Luis Meiners

Rabab Elnaiem

Andreu Coll

Natalia Tylim

Οι συμμετέχοντες στη συζήτηση του Tempest για την οικοδόμηση της Επαναστατικής Αριστεράς σήμερα παρουσιάζουν τα ερωτήματα και τα συμπεράσματα από τις εμπειρίες τους στην επαναστατική Αριστερά: «Η Αριστερά πρέπει να θέσει τα θεμέλια για ανεξάρτητες και δημοκρατικές οργανώσεις αυτενέργειας και αγώνα και πρέπει να διασφαλίσει ότι αυτές οι οργανώσεις είναι βαθιά ριζωμένες και οργανικά αντανακλούν και εκπροσωπούν την εργατική τάξη. Για να γίνει αυτό απαιτείται επίσης να βοηθήσουμε στην επανασύνδεση ενός αναγεννημένου επαναστατικού ρεύματος.»

Σημείωση του συγγραφέα: Ένα σημαντικό μέρος της ελληνικής Αριστεράς για πολύ καιρό μαστίζεται από στενό αντιαμερικανισμό που έχει αντικαταστήσει τον γνήσιο αντιιμπεριαλισμό. Ακόμη και οι υποτιθέμενες πιο μετριοπαθείς φωνές της Αριστεράς πέφτουν συχνά στην παγίδα να υποστηρίξουν, έστω και με λεπτεπίλεπτο τρόπο, καθεστώτα που υποτίθεται ότι αντιτίθενται στη Δύση, ανεξάρτητα από το πόσο αυταρχικά και καταπιεστικά μπορεί να είναι. Αυτό έχει δημιουργήσει ένα ολοένα διευρυνόμενο χάσμα μεταξύ αυτού του ρεύματος της Ελληνικής Αριστεράς και των αριστερών αντιφρονούντων που προέρχονται από χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις θεωρούνται από τους πρώτους ως «αντιμπεριαλιστικές». Φαίνεται ότι οι πρώτοι δεν ενδιαφέρονται να ακούσουν όσους έχουν έρθει για να αναζητήσουν καταφύγιο και να αποφύγουν τη σύλληψη και τα βασανιστήρια.

Τάκης Μαστρογιαννόπουλος: Η Άνοδος και η Πτώση των Εργατικών Διεθνών. Γ΄ κύκλος: Η 3η Κομμουνιστική Διεθνής, Α΄ τόμος, εκδόσεις Τόπος, Αθήνα 2023. Η ελληνική και ακόμη η διεθνής φιλολογία για την ιστορία των τριών εργατικών Διεθνών, παραμένει αρκετά ελλιπής… Από αυτή την άποψη, η κυκλοφορία, από τις Εκδόσεις Τόπος, του τρίτου, αφιερωμένου στην Κομμουνιστική Διεθνή (Κομιντέρν), μέρους της μεγάλης μελέτης του Τάκη Μαστρογιαννόπουλου Η Άνοδος και η Πτώση των Εργατικών Διεθνών αποτελεί μια ευπρόσδεκτη και ουσιώδη προσθήκη στην υφιστάμενη φιλολογία. Πολύ περισσότερο που το έργο του Μαστρογιαννόπουλου αποτελεί καρπό μιας ευσυνείδητης και επίπονης εργασίας δεκαετιών, στηριζόμενης σε μια πλούσια ειδική φιλολογία.

Την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ο κόσμος βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής. Από τη μία πλευρά, αντιμετωπίζουμε την παγκόσμια άνοδο του αυταρχισμού και του φασισμού. Από την άλλη πλευρά, λαϊκές εξεγέρσεις για μια ζωή με δημοκρατία ενάντια στον αυταρχισμό και τον ιμπεριαλισμό εμφανίζονται σε διάφορα μέρη του κόσμου, με τη λαϊκή αντίσταση να επιμένει από τη Μιανμάρ  μέχρι το Σουδάν και από την Ουκρανία μέχρι το Ιράν. Οι γυναίκες και τα τρανς άτομα στις ΗΠΑ έχουν υποστεί βαρύ πλήγμα με την κατάργηση του Ομοσπονδιακού δικαιώματος στην άμβλωση από το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ…

Πρέπει να είμαστε απολύτως ξεκάθαροι. Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στο χώρο της Παιδείας είναι εκ προοιμίου απολύτως προβληματική. Έχει αποδειχτεί πέρα από κάθε αμφιβολία πως η παιδεία είναι ταξική. Το ποσοστό εισαχθέντων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι συναρτώμενη με την οικονομική στάθμη της οικογένειας και συναρτώμενη από την περιοχή διαβίωσης. Οι πιο φτωχές περιοχές έχουν και τα μικρότερα ποσοστά επιτυχίας. Εκτός αν δεχτούμε πως οι ασθενέστεροι οικονομικά είναι μειωμένης αντίληψης υιοθετώντας μία νέα πρωτότυπη ρατσιστική θεωρία.Το εκπαιδευτικό έργο επηρεάζεται άμεσα από το πολιτισμικό και κοινωνικό κεφάλαιο των μαθητών και μαθητριών για το οποίο οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν καμία ευθύνη…

Αντρέας Σαρτζέκης: Την Τετάρτη 1η Μαρτίου, η Εφημερίδα των Συντακτών δημοσίευσε ένα άρθρο για ένα πολύ σοβαρό περιστατικό που συνέβη στον σταθμό Παλαιοφαρσάλων, νότια της πόλης της Λάρισας, 120 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη: ένα καλώδιο 25.000 βολτ είχε αποκολληθεί και κρεμόταν πάνω από μια αμαξοστοιχία που μετέφερε 450 επιβάτες, χωρίς ευτυχώς να την αγγίξει. Για άλλη μια φορά, η καταστροφή αποφεύχθηκε. Αλλά όταν το άρθρο αυτό, που γράφτηκε την προηγούμενη ημέρα, διαβάζονταν το πρωί της Τετάρτης, η από καιρό επίφοβη καταστροφή είχε μόλις συμβεί το προηγούμενο βράδυ…

Στη Γαλλία, η λαϊκή κινητοποίηση της 7ης Μαρτίου δεν διέψευσε τις προσδοκίες και ήταν όντως ιστορικών διαστάσεων. Για αυτό εξάλλου, προκάλεσε ακαριαία μια νέα και ακόμα μεγαλύτερη κλιμάκωση της σύγκρουσης του προέδρου Μακρόν όχι μόνο με τα εργατικά συνδικάτα αλλά και με τη συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων πολιτών ! Και αυτό επειδή, ακόμα και με τις εκτιμήσεις της γαλλικής αστυνομίας, οι διαδηλώσεις της 7ης Μαρτίου ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο και ήταν οι μεγαλύτερες που έγιναν στη χώρα, σπάζοντας κάθε προηγούμενο ρεκόρ μαζικότητας, τουλάχιστον στα τελευταία 40 χρόνια! Σύμφωνα λοιπόν με την επίσημη εκτίμηση των αρχών, σε αυτές έλαβαν μέρος 1,28 εκατομμύρια διαδηλωτές

Λίγες μόνο ώρες πριν από την φρικτή σιδηροδρομική καταστροφή της 28ης Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος του συνδικάτου των μηχανοδηγών Κώστας Γενηδούνιας σχολίασε: «Ο Κ. Μητσοτάκης θα βρεθεί αύριο στο Κέντρο τηλεδιοίκησης – σηματοδότησης σιδηροδρομικού δικτύου βορείου Ελλάδος, διαβάζω μόλις σε site. Μπορεί κάποιος να μας πει που είναι και που λειτουργεί η σηματοδότηση & τηλεδιοίκηση στην βόρεια Ελλάδα; Προς Δράμα δεν υπάρχει, μετά το ΠΛΑΤΥ προς Φλώρινα μονή γραμμή, ενώ προς Αθήνα όλα σβηστά, μετά το τχ1 κόκκινο, σε λειτουργία η Σίνδος, η γραμμή προς Στρυμώνα ζούγκλα. Στην φωτό, οι ετοιμασίες.. Ρε τι ζουμε;;;;;;»

Μάνθος Ταβουλάρης

Το άρθρο που ακολουθεί είναι μια αφήγηση των γεγονότων της απεργίας του Γκρούνγουικ. Η επιλογή της ανασκόπησης μιας απεργίας που πλέον έχει γίνει θρύλος στα χρονικά του Βρετανικού Εργατικού Κινήματος, δεν θα πρέπει να θεωρηθεί μια εκλεκτικιστική αναφορά σε μια απεργία που έγινε από «εξωτικές» Γκουτζουράτι (Νότιο-Ασιάτισσες) Ινδές γυναίκες. Υπήρξαν πολλές απεργίες με πρωταγωνίστριες και πρωταγωνιστές μετανάστριες και μετανάστες εργάτριες και εργάτες, πριν και μετά την απεργία του 1976, που αξίζει να γίνουν αντικείμενο αφήγησης. Ωστόσο η απεργία στο Γκρούνγουικ υπήρξε κομβική, καθώς συνέβαλε στην αλλαγή του τρόπου κατανόησης από τα συνδικάτα των πολλαπλών καταπιέσεων και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν οι μετανάστριες εργάτριες.

Αναδημοσίευση από τον ΣΕΛΙΔΟΔΕΙΚΤΗ.  Καμία συμβολική πράξη δεν πρέπει να σκεπάσει το έγκλημα αυτό. Κανένα φως δεν θα «κλείσει για ένα λεπτό σε ένδειξη πένθους», όπως προτρέπουν τα κανάλια… Αυτά που τόσα χρόνια τώρα ρίχνουν λάσπη στις διαμαρτυρίες και τους αγώνες των εργαζομένων οι οποίοι είχαν διαπιστώσει όλες αυτές τις εγκληματικές ελλείψεις και αμέλειες των συνεργών δολοφόνων, των κυβερνήσεων και της επιχείρησης και έπαιζαν καθημερινά τις ζωές τους κορώνα γράμματα! Τα φώτα θα μείνουν ανοικτά μήπως και φωτίσουν αυτό το σκοτάδι στο οποίο κυβερνήσεις, ιδιώτες και ΜΜΕ έχουν περικλείσει τη χώρα για τα κέρδη τους.