Toufic Haddad

Αν τα πράγματα συνεχιστούν με αυτόν τον τρόπο, υπάρχει η πιθανότητα η μόλυνση της «λαϊκής δύναμης» να εξαπλωθεί σε όλο τον αραβικό περιφερειακό χώρο (και πέραν αυτού;), αναζωπυρώνοντας τις επαναστατικές φωτιές που οι αντεπαναστατικές δυνάμεις (τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσης) νόμιζαν ότι είχαν σβήσει τα τελευταία χρόνια.

Ahmed Abu Artema

Καθώς γράφω, το κτίριο στο οποίο μένω εδώ στη Γάζα τρέμει συνεχώς. Από πάνω μας, ισραηλινά πολεμικά αεροσκάφη F-16 μας χτυπούν με ένα ατελείωτο καταιγισμό βομβών που μοιάζει ατελείωτος.

Γράφω εν μέσω μιας ραγδαίας ροής εξελισσόμενων γεγονότων, οπότε είναι βέβαιο ότι μέχρι τη στιγμή που θα δημοσιευτεί αυτό, πολλά πράγματα μπορεί να έχουν αλλάξει, αλλά προσπαθώ να τονίσω τα γενικά χαρακτηριστικά αυτού του σημερινού γύρου κλιμάκωσης στην Παλαιστίνη.

David Finkel

Δεν ξέρουμε πόσο μπορεί να διαρκέσει η άμεση κρίση που απασχολεί τα πρωτοσέλιδα παγκοσμίως και την επικαιρότητα, αν μπορεί να οδηγήσει σε έναν νέο διαρκή γύρο αντίστασης και υπέρβασης του πολιτικού αδιεξόδου για την παλαιστινιακή πλευρά, ή ενδεχομένως σε έναν νέο πόλεμο και μαζική εκδίωξη των Παλαιστινίων, που προσεκτικοί παρατηρητές μέσα στο Ισραήλ έχουν προειδοποιήσει ότι μπορεί να συμβεί. Τώρα είναι η στιγμή για να μιλήσουμε και να δράσουμε.

Neil Rogall

Το βιβλίο Αντισημιτισμός και η Ρωσική Επανάσταση είναι ένα εκπληκτικό έργο που βασίζεται σε πρωτότυπη αρχειακή έρευνα. Ορισμένα από αυτά που αποκάλυψαν τα αρχεία είναι ανησυχητικά, αλλά με μια ευρύτερη σκέψη έχουν μεγάλη λογική. Η επανάσταση μπορεί να είναι απαραίτητη για να απαλλαγούμε από τη βρωμιά των αιώνων, αλλά αυτό δεν συμβαίνει από τη μια μέρα στην άλλη. Και στην επαναστατική Ρωσία, με την πλειοψηφία του πληθυσμού να εξακολουθεί να εργάζεται στη γη, εν μέσω εμφυλίου πολέμου και γενικής πείνας, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι αντιδραστικές και ρατσιστικές ιδέες διατηρήθηκαν. Και οι ίδιοι οι επαναστάτες, όσο διορατικοί και αν είναι, εξακολουθούν να είναι προϊόντα της εποχής τους και των προκαταλήψεών της.

Τις τελευταίες αυτές εβδομάδες, οι Παλαιστίνιοι της Ιερουσαλήμ κινητοποιήθηκαν μαζικά για να υποστηρίξουν ένα θεμελιώδες δικαίωμά τους -να ζουν στις εστίες τους, εστίες των οικογενειών τους εδώ και πολλές γενιές- ενάντια στις απόπειρες της ισραηλινής κυβέρνησης και των ακραίων εποικιστικών οργανώσεων να τους διώξουν και να τους αντικαταστήσουν από εβραίους εποίκους, με μια πολιτική που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς από εθνοκάθαρσης. Αντιμετώπισαν μια βίαιη αποικιακή καταστολή, που εκφράστηκε ιδιαίτερα με την επίθεση κατά του συγκροτήματος Αλ-Ακσά την Παρασκευή 7 και Δευτέρα 10 Μαΐου, στα τέλη του ιερού μουσουλμανικού μήνα του Ραμαντάμ.

Στις αρχές του 1970 το Κίνημα Γυναικείας Απελευθέρωσης στην Βρετανία (Women’s Liberation Movement) επεδίωξε να συνδικαλίσει τις νυκτερινές καθαρίστριες. Μία μακρά και εντατική καμπάνια κατέληξε σε δύο απεργίες και σε μία μεγαλύτερη συνειδητότητα στο συνδικαλιστικό κίνημα για αυτό το παραγνωρισμένο τμήμα εργατριών. Παρ’ όλο την δημοσιότητα που δημιουργήθηκε μέσω άρθρων σε εφημερίδες, συναντήσεων και από την παραγωγή δύο ντοκιμαντέρ που εστιάζανε στις καθαρίστριες και στις συνθήκες εργασίας τους, η οργάνωση αποδείχθηκε πολύ δύσκολη. Αυτό οφειλότανε στο οικονομικό και πολιτικό κλίμα των τελών του 1970 και στις συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων οι οποίες συνέβαλλαν στην αύξηση της ανισότητας στον Βρετανική κοινωνία…

Joseph Daher

Αν και η ισλαμοφοβία, που συνδέεται με μορφές αντι-αραβικού ρατσισμού και αποικιοκρατικής και αυτοκρατορικής ιστορίας, σίγουρα υπήρχε πριν από το 2000, πήρε εκρηκτικές διαστάσεις στις δυτικές χώρες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 από την τζιχαντιστική οργάνωση Αλ Κάιντα. Ένας νέος εχθρός είχε βρεθεί και οι νόμοι που εισήγαγαν διακρίσεις εις βάρος των μουσουλμανικών πληθυσμών άνθισαν στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία, αλλά και αλλού, όπως στην Ινδία, τη Ρωσία και την Κίνα.

Serge Aberdam

Η δουλεία καταργήθηκε νομικά στις ΗΠΑ το 1865, μετά από πέντε χρόνια εμφυλίου πολέμου. Μέχρι σήμερα, η πραγματική κατάσταση των Αφροαμερικανών δείχνει ότι αυτή η κατάργηση ήταν τουλάχιστον ημιτελής. Αυτή η ιστορία μας ενδιαφέρει ακόμη περισσότερο εφόσον ο Μαρξ και ο Ένγκελς, μαζί με την Πρώτη Διεθνή, την παρακολούθησαν ενεργά και υποστήριξαν δημόσια τον πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν. Ωστόσο, οι διαφορές ανάμεσα στην πολιτική της εργατικής ανεξαρτησίας των θεμελιωτών του σύγχρονου σοσιαλισμού και τον δειλό ρεφορμισμό που ακολούθησε ένας συνειδητός αστός, που εξελέγη δύο φορές πρόεδρος των ΗΠΑ (1860 και 1864), ήταν τεράστιες.

Γραφείο της Τέταρτης Διεθνούς

Μετά τις εντυπωσιακές εξεγέρσεις στο Εκουαδόρ και τη Χιλή το 2019, γινόμαστε μάρτυρες μιας τεράστιας εξέγερσης του κολομβιανού λαού, ο οποίος, μετά τη μερική νίκη της περασμένης Κυριακής –με την απόσυρση του φορολογικού αντιμεταρρυθμιστικού νομοσχεδίου από την κυβέρνηση– εξακολουθεί να αγωνίζεται για να ανατρέψει το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της κυβέρνησης Ντούκε και να βάλει τέλος στον κατασταλτικό και διεφθαρμένο χαρακτήρα του καθεστώτος.

Αυτό που συμβαίνει στην Ινδία αυτή τη στιγμή είναι μαζική δολοφονία. Και οργανώνεται από έναν άνθρωπο που έχει εμπειρία σε τέτοια θέματα. Δύο εικόνες συνοδεύουν την τρέχουσα κρίση και περιέχουν μέσα τους την πορεία της κρίσης. Η πρώτη είναι η εικόνα της ινδικής αστυνομίας να πλένει με χλωρίνη τους μετανάστες εργάτες την περασμένη άνοιξη, κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, και η πιο ζοφερή, πιο πρόσφατη εικόνα των πυρκαγιών αποτέφρωσης που καίνε σε όλη τη χώρα. Ο δρόμος μεταξύ των 2 σημείων ήταν αναμενόμενος, αλλά η βία έγκειται στο γεγονός ότι αυτό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.