Ο μετεκλογικός κοινοβουλευτικός και πολιτικός συσχετισμός, ο σχηματισμός «νέας» κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η συνεχιζόμενη συναίνεση των μνημονιακών δυνάμεων θα δημιουργήσουν νέες δυσκολίες. Η αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική αριστερά, οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της σε μια κατεύθυνση ανάταξης των αγώνων, ως βάση μιας αριστερής εργατικής και λαϊκής αντιπολίτευσης και αντεπίθεσης.

Κώστας Παπαδάκης

Η διλημματοποίηση της εκλογικής αναμέτρησης που επιχειρείται με το επικοινωνιακό τρικ του ΣΥΡΙΖΑ για την πάλη ανάμεσα στο παλιό και στο νέο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Πρόκειται, δυστυχώς, για τις πρώτες εκλογές στη μνημονιακή περίοδο, αν όχι και ολόκληρη τη μεταπολίτευση, που δεν υπάρχει διαπάλη, όπως παλιά, ανάμεσα στην «πρόοδο» και τη «συντήρηση», «το φως και το σκοτάδι» ή ακόμη και «το παλιό και το νέο» όπως προσπαθούν να μας πείσουν.

Δύο δρόμοι ανοίγονται μπροστά μας: Από τη μια, ο δρόμος της βαρβαρότητας των μνημονίων, της ανεργίας, της διαρκούς επιτροπείας. Είναι ο δρόμος της ΕΕ, των επιχειρηματικών ομίλων, των τραπεζιτών και όλου του σάπιου πολιτικού συστήματος,που εκβίαζε για το ΝΑΙ. Από την άλλη,ο δρόμος της ρήξης με ΕΕ, ΔΝΤ και τον καπιταλιστικό μονόδρομο.Είναι ο δρόμος τωνεργαζόμενων, της νεολαίας, της φτωχολογιάς που ψήφισε μαζικά ΟΧΙ.

Σήμερα είναι αναγκαία μια «άλλη αριστερά», που θα τιμήσει το μεγάλο λαϊκό ΟΧΙ, εξοπλίζοντας τον λαό με τα πολιτικά εφόδια που χρειάζεται για να πάει αυτόν τον αγώνα μέχρι τέλους. Μια αριστερά που δεν θα φοβάται να μιλήσει καθαρά για τις ρήξεις και ανατροπές που θα χρειαστούν για να αποτινάξουμε τη μνημονιακή βαρβαρότητα της ΕΕ, του ΔΝΤ και του μεγάλου κεφαλαίου.

Άτυπη κινηματογραφική συμμορία tiiinewzfilms: 

Με αφορμή την κουβέντα που έχει ανοίξει γύρω από το προεκλογικό σποτ που δημιουργήσαμε ως Άτυπη Κινηματογραφική Συμμορία tiiinewzfilms για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την εκλογική συνεργασία με ΕΕΚ και ανένταχτους-ες αγωνιστές-τριες της Αριστεράς, θεωρούμε ότι είναι καλή ευκαιρία να αποτυπώσουμε κάποιες σκέψεις μας.

Αναρχικές συντρόφισσες και σύντροφοι,

Το σιχτίρισμα είναι φυσιολογική αντίδραση σε όσα έγιναν. Τον Γενάρη, νιώθοντας την κρισιμότητα των στιγμών, εγκαταλείψατε την πάγια θέση σας και ψηφίσατε. Χάρη στους άμεσους και στοχευμένους αγώνες μετά τις εκλογές ο Σύριζα εκπλήρωσε κάποιες στοιχειώδεις υποσχέσεις του, και κατάργησε τις φυλακές τύπου Γ. Η συνέχεια, γνωστή. Πανούσης, ξεπούλημα στις Σκουριές, ματαίωση του ΟΧΙ, συνολική προδοσία. Ολότελα εύλογο λοιπόν το ‘δεν ξαναπλησιάζω κάλπη’. Αλλά λάθος. Για πολλούς λόγους, και πρώτα πρώτα επειδή αυτό ακριβώς θέλει να κάνετε ο Τσίπρας. Σάς πούλησε ψέμα τον Γενάρη, μην τον κάνετε να χαρεί ξανά.

Παναγιώτης Μαυροειδής

Από το 2010 και δώθε, υπάρχει μια διαρκής συζήτηση με ένα επιτακτικό δια ταύτα:

«Τι κάνουμε εδώ και τώρα, για να σταματήσουμε την κοινωνική καταστροφή των μνημονίων;»

Ειδικά μετά το 2012 και εν μέσω πέντε εκλογικών αναμετρήσεων (μαζί με αυτή της Κυριακής), συνήθως το ερώτημα αυτό μετατοπίζεται:

«Τι και με τι κριτήρια να ψηφίσουμε;»...

Το βασικό μοτίβο ήταν τούτο:

«Εντάξει, στο γενικό πολιτικό ερώτημα, ίσως να έχετε δίκιο εσείς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που είστε ορεξάτοι και βιαστικοί για πολλά πράγματα, ωστόσο εγώ θα ήμουν ευχαριστημένος με κάποια ελάχιστα, για αυτό θα στηρίξω ΣΥΡΙΖΑ»

Ας θυμηθούμε λοιπόν αυτά τα «λίγα» που θα γινόταν «εύκολα» με το ΣΥΡΙΖΑ και «μετά βλέπουμε»…

Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής για την υπόθεση των Αιγυπτίων ψαράδων στη δίκη της Χρυσής Αυγής, Τάκης Ζωτος, Θανάσης Καμπαγιάννης, Κώστας Παπαδάκης, Κώστας Σκαρμέας, προέβησαν σήμερα στην ακόλουθη δήλωση:

Μόνο η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την ενωτική στάση της στο μαζικό κίνημα, με την μαχητική δράση της στους χώρους δουλειάς με την αποφασιστική συμμετοχή της στην μάχη του Δημοψηφίσματος του Ιούλη, μπορεί να δώσει πραγματική αξία στην εργατική ψήφο στις 20 του Σεπτέμβρη. Ψήφο στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ λοιπόν, οργάνωση και μαζικός αγώνας για να ανατρέψουμε τα μνημόνια και να ανοίξουμε τον δρόμο για την αντικαπιταλιστική ανατροπή.

Ανακοίνωση για τις Ελληνικές Εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου

Ενάντια στη λιτότητα του ΣΥΡΙΖΑ και τις πλαστές εναλλακτικές της Λαϊκής Ενότητας και του ΚΚΕ

Για μια ανεξάρτητη εργατική πολιτική – Την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές