Το 18ο Παγκόσμιο Συνέδριο της 4η Διεθνούς, για την παγκόσμια κατάσταση: Με τις κρίσεις να συγκλίνουν, η πρόκληση είναι, πώς να προχωρήσουν οι "από κάτω"
Πριν από τέσσερα χρόνια, ήταν αδύνατο να προβλέψουμε πόσο γρήγορα θα επιταχυνόταν η πολυκρίση ή η σύγκλιση των καπιταλιστικών κρίσεων. Ο Ντόναλντ Τραμπ επέστρεψε ενισχυμένος στην κυβέρνηση του ηγεμονικού ιμπεριαλισμού, αυτή τη φορά με ένα υπουργικό συμβούλιο και ένα σχέδιο που είναι ανοιχτά νεοφασιστικό ή «καθαρά» μεταφασιστικό: το Project 2025 του Heritage Foundation (ένα από τα παλαιότερα και καλύτερα χρηματοδοτούμενα think tanks της αμερικανικής ακροδεξιάς), που υιοθετήθηκε από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα του Τραμπ. Αυτό εκπροσωπεί τους πιο ριζοσπαστικούς τομείς του αμερικανικού κεφαλαίου -σε όρους νεοφιλελεύθερου ελευθεριασμού και της περιφρόνησης των θεσμών της παλαιότερης αστικής δημοκρατίας,,,
Τουρκία: Μαζικό κίνημα ενάντια στο πραξικόπημα του Ερντογάν
Uraz Aydin
Ο Uraz Aydin απαντά στις ερωτήσεις του Inprecor σχετικά με την κινητοποίηση που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή στην Τουρκία μετά τη σύλληψη του δημάρχου της Ισταμπούλ, ο οποίος θεωρείται ο κύριος αντίπαλος του Ερντογάν στην κούρσα για τις επόμενες προεδρικές εκλογές.
Απέναντι στον άξονα Τραμπ-Μασκ-Πούτιν και τις νεοφιλελεύθερες αυταρχικές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις: Για μια αντικαπιταλιστική και διεθνιστική πολιτική ασφάλειας!
Η Gauche Anticapitasliste, όπως και όλες οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της αριστεράς, έχει συγκλονιστεί από τις διεθνείς αναταράξεις των τελευταίων εβδομάδων, μετά την εκλογική νίκη της ακροδεξιάς του Τραμπ στην κορυφαία ιμπεριαλιστική δύναμη του κόσμου, τις ΗΠΑ. Στο πλαίσιο αυτό, η συζήτηση για θέματα ασφάλειας, στρατιωτικά και αμυντικά, έχει κυριαρχήσει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Το καθεστώς Πούτιν αποτελεί πραγματική απειλή για την Ανατολική Ευρώπη, αλλά και για τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα σε ολόκληρη την ήπειρο, μέσω των συμμαχιών του με την ακροδεξιά. Το ίδιο και οι Τραμπ, Μασκ και Βανς, όπως και οι ακροδεξιές στην Ευρώπη και αλλού, δηλώνουν τη διάθεσή τους να επιτεθούν κατά μέτωπο σε κάθε κοινωνική και προοδευτική πολιτική…
Μύθοι για την Ουκρανία - του Michael Karadjis
Μύθοι που επινοήθηκαν από τα κέντρα προπαγάνδας του Πούτιν, αλλά γίνονται ευρέως πιστευτοί όχι μόνο από την καμπιστική αριστερά αλλά και από καλοπροαίρετους/ες ακτιβιστές/ριες της ειρήνης και αντιμπεριαλιστές/ριες…Ο Michael Karadjis έγραψε μια σειρά από άρθρα, για να απαντήσει σε αυτούς τους ισχυρισμούς, που αποδεικνύουν ότι όλοι τους είναι καθαροί μύθοι. Αν και έχουν επινοηθεί από τα επιτελεία προπαγάνδας του Πούτιν, αναπαράγονται σταθερά από την καμπιστική αριστερά και δυστυχώς πολλοί από αυτούς εξακολουθούν να γίνονται πιστευτοί από μεγάλο αριθμό αριστερών, ειρηνιστών/ριων και ακτιβιστών/ριων, συμπεριλαμβανομένων πολλών που αντιτίθενται στον Πούτιν, και απλώς θέλουν να τελειώσει ο πόλεμος
Ο σουρεαλιστικός δρόμος προς τον μαρξισμό του Πιερ Ναβίλ
Ian Birchall
Στα χρόνια μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, υπήρξαν κινήματα πολιτικής και πολιτιστικής εξέγερσης, τα οποία ξεκίνησαν από μια νέα γενιά αποφασισμένη να μην επαναληφθεί η φρικτή σφαγή. Η Ρωσική Επανάσταση του 1917 οδήγησε στη δημιουργία ενός διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, με τη δημιουργία μαζικών κομμουνιστικών κομμάτων στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και αλλού. Προερχόμενη από την ντανταϊστική κριτική των παραδοσιακών ιδεών της τέχνης, η σουρεαλιστική ομάδα, υπό την καθοδήγηση του Αντρέ Μπρετόν, προσέλκυσε ποιητές και ζωγράφους που υποστήριζαν μια τέχνη που πήγαζε από το ασυνείδητο. Η χρήση απροσδόκητων αντιπαραθέσεων αμφισβήτησε τις αποδεκτές συμβατικές σχέσεις. Ο Μπρετόν όρισε τον σουρεαλισμό ως «απόλυτο αντικομφορμισμό». Τα δύο κινήματα, το πολιτικό και το καλλιτεχνικό, δεν συνέπεσαν απλώς χρονικά – υπήρξε επικάλυψη προσωπικού μεταξύ τους. Ο Πιερ Ναβίλ ήταν μια σημαντική μορφή στην αλληλεπίδραση του σουρεαλισμού και του κομμουνισμού. Έγινε γνωστός αγωνιστής της γαλλικής αριστεράς επί επτά δεκαετίες.
Δυο συνεντεύξεις του Χ. Κεφαλή για τον Μαρξ, με αφορμή την κυκλοφορία της συλλογής "Καρλ Μαρξ. Για τον καπιταλισμό",
Το ενδιαφέρον για τον Μαρξ ποτέ δεν εξέλιπε. Οι μεγάλες λοξοδρομήσεις του κομμουνιστικού κινήματος στη σταλινική περίοδο, και τελικά η διάλυση της ΕΣΣΔ, έδωσαν τη δυνατότητα στους συστημικούς στοχαστές να εξάγουν, δημαγωγικά, την δήθεν διάψευσή του από τα γεγονότα. Η κρίση του 2007 ανέτρεψε αυτό το κλίμα…. Σήμερα, οι βαθιές ταξικές ανισότητες –συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια μιας ελίτ δισεκατομμυριούχων και μαζική φτωχοποίηση– οι πόλεμοι, η κλιματική αλλαγή, η διατροφική κρίση, το προσφυγικό και η στροφή των κυρίαρχων τάξεων στην Ακροδεξιά και τον φασισμό βοούν για την επικαιρότητα του Μαρξ.
Η φονική μηχανή του Ισραήλ τίθεται ξανά σε λειτουργία
Seraj Assi
Τις πρώτες πρωινές ώρες της Τρίτης, την ώρα που οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα ετοιμάζονταν για άλλη μια ημέρα νηστείας για τη μουσουλμανική γιορτή του Ραμαζανιού, οι ισραηλινές δυνάμεις σφυροκόπησαν την πολιορκημένη Λωρίδα με ένα μαζικό αιφνιδιαστικό μπαράζ αεροπορικών επιδρομών, σκοτώνοντας πάνω από 450 άτομα, τα περισσότερα από τα οποία ήταν γυναίκες και παιδιά. Ήταν μια βίαιη πράξη αλόγιστης δολοφονίας. Μέσα σε λίγες ώρες, ολόκληρες παλαιστινιακές οικογένειες αφανίστηκαν και θάφτηκαν στα ερείπια των σπιτιών τους. Παιδιά και γυναίκες κάηκαν ζωντανοί και δολοφονήθηκαν στον ύπνο τους. Στους επιζώντες περιλαμβάνεται ένα κοριτσάκι ενός μηνός, το οποίο ανασύρθηκε από τα ερείπια αφού η αεροπορική επιδρομή σκότωσε τους γονείς και τον αδελφό της.
Ουκρανική -αλλά όχι και ρωσική- εκεχειρία του Τάσου Αναστασιάδη
Αμέσως μετά τη συζήτηση Τραμπ – Πούτιν, την Τρίτη το βράδυ, το Κρεμλίνο, στη δική του εκδοχή της συνάντησης εξηγούσε πως, στην πρόταση Τραμπ “να αποφευχθεί, για 30 μέρες, κάθε πλήγμα στις ενεργειακές υποδομές, ο Βλάντιμιρ Πούτιν απάντησε “ευνοϊκά” και μάλιστα “έδωσε αμέσως τη σχετική διαταγή στο ρωσικό στρατό” Λίγες ώρες αργότερα, ο ρώσικος βομβαρδισμός “υποδομών” (νοσοκομείο στο Σούμι και καμιά 50 ντρόουνς στο Κίεβο) περιελάμβανε και “ενεργειακές υποδομές”, για να επιβεβαιωθεί σε τί συνίσταται ακριβώς η φερεγγυότητα των εισβολέων όταν μιλάνε για “ειρήνη”.
Η Γέννηση ενός Έθνους: Καθημερινός Ρατσισμός στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα
Elizabeth Garner Masarik
Averill Earls
Η βωβή ταινία του 1915 Η Γέννηση ενός Έθνους είναι μια από τις πιο γνωστές και αμφιλεγόμενες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Η επιτυχία της έκανε τον σκηνοθέτη Ντ. Γ. Γκρίφιθ διάσημο, ενώ η ταινία, ένα δείγμα ρατσιστικής προπαγάνδας, καταχωρήθηκε στα χρονικά της ιστορίας του κινηματογράφου. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή ταινία με ένα τρομακτικό μήνυμα, το οποίο υποστήριζε ότι η αναγέννηση της Αμερικής μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο ήταν δυνατή μόνο μέσω της εξουσίας της λευκής υπεροχής. Η Γέννηση ενός Έθνους εξακολουθεί να μελετάται στις σχολές κινηματογράφου λόγω της πρώιμης χρήσης από τον Γκρίφιθ δραματικών τεχνικών κάμερας και μοντάζ. Το 1992 η Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου επέλεξε την ταινία για να διατηρηθεί στα Εθνικά Αρχεία επειδή κρίθηκε «πολιτιστικά, ιστορικά ή αισθητικά σημαντική». Γιατί όμως μια τόσο απροκάλυπτα ρατσιστική ταινία ήταν τόσο δημοφιλής και γιατί είναι ακόμη και σήμερα επίκαιρη; Αυτό ελπίζουμε να φωτίσουμε σε αυτό το επεισόδιο. Ας καταδυθούμε λοιπόν στη… Γέννηση ενός Έθνους.
Ο Λένιν και ο Τρότσκι για την «Επαναστατική Κατάσταση»
Για έναν μαρξιστή δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η επανάσταση είναι αδύνατο να γίνει χωρίς επαναστατική κατάσταση, μα κάθε επαναστατική κατάσταση δεν οδηγεί σε επανάσταση. Ποια είναι, μιλώντας γενικά τα γνωρίσματα μιας επαναστατικής κατάστασης; Ασφαλώς δεν θα πέσουμε έξω, αν υποδείξουμε τρία βασικά γνωρίσματα, τα παρακάτω: 1) Η αδυναμία των κυρίαρχων τάξεων να διατηρήσουν σε αναλλοίωτη μορφή την κυριαρχία τους, η μια είτε η άλλη κρίση «κορυφών», η κρίση της πολιτικής της κυρίαρχης τάξης που δημιουργεί ρωγμή, απ’ όπου εισχωρεί η δυσαρέσκεια και ο αναβρασμός των καταπιεζόμενων τάξεων. Συνήθως, για να ξεσπάσει η επανάσταση δεν είναι αρκετό «τα κάτω στρώματα να μην θέλουν», μα χρειάζεται ακόμη και «οι κορυφές να μην μπορούν» να ζήσουν όπως παλιά. 2) Επιδείνωση, μεγαλύτερη από τη συνηθισμένη, της ανέχειας και της αθλιότητας των καταπιεζομένων τάξεων. 3) Σημαντικό ανέβασμα για τους παραπάνω λόγους της δραστηριότητας των μαζών, που σε «ειρηνική» εποχή αφήνουν να τις ληστεύουν ήσυχα, ενώ σε καιρούς θύελλας τραβιούνται τόσο απ’ όλες τις συνθήκες της κρίσης, όσο και από τις ίδιες τις «κορυφές», σε αυτοτελή ιστορική δράση.
Η Συρία σε σταυροδρόμι - Προς την ελευθερία ή την τυραννία
Επαναστατικό Αριστερό Ρεύμα στη Συρία
Η προσωρινή συνταγματική διακήρυξη που εξέδωσε η νέα εξουσία, τόσο ως προς τη μορφή όσο και ως προς το περιεχόμενο, διέψευσε τις ελπίδες των μαζών. Έχει εδραιώσει το ακριβώς αντίθετο από τους στόχους και τις ρίζες της συριακής επανάστασης, που ήταν η ελευθερία, η δικαιοσύνη και η ισότητα. Η διακήρυξη αυτή νομιμοποίησε τη συγκέντρωση όλων των εξουσιών στα χέρια ενός και μόνο ατόμου, του προέδρου, που δεν ισοδυναμεί με τίποτα λιγότερο από μια προσπάθεια αναπαραγωγής του προηγούμενου ολιγαρχικού συστήματος, αλλά χωρίς τον Άσαντ και υπό ένα νέο συνταγματικό κάλυμμα παρόμοιο με το προηγούμενο.
