο όλων εκείνων που κάνουν πως δεν βλέπουν το δράμα των μεταναστών…

Shirin Kamangar

Από τον χειμώνα του 2017, δεν έχει περάσει σχεδόν ούτε μια μέρα στο Ιράν χωρίς δημόσιες διαδηλώσεις. Σε μεγάλο βαθμό άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι νέοι από τα πιο περιθωριοποιημένα και εξαθλιωμένα προάστια των νοτιοδυτικών επαρχιών του Ιράν, καθώς και η εργατική τάξη των πόλεων, έχουν μετατρέψει τους δρόμους σε πρωταρχικό χώρο έκφρασης της δυσαρέσκειας τους για τη συνεχιζόμενη ανεργία, τη φτώχεια, την αδικία, την καταστολή και την εκμετάλλευση.

Igor Ilyash

Μια εκστρατεία μαζικής πολιτικής καταστολής βρίσκεται σε εξέλιξη στη Λευκορωσία εδώ και σχεδόν δύο χρόνια. Η κλίμακα είναι πρωτοφανής: υπάρχουν τώρα περισσότεροι από 1.200 πολιτικοί κρατούμενοι και οι αρχές έχουν κινήσει πάνω από 5.000 δικαστικές διώξεις που σχετιζόμενες με πολιτικά ζητήματα, μετά τις αμφισβητούμενες προεδρικές εκλογές της χώρας τον Αύγουστο του 2020. Ωστόσο, το επίπεδο σκληρότητας των αρχών της Λευκορωσίας συνεχίζει να αυξάνεται – τώρα, οι αντίπαλοι του καθεστώτος του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο αντιμετωπίζουν απειλές όχι μόνο με σταλινικές ποινές φυλάκισης, αλλά και με τη θανατική ποινή.