Lydia Silva, Promise Li

Για το Jacobin, ο Promise Li μίλησε με τη Lydia Silva, ακτιβίστρια από το Μπαγκλαντές, μέλος της Ομοσπονδίας Bangladesh Krishok και της Bangladesh Chhatra Shava, για τις απαρχές του κινήματος διαμαρτυρίας, τον πιθανό αντίκτυπό του στην πολιτική στο Μπαγκλαντές και την κατάσταση των αριστερών δυνάμεων στη χώρα.

Elaine Graham-Leigh

Στις μεσαιωνικές κοινωνικές συγκρούσεις, η θρησκεία ήταν πολύ συχνά ο τόπος και η γλώσσα της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Αυτό αποτελούσε έκφραση όχι μόνο της κοσμικής δύναμης και του πλούτου της Εκκλησίας, αλλά και του κεντρικού της ρόλου από τον 11ο αιώνα και μετά στην επέκταση και την εντατικοποίηση του φεουδαρχικού ελέγχου. Για τις κοσμικές εξουσίες που ήταν διατεθειμένες να συνεργαστούν μαζί της, η Εκκλησία προσέφερε σε αντάλλαγμα μια ιδεολογική δομή που παρουσίαζε την εκμετάλλευση ως θεϊκά διαταγμένη, καθώς και την προοπτική αυξανόμενου ελέγχου της καθημερινής ζωής των εκμεταλλευόμενων για να αποσπάσουν όσο το δυνατόν περισσότερη εργασία από αυτούς. Η τοπική εκκλησία ουσιαστικά κάρφωνε τα πόδια των αγροτών στο έδαφος, και στη συνέχεια προχωρούσε σε εντολές για το πότε θα εργάζονταν, πότε θα ξεκουράζονταν και πότε θα εκκλησιάζονταν, ενώ παράλληλα παρείχε μια θρησκευτική δικαιολογία για τη δομή της κοινωνίας.

Gilbert Achcar

Φανταστείτε να ήταν οι νεκροί του Μάτζνταλ Σαμς Εβραίοι αντί για Δρούζοι: θα είχε ξεσπάσει κόλαση, όχι μόνο στο κράτος του Ισραήλ, αλλά και στις συμμαχικές κυβερνήσεις, με επικεφαλής την κυβέρνηση των ΗΠΑ, και στα δυτικά μέσα ενημέρωσης γενικότερα. Αλλά το Μάτζνταλ Σαμς τυχαίνει να είναι το μεγαλύτερο από τα συγκροτήματα στα συριακά Υψίπεδα του Γκολάν, που κατέχονται εδώ και 57 χρόνια. Οι κάτοικοι της περιοχής επιμένουν στην αραβοσυριακή τους ταυτότητα, αρνούμενοι να προσαρτηθούν στο σιωνιστικό κράτος, όπως έδειξαν ξεκάθαρα διαδηλώνοντας ενάντια στις κακοήθεις επισκέψεις στο Μάτζταλ Σαμς του νεοναζιστή υπουργού Μπεζαλέλ Σμότριτς και κάποιων ομοϊδεατών του από τη σημερινή κυβέρνηση, καθώς και του νεοφασίστα πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

Njuki Githethwa

Η νεολαία στην Κένυα δεν αστειεύεται.

Έκανε έφοδο στην Εθνοσυνέλευση της Κένυας στις 25 Ιουνίου 2024. Έβαλε φωτιά σε ένα τμήμα της. Λεηλάτησε το ιερό κτίριο, σπάζοντας ό,τι έβρισκε μπροστά της. Κάποιοι έφαγαν ακόμη και το φαγητό στην καφετέρια που είχε φτιαχτεί ειδικά για τους «άτιμους» βουλευτές και γερουσιαστές. Άλλοι εισέβαλαν στην αίθουσα της Γερουσίας και ανέλαβαν καθήκοντα εκπροσώπων του λαού, συμπεριλαμβανομένου ενός που εκτελούσε χρέη προέδρου. Το χρυσό σκήπτρο, σύμβολο της κοινοβουλευτικής εξουσίας, μεταφέρθηκε με καροτσάκι για να δημιουργηθεί ένα λαϊκό κοινοβούλιο σε μια απελευθερωμένη ζώνη μακριά από την απαξιωμένη και ατιμασμένη Εθνοσυνέλευση.

Michael Karadjis

Είναι γνωστό ότι η γενοκτονία του Ισραήλ στη Γάζα γίνεται κατά κύριο λόγο δυνατή χάρη στη συνεχή προμήθεια δεκάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων σε φονικό εξοπλισμό από τις Ηνωμένες Πολιτείες, γεγονός που τις καθιστά τον κύριο συνένοχο στη γενοκτονία, με τη Γερμανία να έρχεται δεύτερη σε απόσταση αναπνοής. Ένα σημαντικό δευτερεύον ερώτημα, ωστόσο, είναι το ποιος συνεχίζει να προμηθεύει το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου και του άνθρακα του κράτους (το Ισραήλ έχει τις δικές του προμήθειες φυσικού αερίου στη Μεσόγειο) που κρατούν την ισραηλινή οικονομία και την πολεμική μηχανή σε λειτουργία. Μπορεί να εκπλήσσει κάποιους το γεγονός ότι οι κύριοι ένοχοι έχουν ασκήσει δημόσια κριτική στις ενέργειες του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των μελών των BRICS, της Ρωσίας, της Βραζιλίας, της Αιγύπτου και της Κίνας, καθώς και ορισμένων που έχουν καταδικάσει το Ισραήλ με τον πιο έντονο τρόπο, όπως το μέλος των BRICS, η Νότια Αφρική και, έμμεσα, η Τουρκία.

Martin Empson

Συντρίβοντας την επανάσταση των αγροτών το 1525, οι γερμανικές αρχές είχαν αφήσει μόνο μια διέξοδο για τη δυσαρέσκεια: τη θρησκεία. Η αιματηρή καταστροφή του αναβαπτισμού του Μύνστερ ήταν μια προσπάθεια να κλείσουν και αυτή τη διέξοδο. Η Μεταρρύθμιση στην Ευρώπη έχασε τον μαζικό της χαρακτήρα και έγινε σε πολλά μέρη μια διαδικασία που καθοδηγούνταν από πάνω προς τα κάτω από βασιλιάδες και ευγενείς… Ωστόσο, αν και θα πρέπει να δείξουμε συμπάθεια σε όσους στο Μύνστερ προσπάθησαν πραγματικά να δημιουργήσουν μια κοινωνία ισότητας, δεν μπορούμε να δώσουμε στα γεγονότα υπερβολικά ριζοσπαστικό χρώμα διαβάζοντας μεταγενέστερα επεισόδια της επαναστατικής ιστορίας σε αυτή την περίοδο.

Η εξέγερση των Μάου Μάου ξεκίνησε το 1952 ως αντίδραση στις ανισότητες και τις αδικίες στην υπό βρετανικό έλεγχο Κένυα. Η αντίδραση της αποικιακής διοίκησης ήταν η σκληρή καταστολή των εξεγερμένων, με αποτέλεσμα πολλούς θανάτους. Μέχρι το 1956 η εξέγερση είχε ουσιαστικά καταπνιγεί, αλλά η έκταση της αντίστασης στο βρετανικό καθεστώς είχε καταδειχθεί σαφώς και η Κένυα τέθηκε σε τροχιά ανεξαρτησίας, η οποία τελικά επιτεύχθηκε το 1963.

Samar Al-Bulushi

Στα μέσα Ιουνίου, δεκάδες χιλιάδες, κυρίως νέοι, κατέβηκαν στους δρόμους σε όλη την Κένυα. Στο επίκεντρο της εξέγερσης που οι σχολιαστές ονόμασαν εξέγερση με επικεφαλής τη γενιά Z –η οποία έχει πλέον διανύσει την έκτη εβδομάδα της και καλύπτει τουλάχιστον είκοσι τρεις από τις σαράντα επτά επαρχίες της Κένυας, συμπεριλαμβανομένης της πρωτεύουσας Ναϊρόμπι, του Κισούμου, του Νακούρου και της Μομπάσα– ήταν ένα αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο για τα δημοσιονομικά που θα αύξανε τους φόρους σε μια σειρά από βασικά αγαθά, επιδεινώνοντας την ήδη υπάρχουσα κρίση κόστους ζωής στη χώρα.

…Στους ψευτο-φιλειρηνισμούς που, στις μέρες μας, αποτελούν σήμα κατατεθέν όλων εκείνων που διεξάγουν, προετοιμάζουν ή υποστηρίζουν τον πόλεμο χωρίς να τολμούν να το πουν ανοιχτά. Και πριν απ' όλα, τους πολέμους στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη, όπου πρεσβεύουν μια ανάπηρη «ειρήνη» στην οποία ο επιτιθέμενος εισβολέας ούτε υποχρεώνεται να εγκαταλείψει τα κατακτημένα εδάφη ούτε τιμωρείται για τα εγκλήματά του. Στην πραγματικότητα, η «ειρήνη» τους μοιάζει να βγαίνει κατευθείαν από την οργουελιανή “Νέα Γλώσσα”, τόσο επειδή ισοδυναμεί με επιβράβευση του πολέμου και με ενθάρρυνση όλων εκείνων που θα ήθελαν να κάνουν πόλεμο, όσο και επειδή μας εθίζει στο γεγονός ότι το δίκαιο του ισχυρότερου πρέπει να γίνει ο κανόνας που διέπει τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Omer Abdullah Khan

Παρά την κρατική καταστολή των φοιτητών που διαδηλώνουν και το κλείσιμο όλων των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε όλη τη χώρα, την Τετάρτη 17 Ιουλίου, εκατοντάδες φοιτητές συγκεντρώθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Ντάκα για να αποτίσουν φόρο τιμής στη δημόσια κηδεία των έξι συμφοιτητών τους που είχαν πέσει την προηγούμενη ημέρα. Τουλάχιστον 105 διαδηλωτές έχουν σκοτωθεί μέχρι στιγμής από τις κρατικές δυνάμεις, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι παραστρατιωτικές δυνάμεις, και τα βίντεο που κοινοποιούνται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απεικονίζουν μια κατάσταση που μοιάζει με εμφύλιο πόλεμο να διαμορφώνεται στη χώρα. Οι φοιτητές σε όλο το Μπαγκλαντές θρηνούν, αλλά ο θυμός και η θλίψη τους τροφοδοτούν επίσης το ηρωικό κίνημα αντίστασης και ανυπακοής.