Tommy Lawson Γκαβριίλ Ιλίτς Μιάσνικοφ είναι το όνομα ενός μπολσεβίκου που συχνά ξεχνιέται. Εργάτης μετάλλου από τα Ουράλια, ο Μιάσνικοφ ήταν πάντα ένας αδιάλλακτος επαναστάτης. Η ζωή του αντιπροσώπευε με πολλούς τρόπους τα καλύτερα στοιχεία του επαναστατικού σοσιαλισμού: βοήθησε στην ίδρυση εργοστασιακών επιτροπών και Σοβιέτ και συμμετείχε στην εκτέλεση του αδελφού του Τσάρου, του Μεγάλου Δούκα Μιχαήλ. Ήταν σύμμαχος και επικριτής του Λένιν και του Τρότσκι, σφοδρός εχθρός του Ζινόβιεφ, φίλος του Καρλ Κορς, της Ρουθ Φίσερ και των Γάλλων Αναρχοσυνδικαλιστών. Διαγράφηκε από το μπολσεβίκικο κόμμα, χαρακτηρίστηκε τρελός, βασανίστηκε και στάλθηκε στην εξορία. Όπως τόσοι άλλοι επαναστάτες, ο Μιάσνικοφ τελείωσε…

Paul Avrich Κάτω από αυξανόμενες πιέσεις, η ηγεσία των Μπολσεβίκων ανέλαβε έναν όλο και πιο δικτατορικό ρόλο. Ο ένας μετά τον άλλο, οι στόχοι του 1917 –προλεταριακή δημοκρατία, κοινωνική ισότητα, εργατική αυτοδιαχείριση– παραμερίστηκαν. Η εξουσία συγκεντρωνόταν όλο και περισσότερο στα χέρια μιας κομματικής ελίτ. […] Τέτοιες πολιτικές δεν θα μπορούσαν να μην προκαλέσουν αντιδράσεις. Μη μπορώντας να παραμείνουν σιωπηλοί, οι αντιφρονούντες στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος ύψωσαν τη φωνή τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Ανάμεσά τους ήταν και ο Γκαβριίλ Ίλιτς Μιάσνικοφ, έναςμεταλλεργάτης από τα Ουράλια και μπολσεβίκος από το 1906. Ένας από τους πιο δυναμικούς από τους πρώτους αντιπολιτευόμενους, είναι…

Timofei Sapronov Το επίσημο δόγμα έχει ως εξής: «Έχουμε περάσει στην περίοδο του σοσιαλισμού. Υπάρχουν δύο συστήματα στον κόσμο – το καπιταλιστικό και το σοσιαλιστικό. Εκεί υπάρχει κρίση, εμείς έχουμε ευημερία, εκεί η εξαθλίωση των μαζών, εδώ η αδιάκοπη αύξηση της ευημερίας τους κ.λπ.». Η δήλωση ότι υπάρχουν δύο συστήματα είναι σωστή, καθώς πρόκειται για δύο διαφορετικές μορφές εκμετάλλευσης. […] Οι υπάρχουσες μορφές εκμετάλλευσης στη χώρα μας είναι μοναδικές, επειδή προέκυψαν από την ήττα της προλεταριακής επανάστασης. Το υποκείμενο της εκμετάλλευσης (γραφειοκρατία) καλύπτει την πιο σκληρή εκμετάλλευση, μέχρι και τις φασιστικές μεθόδους, με κομμουνιστικό λεξιλόγιο και ψευτοδιεθνισμό και γι’ αυτό…

Yurii Colombo Στην πραγματικότητα, ακόμη και πριν από το θάνατο του Λένιν, ορισμένα τμήματα του κόμματος γνώριζαν ότι το νεοσύστατο σοβιετικό κράτος ξεκινούσε έναν δρόμο που θα το απομάκρυνε κατά πολύ από τις προσδοκίες που είχε φέρει ο Οκτώβρης. Από τις αρχές του 1919 και μετά, σχηματίστηκαν διάφορες ομάδες της αντιπολίτευσης που απαιτούσαν την αναγέννηση της σοβιετικής εξουσίας, μικρότερο ρόλο για τους ειδικούς στην οικονομική ζωή και στον Κόκκινο Στρατό και εσωτερική δημοκρατία για το κόμμα. Η πιο σημαντική από αυτές τις ομάδες ήταν η Εργατική Αντιπολίτευση, με επικεφαλής τον Αλεξάντρ Σλιάπνικοφ και την Αλεξάντρα Κολλόνταϊ, η Εργατική Ομάδα του…

Eduard Dune Το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, η έναρξη της ΝΕΠ συνέπεσε όχι τυχαία με την εμφάνιση διαφορετικών ειδών αντιπολίτευσης εντός του ΠΕΚΚ(μπ): «Εργατική αλήθεια», «Εργατική αντιπολίτευση», «Δημοκρατικός συγκεντρωτισμός», «Στρατιωτική αντιπολίτευση». Κοινό χαρακτηριστικό όλων ήταν ένα πράγμα – να δώσουν ελευθερία. Ήταν μια αντίδραση στην παραβίαση των δημοκρατικών αρχών κατά τη διάρκεια του πολεμικού κομμουνισμού. Όλες αυτές οι αντιπολιτεύσεις δέχτηκαν σκληρή κριτική, αλλά παρ’ όλα αυτά το δέκατο συνέδριο του ΠΕΚΚ(μπ) είχε ψηφίσει μια σειρά από αιτήματα της αντιπολίτευσης. Το συνέδριο έφυγε και το Πολιτικό Γραφείο παρέμεινε. Αλλά η οργανωτική δομή του κόμματος ήταν τέτοια που η δύναμη των «ανθρώπων…