Elizabeth Garner Masarik

Averill Earls

Η βωβή ταινία του 1915 Η Γέννηση ενός Έθνους είναι μια από τις πιο γνωστές και αμφιλεγόμενες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Η επιτυχία της έκανε τον σκηνοθέτη Ντ. Γ. Γκρίφιθ διάσημο, ενώ η ταινία, ένα δείγμα ρατσιστικής προπαγάνδας, καταχωρήθηκε στα χρονικά της ιστορίας του κινηματογράφου. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή ταινία με ένα τρομακτικό μήνυμα, το οποίο υποστήριζε ότι η αναγέννηση της Αμερικής μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο ήταν δυνατή μόνο μέσω της εξουσίας της λευκής υπεροχής. Η Γέννηση ενός Έθνους εξακολουθεί να μελετάται στις σχολές κινηματογράφου λόγω της πρώιμης χρήσης από τον Γκρίφιθ δραματικών τεχνικών κάμερας και μοντάζ. Το 1992 η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου επέλεξε την ταινία για να διατηρηθεί στα Εθνικά Αρχεία επειδή κρίθηκε «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική». Γιατί όμως μια τόσο απροκάλυπτα ρατσιστική ταινία ήταν τόσο δημοφιλής και γιατί είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρη; Αυτό ελπίζουμε να φωτίσουμε σε αυτό το επεισόδιο. Ας καταδυθούμε λοιπόν στη… Γέννηση ενός Έθνους.

Για έναν μαρξιστή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επανάσταση είναι αδύνατο να γίνει χωρίς επαναστατική κατάσταση, μα κάθε επαναστατική κατάσταση δεν οδηγεί σε επανάσταση. Ποια είναι, μιλώντας γενικά τα γνωρίσματα μιας επαναστατικής κατάστασης; Ασφαλώς δεν θα πέσουμε έξω, αν υποδείξουμε τρία βασικά γνωρίσματα, τα παρακάτω: 1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους, η μια είτε η άλλη κρίση «κορυφών», η κρίση της πολιτικής της κυρίαρχης τάξης που δημιουργεί ρωγμή, απ’ όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων. Συνήθως, για να ξεσπάσει η επανάσταση δεν είναι αρκετό «τα κάτω στρώματα να μην θέλουν», μα χρειάζεται ακόμη και «οι κορυφές να μην μπορούν» να ζήσουν όπως παλιά. 2) Επιδείνωση, μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζομένων τάξεων. 3) Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε «ειρηνική» εποχή αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο απ’ όλες τις συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις «κορυφές», σε αυτοτελή ιστορική δράση.

Επαναστατικό Αριστερό Ρεύμα στη Συρία

Η προσωρινή συνταγματική διακήρυξη που εξέδωσε η νέα εξουσία, τόσο ως προς τη μορφή όσο και ως προς το περιεχόμενο, διέψευσε τις ελπίδες των μαζών. Έχει εδραιώσει το ακριβώς αντίθετο από τους στόχους και τις ρίζες της συριακής επανάστασης, που ήταν η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ισότητα. Η διακήρυξη αυτή νομιμοποίησε τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών στα χέρια ενός και μόνο ατόμου, του προέδρου, που δεν ισοδυναμεί με τίποτα λιγότερο από μια προσπάθεια αναπαραγωγής του προηγούμενου ολιγαρχικού συστήματος, αλλά χωρίς τον Άσαντ και υπό ένα νέο συνταγματικό κάλυμμα παρόμοιο με το προηγούμενο.

Ο ουκρανικός και ο παλαιστινιακός λαός δέχονται σφοδρή επίθεση από τον Τραμπ, τον Πούτιν και τον Νετανιάχου. Ο Νετανιάχου παραβιάζει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα, συνεχίζοντας τη γενοκτονία. Ο Τραμπ θέλει να επιβάλει μια «συμφωνία» στην Ουκρανία που ισοδυναμεί με συνθηκολόγηση και διανομή της χώρας, από κοινού με τον Πούτιν… Έξω ο Τραμπ, ο Πούτιν και ο Νετανιάχου από την Ουκρανία και την Παλαιστίνη! Τέλος στη γενοκτονία στη Γάζα! Όχι στην αποικιοκρατική «συμφωνία» του Τραμπ για την Ουκρανία! Νίκη για την ουκρανική και παλαιστινιακή αντίσταση! Όπλα για την ουκρανική και παλαιστινιακή αντίσταση! Ενάντια στα εξοπλιστικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων!

Γνωρίζουμε ότι μόνο η αυτοοργάνωση των λαϊκών τάξεων στον αγώνα τους για δημοκρατικά και προοδευτικά αιτήματα θα ανοίξει το δρόμο προς μια πραγματική χειραφέτηση. Μόνο η αυτο-ενεργοποίηση των εργαζομένων, των γυναικών και των νέων από όλες τις κοινότητες θα μπορέσει να σπάσει τα δεσμά της καταπίεσης και να οικοδομήσει μια ελεύθερη, δημοκρατική, κοινωνική, πλουραλιστική και κοσμική Συρία.

Η 4ης Διεθνής χαιρετίζει τον συριακό λαό και τον συγχαίρει που ανέτρεψε την διχτατορία του Ασάντ. Το ιστορικό αυτό γεγονός επετεύχθη χάρη στο πείσμα του συριακού λαού και στην επιμονή του για δικαιοσύνη, και με τεράστιες θυσίες.

του Michael Karadjis

Δεν είναι τυχαίο ότι η δημοτικότητα του Ζελένσκι στην Ουκρανία εκτοξεύτηκε μετά την ενέδρα Τραμπ-Βανς, όπου έφυγε χωρίς να υπογράψει την αποικιακή συμφωνία. Επειδή, ανεξάρτητα από το τι άλλο μπορεί να είναι στραβό με την κυβέρνηση Ζελένσκι, που είναι μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση με την οποία οι σοσιαλιστές θα διαφωνούσαν σε πολλά πεδία - η στάση της υπεράσπισης της αυτοδιάθεσης της Ουκρανίας έναντι του ρωσικού ιμπεριαλισμού παραμένει μια στάση με σημαντική πλειοψηφική υποστήριξη.

Οι ημέρες πένθους στη Βόρεια Μακεδονία συνεχίζονται, αλλά η σιωπή δεν αποτελεί πλέον επιλογή. Η τραγωδία που στοίχισε τη ζωή σε 59 νέους ανθρώπους έχει προκαλέσει κύμα δυσαρέσκειας στη χώρα αυτή –φοιτητές και πολίτες ανακοινώνουν διαδηλώσεις, ολομέλειες και ανεξάρτητα φοιτητικά συμβούλια. Οργανώνονται και διακηρύσσουν: «Δυνατά, καθαρά, οργανωμένα– για τη Μακεδονία που μας αξίζει!» Την Κυριακή, 16 Μαρτίου, η Βόρεια Μακεδονία έχασε 59 νέους ανθρώπους που βρήκαν το θάνατο σε πυρκαγιά σε νυχτερινό κέντρο με αμφισβητούμενη άδεια λειτουργίας.

Οι ταξικοί μας εχθροί ενώνονται σε παγκόσμιο επίπεδο. Έτσι, πρέπει πραγματικά να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε πώς εμείς, ως Αριστερά, θα ενωθούμε διεθνώς. Για να το πετύχουμε αυτό θα χρειαστεί, μεταξύ άλλων, συνεπής διεθνισμός. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει πλέον να βρίσκουμε δικαιολογίες για να μην παρέχουμε αλληλεγγύη. Πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να καθορίσουμε ποιοι λαοί είναι κατά κάποιο τρόπο περισσότερο άξιοι υποστήριξης από άλλους, ή καθόλου άξιοι υποστήριξης επειδή κατά κάποιο τρόπο καταπιέζονται από τον λάθος καταπιεστή. Πρέπει να σταθούμε στο πλευρό όλων των καταπιεσμένων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο.

Ben Reiff

Δύο μήνες αφότου αποδέχθηκε μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός που θα έπρεπε να είχε τερματίσει τον πόλεμο, το Ισραήλ επανέλαβε τους βομβαρδισμούς του στη Λωρίδα της Γάζας με μια ένταση που θυμίζει τις πρώτες ημέρες της επίθεσης. Οι ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές έχουν σκοτώσει πάνω από 400 Παλαιστίνιους και έχουν τραυματίσει εκατοντάδες άλλους από τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα, ενώ ο στρατός έχει διατάξει χιλιάδες κατοίκους των πόλεων και των γειτονιών που εκτείνονται περιμετρικά της Λωρίδας να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.

Ahmed Najar

Στην αρχή, οι αριθμοί ήταν αβέβαιοι. Εκατό νεκροί. Μετά 200. Μετά 300. Αλλά ήξερα. Ο αριθμός πάντα αυξάνεται. Και αυτή τη φορά, δεν θα σταματούσε... 350... 400... 450. Μέσα σε μόλις δύο ώρες, το Ισραήλ είχε εξαλείψει περισσότερες από 450 αθώες ζωές… Και καθώς καθόμουν εκεί, κοιτάζοντας τον αριθμό των νεκρών να αυξάνεται, αναρωτήθηκα –αφού είναι τόσο συγκλονιστικός ο αριθμός των αθώων ζωών που χάθηκαν– θα ξυπνήσω με ένα email που θα καλεί σε ένα λεπτό σιγής στη μνήμη τους; Θα σπεύσουν οι παγκόσμιοι ηγέτες να καταδικάσουν αυτό το έγκλημα; Θα πλημμυρίσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αλληλεγγύη; Θα φωτιστούν τα μνημεία στα χρώματα της παλαιστινιακής σημαίας; Θα προβάλει η Downing Street 10 τη σημαία μας σε ένδειξη πένθους; Φυσικά όχι.

Σελίδα 9 από 395