Volodymyr Artiukh

Μια συνέντευξη με την Ksenia Kunitskaya και τον Vitaly Shkurin

Λέγεται συχνά ότι η αστυνομική βαρβαρότητα στο Μινσκ δεν έχει το προηγούμενό της στην Ευρώπη, κάτι με το οποίο σίγουρα θα διαφωνούσαν οι διαδηλωτές στη Γαλλία. Ωστόσο, κάτι σίγουρα αλλάζει στη Λευκορωσία, αφού η πρωτοφανής λαϊκή υποστήριξη των υποψηφίων της αντιπολίτευσης αμφισβήτησε την εικοσιεξαετή εξουσία του προέδρου Αλεξάντερ Λουκασένκο. Όταν οι αρχές ισχυρίστηκαν ότι είχε πάρει το 80% των ψήφων στις εκλογές της 9ης Αυγούστου –και τα πλήθη βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν– το κράτος εξαπέλυσε την αστυνομική τρομοκρατία εναντίον τους.

Η τρέχουσα ελληνοτουρκική κρίση στη Μεσόγειο δεν είναι αποτέλεσμα μια υποτιθέμενης μονομερούς επιθετικότητας και προκλητικότητας της Τουρκίας. Δεν είναι ούτε, γενικώς και αορίστως, το αποτέλεσμα της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών…Συγκεκριμένη αφορμή υπήρξε η συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τον δικτάτορα της Αιγύπτου στο πλαίσιο μιας πολιτικής της ελληνικής αστικής τάξης που έχει ως στόχο τον αποκλεισμό της τουρκικής αστικής τάξης από την πρόσβαση στις - αμφιλεγόμενες ακόμα - πλουτοπαραγωγικές πηγές την ΝΑ Μεσογείου….Πρέπει να αποκαλυφθεί η επικίνδυνη επιθετικότητα του ελληνικού κράτους, που εκθέτει την εργατική τάξη και το λαό στον κίνδυνο ενός καταστροφικού πολέμου για τα συμφέροντα των καπιταλιστών.

Η ανέλκυση δύο αντικειμένων αρχαιολογικού ενδιαφέροντος (μίας αρχαίας λίθινης άγκυρας και ενός σιδερένιου κανονιού ιστορικών χρόνων) από τον βυθό των Αντικυθήρων στις 12/8/2020 από σκάφος Έλληνα εφοπλιστή και η μεταφορά τους σε ιδιωτική αποθήκη, ερήμην της αρμόδιας Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων, συνιστά πράξη παράνομη. Είναι τουλάχιστον ανησυχητικό, όταν εκπρόσωποι φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή χορηγοί των ενάλιων αρχαιολογικών ερευνών του ΥΠΠΟΑ, κρίνουν πως αυτοί μπορούν να αναλάβουν την διαχείριση των αρχαιοτήτων, πέρα και έξω από κάθε νόμιμη διαδικασία, υποκαθιστώντας την Αρχαιολογική Υπηρεσία, τη μόνη αρμόδια κρατική υπηρεσία για την προστασία και τη διαχείριση των αρχαιοτήτων σύμφωνα με τους νόμους και το Σύνταγμα.

Στην Λευκορωσία αναπτύσσεται ένα μαζικό κίνημα απεργιών και διαδηλώσεων ενάντια στο διεφθαρμένο και αυταρχικό καθεστώς του Λουκάσενκο. Εκατοντάδες χιλιάδες έχουν βγει στους δρόμους. Έχουν ξεσπάσει απεργίες σε πολλά εργοστάσια, στο τομέα της ενέργειας, σε χαλυβουργίες, ορυχεία, πετροχημικές βιομηχανίες, στα ΜΜΕ και άλλους τομείς. Ο Λουκάσενκο και οι σύμμαχοί του απαντούν με καταστολή, με το χτύπημα των διαδηλωτών από δυνάμεις ασφαλείας, την σύλληψη ηγετών απεργιών. Αυτή η καταστολή έχει απλώσει και ριζοσπαστικοποιήσει το κίνημα. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με τον αγώνα στην Λευκορωσία. Είναι κομμάτι ενός νέου κύματος μαζικών κινημάτων…τα οποία απαιτούν πολιτική και κοινωνική αλλαγή.

Συνέντευξη με τον Σεργκέι Αντούσεβιτς (ΣΑ), αναπληρωτή πρόεδρο του Λευκορώσικου Κογκρέσου των Δημοκρατικών Συνδικάτων (BCDTU), που δημοσιεύθηκε από το ρωσικό περιοδικό Snob στις 18 Αυγούστου https://snob.ru/entry/196641/. …Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι είναι απλά απόλυτα κουρασμένοι από αυτόν τον δικτάτορα που κυβερνά πάνω στην πλάτη τους για 26 χρόνια. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών τους έπεισαν ότι αποτελούν μια δύναμη που πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, ότι είναι πολλοί, ότι μπορούν να αλλάξουν κάτι στη χώρα τους, και δεν είναι πρόθυμοι να επιστραφούν στο μαντρί, δεν είναι «μικροί άνθρωποι» και «πρόβατα»…Μετάφραση elaliberta. gr

Η αμερικάνικη άρχουσα τάξη ανησυχεί για το «βαθιά διχασμένο έθνος» σε συνθήκες της πιο μεγάλης οικονομικής κρίσης και της πανδημίας που δεν λέει να κοπάσει. Η αντιρατσιστική εξέγερση που σάρωσε τις ΗΠΑ και συνεχίζει να δίνει μάχες, όπως εξηγεί ο Iannis Delatolas στο άρθρο του, έχει ήδη αλλάξει το πολιτικό σκηνικό και έχει την προοπτική να πυροδοτήσει τη μεγαλύτερη πρόκληση στην άρχουσα τάξη εδώ και δεκαετίες.-Λέανδρος Μπόλαρης

Το σύνθημα λοιπόν «μέχρι 15 μαθητές στο τμήμα» και το αίτημα για μαζικούς μόνιμους διορισμούς με μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών τώρα δεν είναι απλά αιτήματα μιας κρίσιμης στιγμής ούτε μιας χρήσης. Σε αυτή τη συγκυρία αποκτούν ένα άλλο περιεχόμενο, διαφορετικό από τα καθιερωμένα αιτήματα που έχει κάθε φορά το εκπαιδευτικό κίνημα με το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Γι’ αυτό, αν μπορούν να γίνουν πυροδότες μιας άλλης κατάστασης, πρέπει ταυτόχρονα να αναδεικνύουν τις βαθύτερες, πραγματικές αιτίες που το σύστημα δεν τα υλοποιεί, ακόμα και σε περιόδους που φαίνονται αυτονόητα, σε περιόδους που στην κυριολεξία παίζεται η υγεία και η ανθρώπινη ζωή.

Το «άγνωστο» ταξίδι στη χώρα μας του εξόριστου τότε Λέοντος Τρότσκι έγινε στις 16 Νοεμβρίου 1932, σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, που δοκιμαζόταν σκληρά από: Απηνείς διωγμούς, φυλακίσεις και εξορίες, μετά το Ιδιώνυμο που είχε ψηφίσει το 1924 η κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου για τη δίωξη των κομμουνιστών και την καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων. Και βαθιά διχαστικές διασπάσεις ως επακόλουθο των εσωτερικών συγκρούσεων στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, που είχαν οδηγήσει από το 1929 στην εξορία τον Τρότσκι.

Ιστορικά και θεωρητικά αυτή η πολιτική στάση έχει όνομα. Λέγεται σοσιαλσωβινισμός. Σοσιαλισμός στα λόγια (ή έστω γενικά αριστερά για κάποιους από τους 84) αλλά σίγουρα σωβινισμός στην πράξη για όλους. Είναι πραγματικά τραγικό για ανθρώπους που κάποιοι από αυτούς έχουν δώσει μάχες στο θεωρητικό, πολιτικό ή κινηματικό πεδίο, να δένουν τώρα τις αρβύλες τους εντός του αστικού στρατοπέδου, διεκδικώντας εθνικά δίκαια, υφαλοκρηπίδες…Η επιστολή των 84 καθώς και η γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που τους καλύπτει, είναι πλευρά της κυβερνητικής πολιτικής, των ιστορικών αστικών επιδιώξεων στη περιοχή. Είναι επιστολή μίσους και πολέμου. Και θα την πολεμήσουμε μέχρι τέλους, αυτήν και τις παρόμοιές της!

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ  https://thepressproject.gr/ Ας μην πάρουμε στα σοβαρά τους φωνασκούντες για τον «αναθεωρητισμό της Τουρκίας» – ακριβώς όπως δεν πήραμε αυτούς που μαλλιοτραβιούνταν για τον «αλυτρωτισμό των Σκοπίων». Ας είμαστε υποψιασμένοι στις ιδεολογικές χρήσεις της ιστορίας – στις καρικατούρες, που μπερδεύουν το ΕΑΜ με την ΕΟΚΑ Β’. Ας θυμόμαστε ότι, αν δεν κοιτάς εκεί που πας, τότε πας εκεί που κοιτάς: σε σύρραξη με την Τουρκία, για να κερδίσεις μερικά εξορυκτικά δικαιώματα παραπάνω. Αυτό, που τελευταία συστήνουν αριστεροί πανεπιστημιακοί μαζί με απόστρατους, δεν μπορεί να γίνει «εθνική θέση». Είναι ό,τι ακριβώς πρέπει να αποτρέψουμε.