Υπεράσπιση μιας ανεξάρτητης και δημοκρατικής Ουκρανίας. Άμεση απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από όλη την ουκρανική επικράτεια. Τον τερματισμό της πυρηνικής απειλής που προκαλείται από την κατάσταση ετοιμότητας των ρωσικών πυρηνικών όπλων και τους βομβαρδισμούς των ουκρανικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής. Υποστήριξη της αντίστασης (ένοπλης και μη ένοπλης) του ουκρανικού λαού στην ποικιλομορφία του, με υπεράσπιση του δικαιώματός του στην αυτοδιάθεση. Διαγραφή του εξωτερικού χρέους της Ουκρανίας. Υποδοχή όλων των προσφύγων, χωρίς διακρίσεις, από την Ουκρανία και αλλού. Υποστήριξη του αντιπολεμικού και δημοκρατικού κινήματος στη Ρωσία, εγγύηση του καθεστώτος πολιτικού πρόσφυγα για τους αντιπολιτευόμενους στον Πούτιν και για τους ρώσους φαντάρους που λιποτακτούν.

Ελάτε μαζί μας για τη δική μας ακαδημαϊκή "ειδική επιχείρηση" Inside the Aggressor, στις 27 Μαρτίου. Επειδή η πολιτική δράση είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανάλυση, διοργανώνουμε μια διάσκεψη Ρώσων ακαδημαϊκών για το αγγλόφωνο ακροατήριό μας. Προσκαλούμε όλους όσους ενδιαφέρονται για μια εμπεριστατωμένη ανάλυση της πολιτικής, της οικονομίας, των μέσων ενημέρωσης, του ακτιβισμού και της κοινωνικής ψυχολογίας στη σύγχρονη Ρωσία, να συμμετάσχουν μαζί μας στη συζήτηση αυτών των καυτών θεμάτων. Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει διαλέξεις από τους:  Ilya Matveev/Илья Матвеев, Polina Aronson, Maxim Alyukov, PhD,  Carine Clement,  Ilya Budraitskis/ Илья Будрайтскис,  Kirill Medvedev/Κирилл Медведев

Το βάρβαρο καθεστώς του Πούτιν, μια μορφή ιμπεριαλιστικού βοναπαρτισμού, είναι σήμερα η πιο σαθρή, φιλοπόλεμη ιμπεριαλιστική δύναμη, απέναντι στην οποία ο ουκρανικός λαός μπορεί και πρέπει να αντισταθεί, χωρίς να ξεχνά τη φαυλότητα της «δικής του» αστικής κυβέρνησης και την υποκρισία των Δυτικών. Αλλά ανεξάρτητα από την άμεση έκβαση του πολέμου, η δυστυχία και τα εκατομμύρια πρόσφυγες για τον ουκρανικό λαό, ο μιλιταρισμός, η φτώχεια και ο αυταρχισμός για τους λαούς της Ευρώπης και νέοι πολεμικοί κίνδυνοι θα είναι τα αναπόφευκτα μακροχρόνια αποτελέσματα…

Ο Σαϊντού Καμαρά, πρόσφυγας από τη Γουινέα και μαθητής Λυκείου στον Άγιο Δημήτριο, έλαβε απορριπτική απόφαση στο αίτημα ασύλου. Κι αυτό είναι άδικο. Το μεγάλο δράμα του προσφυγικού ζητήματος συντίθεται από πολλές μικρές ανθρώπινες τραγωδίες, από ιστορίες που εμπεριέχουν πολύ πόνο και μια αγωνιώδη προσπάθεια για επιβίωση και αξιοπρέπεια. Μια ιδιαίτερη περίπτωση στο παλίμψηστο του εκτοπισμού και της βίας αποτελούν οι ασυνόδευτοι ανήλικοι πρόσφυγες που φτάνουν στην Ελλάδα ολομόναχοι και πασχίζουν να συγκροτήσουν μια ζωή μέσα από πολλά φράγματα και εμπόδια.

Συνεχίζοντας την αναφορά μου στην προϊστορία της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας, δηλαδή στην ιστορία της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς των δικηγόρων, θυμίζω συνδέοντας το τέλος του πρώτου μέρους του σχετικού αφιερώματος (ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ ΑΘΗΝΑΣ -ΜΕΡΟΣ 1: Προϊστορία – τα πέτρινα και ηρωικά χρόνια), ότι η εκλογή Ζαφειρόπουλου στην Προεδρεία του Δ.Σ.Α. το 1984 διόλου δεν ανέκοψε την ριζοσπαστικοποίηση των δικηγόρων. Η αποχή των «100 ημερών» υπήρξε ένα γεγονός το οποίο σημάδεψε βαθιά την ιστορία του δικηγορικού συνδικαλισμού και κατέγραψε τη μαζικοποίηση και ριζοσπαστικοποίησή του…

Gilbert Achcar

Το να περιγράψουμε τη συνεχιζόμενη σύγκρουση στην Ουκρανία, στην οποία η τελευταία χώρα δεν έχει καμία επιδίωξη, πόσο μάλλον πρόθεση, να καταλάβει ρωσικό έδαφος, και στην οποία η Ρωσία έχει τη δεδηλωμένη πρόθεση να υποτάξει την Ουκρανία και να καταλάβει μεγάλο μέρος του εδάφους της – το να ονομάσουμε αυτή τη σύγκρουση ενδοϊμπεριαλιστική και όχι ιμπεριαλιστικό πόλεμο εισβολής, αποτελεί ακραία διαστρέβλωση της πραγματικότητας.

Yassin al-Haj Saleh

Την εβδομάδα που πέρασε από την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας, οι Σύριοι που αντιτίθενται στον πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ μπορεί να έρχονται δεύτεροι μετά τους ίδιους τους Ουκρανούς στο να παρακολουθούν κάθε φρίκη του πολέμου που διεξάγει το καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία. Ο λόγος πίσω από αυτή την περίεργη κατάσταση, βέβαια, θα έπρεπε να είναι αρκετά προφανής. Η Ρωσία κατέχει μέρος της Συρίας από τα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015, υποστηρίζοντας με βάναυσο τρόπο το καθεστώς του Άσαντ, του οποίου η ύψιστη προτεραιότητα είναι να παραμείνει για πάντα στην εξουσία, ακόμη και αν χρειαστεί να υποτάξει τη χώρα σε επεκτατικές εξωτερικές δυνάμεις όπως το Ιράν και η ίδια η Ρωσία.

Πρόσφατα, το Συμβούλιο Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας αποφάσισε την προσωρινή αναστολή των δραστηριοτήτων ορισμένων ουκρανικών πολιτικών κομμάτων. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τόσο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης όσο και λιγότερο γνωστά που χρησιμοποιούν τις λέξεις «προοδευτικά», «αριστερά» ή «σοσιαλιστικά» στο όνομά τους. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι τα κατηγόρησε για «διασυνδέσεις με τη Ρωσία», χωρίς να στηρίζει τους ισχυρισμούς του με οποιαδήποτε κατάλληλη νομική αιτιολόγηση. Αντιλαμβανόμαστε σαφώς ότι τουλάχιστον ορισμένα μέλη αυτών των κομμάτων, και ιδιαίτερα η ηγεσία τους υποβάθμισαν τον κίνδυνο των ρωσικών σοβινιστικών φιλοδοξιών και έφτασαν στα όρια της δικαιολόγησης της επιθετικότητας…

Αν οι αριστεροί συνεχίζουν να κατηγορούν το ΝΑΤΟ για τη ρωσική εισβολή, το μόνο που δείχνουν είναι ότι δεν έχουν κατανοήσει την αλλαγή της κατάστασης", λέει ο Taras Bilous. Ο εκδότης του αριστερού ουκρανικού περιοδικού Commons έγραψε "Μια επιστολή προς τη δυτική αριστερά από το Κίεβο" λίγο μετά την έναρξη του πολέμου. Σε αυτήν επέκρινε το γεγονός ότι οι άνθρωποι στα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης και οι πολιτικές τους ιδέες, αλλά και ο επιθετικός ιμπεριαλισμός του Πούτιν, δεν φαίνεται να υπάρχουν για την αριστερά στη Δύση, η οποία είναι επικεντρωμένη στο ΝΑΤΟ. Ο Taras Bilous παρέμεινε στο Κίεβο και εντάχθηκε σε μια αναρχική ομάδα που οργανώνει δραστηριότητες βοήθειας και δημιουργεί τη δική της αμυντική μονάδα.

Η Οκσάνα Ντούτσακ (Oksana Dutchak) είναι Ουκρανή ερευνήτρια και ακτιβίστρια της ομάδας Essential Autonomous Struggles Transnational (EAST). Μας μιλάει για την τρέχουσα και διαρκώς εξελισσόμενη κατάσταση στην Ουκρανία και τις τοπικές προσπάθειες αυτοοργάνωσης ως απάντηση στον πόλεμο. Το ερώτημα για το πώς θα δημιουργηθεί μια διεθνής πολιτική για την ειρήνη δεν έχει εύκολη απάντηση. Η συνέχιση της κινητοποίησης και της επικοινωνίας πέρα από τα σύνορα είναι ζωτικής σημασίας, αλλά θα πρέπει να συμβαδίζει με μια ριζική επανεξέταση της ίδιας της διεθνούς κατάστασης.