Mια πλατιά κινηματική συστράτευση πάνω σε συγκεκριμένους πρακτικούς στόχους ενάντια στα νέα μέτρα, με επιτροπές και συντονισμό όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων, με την αντικαπιταλιστική αριστερά πρωταγωνίστρια και το κέντρο βάρους έξω από το κοινοβούλιο, στους δρόμους και τους χώρους δουλειάς, είναι που μπορεί να αλλάξει τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς.

Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου 2015 13:25

Μα καλά, πώς και δεν έπεσε ο ΣΥΡΙΖΑ;

Παναγιώτης Μαυροειδής

Το εκλογικό αποτέλεσμα πράγματι εντυπωσιάζει. Μετά από την προσυπογραφή του Τρίτου Πεντακομματικού Μνημονίου, την εν μια νυκτί μετατροπή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ, τις εκατοντάδες αποχωρήσεις μελών και επιφανέστατων στελεχών, ο ΣΥΡΙΖΑ έμεινε εκλογικά αλώβητος.

Ποιοι θα ήταν όμως οι δρόμοι της εκλογικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ;

Λευτέρης Παπαθανάσης

Από χθες το βράδυ, ένα μεγάλο μέρος των πάλαι ποτέ “παπαγάλων της διαπλοκής” βάλθηκε να μας πείσει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας χαρισματικός ηγέτης (οι ίδιοι άνθρωποι έλεγαν χαρισματικό ηγέτη και τον Κώστα Καραμανλή, αν θυμάσαι) που πέτυχε το ακατόρθωτο: να είναι ο μόνος πολιτικός που έφερε μνημόνιο και να μένει στη θέση του με ακλόνητη την κυριαρχία του. Η μικρή διαφορά είναι ότι ο Τσίπρας δεν έχει ακόμη εφαρμόσει τίποτα απ’ αυτά που συνεννοήθηκε με τα αφεντικά. Τόσο ο Παπανδρέου όσο και ο Σαμαράς κράτησαν για περίπου μια διετία εφαρμογής σκληρών μέτρων πριν πέσουν, συνεπώς όσο η συζήτηση για τα μέτρα του Μνημονίου (ΙΙΙ) παραμένει συζήτηση, η επιτυχία του Τσίπρα δεν απαιτεί εξωτικές εξηγήσεις.

Το αποτέλεσμα των εκλογών της 20 Σεπτέμβρη δεν τερματίζει την πολιτική κρίση που χαρακτηρίζει την κατάσταση στην Ελλάδα όλα τα τελευταία χρόνια καθώς ο κόσμος αντιστέκεται μαζικά στις μνημονιακές επιθέσεις.

Είναι ακραία λαθροχειρία ο ισχυρισμός ότι ο κόσμος «ψήφισε μνημονιακά». Η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεκινάει από πιο αδύνατη αφετηρία την υλοποίηση του τρίτου μνημόνιου, ενώ αντίθετα το στρατόπεδο της εργατικής αντίστασης μπορεί να υπολογίζει στη στήριξη ισχυρότερης αριστερής αντιπολίτευσης. Οι δυνατότητες για να φράξουμε το δρόμο στις αντεργατικές επιθέσεις είναι μπροστά μας και είναι μεγαλύτερες.

Εργατικό Eπαναστατικό Kόμμα

Παρά την αποσιώπηση από τα συστημικά μέσα, με τις ρυθμίσεις της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης», η ANTAPΣYA – EEK συγκεντρώνει το 0,85% των ψήφων (και πάνω από 45.961 ψήφους)- μια σοβαρή παρακαταθήκη για μια αριστερή επαναστατική ενιαιομετωπική ταξική απάντηση στην κρίση του καπιταλισμού και της αστικής εξουσίας. Tις επόμενες μέρες, συντροφικά, θα πρέπει να βγάλουμε τα μαθήματα και να προχωρήσουμε μπροστά, στους δρόμους και στους χώρους δουλειάς την πάλη ενάντια στο σήπον σύστημα της αστικής εξουσίας, ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τη φασιστική χολέρα – για την εργατική εξουσία, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς Mνημόνια και ανεργία, χωρίς πνιγμένα παιδιά στο Aιγαίο και τη Mεσόγειο.

Η εκλογική επιτυχία του Τσίπρα, δεν τον καθιστά ισχυρό μέσα στην ελληνική κοινωνία όπως λένε οι διάφοροι αυλοκόλακες και παπαγάλοι των ΜΜΕξαπάτησης. Πολύ περισσότερο απέχουμε από μια «επιστροφή στα παλιά» ή μια πολιτική σταθεροποίηση, που είναι ο πόθος των αστικών δυνάμεων, της πολιτικοοικονομικής ελίτ της ΕΕ και των ιμπεριαλιστών. Πιθανόν η ισχυροποίηση να ισχύει απέναντι στους παλιούς μνημονιακούς, αλλά σύντομα και πολύ γρηγορότερα από αυτούς θα έχει την ίδια και χειρότερη τύχη, ακριβώς επειδή θα διαχειριστεί τον χρεοκοπημένο ελληνικό καπιταλισμό και θα εφαρμόσει μια πολιτική χειρότερη και από αυτούς. Το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ/Τσίπρα είναι προδιαγραμμένο και αυτό τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. Πολύ δύσκολα ο ΣΥΡΙΖΑ/Τσίπρας θα εξαντλήσει ολόκληρη την 4ετία.

Αλέξανδρος Καλαφάτης

Αυξημένα ποσοστά που φτάνουν ακόμα και το 16% έλαβε η Χρυσή Αυγή σε εκλογικά τμήματα στα οποία ψήφισαν αστυνομικοί που υπηρετούν στην Αττική και ασκούν το δικαίωμά τους με βάση ειδικούς εκλογικούς καταλόγους.

Ο μετεκλογικός κοινοβουλευτικός και πολιτικός συσχετισμός, ο σχηματισμός «νέας» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η συνεχιζόμενη συναίνεση των μνημονιακών δυνάμεων θα δημιουργήσουν νέες δυσκολίες. Η αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική αριστερά, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της σε μια κατεύθυνση ανάταξης των αγώνων, ως βάση μιας αριστερής εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης και αντεπίθεσης.

Κώστας Παπαδάκης

Η διλημματοποίηση της εκλογικής αναμέτρησης που επιχειρείται με το επικοινωνιακό τρικ του ΣΥΡΙΖΑ για την πάλη ανάμεσα στο παλιό και στο νέο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πρόκειται, δυστυχώς, για τις πρώτες εκλογές στη μνημονιακή περίοδο, αν όχι και ολόκληρη τη μεταπολίτευση, που δεν υπάρχει διαπάλη, όπως παλιά, ανάμεσα στην «πρόοδο» και τη «συντήρηση», «το φως και το σκοτάδι» ή ακόμη και «το παλιό και το νέο» όπως προσπαθούν να μας πείσουν.

Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας: Από τη μια, ο δρόμος της βαρβαρότητας των μνημονίων, της ανεργίας, της διαρκούς επιτροπείας. Είναι ο δρόμος της ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων, των τραπεζιτών και όλου του σάπιου πολιτικού συστήματος,που εκβίαζε για το ΝΑΙ. Από την άλλη,ο δρόμος της ρήξης με ΕΕ, ΔΝΤ και τον καπιταλιστικό μονόδρομο.Είναι ο δρόμος τωνεργαζόμενων, της νεολαίας, της φτωχολογιάς που ψήφισε μαζικά ΟΧΙ.

Σήμερα είναι αναγκαία μια «άλλη αριστερά», που θα τιμήσει το μεγάλο λαϊκό ΟΧΙ, εξοπλίζοντας τον λαό με τα πολιτικά εφόδια που χρειάζεται για να πάει αυτόν τον αγώνα μέχρι τέλους. Μια αριστερά που δεν θα φοβάται να μιλήσει καθαρά για τις ρήξεις και ανατροπές που θα χρειαστούν για να αποτινάξουμε τη μνημονιακή βαρβαρότητα της ΕΕ, του ΔΝΤ και του μεγάλου κεφαλαίου.

Σελίδα 361 από 381