" Δεν είναι το ζήτημα αν μια φυλακή είναι καλύτερη από κάποια άλλη: δεν θα έπρεπε να υπάρχει εξαρχής" Πώς είναι μια δίκη για εμπρησμό ενός στρατιωτικού κέντρου στρατολόγησης; Πώς είναι δομημένο το ρωσικό σωφρονιστικό σύστημα; Ποιος βοηθάει τους κρατούμενους στη Ρωσία; Τα μέλη της Solidarity Zone,  Άνια Κουρμπάτοβα και Γιουγκένια Σάμινα συζητούν για το έργο τους. Μέρος 1- https://posle.media/

Η βίαιη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αποτέλεσε ένα είδος Λυδίας Λίθου για την Αριστερά…Με αφορμή το Συνέδριο Socialism 2022 -που πραγματοποιήθηκε στο Σικάγο το Σαββατοκύριακο της Εργατικής Πρωτομαγιάς- και εμπνευσμένη από μια συνεδρίαση υπό την καθοδήγηση της Ουκρανής πολιτικής οικονομολόγου και ακτιβίστριας Γιούλια Γιουτσένκο, μια ομάδα κυρίως Αμερικανών αριστερών συναντήθηκε για να συγκροτήσει αυτό που ονομάστηκε Δίκτυο Αλληλεγγύης στην Ουκρανία - ΗΠΑ (USN-US). Τους τελευταίους μήνες, και με την ενεργό υποστήριξη τόσο των Ουκρανών αριστερών (όπως το Κοινωνικό Κίνημα / Sotsialnyi Rukh), όσο και του αναπτυσσόμενου διεθνούς κινήματος αλληλεγγύης, το USN-US προσπαθεί να αναπτυχθεί και να κερδίσει υποστήριξη.

Η όσο το δυνατόν πιο ισχυρή διεθνής διαμαρτυρία ενάντια στην πουτινική επιδρομή και η όσο το δυνατόν πιο πλατιά αλληλεγγύη με τον ουκρανικό λαό αλλά και τους Ρώσους που μάχονται ενάντια στην εισβολή -φυγόστρατους, διωκόμενους διαδηλωτές και αντικαθεστωτικούς- είναι πιο αναγκαία από ποτέ. Γι’ αυτό, καλούμε όλες και όλους να στηρίξουν το σχετικό κάλεσμα για διεθνή εβδομάδα δράσεων 20-26 του Φλεβάρη: https://ukraine-solidarity.eu/. – Άμεση κατάπαυση των βομβαρδισμών του ρωσικού στρατού και απόσυρση όλων των ρωσικών στρατευμάτων από την Ουκρανία! – Αλληλεγγύη σε όσες και όσους αντιστέκονται στην αυτοκρατορία του Πούτιν. – Διαδηλώνουμε-διαμαρτυρόμαστε-ενισχύουμε τις συλλογικές αντιστάσεις των απλών ανθρώπων ενάντια σε όλους τους ιμπεριαλισμούς.

Μετά τις μεγάλες διαδηλώσεις της 19ης Ιανουαρίου, των οποίων η έκταση συγκρίνεται με τις μεγάλες διαδηλώσεις του 1995 και του 2010 (που ήταν επίσης κινητοποιήσεις απέναντι στις προηγούμενες κυβερνητικές επιθέσεις κατά του συνταξιοδοτικού συστήματος), οι διαδηλώσεις της 31ης Ιανουαρίου τίναξαν στον αέρα τα κοντέρ: πάνω από 2 εκατομμύρια, γυναίκες και άνδρες, στους δρόμους, σύμφωνα με τη διασωματειακή, ενώ η CGT μιλάει για 2,8 εκατομμύρια, με 500.000 στο Παρίσι μόνο. Στην πρωτεύουσα, η διαδήλωση αναγκάστηκε να διχοτομηθεί για να μην μπλοκαριστεί στην αφετηρία της, στην Place d’Italie.

Η κινητοποίηση της 31ης Ιανουαρίου στέφθηκε με επιτυχία! Δυόμισι εκατομμύρια άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους, περισσότεροι από ό,τι την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου. Ήρθε η ώρα να εντείνουμε τις κινητοποιήσεις: να χτυπήσουμε όσο το σίδερο είναι ζεστό, να φέρουμε αυτή την κυβέρνηση στη μειοψηφία και να επιβάλουμε την καθαρή και απλή απόσυρση της μεταρρύθμισης.  Οι προκλήσεις μιας κυβέρνησης που είναι όλο και λιγότερο νόμιμη, αλλά εξακολουθεί να είναι εξίσου απαξιωτική, δεν έχουν αμβλύνει την αποφασιστικότητά μας.

Όποιες και να είναι οι δυσκολίες της σημερινής κατάστασης, μπορούμε να ελπίζουμε σε μια νέα ανάπτυξη του NPA, χωρίς πλέον τις ανεξαρτητοποιημένες φράξιες, οι οποίες θα μπορούσαν να επανέλθουν μια μέρα στο επαναστατικό κόμμα εάν εγκαταλείψουν το σημερινό τους προσανατολισμό. ... Τίποτα δεν έχει κριθεί, αλλά οι σημερινές συζητήσεις αφήνουν να διαφανεί ένα νέο αγωνιστικό άλμα, που θα μπορούσε να βασιστεί στις θετικότερες πλευρές της πολιτικής μας ιστορίας. Και η πρώτη δοκιμή είναι ήδη εδώ: απέναντι στο σχέδιο του Μακρόν να διαλύσει ακόμα περισσότερο το δικαίωμα στη σύνταξη, η αριστερά ετοιμάζει μια ενωτική αντίδραση στο πλαίσιο ενός ενιαίου μετώπου στο οποίο το NPA, με τις δικές του θέσεις, παίζει ήδη σημαντικό ρόλο.

Ο Howie Hawkins είναι συνταξιούχος εργάτης αποθήκης του συνδικάτου των Teamsters, υποψήφιος του Πράσινου Κόμματος των ΗΠΑ για τις Προεδρικές εκλογές του 2020 και οικοσοσιαλιστής. Μαζί με μια σειρά άλλων αριστερών, σοσιαλιστών, συνδικαλιστών και ακαδημαϊκών, βοήθησε πρόσφατα στη δημιουργία του Δικτύου Αλληλεγγύης στην Ουκρανία (ΗΠΑ). Ο Hawkins μίλησε στον Federico Fuentes για την πρωτοβουλία και τις προκλήσεις της οικοδόμησης αλληλεγγύης με την Ουκρανία, ενώ ταυτόχρονα αντιτίθεται στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

Μπορεί τα ελληνικά ΜΜΕ να μην λένε σχεδόν ούτε λέξη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Γαλλία δεν συγκλονίζεται, αυτές τις μέρες, από τη μεγαλύτερη κοινωνική της έκρηξη των τελευταίων αρκετών δεκαετιών! Συγκεκριμένα, οι διαδηλώσεις της Τρίτης 31 Ιανουαρίου ενάντια στη συνταξιοδοτική (αντι)μεταρρύθμιση του Μακρόν, ήταν οι μαζικότερες που έχουν γίνει στη χώρα εδώ και 30 χρόνια (συνολικά 2,5 εκατομμύρια διαδηλωτές), μεγαλύτερες ακόμα και από εκείνες της ιστορικής νικηφόρας κινητοποίησης διαρκείας του 1995, που επιτάχυνε τότε την πτώση του Σιράκ!

Το βιβλίο, αναφέρεται σε όλη την περίοδο από το 1974 μέχρι τώρα, άρα περιλαμβάνει και όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο και αντανακλά μέσα από μία πιστή, με χρονική σειρά, με σωστή αξιολόγηση, παράθεση των νομοθετημάτων που διαδέχθηκαν το ένα το άλλο, την άνοδο και την πτώση, τις νίκες και τις ήττες των εργατικών αγώνων. Αυτό συμβαδίζει και με μία μαρξιστική οπτική του δικαίου, διότι το δίκαιο και οι νόμοι δεν είναι τίποτε άλλο από την αποτύπωση της εκάστοτε έκβασης της ταξικής πάλης, της πάλης ανάμεσα στις δυνάμεις της εξουσίας και στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της και οι νόμοι αποτυπώνουν κατακτήσεις ή αποδομήσεις, περιορισμούς ή κατακτήσεις…

Joseph Daher

Όπως σε κάθε ισραηλινή εκλογική αναμέτρηση τα τελευταία 20 χρόνια, τα μέσα ενημέρωσης ανακοίνωσαν ότι αυτή η πρόσφατα εκλεγμένη κυβέρνηση είναι η πιο δεξιά στην ιστορία του Ισραήλ. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό. Η νέα κυβέρνηση που σχηματίστηκε στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου, ο οποίος εξακολουθεί να υπόκειται σε έρευνα για διαφθορά, δίνει πρωτοφανή εξουσία σε εξτρεμιστικές και φονταμενταλιστικές ισραηλινές ομάδες και άτομα.