Η Συριακή Επανάσταση: Μια Ιστορία από τα κάτω (12 Διαδικτυακά σεμινάρια)
Η Συρία βρέθηκε στο επίκεντρο ενός τεράστιου περιφερειακού και παγκόσμιου ενδιαφέροντος ύστερα από τη μαζική έκρηξη της λαϊκής εξέγερσης στα μέσα Μαρτίου του 2011. Η Συριακή επανάσταση σταδιακά εξελίχθηκε σε πόλεμο με πολλούς τοπικούς, περιφερειακούς και διεθνείς παράγοντες. Το αποτέλεσμα ήταν να αγνοηθούν ή να αποσιωπηθούν ως επί το πλείστον, η επανάσταση και το μαζικό κίνημα των διαδηλώσεων της, καθώς και η αντίσταση από τα κάτω που τις στήριξε. Οι ηγεμονικές αφηγήσεις που επικεντρώνονται σε γεωπολιτικές αντιπαλότητες και σεχταριστικές συγκρούσεις έχουν κυριαρχήσει σε μεγάλο μέρος του διεθνούς και του δυτικού λόγου που διαγράφει οποιασδήποτε κοινωνική, πολιτική ή επαναστατική αυτενέργεια των συριακών λαϊκών τάξεων.
Αναμνήσεις από μια δίκη
Σαν σήμερα πριν 31 χρόνια, στις 27 Ιουνίου 1989, ο έφεδρος αξιωματικός Πάνος Γρηγοριάδης δικαζόταν στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων με τις κατηγορίες της «λιποταξίας» και της «προσβολής στρατεύματος». Είχε όμως πριν δυο μήνες ολοκληρώσει την 24μηνη θητεία του στον στρατό -γιατί λοιπόν κατηγορούνταν για λιποταξία; Εξηγεί ο Νίκος Αλμπανόπουλος σε ένα δισέλιδο αφιέρωμα με τις προσωπικές του αναμνήσεις από τη δίκη και υλικό από την εποχή.
Νίκος Πελεκούδας-Μαρτυρίες Αγωνιστών του Κινήματος στον Στρατό
Το ΔΙΚΤΥΟ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ θυμίζει το χθες αναζητώντας ακόμη πιο ουσιαστικούς όρους παρέμβασης στο σήμερα! Δίνει το λόγο σε αυτούς που υπερασπίστηκαν τα Δικαιώματα του Φαντάρου Πολίτη με Στολή, στάθηκαν ενάντια στον εθνικισμό, τον ρατσισμό και το φασισμό. Την Κυριακή 28/06 παρουσιάζουμε τη μαρτυρία του συναγωνιστή Νίκου Πελεκούδα....Αυτό το μικρό χρονικό κάποιων σημαντικών στιγμών της πάλης μέσα στο στρατό ας αποτελέσει αφορμή για σκέψη και δράση όχι μόνο μέσα στη θητεία.
Μια ανεπιθύμητη μειονότητα
Η ιστορία μας ξεκινά τη δεκαετία του 1920, όταν οι αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι Τσάμηδες της Θεσπρωτίας (ή Τσαμουριάς) εξαιρέθηκαν από την ελληνοτουρκική υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών…. Το κλείσιμο του κύκλου ήρθε το καλοκαίρι του 1944, όταν ο ΕΔΕΣ διέκοψε την πολύμηνη άτυπη εκεχειρία του με τους Γερμανούς και, με βρετανική εντολή και καθοδήγηση, εξαπέλυσε την τελική επίθεσή του για την απελευθέρωση των παραλίων. Η νικηφόρα αυτή προέλαση συνοδεύτηκε από μάχες με τη Βέρμαχτ και την πολιτοφυλακή της «Ξίλια», αλλά κι από ομαδικές σφαγές αμάχων «Τουρκαλβανών», κάθε φύλου και ηλικίας, σε μια σειρά χωριά και αστικά κέντρα. Αντίθετα με ό,τι υποστηρίζεται συνήθως, τα θύματα δεν περιορίστηκαν σε όσους βαρύνονταν με εγκλήματα ή συνεργασία με τον κατακτητή· οι πιο εκτεθειμένοι Τσάμηδες είχαν άλλωστε φροντίσει ν’ απομακρυνθούν έγκαιρα, υπό την προστασία της Βέρμαχτ. Φρικτό τέλος βρήκαν και πολλοί ειρηνικοί μουσουλμάνοι που διατηρούσαν φιλικές σχέσεις με χριστιανούς κι έμειναν πίσω θεωρώντας ότι δεν κινδύνευαν (Σάρρας 2001, σ.147-8).
Τσαμέρια
Πρώτη φορά για τους Τσάμηδες, άκουσα στον στρατό. Εκεί, δηλαδή, όπου όλα τα παιδιά που έβλεπαν πρώτη φορά έναν «μειονοτικό» από κοντά, είχαν μαζευτεί γύρω μου και μου έκαναν περίεργες ερωτήσεις: «Εσείς, δηλαδή, που είστε Τούρκοι στην καταγωγή, αν γίνει πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με ποιους θα είστε;», «Γιατί μαθαίνετε τα τουρκικά στο σχολείο μιας και που είστε Έλληνες πολίτες και γιατί είναι τα σχολεία σας δίγλωσσα;» και ένα σωρό τέτοια.
Tα διδάγματα της τραγωδίας του Άρη - Λέανδρος Μπόλαρης
Στις 12 Ιούνη του 1945 ο Ριζοσπάστης δημοσίευσε δήλωση του Ν. Ζαχαριάδη, του «αρχηγού» του ΚΚΕ με την οποία αποκήρυσσε τον Άρη Βελουχιώτη. Το σύντομο δημοσίευμα ανέφερε ότι: «Ο Βελουχιώτης και ύστερα από τη σύναψη της συμφωνίας της Βάρκιζας συνέχισε τη δράση του. Η δράση αυτή, που μοναχά την αντίδραση μπορούσε να εξυπηρετήσει γιατί της έδινε όπλα για να κτυπά το ΚΚΕ, να παραβιάζει τη συμφωνία της Βάρκιζας και να δικαιολογεί τα εγκλήματά της, δεν επιτρέπει καμία καθυστέρηση για την ανοιχτή καταγγελία του Άρη Βελουχιώτη». Τρεις μέρες μετά, η ίδια εφημερίδα δημοσίευε την απόφαση για τη διαγραφή του Βελουχιώτη
Η ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ- του Θεόφιλου Βανδώρου
Η Σπυριδούλα ήταν γκρούπ, κοινόβιο, πολιτική ομάδα, αντιεξουσιαστική έμπνευση, πειραματική εφαρμογή οριζόντιων, αυτο-οργανωμένων πρωτοβουλιών, όπως η περιοδεία τον Νοέμβρη του 1982. Μέσα σε μία Ελλάδα μετά τη Χούντα και την “μαρτυρική” τεχνοτροπία της Αριστεράς, οι ροκ ρυθμοί και οι διφωνίες από τις κιθάρες του Βασίλη και του Νίκου γέμισαν τις καρδιές και τα μυαλά μας με μία ατέλειωτη γοητεία για την ελληνική εκδοχή του ροκ. Θιασώτες του ελληνικού στίχου τόσο ο Νίκος αλλά κυρίως ο Βασίλης έψαχναν διαρκώς για στιχουργούς, τραγουδιστές και μουσικές συνεργασίες ώστε να διευρύνεται η μουσική εμπειρία.
Για το σχολείο αλληλεγγύης “Οδυσσέας” - Γιώργος Γρόλλιος
Το 2012, την περίοδο της κορύφωσης των μνημονιακών πολιτικών και της ανόδου της ακροδεξιάς, επί κυβέρνησης Σαμαρά, η Εφορία προχώρησε σε έλεγχο των λογιστικών βιβλίων του «Οδυσσέα», ο οποίος σημειωτέον για μια ολόκληρη δεκαετία δεν είχε λάβει ούτε ευρώ από το κράτος. Για παραβάσεις που αφορούσαν πλημμελή τήρηση των βιβλίων (τα έξοδα υπερέβαιναν τα καταγεγραμμένα έσοδα επιβλήθηκαν μια σειρά από πρόστιμα...Απευθυνόμαστε, λοιπόν, σε όλες και όλους που κατανοούν τη σημασία της απρόσκοπτης συνέχισης του εγχειρήματος του «Οδυσσέα». Έχοντας πλήρη συναίσθηση της δύσκολης περιόδου που διανύουμε, σας ζητούμε να στηρίξετε οικονομικά τον «Οδυσσέα» για να απαλλαγεί από τον βραχνά του προστίμου και των διώξεων, ελπίζουμε για τελευταία φορά.
Ελλάδα-Τουρκία: Απειλητικό αδιέξοδο στο κυνήγι των ΑΟΖ - Σωτήρης Κοντογιάννης
Η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση του Μητσοτάκη απέναντι στην Τουρκία δεν είναι αποτέλεσμα απλά και μόνο “μαξιμαλισμού”: εντάσσεται στη λογική των ανταγωνισμών που είναι γραμμένη βαθιά στο DNA της ελληνικής άρχουσας τάξης. Είναι χαραγμένη βαθιά στο DNA του σύγχρονου καπιταλισμού, με τους τοπικούς υπο-ιμπεριαλισμούς να κυνηγάνε μερίδιο στη σκιά των ανταγωνισμών των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Είναι ουτοπία να πιστεύει κανείς ότι η άρχουσα τάξη θα λογικευθεί. Για να ξεφύγουμε από την απειλή του πολέμου υπάρχει μόνο μια λύση: η ανατροπή της.
Η Ελένη δεν έμεινε μόνη. (Ένας απολογισμός από την Καμία Ανοχή)
Η Ελένη δεν έμεινε μόνη. Η Ελένη αγκαλιάστηκε απ’ τους λυγμούς μας, έγινε σύμβολο, για να μη μείνει καμία μόνη. Η είδηση για τον βιασμό, τον βασανισμό και τη γυναικοκτονία της Ελένης Τοπαλούδη χτύπησε το στομάχι του φεμινιστικού κινήματος αλλά κι ενός πλατιού κομματιού της κοινωνίας που αναγνώρισε στο πρόσωπό της την αδελφή της, τη διπλανής της, τη μητέρα της, τη φίλη της, την εαυτή της. Έγινε αυτοστιγμεί σύμβολο ενός γυναικείου σώματος από το οποίο είχε αφαιρεθεί η ελευθερία, η αυτενέργεια, η σημασία και στο τέλος η ίδια η πνοή.
Με επίκεντρο τις ΗΠΑ- Είναι πια πλανητικό το νεολαιίστικο χειραφετητικό κίνημα που γεννιέται!
του Γιώργου Μητραλιά. Ναι, το πλανητικό κίνημα που γεννιέται, με επίκεντρο τις Ηνωμένες Πολιτείες της μεγάλης ταξικής σύγκρουσης που μόλις άρχισε, ανατρέπει ήδη βεβαιότητες και ταρακουνάει εξουσίες καθώς εμπνέει και κινητοποιεί όσο ποτέ άλλοτε μια νεολαία που επειδή “δεν μπορεί να αναπνεύσει”, ψάχνει να απαλλαγεί από εκείνους που της κόβουν το οξυγόνο…
