Επιστολή ενός Παλαιστίνιου πολιτικού κρατούμενου στη Λουιζιάνα
Mahmoud Khalil
Το όνομά μου είναι Μαχμούντ Χαλίλ και είμαι πολιτικός κρατούμενος. Σας γράφω από ένα κέντρο κράτησης στη Λουιζιάνα, όπου ξυπνάω τα κρύα πρωινά και περνάω μεγάλες μέρες ως μάρτυρας των αθόρυβων αδικιών που συμβαίνουν σε βάρος πολλών ανθρώπων που αποκλείονται από την προστασία του νόμου… Η άδικη κράτησή μου είναι ενδεικτική του αντιπαλαιστινιακού ρατσισμού που έχουν επιδείξει τόσο η κυβέρνηση Μπάιντεν όσο και η κυβέρνηση Τραμπ τους τελευταίους 16 μήνες, καθώς οι ΗΠΑ συνέχισαν να προμηθεύουν το Ισραήλ με όπλα για να σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους και απέτρεψαν τη διεθνή παρέμβαση. Για δεκαετίες, ο αντιπαλαιστινιακός ρατσισμός έχει υποκινήσει τις προσπάθειες για την επέκταση των νόμων και πρακτικών των ΗΠΑ που χρησιμοποιούνται για τη βίαιη καταστολή των Παλαιστινίων, των Αραβοαμερικανών και άλλων κοινοτήτων. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο στοχοποιούμαι.
Η ελεύθερη Συρία φοβίζει το Ισραήλ, γι’ αυτό σπέρνει μίσος και καταλαμβάνει εδάφη
Joseph Daher
Η άρχουσα τάξη του Ισραήλ θεωρεί εδώ και καιρό τον εκδημοκρατισμό των αραβικών και περιφερειακών χωρών ως απειλή για τα πολιτικά της συμφέροντα, μια προοπτική που έχει ενταθεί από το 2011. Αυτό συνέβη και με τη Συρία, μετά την πτώση του καθεστώτος Άσαντ τον Δεκέμβριο του 2024 μετά από 54 χρόνια δεσποτικής διακυβέρνησης. Η συριακή αλληλεγγύη προς την Παλαιστίνη μπορεί πλέον να εκφράζεται ελεύθερα. Θυμηθείτε, υπό την κυριαρχία του Άσαντ δεν επιτρεπόταν καμία διαμαρτυρία ή οποιαδήποτε μορφή αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη πέρα από το πλαίσιο του κράτους και των συμφερόντων του, αποτρέποντας επίσης κάθε μορφή αντίστασης κοντά στα σύνορα με το Ισραήλ.
Τα Ηνωμένα Έθνη δεν είναι φίλοι των Παλαιστινίων
Owen Marsden-Readford
Το διεθνές δίκαιο και οι πολυμερείς θεσμοί, όπως ο ΟΗΕ, δεν αποτελούν όργανα ελέγχου και εξισορρόπησης έναντι του ιμπεριαλισμού. Ο ΟΗΕ δεν είναι ένα περιορισμένο ή ελαττωματικό όργανο που αγωνίζεται για την ειρήνη, αλλά ένα πολιτικό όργανο, που συγκροτείται βασικά από τον ιμπεριαλισμό και λειτουργεί προς το συμφέρον των κυρίαρχων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Οι εκκλήσεις για ενίσχυση ή μεταρρύθμιση του ΟΗΕ χάνουν αυτό το ζωτικό σημείο. Είναι αναπόσπαστο μέρος του ιμπεριαλιστικού συστήματος που ευθύνεται για τη γενοκτονία του Ισραήλ στην Παλαιστίνη. Ακόμα και όταν ο ΟΗΕ ή άλλοι διεθνείς θεσμοί καταγγέλλουν εγκλήματα πολέμου ή προσπαθούν να πιέσουν ένα κράτος να αποφύγει μια συγκεκριμένη πορεία δράσης, το κάνουν όχι από τη σκοπιά της εναντίωσης στις δομές του ιμπεριαλισμού, αλλά σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν το αποτέλεσμα της αστάθειας που παράγεται από τη δυναμική του ιμπεριαλισμού.
Μύθοι για την Ουκρανία - Μύθος 7: Η Ρωσία και η Ουκρανία ήταν έτοιμες να υπογράψουν ειρηνευτική συμφωνία τον Απρίλιο του 2022, αλλά την απέτρεψε ο Μπόρις Τζόνσον
Michael Karadjis
Η Ρωσία και η Ουκρανία ήταν έτοιμες να υπογράψουν ειρηνευτική συμφωνία τον Απρίλιο του 2022, με την οποία η Ουκρανία δεν θα εντασσόταν στο ΝΑΤΟ, αλλά τότε ο Βρετανός πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον επισκέφθηκε το Κίεβο και είπε στον Ζελένσκι να μην προχωρήσει σε αυτή τη συμφωνία, οπότε η Ουκρανία αποσύρθηκε από τις διαπραγματεύσεις, καταστρέφοντας αυτή την ευκαιρία για ειρήνη. Αυτός ο μύθος έχει αποκτήσει τέτοια αυτονομία που πιθανώς έχει αναδημοσιευτεί σχεδόν σε κάθε πιθανό αριστερό και alt-right δημοσίευμα, όχι μόνο στα αντι-ουκρανικά... Ωστόσο, δεν υπάρχει ίχνος αλήθειας σε αυτό.
Κάτι καινούργιο πρέπει να γεννηθεί - του Κώστα Παπαδάκη
Το κοινωνικοπολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί δύο εβδομάδες μετά τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις για το έγκλημα των Τεμπών απαιτεί ανάγνωση και προοπτική. Η κοινωνία μίλησε και εξακολουθεί καθημερινά να κινητοποιείται και να δίνει βήμα στους συγγενείς των θυμάτων. Οι τελευταίοι, αν και ανεπιτήδευτοι πολιτικά, συχνά στις τοποθετήσεις τους που είναι αυθεντικές χωρίς περαιτέρω κίνητρα απογυμνώνουν την κυβέρνηση και τους δικαστικούς χειρισμούς της υπόθεσης, δείχνοντας ότι κανένα σχέδιο συγκάλυψης δεν θα επιτύχει. Το εγγυάται άλλωστε η πρωτόγνωρη κοινωνική κινητοποίηση με το αίτημα για απόδοση δικαιοσύνης, που ξεπέρασε κάθε προηγούμενη για οικονομικά αιτήματα, όσο σοβαρά και αν ήταν αυτά.
Παλαιστίνη: Μια ιμπεριαλιστική επίθεση σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή - 18ο Παγκόσμιο Συνέδριο της 4ης Διεθνούς
Στην Παλαιστίνη, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού, ο νικηφόρος αγώνας των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων μπορεί να αποτελέσει το μονοπάτι για έναν δικαιότερο κόσμο. Επαναβεβαιώνουμε την ανάγκη να διαλυθεί το σιωνιστικό κράτος, ως «κράτος για τους Εβραίους», και ότι μόνο μια ελεύθερη, δημοκρατική, κοσμική και ισόνομη Παλαιστίνη, στην οποία θα μπορούσαν να επιστρέψουν όλοι οι διασκορπισμένοι Παλαιστίνιοι, και όπου όλοι θα μπορούν να ζήσουν, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, εφόσον αποδέχονται αυτό το αποαποικιακό πλαίσιο, μπορεί να φέρει μια δίκαιη και ειρηνική λύση για τους λαούς της περιοχής.
Μύθοι για την Ουκρανία - Μύθος 6: Οι συμφωνίες του Μινσκ προσέφεραν μια δίκαιη διέξοδο, η Ρωσία ήθελε να τις εφαρμόσει, αλλά η Ουκρανική κυβέρνηση αρνήθηκε
Michael Karadjis
Οι συμφωνίες του Μινσκ προσέφεραν μια δίκαιη διέξοδο από την κρίση, η Ρωσία ήθελε να τις εφαρμόσει, αλλά η Ουκρανική κυβέρνηση αρνήθηκε να τις εφαρμόσει, ενθαρρυμένη από τις ΗΠΑ. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι εντελώς φανταστικοί, όπως θα αποδειχθεί, αλλά εγείρουν επίσης μια σειρά από επιμέρους ζητήματα: πρώτον, υπήρχαν δύο συμφωνίες του Μινσκ, οπότε τι συνέβη στην πρώτη; Ποιο είναι το πραγματικό περιεχόμενο της συμφωνίας Μινσκ ΙΙ; Πώς επιβλήθηκε στην Ουκρανία; Και ποια είναι τα στοιχεία ότι η Ουκρανία ήταν αυτή που εμπόδισε την εφαρμογή της;
Σερβία. Ένα αναπτυσσόμενο κίνημα τοπικών γενικών συνελεύσεων
Jana Krtić
Μετά τη γενική απεργία, οι φοιτητές στα μπλόκα αναφέρουν ότι οι αποκλεισμοί και οι διαδηλώσεις δεν είναι πλέον μόνο φοιτητικές, αλλά έχουν γίνει «λαϊκές». Ως εκ τούτου, στην επιστολή τους προς τους πολίτες, καλούν για την πραγματοποίηση λαϊκών συνελεύσεων, σύμφωνα με το νόμο και το Σύνταγμα της Δημοκρατίας της Σερβίας. Ωστόσο, οι αντιδράσεις της κοινής γνώμης σε αυτή την ανακοίνωση είναι διχασμένες. Ενώ ορισμένοι περίμεναν με ανυπομονησία την ανακοίνωση αυτή και έχουν ήδη αρχίσει να οργανώνουν συνελεύσεις πολιτών, άλλοι χαρακτήρισαν την ανακοίνωση αυτή ως αποφυγή της ευθύνης. Τι ακριβώς συμβαίνει;
Η δεύτερη αμερικανική επανάσταση
Bruce Levine
Το 1863, οι υποστηρικτές της κατάργησης της δουλείας και οι ριζοσπάστες Ρεπουμπλικάνοι άρχισαν να πιέζουν για την υιοθέτηση μιας συνταγματικής τροποποίησης που θα έθετε οριστικά εκτός νόμου τη δουλεία σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Τον Νοέμβριο του 1864, το πρόγραμμα με το οποίο επανεξελέγη ο Λίνκολν δέσμευσε το κόμμα του για τον στόχο αυτό, και στα τέλη του 1865 επικυρώθηκε η Δέκατη Τρίτη Τροπολογία. Η συντριβή της Συνομοσπονδίας, η ανασύσταση της Ένωσης και η εξάλειψη της δουλείας μεταμόρφωσαν ριζικά τις κοινωνικές και οικονομικές σχέσεις και την κατανομή και την άσκηση της πολιτικής εξουσίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ηττημένη ελίτ του Νότου, η οποία είχε κυριαρχήσει σε όλους τους κλάδους της εθνικής κυβέρνησης κατά το μεγαλύτερο μέρος της προπολεμικής περιόδου, είχε πλέον στριμωχτεί πολιτικά και παρέμεινε σε αυτή την κατάσταση για δεκαετίες.
Σερβία. Γιατί είναι σημαντικές οι διαμαρτυρίες σε μικρές πόλεις και δήμους;
Robert Kasumović
Εδώ και πέντε μήνες, φοιτητικές διαδηλώσεις πραγματοποιούνται σε όλη τη Σερβία, ενώ συμμετέχουν όλο και περισσότεροι πολίτες, διανοούμενοι, συνδικαλιστές και πολλοί άλλοι. Και παρόλο που οι διαδηλώσεις, ως συνήθως, ξεκίνησαν από μεγαλύτερες πόλεις όπως το Βελιγράδι, το Νις και το Νόβι Σαντ, οργανώνονται όλο και περισσότερο σε μικρότερες πόλεις. Έτσι, μέρη όπως το Μλαντένοβατς, το Τρέστενικ, η Μπέλα Παλάνκα, το Κρούσεβατς, η Μιόνιτσα, η Γκρντελίτσα, το Μπρέστοβατς, το Γκάντζιν Χαν, η Βίντσα, το Σετσάνι, το Στεπόγιεβατς, η Σέλεντσα, η Μπέλα Κρκβα και πολλά άλλα έχουν συμμετάσχει στις διαδηλώσεις.
Πώς η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ πυροδότησε το Τζιχάντ
Anand Gopal
Είναι εύκολο να κοιτάξει κανείς τις πολιτικές δυνάμεις σήμερα στη Μέση Ανατολή και να υποθέσει ότι το πολιτικό Ισλάμ κυριαρχούσε ανέκαθεν, αλλά αυτό δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Στις δεκαετίες του 1940 και του 1950, το Ιρακινό Κομμουνιστικό Κόμμα ήταν ένας από τους πιο ισχυρούς παράγοντες της ιρακινής πολιτικής∙ στο απόγειό του, ήταν ένα διαθρησκευτικό κόμμα με δεκάδες χιλιάδες μέλη. Το ανερχόμενο Κόμμα Μπά’αθ το συνέτριψε τελικά – ενδεχομένως με τη βοήθεια της CIA.