Το 2012, την περίοδο της κορύφωσης των μνημονιακών πολιτικών και της ανόδου της ακροδεξιάς, επί κυβέρνησης Σαμαρά, η Εφορία προχώρησε σε έλεγχο των λογιστικών βιβλίων του «Οδυσσέα», ο οποίος σημειωτέον για μια ολόκληρη δεκαετία δεν είχε λάβει ούτε ευρώ από το κράτος. Για παραβάσεις που αφορούσαν πλημμελή τήρηση των βιβλίων (τα έξοδα υπερέβαιναν τα καταγεγραμμένα έσοδα επιβλήθηκαν μια σειρά από πρόστιμα...Απευθυνόμαστε, λοιπόν, σε όλες και όλους που κατανοούν τη σημασία της απρόσκοπτης συνέχισης του εγχειρήματος του «Οδυσσέα». Έχοντας πλήρη συναίσθηση της δύσκολης περιόδου που διανύουμε, σας ζητούμε να στηρίξετε οικονομικά τον «Οδυσσέα» για να απαλλαγεί από τον βραχνά του προστίμου και των διώξεων, ελπίζουμε για τελευταία φορά.

Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση του Μητσοτάκη απέναντι στην Τουρκία δεν είναι αποτέλεσμα απλά και μόνο “μαξιμαλισμού”: εντάσσεται στη λογική των ανταγωνισμών που είναι γραμμένη βαθιά στο DNA της ελληνικής άρχουσας τάξης. Είναι χαραγμένη βαθιά στο DNA του σύγχρονου καπιταλισμού, με τους τοπικούς υπο-ιμπεριαλισμούς να κυνηγάνε μερίδιο στη σκιά των ανταγωνισμών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι η άρχουσα τάξη θα λογικευθεί. Για να ξεφύγουμε από την απειλή του πολέμου υπάρχει μόνο μια λύση: η ανατροπή της.

Η Ελένη δεν έμεινε μόνη. Η Ελένη αγκαλιάστηκε απ’ τους λυγμούς μας, έγινε σύμβολο, για να μη μείνει καμία μόνη. Η είδηση για τον βιασμό, τον βασανισμό και τη γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη χτύπησε το στομάχι του φεμινιστικού κινήματος αλλά κι ενός πλατιού κομματιού της κοινωνίας που αναγνώρισε στο πρόσωπό της την αδελφή της, τη διπλανής της, τη μητέρα της, τη φίλη της, την εαυτή της. Έγινε αυτοστιγμεί σύμβολο ενός γυναικείου σώματος από το οποίο είχε αφαιρεθεί η ελευθερία, η αυτενέργεια, η σημασία και στο τέλος η ίδια η πνοή.

του Γιώργου Μητραλιά. Ναι, το πλανητικό κίνημα που γεννιέται, με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες της μεγάλης ταξικής σύγκρουσης που μόλις άρχισε, ανατρέπει ήδη βεβαιότητες και ταρακουνάει εξουσίες καθώς εμπνέει και κινητοποιεί όσο ποτέ άλλοτε μια νεολαία που επειδή “δεν μπορεί να αναπνεύσει”, ψάχνει να απαλλαγεί από εκείνους που της κόβουν το οξυγόνο…

Παρά το γεγονός ότι υπήρχε δυνατότητα να συνεχιστεί η διεξαγωγή της δίκης σύμφωνα με όσα ορίζονταν στις ΠΝΠ, παρά ταύτα στις 28/4/2020 και 6/5/2020 ανακοινώθηκε η απόφαση για διακοπή. Αντιπαρήλθαμε όλα τα παραπάνω χάριν καλής πίστης, πλην όμως είμαστε υποχρεωμένοι να σας επισημάνουμε για άλλη μία φορά τον κίνδυνο η δίκη να μην τερματιστεί μέσα στα εύλογα χρονικά όρια, αλλά να υποβληθεί σε περιπέτεια νέας παράτασης απροσδιόριστης διάρκειας…Με δεδομένα όλα τα παραπάνω και ενόψει των κινδύνων που προαναφέρθηκαν, επισημαίνουμε την ανάγκη ουσιαστικής επανεκκίνησης της δίκης, επιτάχυνσης και ολοκλήρωσής της σε εύλογα χρονικά όρια

Η εμβέλεια και η έκταση του παγκόσμιου κινήματος διαδηλώσεων, μετά τη δολοφονία του μαύρου εργάτη George Floyd από την αστυνομία της Μινεάπολης, είναι πρωτόγνωρη. Είναι μια μαζική και νέα εξέγερση ενάντια στο ρατσισμό και στην αστυνομική βία. Οι κινητοποιήσεις αυτές χαρακτηρίζονται από πολύ μια μεγάλη πολυφυλετική συμμετοχή νέων σε ένα κίνημα που είναι διαγενεακό. Επίσης ήταν, σε πολλές περιπτώσεις, οι πρώτες κινητοποιήσεις σε χώρες που μόλις έβγαιναν από τις απαγορεύσεις και κατάφεραν να επιβάλουν την παρουσία τους στο δρόμο.

Βρισκόμαστε στην καρδιά μιας επικίνδυνης σύγκλισης κρίσεων, ή μιας κρίσης του καπιταλιστικού πολιτισμού, που είναι η πιο σοβαρή μετά τους δύο παγκόσμιους πολέμους τους 20ου αιώνα. Είναι αυτό που ο Γκράμσι ονόμαζε οργανική κρίση: ρωγμές αρχίζουν να εμφανίζονται στο ίδιο το οικοδόμημα της αστικής εξουσίας, αρχίζει να διαλύεται η διάθεσή της για καθολικότητα, ενώ ορισμένες από τις διατυπώσεις της που ως τώρα ήταν ηγεμονικές αποδεικνύονται ως αυτό που είναι στην πραγματικότητα: ένας τρόπος απλώς για να διατηρηθεί η καπιταλιστική σταθερότητα… Μια πολιτική πόλωση αναδύεται, ένας πολιτικός χώρος ανοίγει, που θα μπορούσε να κατακτηθεί από τους αντικαπιταλιστές οικοσοσιαλιστές, αλλά και από την άκρα δεξιά…

Η αντιπροσφυγική και εθνικιστική υστερία θα λιπαίνουν το έδαφος για την αποδοχή μιας τυφλής και καταστροφικής γραμμής της αστικής τάξης, όσο δεν αντιπαλεύεται στα ίσα από την αριστερά. Το σύνθημα “όχι εξορύξεις στις ΑΟΖ-Πουθενά και από κανένα“, είναι το μόνο λογικό, δίκαιο και μάχιμο σύνθημα στο όνομα της ειρήνης, της προστασίας του περιβάλλοντος και της αδελφικής συνύπαρξης των λαών στην περιοχή.

Είναι αδιανόητο την ώρα που η πακιστανική πρεσβεία εξακολουθεί να πιέζει τις ελληνικές αρχές να παίζονται παιχνίδια με το μέλλον του Τζαβέντ Ασλάμ… Υπενθυμίζουμε ότι η Πακιστανική πρεσβεία το 2019 απευθύνθηκε στο πρώην υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής Δ. Βίτσα ασκώντας μεγάλες πιέσεις για να απελαθεί ο Τζαβέντ Ασλάμ. Η απόδοση ασύλου δεν αφορά μια προσωπική δικαίωση του Τζαβέντ Ασλάμ αλλά αναγνώριση ότι βρίσκεται υπό απειλή για την διαρκή του δράση. Καλούμε τα συνδικάτα, τα δημοκρατικά και αριστερά κόμματα, τις κινήσεις υπεράσπισης δημοκρατικών ελευθεριών, την Διεθνή Αμνηστία να στηρίξουν το αίτημα για την απόδοση ασύλου. 

Η περίοδος της πανδημίας έφερε στο προσκήνιο δύο θεωρητικές-πολιτικές τάσεις, που παρά τη διαμάχη τους βρίσκονται σε διαρκή αλληλοτροφοδότηση: από την μια η απόλυτη υποταγή στα κελεύσματα των επιστημόνων που υπηρετούν κυβερνήσεις και αστικό κράτος, από την άλλη η άρνηση των επιστημονικών δεδομένων, οι θεωρίες συνομωσίας και ο ανορθολογισμός. Στον αντίποδα αυτών τοποθετείται η μαρξιστική αντίληψη για την επιστήμη, την αξιοποίηση και την ανάπτυξή της.