Η άλλη καταστροφή: γενοκτονία και λιμός στο Σουδάν - του Gilbert Achcar
Δύο χρόνια έχουν περάσει από τότε που ξέσπασε ο πόλεμος στο Σουδάν μεταξύ των δύο πλευρών του στρατιωτικού καθεστώτος που κληρονόμησε η χώρα από τον διαβόητο Ομάρ αλ Μπασίρ. Ενώ η κατάσταση στο Σουδάν δεν λαμβάνει ούτε το ένα δέκατο της παγκόσμιας προσοχής των μέσων ενημέρωσης που λαμβάνει ο συνεχιζόμενος σιωνιστικός γενοκτονικός πόλεμος στη Γάζα, η κλίμακα της ανθρώπινης καταστροφής εκεί είναι εξίσου τρομακτική. Ο αριθμός των θανάτων που προκλήθηκαν άμεσα από τον πόλεμο μεταξύ των στρατών εκτιμάται σε πάνω από 150.000, ενώ ο αριθμός των εκτοπισμένων ανέρχεται σε περίπου 13 εκατομμύρια και ο αριθμός των ανθρώπων που απειλούνται με σοβαρή πείνα σε 44 εκατομμύρια -αριθμός ρεκόρ που καθιστά τον πόλεμο στο Σουδάν τη σοβαρότερη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο σήμερα.
Η πείνα ως όπλο γενοκτονίας: Γάζα 2025 – Σοβιετική Ένωση 1941 - του Γιώργου Μητραλιά
Οι εικόνες των παιδιών της Γάζας, που τα περισσότερα δυτικά ΜΜΕ αρνούνται να δείξουν, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία: θυμίζουν εκείνες των ναζιστικών στρατοπέδων εξόντωσης που κινηματογράφησαν σκηνοθέτες όπως ο Τζον Φορντ, ο Σάμιουελ Φούλερ και ο Τζορτζ Στίβενς αμέσως μετά την απελευθέρωσή τους από τον αμερικανικό στρατό: ζωντανοί σκελετοί, με το δέρμα κολλημένο στα οστά και τα μάτια βαθιά μέσα στις κόγχες, με το βλέμμα τους απόμακρο και θολωμένο! Είναι λοιπόν προφανές ότι η σημερινή χρήση του λιμού από το κράτος του Ισραήλ ως όπλο πολέμου εναντίον του πληθυσμού της Γάζας μοιάζει σαν δύο σταγόνες νερό με το «Hungerplan” (Σχέδιο Λιμού) που εφάρμοσαν οι Ναζί…
Το Βιετνάμ και το 1968
Jonathan Neale
Αυτό που οι Βιετναμέζοι αποκαλούν Αμερικανικό Πόλεμο διήρκεσε από το 1960 έως το 1975. Πριν από αυτόν ήταν ο Γαλλικός Πόλεμος, από το 1945 έως το 1954. Το Βιετνάμ ήταν γαλλική αποικία από τον δέκατο ένατο αιώνα. Κατά τη διάρκεια του Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, η Ιαπωνία κατέλαβε το Βιετνάμ. Στο τέλος του πολέμου, ο ιαπωνικός στρατός προκάλεσε λιμό στο βόρειο Βιετνάμ αποσπώντας τρόφιμα για να βοηθήσει την πολεμική του προσπάθεια. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι πέθαναν από την πείνα εκείνη τη χρονιά. Μερικές μικρές ομάδες κομμουνιστών ανταρτών, οι Βιετ Μινχ, είχαν κρυφτεί στα δάση. Καθώς άρχισε ο λιμός, κινήθηκαν προς τη βόρεια πόλη του Ανόι και καθοδήγησαν τον κόσμο σε επιθέσεις στα σιλό σιτηρών. Δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τον λιμό. Αλλά οι Βιετ Μινχ έγιναν οι ηγέτες μιας εθνικής εξέγερσης κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας που επέστρεψε.
Η αντιφασιστική που δεν έγινε αντικαπιταλιστική (Σοσιαλιστική) νίκη των Λαών! Γιατί; - Θ. Μαράκης
Την απάντηση – όχι ολόκληρη- μας τι δίνει η “Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τη συμπλήρωση 80 χρόνων το τέλος του Β' παγκόσμιου πολέμου και την αντιφασιστική νίκη των λαών” Ριζοσπάστης Σαββατοκύριακου 10 – 11 Μάη 2025. Αφού βέβαια κάνουμε μια διαφορετική ανάγνωση, ίσως επιλεκτική θα λέγαμε. Για να γίνει αυτό θα χρειαστεί αγαπητέ αναγνώστη να παραθέσουμε εκτενή αποσπάσματα. Οι διαπιστώσεις της διακήρυξης είναι πάρα πολύ σημαντικές, επειδή προέρχονται από το ιστορικό κόμμα της εργατικής τάξης, που είχε σημαντική συμμετοχή στο τραγικό, για το εργατικό και λαϊκό κίνημα, αποτέλεσμα.
Κασμίρ, Ινδία, Πακιστάν: για την ιστορία και τα διεθνιστικά διακυβεύματα μιας κατάστασης πολέμου
Pierre Rousset
Το άρθρο αυτό επιχειρεί να κάνει έναν απολογισμό της πρόσφατης «θερμής» κρίσης μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν για το Κασμίρ. Πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλοί παράγοντες. Τα πρόσφατα γεγονότα αποτελούν αναμφίβολα μέρος μιας μακράς ιστορίας στρατιωτικών εντάσεων και πολέμων που χρονολογούνται από την καταστροφική διχοτόμηση που επιβλήθηκε στην υποήπειρο από τον βρετανικό ιμπεριαλισμό το 1947. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, βαθιές αλλαγές έχουν επηρεάσει τις ενδιαφερόμενες χώρες, καθώς και το γεωπολιτικό περιβάλλον, την περιφερειακή διαχείριση των υδάτινων πόρων και τα όπλα που χρησιμοποιούνται. Επομένως, δεν μπορούμε να υποθέσουμε ότι η ιστορία απλώς θα επαναληφθεί σχεδόν πανομοιότυπα. Αυτό είναι ίσως το κύριο ερώτημα που έχουμε μπροστά μας: τι είναι καινούργιο; Η απάντηση, φυσικά, βρίσκεται πρωτίστως στις αριστερές οργανώσεις της περιοχής. Θα περιοριστώ στο να καταθέσω ορισμένα στοιχεία ανάλυσης ή υποθέσεις προς συζήτηση και κριτική, ακόμη και αν χρειαστεί να αναθεωρήσω αργότερα το κείμενό μου.
Η «τελική λύση» του Ισραήλ για τους Παλαιστίνιους
Jewish Voice for Peace
Για τρεις μήνες, η ισραηλινή κυβέρνηση μπλόκαρε κάθε βοήθεια προς τη Γάζα, οδηγώντας σε λιμοκτονία τους πάνω από δύο εκατομμύρια Παλαιστίνιους που ήταν παγιδευμένοι εκεί. Τώρα, πραγματοποιούν μια άγρια αεροπορική επίθεση και μια χερσαία εισβολή πλήρους κλίμακας που έχει σκοτώσει εκατοντάδες και έχει εκτοπίσει δεκάδες χιλιάδες μέσα σε λίγες μέρες. Οι ακροδεξιοί ηγέτες του Ισραήλ, θρασύτατοι όπως πάντα, έχουν καταστήσει τις γενοκτονικές τους προθέσεις απολύτως σαφείς. Έχουν αναγνωρίσει ανοιχτά ότι η μαζική πείνα και η παγκόσμια κατακραυγή που έχει προκαλέσει, εμποδίζουν την προσπάθειά τους να πάρουν τον έλεγχο ολόκληρης της Γάζας. Όταν επιτράπηκε η είσοδος ελάχιστης βοήθειας, ο Νετανιάχου παραδέχτηκε ότι αυτό έγινε μόνο για τα προσχήματα, υποσχόμενος ότι ο ισραηλινός στρατός θα έπαιρνε τον έλεγχο ολόκληρης της περιοχής. Ο ακροδεξιός υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ Μπεζαλέλ Σμότριτς το έθεσε πιο ωμά: «Όπως ισοπεδώσαμε τη Ράφα, θα ισοπεδώσουμε όλη τη Γάζα». Η σκληρή αλήθεια είναι ότι αυτή είναι η τελική λύση του Ισραήλ για τους Παλαιστίνιους στη Γάζα.
Η κληρονομιά του Μάλκολμ Χ στα 100 χρόνια από τη γέννησή του
Michael Schreiber
Στις 19 Μαΐου συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννηση του Malcolm X, ενός σημαντικού πολιτικού ηγέτη του 20ού αιώνα. Οι ιδέες και οι διδασκαλίες του Μάλκολμ, όπως εκφράστηκαν στις ομιλίες και τις συνεντεύξεις του, είχαν επιρροή που διήρκεσε πολύ πέρα από την εποχή του – όχι μόνο στο κίνημα για την απελευθέρωση των μαύρων στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και στα απελευθερωτικά κινήματα παγκοσμίως. Ο Μάλκολμ συνέχισε να αναδιαμορφώνει τις πεποιθήσεις του και τις πράξεις του καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του – συχνά αντιμέτωπος με μεγάλες αντιξοότητες. Ακόμη και τον τελευταίο χρόνο του, πριν τον χτυπήσει η σφαίρα ενός δολοφόνου τον Φεβρουάριο του 1965, ο Μάλκολμ συνέχισε να βελτιώνει τις απόψεις του για τη στρατηγική και το πρόγραμμά του. Μετά από ταξίδια στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, όπου συναντήθηκε με ηγέτες του αντιαποικιακού αγώνα, άρχισε να δίνει έμφαση σε διεθνιστικά και αντικαπιταλιστικά συμπεράσματα στις ομιλίες του.
Το ρωσοαμερικανικό σχέδιο για την προσάρτηση της Ουκρανίας πρέπει να απορριφθεί!
Elias Vola, Gin Vola
Ο πέλεκυς έπεσε την περασμένη εβδομάδα: οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την τελική τους πρόταση για την «επίλυση» της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία. Εάν απορριφθεί, θα αποχωρήσουν από τις διαπραγματεύσεις – που σημαίνει ότι θα σταματήσουν τη στρατιωτική υποστήριξη προς την Ουκρανία. Όπως είναι αναμενόμενο, η πρόταση απηχεί τις απόψεις και τους πολεμικούς στόχους της Μόσχας. Σε αυτούς περιλαμβάνονται: η αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας από τις ΗΠΑ, η διατήρηση των κατεχόμενων εδαφών υπό ρωσικό έλεγχο (δηλαδή το 18,5% της Ουκρανίας), η άρση των κυρώσεων που έχουν επιβληθεί στη Ρωσία από το 2014, η διαχείριση από τις ΗΠΑ του πυρηνικού εργοστασίου της Ζαπορίζια για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας σε Ουκρανούς και Ρώσους και η ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ ΗΠΑ και... Ρωσίας.
Ευρώπη: Η αφετηρία για την αναδιαμόρφωση της νέας αντιδραστικής διεθνούς τάξης - του Joxe Iriarte Bikila
Η Ουκρανία, μια χώρα που δέχτηκε εισβολή, κατάφερε να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία της σε αυτόν τον τρομερό τριετή πόλεμο με μεγάλες θυσίες ενάντια στον επιβλητικό στρατό του ιμπεριαλιστή επιτιθέμενου. Φυσικά, αυτό δεν θα ήταν δυνατό χωρίς την παροχή όπλων από τη Δύση, αλλά ο κύριος παράγοντας ήταν το θάρρος και η μεγάλη κινητοποίηση του ουκρανικού λαού. Έτσι αναφέρεται στη θυσία της Ουκρανίας ο Ρώσος αριστερός διανοούμενος Ilya Budraitskis. Ο οικονομολόγος Michael Roberts δηλώνει: «Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει προκαλέσει τρομερές επιπτώσεις στον ουκρανικό λαό. 46.000 άμαχοι και ίσως 500.000 στρατιώτες έχουν πεθάνει.
Για μια ελεύθερη και αποστρατιωτικοποιημένη Αρκτική – Υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της Γροιλανδίας – Υπεράσπιση του λαού και της φύσης της Γροιλανδίας
SAP (Socialistisk Arbejderparti)
Ενώ υποστηρίζουμε πλήρως την επιθυμία της Γροιλανδίας για ανεξαρτησία και κατανοούμε ότι οι Γροιλανδοί δεν έχουν εμπιστοσύνη στη δυνατότητα ίσης μεταχείρισης, θέλουμε να διατηρήσουμε τις καλύτερες δυνατές σχέσεις με τον λαό της Γροιλανδίας. Μας συνδέει όχι μόνο η ιστορία, αλλά και οικογενειακοί και φιλικοί δεσμοί. Ωστόσο, αυτή η επιθυμία έχει νόημα μόνο εάν η Γροιλανδία υποστηριχθεί ώστε να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχο της επικράτειάς της, και πρέπει να απαιτήσουμε να μη χρησιμοποιηθεί κανένας οικονομικός εξαναγκασμός για να ασκηθεί πίεση στις πολιτικές επιλογές του λαού της Γροιλανδίας.
Οι πορτογαλικές εκλογές σηματοδοτούν μετατόπιση προς τα δεξιά
Pablo Castaño
Η πορτογαλική εξαίρεση έχει τελειώσει. Στις εκλογές που διεξήχθησαν στις 18 Μαΐου, η χώρα γνώρισε μια σαφή μετατόπιση προς τα δεξιά: ο συντηρητικός συνασπισμός Δημοκρατική Συμμαχία (AD) αναδείχθηκε πρώτη δύναμη (32% των ψήφων), ενώ το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) μόλις που ξεπέρασε το ακροδεξιό Chega («Αρκετά!») για τη δεύτερη θέση, το καθένα με περίπου 23%. Η ριζοσπαστική αριστερά υπέστη κατάρρευση: ακόμη και αθροιζόμενα, τα ποσοστά του Κομμουνιστικού Κόμματος και του Αριστερού Μπλοκ ανήλθαν μόλις στο 5% των ψήφων. Τον Νοέμβριο του 2023, ο τότε πρωθυπουργός Αντόνιο Κόστα, σοσιαλιστής, παραιτήθηκε αφού κατηγορήθηκε για διαφθορά. Αυτό σήμανε το τέλος οκτώ ετών προοδευτικών κυβερνήσεων που είχαν καταστήσει την Πορτογαλία –μαζί με την Ισπανία– πηγή έμπνευσης για την ευρωπαϊκή αριστερά και την έναρξη μιας περιόδου σπάνιας πολιτικής αστάθειας στη μικρή ιβηρική χώρα. Έπειτα από δικαστική έρευνα διάρκειας ενάμιση έτους, δεν βρέθηκαν αποδείξεις που να στηρίζουν τις κατηγορίες κατά του Κόστα, οι οποίες δημιούργησαν υποψίες για υπόθεση νομικού πολέμου.
