Ο υποψήφιος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Ζοράν Μαμντάνι, μιλάει για την ισλαμοφοβία έξω από το Ισλαμικό Πολιτιστικό Κέντρο του Μπρονξ στη Νέα Υόρκη την Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2025 [Timothy A Clary/AFP]
Ο υποψήφιος, οι δισεκατομμυριούχοι και οι Δημοκρατικοί
Ο Μαμντάνι περιηγείται στους κύκλους εξουσίας της Νέας Υόρκης
του Mel Bienenfeld
22 Οκτωβρίου 2025
Οι ειδικοί προβλέπουν τη νίκη του Ζοράν Μαμντάνι από το debate για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης που πραγματοποιήθηκε στις 16 Οκτωβρίου [1]. Ο Μαμντάνι, ένας υποψήφιος που αυτοχαρακτηρίζεται ως σοσιαλδημοκράτης και υποστηρίζεται από την προοδευτική Αριστερά, έχει προτείνει οικονομικές μεταρρυθμίσεις (όπως προσιτή στέγαση) που θα ωφελήσουν τους Νεοϋορκέζους. Είχε δηλώσει την υποστήριξή του προς την Παλαιστίνη και είχε ασκήσει κριτική στη ρατσιστική αστυνόμευση, αλλά έχει υπαναχωρήσει από αυτές τις θέσεις [2]. Ο Mel Bienenfeld του Tempest περιγράφει πώς ο Μαμντάνι απομακρύνεται επίσης από τις αριστερές του ρίζες, συναντώντας δισεκατομμυριούχους της Νέας Υόρκης και συνομιλώντας με τις ελίτ της πόλης.
Δύο εβδομάδες πριν από τις προκριματικές εκλογές για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης τον Ιούνιο, ο πρώην δήμαρχος Μάικλ Μπλούμπεργκ ανακοίνωσε την υποστήριξή του στον Άντριου Κουόμο για το χρίσμα των Δημοκρατικών. Λίγες μέρες αργότερα, ο Μπλούμπεργκ προχώρησε σε δωρεά 5 εκατομμυρίων δολαρίων υπέρ του Κουόμο [3], την οποία συμπλήρωσε με επιπλέον 3 εκατομμύρια δολάρια καθώς πλησίαζαν οι προκριματικές εκλογές.
Αλλά στις 11 Σεπτεμβρίου, αφού πολλές δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι ο Ζοράν Μαμντάνι είχε σημαντικό προβάδισμα έναντι του Κουόμο (που τώρα είναι ανεξάρτητος υποψήφιος) και άλλων αντιπάλων, ο Μπλούμπεργκ και ο Μαμντάνι συναντήθηκαν για σχεδόν μία ώρα σε μια συζήτηση που ένας σύμβουλος του Μπλούμπεργκ χαρακτήρισε «εγκάρδια και... ουσιαστική» [4]. Ο Μαμντάνι ζήτησε συμβουλές για το πώς να διαχειριστεί το Δημαρχείο και να επιλέξει ικανούς υποψηφίους, διατηρώντας παράλληλα τις διαφωνίες του με τον Μπλούμπεργκ σε ορισμένα θέματα (μεταξύ των οποίων η ατζέντα του Μαμντάνι για την δυνατότητα προσιτού κόστους ζωής/οικονομικής προσιτότητας (affordability) και, φυσικά, η θέση του για το Ισραήλ).
Η περιγραφή «εγκάρδια» για τη συνάντηση των δύο ανδρών είναι ιδιαίτερα ειρωνική. Ο Μπλούμπεργκ, ως δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας της Νέας Υόρκης και πρόσφατος δήμαρχος για τρεις θητείες, μπορεί να θεωρηθεί ως η προσωπική ενσάρκωση της κορύφωσης της μετάβασης της δημοτικής κυβέρνησης από μια πόλη που είχε ως πρότυπο το New Deal και το κράτος πρόνοιας της Great Society (πριν από την οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1970) σε έναν φορέα προώθησης της μεταβιομηχανικής οικονομικής ανάπτυξης και της βελτίωσης της ποιότητας ζωής για τις ανώτερες επαγγελματικές και τεχνοκρατικές τάξεις και τις ανώτερες μεσαίες τάξεις ( που ο ίδιος ο Μπλούμπεργκ έχει ονομάσει «πολυτελές προϊόν» [5]).
Όποια και αν είναι η συμβολική σημασία που μπορεί να αποδοθεί στη συνάντηση με τον Μπλούμπεργκ, πολύ πιο σημαντική – και με μεγαλύτερη κάλυψη από τον Τύπο – ήταν η συνάντηση της 15ης Ιουλίου με «περισσότερους από εκατό διευθύνοντες συμβούλους μεγάλων επιχειρήσεων»[6]. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Μαμντάνι, χρειάζεται, αν όχι ενεργή υποστήριξη, τουλάχιστον την απουσία εχθρότητας από την επιχειρηματική ελίτ της πόλης. Από την πλευρά τους, οι διευθύνοντες σύμβουλοι, ανησυχώντας (μεταξύ άλλων) για την υπόσχεση του Μαμντάνι να αυξήσει τους φόρους στους πλούσιους, εκτίμησαν την ευκαιρία για μια ειλικρινή συζήτηση με τον άνθρωπο που πιθανότατα θα ηγηθεί της δημοτικής κυβέρνησης σε λίγους μήνες.
Η συνάντηση οργανώθηκε, κατόπιν αιτήματος του Μαμντάνι, από την Κάθι Γουάιλντ, μια ισχυρή προσωπικότητα της Νέας Υόρκης, διευθύνουσα σύμβουλο της Partnership for New York City. Ο Μαμντάνι της τηλεφώνησε δύο ημέρες μετά τη νίκη του στις προκριματικές εκλογές, θέλοντας να μιλήσει με επιχειρηματικούς ηγέτες που ανησυχούσαν για το πρόγραμμά του. «Με ποιον μπορώ να μιλήσω;» τον θυμήθηκε αργότερα να ρωτάει [7]. Η Γουάιλντ δήλωσε στο ABC News ότι η επιχειρηματική κοινότητα «θέλει όποιος και αν είναι δήμαρχος να έχει σχέσεις και να κατανοεί τα ζητήματα που θα διατηρήσουν την πόλη μας ισχυρή» [8].
Η Partnership for New York City[9] ιδρύθηκε το 1979, στο τέλος της δημοσιονομικής κρίσης της Νέας Υόρκης, από τον Ντέιβιντ Ροκφέλερ, διευθύνοντα σύμβουλο της Chase Manhattan. Αρχικά, στόχος της ήταν η ανοικοδόμηση μιας πόλης που είχε καταστραφεί από τις οικονομικές κρίσεις της δεκαετίας του 1970, με τη χρήση ιδιωτικών κεφαλαίων αλλά σε συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό σήμαινε την επιστροφή των επιχειρήσεων στην πόλη (αφού οι περισσότερες βιομηχανίες είχαν φύγει) και την ανασυγκρότηση της μεσαίας τάξης. Ήταν μία από τις προσπάθειες των επιχειρηματικών ηγετών της Νέας Υόρκης εκείνης της εποχής να υποστηρίξουν συλλογικά πολιτικές και προγράμματα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων της πόλης και να προωθήσουν ιδιωτικές και δημόσιες επενδύσεις σε αυτά τα προγράμματα (σύμφωνα με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και, θα μπορούσε να προστεθεί, με την αναδυόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική συναίνεση). Τα σημερινά στελέχη της είναι κυρίως διευθύνοντες σύμβουλοι εταιρειών ακινήτων και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, και ο κύριος στόχος της είναι να προωθήσει τη θέση της πόλης ως παγκόσμιου κέντρου οικονομικής ανάπτυξης και καινοτομίας. Η Γουάιλντ, η σημερινή διευθύνουσα σύμβουλος, είναι επίσης μέλος διοικητικών συμβουλίων σε ομάδες δημόσιας πολιτικής τομέων όπως η εκπαίδευση, ο τουρισμός και η οικονομική ανάπτυξη, καθώς και γενικών think tanks πολιτικής, όπως το συντηρητικό Manhattan Institute.
Την επόμενη μέρα μετά τη συνάντηση, η Γουάιλντ εμφανίστηκε στην εκπομπή «Squawk Box» του CNBC[10]. Οι παρουσιαστές της εκπομπής εξέφρασαν την έντονη (και μερικές φορές υστερική) σκεπτικιστική στάση της επιχειρηματικής κοινότητας απέναντι στον σοσιαλιστή υποψήφιο και τις προτάσεις του και ρώτησαν την Γουάιλντ για την εντύπωση που της είχε αφήσει. Ανέφερε ότι ο Μαμντάνι ήταν «ο πιο συναρπαστικός υποψήφιος που [τα μέλη της εταιρικής σχέσης] έχουν δει εδώ και γενιές». Η απειρία του θεωρήθηκε ως ένα σημαντικό πρόβλημα, αλλά σύμφωνα με την ίδια, είχε «χτυπήσει κατευθείαν στο στόχο» όσον αφορά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η πόλη. Φυσικά, η ίδια και οι επιχειρηματικοί παράγοντες διαφώνησαν σε πολλές από τις προτεινόμενες λύσεις του, αλλά, αν και ο υποψήφιος «είναι ασυμβίβαστος στις αρχές του», είναι «ανοιχτός στο να μάθει». Η Γουάιλντ πρότεινε ότι ο Μαµντάνι θα μπορούσε να αποσύρει τα σχέδιά του για πάγωμα των ενοικίων και να αποτρέψει την αύξηση τους με τη μη αύξηση των φόρων ακίνητης περιουσίας. Η τηλεοπτική παρουσιάστρια επεσήμανε ότι οι άλλες προτάσεις του – όπως για παράδειγμα τα δωρεάν λεωφορεία – θα απαιτήσουν από την πολιτειακή κυβέρνηση να αυξήσει τους φόρους, κάτι που θα συναντήσει σθεναρή αντίσταση από τις επιχειρήσεις. Η Γουάιλντ απάντησε ότι στη συνάντηση υπήρξε μια «ανταλλαγή απόψεων». Είπε ότι αμφιβάλλει αν άλλαξε η γνώμη κανενός σχετικά με τον Μαμντάνι γενικά, αλλά η ένταση είχε μειωθεί «όσον αφορά τον φόβο». Τέλος – και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την επιχειρηματική κοινότητα – ο Μαμντάνι είχε υποσχεθεί να εξετάσει το ενδεχόμενο να διατηρήσει τη Τζέσικα Τισχ ως Επίτροπο Αστυνομίας «με τον πατέρα της [Τζέιμς Τισχ, Διευθύνοντα Σύμβουλο της Loew's] να κάθεται στην πρώτη σειρά».
Πιο πρόσφατα (στις 9 Σεπτεμβρίου) η Γουάιλντ μίλησε στον podcaster Χουάν Μανουέλ Μπενίτεθ [11]. Απάντησε στην ερώτησή του «Γιατί οι επιχειρηματικοί παράγοντες έχουν πανικοβληθεί;» λέγοντας: «Έχω ασχοληθεί με αυτό. Τώρα είναι λίγο λιγότερο πανικοβλημένοι». Οι φόβοι για τις θέσεις του σχετικά με (τη θέση του για) το Ισραήλ παραμένουν μεγάλοι, αλλά οι ανησυχίες για τη δέσμευσή του στην «οικονομική ανάπτυξη» έχουν ηρεμήσει. (Η Γουάιλντ αναφέρθηκε στα «νεανικά tweets» του Μαμντάνι που χαρακτήριζαν τον καπιταλισμό ως κακό). Είπε επίσης ότι ενώ ορισμένοι επιχειρηματίες υψηλού προφίλ – κυρίως στον τομέα των χρηματοοικονομικών και των ακινήτων – έχουν χρηματοδοτήσει τους αντιπάλους του Μαμντάνι, οι περισσότεροι θα «συνεργαστούν με όποιον κερδίσει» στην τοπική πολιτική, διατηρώντας την οικονομική τους υποστήριξη για τους εθνικούς υποψηφίους. Δεν τους άρεσε ο πρώην προοδευτικός δήμαρχος των Δημοκρατικών Μπιλ Ντε Μπλάσιο, αλλά «ο Ζοράν είναι πολύ πιο συμπαθητικός» και λιγότερο εκδικητικός. Ο Μαμντάνι είναι «ρεαλιστής και όχι ιδεολόγος». Είναι σημαντικό ότι η Γουάιλντ ανέφερε την «ασφάλεια» ως ένα από τα κύρια θέματα που απασχολούν τις επιχειρήσεις και επανέλαβε ότι η διατήρηση της αστυνομικού επιτρόπου Τισχ αποτελεί σημαντικό στόχο.
Η Τζέσικα Τισχ διορίστηκε Επίτροπος της Αστυνομίας της Νέας Υόρκης τον Νοέμβριο του 2024. Ένα από τα κύρια θέματα που την απασχολούσαν, όπως αναφέρθηκε σε μια συνάντηση της Ένωσης για μια Καλύτερη Νέα Υόρκη (ABNY)[12] τον Φεβρουάριο του 2025[13] , ήταν η κατάργηση των μεταρρυθμίσεων του 2019 στους νόμους περί αποκάλυψης στοιχείων της Πολιτείας της Νέας Υόρκης (που απαιτούν την κοινοποίηση πρόσθετων αποδεικτικών στοιχείων της εισαγγελίας στους δικηγόρους υπεράσπισης) [14]. Είπε ότι οι μεταρρυθμίσεις είχαν δημιουργήσει μια «περιστρεφόμενη πόρτα» για τα άτομα που κατηγορούνται για πλημμελήματα να γίνουν επαναλαμβανόμενοι παραβάτες. Ενώ συνολικά, τα σοβαρά εγκλήματα έχουν μειωθεί σημαντικά στην πόλη τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με την Τισχ, πολλοί από εκείνους για τους οποίους οι διώξεις για πλημμελήματα είχαν σταματήσει είχαν εκτίσει ποινές φυλάκισης για προηγούμενα κακουργήματα και στη συνέχεια επανέλαβαν αυτά τα πιο σοβαρά αδικήματα αφού γλίτωσαν από την καταδίκη για πλημμέλημα. Λίγους μήνες αργότερα, η κυβερνήτης Κάθι Χόχουλ ανακοίνωσε ότι, στο πλαίσιο της συμφωνίας για τον κρατικό προϋπολογισμό μεταξύ αυτής και της νομοθετικής εξουσίας, οι μεταρρυθμίσεις του 2019 είχαν ανακληθεί σε μια προσπάθεια «καταπολέμησης της υποτροπής» και «σκληρής καταστολής του εγκλήματος» [15].
Ο Μαμντάνι έχει δηλώσει δημόσια ότι αντιτίθεται σθεναρά στις προτάσεις της Χότσουλ για ανατροπή των μέτρων [16]. Η απόφασή του σχετικά με την αντικατάσταση της Τισχ θα είναι πιθανώς ενδεικτική του βαθμού στον οποίο επηρεάζεται από το αφήγημα για «σκληρή καταστολή του εγκλήματος» (και απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από την προηγούμενη θέση του «Defund the Police») [17].
Η ίδια η ABNY δεν δείχνει καμία αμφιθυμία σχετικά με το ζήτημα της Τισχ και των πολιτικών της. Τη δέχτηκε θερμά στο «Power Breakfast» του Φεβρουαρίου, καθώς είναι στην πραγματικότητα ανιψιά του συνιδρυτή της ABNY, Πρέστον Ρόμπερτ Τισχ (μαζί με τον κατασκευαστή ακινήτων Λου Ρούντιν). Ο «Μπομπ» Τισχ και ο αδελφός του Λόρενς (παππούς της Τζέσικα) ήταν ιδιοκτήτες των κινηματογράφων Loew's. Ως εκ τούτου, είχαν ενδιαφέρον για το μέλλον της Νέας Υόρκης στις αρχές της δεκαετίας του 1970, καθώς η πόλη γινόταν όλο και πιο ανίκανη να πληρώσει τους λογαριασμούς της και η χρεοκοπία πλησίαζε. Η ABNY ήταν μια από τις πρώτες προσπάθειες των επιχειρήσεων (χρηματοοικονομικών, ακινήτων, ψυχαγωγίας, μεταξύ άλλων) που παρέμειναν στην πόλη μετά την αποχώρηση των περισσότερων βιομηχανιών, να αναλάβουν συλλογική ευθύνη για να διασφαλίσουν ότι η πόλη θα επιβιώσει από οποιαδήποτε χρεοκοπία και θα ανακάμψει με ένα βελτιωμένο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Όταν ιδρύθηκε το 1971, η ABNY προώθησε λύσεις εθελοντικής δράσης (όπως η «Επιχείρηση Clean Sweep», στην οποία οι ιδιοκτήτες κτιρίων και οι υπάλληλοί τους επιστρατεύτηκαν για να διατηρήσουν την πόλη καθαρή παρά την έλλειψη εργαζομένων στον τομέα της καθαριότητας) και «φιλανθρωπικές» προσπάθειες από ιδιωτικές επιχειρήσεις για να αναλάβουν δράση όπου η δημοτική αρχή δεν ήταν σε θέση να το κάνει. (Τμήματα της εξαιρετικής περιγραφής της δημοσιονομικής κρίσης στο βιβλίο Fear City[18] της ιστορικού Κιμ Φίλιπς-Φέιν του Πανεπιστημίου Κολούμπια καλύπτουν αυτή την εξέλιξη). Αργότερα, καθώς η πόλη (και ο κόσμος) εισήλθε στην νεοφιλελεύθερη εποχή στις δεκαετίες του 1980 και 1990, η ABNY προώθησε μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, τις μεταφορές, την υγειονομική περίθαλψη και άλλους τομείς, βρίσκοντας συμμάχους στις διοικήσεις των δημάρχων Κοχ, Ντίνκινς, Τζουλιάνι και Μπλούμπεργκ. Τον Σεπτέμβριο του 2025, η ABNY απένειμε βραβεία σε τρεις «διακεκριμένους πολίτες». Ο ένας ήταν ανώτερος ερευνητής του Ιδρύματος Ford. Οι άλλοι δύο ήταν η Κάθι Γουάιλντ και η Τζέσικα Τισχ.
Πιο πρόσφατα (9 Οκτωβρίου), η ABNY προσκάλεσε τον Ζοράν Μαμντάνι να μιλήσει[19] στο πλαίσιο μιας σειράς ομιλιών υποψηφίων δημάρχων. Είπε στο ακροατήριο (το οποίο χαρακτήρισε ως «μερικούς από τους πιο προοδευτικούς ηγέτες της πόλης μας») ότι η κρίση της οικονομικής προσιτότητας δεν αφορά μόνο τους φτωχούς της εργατικής τάξης, αλλά και τις μικρές επιχειρήσεις και τις επιχειρήσεις γενικότερα. Αναφέρθηκε όχι μόνο στο κόστος των υλικών και των ακινήτων, αλλά συγκεκριμένα στο κόστος του εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού («Γίνεται σχεδόν αδύνατο να προσελκύσουμε τα κορυφαία ταλέντα που χρειαζόμαστε σε αυτή την πόλη»), αποδίδοντας σε αυτό την αργή αύξηση της απασχόλησης μετά την πανδημία.
Στη συνέχεια, ο Μαμντάνι ανακοίνωσε μια συγκεκριμένη πρόταση: να ξεκινήσει μια «βαθιά συνεργασία μεταξύ του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα» με ένα πρόγραμμα για το Παγκόσμιο Κύπελλο της FIFA του επόμενου έτους. (Η Νέα Υόρκη – και το γειτονικό Νιου Τζέρσεϊ – θα είναι μία από τις πόλεις που θα φιλοξενήσουν το τουρνουά, και ο τελικός αγώνας θα διεξαχθεί εκεί.) Για να αναζωογονήσει τον παραπαίοντα τουρισμό, υποσχέθηκε να διορίσει έναν «Τσάρο του Παγκοσμίου Κυπέλλου». Ο «Τσάρος» θα επιβλέπει ένα πρόγραμμα για τη μείωση της γραφειοκρατίας, των τελών και των προστίμων και θα διευκολύνει τους τουρίστες να περιηγηθούν στην πόλη.
Μετά την ομιλία, ένας συντονιστής είπε στον Μαμντάνι ότι « λατρεύουμε » την ιδέα του Τσάρου και τον βομβάρδισε με αναμενόμενες ερωτήσεις. Μερικές ενδιαφέρουσες απαντήσεις:
«Κριτικάρω ανθρώπους όπως ο Μπλούμπεργκ όταν είναι απαραίτητο, αλλά τους αναφέρω θετικά για τα καλά τους επιτεύγματα».
«Θα έχω καλύτερες σχέσεις με την αστυνομία από ό,τι είχε ο ΝτεΜπλάσιο. Μιλώντας με τους απλούς αστυνομικούς, καταλαβαίνω μερικές από τις αιτίες της κρίσης διατήρησης προσωπικού, όπως οι αναγκαστικές υπερωρίες και η προσδοκία να ενεργούν ως κοινωνικοί λειτουργοί. Αν βελτιωθεί το ηθικό, δεν θα χρειαστεί να προσληφθούν περισσότεροι αστυνομικοί».
«Είμαι ανοιχτός στο να διατηρήσω την Επίτροπο Τισχ λόγω των αποτελεσμάτων που έχει επιτύχει: την εξάλειψη της διαφθοράς και τη μείωση της εγκληματικότητας».
«Για μένα, ο δημοκρατικός σοσιαλισμός σημαίνει ότι η κυβέρνηση έχει την ευθύνη να διασφαλίζει ότι οι άνθρωποι έχουν ό,τι χρειάζονται για να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Τα βασικά είδη πρώτης ανάγκης πρέπει να είναι προσιτά.» (Συντονιστής: «Πιστεύουμε στην προσιτότητα. Η πόλη δεν μπορεί να λειτουργήσει αν οι άνθρωποι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να ζήσουν εδώ.»)
Η «επιθετική γοητεία» του Μαμντάνι προς το επιχειρηματικό κατεστημένο και το ενδιαφέρον του για συνεργασία μαζί τους βασίζονται απλώς στην αναγνώριση ότι δεν έχει άλλη επιλογή, ή μήπως είναι στην πραγματικότητα λιγότερο σοσιαλιστής από ό,τι υποδηλώνει η ιδιότητά του ως μέλος των DSA; Μήπως είναι απλώς ένας (πολύ ικανός) προοδευτικός του Δημοκρατικού Κόμματος;
Καθώς η Αριστερά εξετάζει τις ευκαιρίες που ανοίγει η νίκη του Μαμντάνι, νομίζω ότι η απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα είναι λιγότερο σημαντική από την αναγνώριση του τι πραγματικά προτίθεται να κάνει. Σίγουρα δεν βρισκόμαστε σε σημείο όπου ο μαζικός αγώνας έχει ατσαλώσει τη στάση των πολιτικών και έχει ενθαρρύνει την έντονη αντίθεση στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ο Μαμντάνι, υποψήφιος δήμαρχος, δεν έχει καν μιλήσει εναντίον της εξουσίας και του πλούτου των δισεκατομμυριούχων στο βαθμό που το έχουν κάνει ο Μπέρνι ή η ΑΟΚ. Και σίγουρα δεν είναι διατεθειμένος να προκαλέσει την οργή τους, όπως έκανε ο Ρούσβελτ στην εκστρατεία επανεκλογής του το 1936 («Καλοσωρίζω το μίσος τους»[20]).
Οι Δημοκρατικοί
Η στάση των Δημοκρατικών πολιτικών απέναντι στον Μαμντάνι έχει εξελιχθεί παρόμοια με αυτή των επιχειρηματικών ηγετών, γενικά μιλώντας, μακριά από τον αρχικό πανικό για τη νίκη του στις προκριματικές εκλογές και, τουλάχιστον μεταξύ ορισμένων σημαντικών παραγόντων, προς την κατεύθυνση της αίσθησης που έχουν πολλοί ότι είναι δυνατό να συνεργαστούν επιτυχώς μαζί του παρά τις διαφορές τους.
Ο υπερβολικός τόνος του πρώην κυβερνήτη Ντέιβιντ Πάτερσον («Αν αυτός είναι το φάρμακο για να θεραπεύσει το Κόμμα, τότε το κυάνιο είναι το φάρμακο για τον πονοκέφαλο») δεν έχει ακουστεί ξανά μετά τις προκριματικές εκλογές. Καθώς οι προσπάθειες να υποστηριχθεί ένας εναλλακτικός υποψήφιος τον Νοέμβριο απέτυχαν και η πιθανότητα νίκης του Μαμντάνι έγινε πραγματικότητα, οι Δημοκρατικοί που βρίσκονται σε θέση να συνεργαστούν στενά μαζί του – η κυβερνήτης Χότσουλ και οι ηγέτες και των δύο σωμάτων της νομοθετικής εξουσίας – υιοθέτησαν μια πιο συνεργατική στάση.
Η Χόχουλ τελικά υποστήριξε τον Μαμντάνι στις 14 Σεπτεμβρίου[21], εξηγώντας την επιλογή της σε μια μάλλον χλιαρή δήλωση στη New York Times. Εξήρε την έμφαση που δίνει στην οικονομική προσιτότητα, το θάρρος και την αισιοδοξία του, και είπε ότι συμφώνησε να «διασφαλίσει την ισχυρή ηγεσία στο τιμόνι της NYPD». Ωστόσο, φρόντισε να αναφέρει αρκετές φορές στο άρθρο ότι εκείνη και ο ίδιος δεν θα συμφωνούσαν σε όλα και ότι περίμενε να «διαφωνήσει έντονα» μαζί του.
Η ηγέτης της πλειοψηφίας στη Γερουσία της Πολιτείας, Άντρεα Στιούαρτ-Κάζινς, έδειξε πολύ λιγότερη αμφιθυμία. Αν και η επίσημη υποστήριξή της ήταν η τελευταία μεταξύ των εκπροσώπων της «Τριάδας», είχε εκφράσει την υποστήριξή της προς αυτόν λίγο μετά τη νίκη του στις προκριματικές εκλογές. Η υποστήριξή της στις 19 Σεπτεμβρίου ήταν πιο ένθερμη[22] από εκείνη των άλλων δύο. Προηγήθηκαν δημόσιες δηλώσεις που έδειχναν ότι είχε εντυπωσιαστεί από τον ενθουσιασμό που προκάλεσε στους ψηφοφόρους κατά τη διάρκεια των προκριματικών εκλογών. Αργότερα δήλωσε σε τηλεοπτικό ρεπόρτερ ότι θα είναι ευτυχής για την πόλη που θα έχει έναν ηγέτη «που πραγματικά ενθουσιάζει τους ανθρώπους και φέρνει πίσω την ελπίδα».
Ο πρόεδρος της Βουλής, Καρλ Χέιστι, ήταν πιο επιφυλακτικός. Ανησυχώντας ότι ορισμένα από τα μέλη του θα μπορούσαν να πληγούν στις επόμενες εκλογές αν ο ηγέτης τους υποστήριζε έναν σοσιαλιστή – ή έναν μουσουλμάνο υποστηρικτή της Παλαιστίνης – και θυμωμένος που οι DSA είχαν κατεβάσειι (μερικές φορές με επιτυχία) υποψηφίους στις προκριματικές εκλογές ενάντια στους κυρίαρχους κύκλος των Δημοκρατικών της Βουλής, ο Χέιστι βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Ο πρόεδρος των Δημοκρατικών της πολιτείας, Τζέι Τζέικομπς, είχε αρνηθεί να υποστηρίξει τον Μαμντάνι (λόγω της στάσης του απέναντι στο Ισραήλ και της σοσιαλιστικής πολιτικής του), όπως και οι ηγέτες των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο, Τσακ Σούμερ και Χακίμ Τζέφρις, και οι δύο από τη Νέα Υόρκη, καθώς και η πλειονότητα της δημοκρατικής αντιπροσωπείας της πόλης στο Κογκρέσο. Ίσως η υποστήριξη της Χότσουλ να ήταν αυτή που τελικά έπεισε τον Χέιστι.
Ένας σημαντικός λόγος – ίσως ο πιο σημαντικός – για τον οποίο ο Μαμντάνι χρειάζεται την υποστήριξη των Δημοκρατικών της Πολιτείας είναι ότι οι προτάσεις του θα απαιτήσουν νέα έσοδα από την Πολιτεία. Η πόλη της Νέας Υόρκης δεν έχει νομικά τη δυνατότητα να καθορίζει τους δικούς της φορολογικούς συντελεστές, οπότε ο Μαμντάνι θα ζητήσει από το νομοθετικό σώμα να αυξήσει τους φόρους για τους πλούσιους, προκειμένου να χρηματοδοτήσει τις προτάσεις του για δωρεάν λεωφορεία και αυξημένες υπηρεσίες φροντίδας παιδιών.
Η ηγεσία των Δημοκρατικών στη νομοθετική εξουσία δεν αντιτίθεται σε τέτοιες αυξήσεις φόρων. Τόσο ο Χέιστι όσο και η Στιούαρτ-Κάζινς τις υποστηρίζουν κατ' αρχήν. Ο Χέιστι παρατήρησε ότι ο φόρος για τους εκατομμυριούχους «έχει εξαιρετικά καλή αποδοχή»[23], ενώ η Στιούαρτ-Κάζινς επεσήμανε[24] ότι οι περικοπές στα κρατικά προγράμματα που προέκυψαν από το «μεγάλο, όμορφο νομοσχέδιο» του Τραμπ έχουν δημιουργήσει ένα σημαντικό έλλειμμα στον προϋπολογισμό, το οποίο θα πρέπει ούτως ή άλλως να καλυφθεί με κάποιον τρόπο. Η Χόχουλ, ωστόσο, εξακολουθεί να αντιτίθεται[25] στην αύξηση των φόρων για τους υψηλόμισθους, φοβούμενη ότι θα δεχτεί επιθέσεις από τη δεξιά στην εκστρατεία επανεκλογής της το 2026 και ότι οι υψηλότεροι φόροι θα ωθήσουν τους πλούσιους να εγκαταλείψουν την πολιτεία. Σε κάθε περίπτωση, η ψήφιση ενός νομοσχεδίου για τον προϋπολογισμό που θα περιλαμβάνει τέτοιες αυξήσεις το επόμενο έτος θα είναι μια δύσκολη υπόθεση, δεδομένης της δύναμης των επιχειρήσεων και της πλήρους αντίθεσης της μειοψηφίας των Ρεπουμπλικάνων, όλα αυτά σε μια εκλογική χρονιά. Το μόνο που μπορούσε να υποσχεθεί[26] ο Χέιστι είναι ότι θα υπάρξει «έντονη συζήτηση για την αύξηση των εσόδων». Είπε σε έναν δημοσιογράφο του CBS News[27] ότι αν η Χόχουλ εμποδίσει την αύξηση των φόρων, «υπάρχουν πολλοί τρόποι για να αυξηθούν τα έσοδα σε αυτό το κράτος». Ο Μαμντάνι συμφώνησε, λέγοντας ότι «το πιο σημαντικό είναι τι χρηματοδοτούμε, όχι πώς το χρηματοδοτούμε».
Οι σοσιαλιστές, σε οποιαδήποτε πτέρυγα των DSA ή και στα αριστερά τους, πρέπει να υποστηρίξουν τους αγώνες για την επίτευξη του προγράμματος του Μαμντάνι, ακόμα και αν είναι σε αποδυναμωμένη μορφή. Αλλά δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες ότι ο ίδιος ο Μαμντάνι είναι ταξικός αγωνιστής. Την επομένη της υποστήριξης της Χότσουλ, ο Μπάζιλ Σμάικλ[28], σύμβουλος των Δημοκρατικών, πρώην εκτελεστικός διευθυντής του Κόμματος της Πολιτείας της Νέας Υόρκης και συχνός καλεσμένος στο MSNBC, εμφανίστηκε σε αυτόν τον σταθμό για να απαντήσει σε ερωτήσεις σχετικά με αυτήν την υποστήριξη. Ο παρουσιαστής ρώτησε αν ο Μαμντάνι ήταν πολύ αριστερός για το κόμμα. Με χαλαρό τόνο, απάντησε ότι αντί να τον βλέπει ως «αριστερό», θεωρούσε τον Μαμντάνι ως κάποιον που «υπερασπίζεται κάτι». Ο παρουσιαστής επεσήμανε ορισμένες από τις θέσεις του Μαμντάνι και ρώτησε αν ο Σμάικλ πίστευε ότι θα μετριάσει τις απόψεις του. «Θα πρέπει να το κάνει», απάντησε ο Σμάικλ. Στην πραγματικότητα, λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, το έχει ήδη κάνει.
Η προφανής ικανοποίηση του Σμάικλ με τον Μαμντάνι συνάδει με ορισμένες από τις απόψεις σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο οι Δημοκρατικοί μπορούν να βγουν από την «κρίση» του κόμματος. Προκειμένου να κερδίσουν τις εκλογές, οι περισσότερες από αυτές τις απόψεις εστιάζουν στην κατάλληλη «επικοινωνία» και αυτό που προτείνουν ορισμένοι είναι «ένα καυστικό οικονομικό μήνυμα που μεταδίδεται από πολιτικούς αουτσάιντερ που αντιτίθενται στους ισχυρούς»[29] (ή αυτό που τα τελευταία χρόνια αναφέρεται ως «λαϊκισμός»). Η νίκη του Μαμντάνι στις προκριματικές εκλογές, σύμφωνα με αυτή την άποψη, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Θα δούμε σε ποιο βαθμό (αν υπάρχει) το εθνικό Δημοκρατικό Κόμμα κινείται προς αυτή την κατεύθυνση, τουλάχιστον στην προεκλογική ρητορική των υποψηφίων του. Θα δούμε επίσης αν η ελπίδα ότι ένα κίνημα όπως η εκστρατεία του Μαμντάνι μας οδηγεί προς μια ανεξάρτητη πολιτική της εργατικής τάξης ή αν διαλύεται σε μια ευκαιρία για τους Δημοκρατικούς να κάνουν εκστρατεία ως «λαϊκιστές», χρησιμοποιώντας ασαφή και αμφίσημα μηνύματα για να μην ανησυχήσουν τους δισεκατομμυριούχους χορηγούς που διαφορετικά θα έθεταν τέλος στην καριέρα τους υποστηρίζοντας τους αντιπάλους τους στις προκριματικές εκλογές.
Όλα αυτά όμως θα πρέπει να απασχολούν εμάς τους Νεοϋορκέζους πολύ λιγότερο από το τι πρέπει να κάνουμε τώρα. Οι προτάσεις που θα έκαναν πραγματικά τη ζωή των εργαζομένων της Νέας Υόρκης ευκολότερη –ακόμα και σε μικρό βαθμό– αξίζουν πραγματικά τον αγώνα, τόσο για να γίνουν πραγματικότητα όσο και για να αποκτήσουν οι αγωνιζόμενοι εμπειρία, να συνειδητοποιήσουν τη δύναμή τους, να επαναπροσδιορίσουν το τι είναι εφικτό, να μάθουν να συζητούν στρατηγικές και να δημιουργήσουν ανθεκτικές στον χρόνο πολυθεματικές και πολυφυλετικές οργανώσεις. Ακόμα και αν ο Ζοράν Μαμντάνι ήταν πιο πρόθυμος να πατήσει τα πόδια των ισχυρών από ό,τι φαίνεται, ο ίδιος, το προσωπικό της εκστρατείας του και οι πολιτικοί εμπειρογνώμονες που θα φέρει στο Δημαρχείο δεν έχουν από μόνοι τους τη δύναμη να νικήσουν έναν κυβερνήτη και ένα πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο αποφασισμένο να περιορίσει τα επιτεύγματά του. Πολλοί από τους ενεργούς υποστηρικτές του Μαμντάνι το συνειδητοποιούν αυτό. Ας ελπίσουμε ότι θα είναι μεταξύ εκείνων που θα είναι πρόθυμοι να οργανώσουν τις ανατρεπτικές ενέργειες που θα χρειαστούν για να πετύχει το πρόγραμμά του. Ίσως οι ομάδες που αγωνίζονται σήμερα ενάντια στον Τραμπ (και τις επιθέσεις του στις πόλεις) να μπορούν να χρησιμοποιήσουν μέρος της οργανωτικής τους εμπειρίας και των διασυνδέσεών τους για να βοηθήσουν στην οργάνωση τέτοιων ενεργειών. Αυτό δεν θα συμβεί πριν από την ημέρα των εκλογών – η προσέλκυση ψήφων θα είναι πολύ σημαντική για αυτούς πριν από αυτό. Αλλά για να οργανώσουν έναν αποτελεσματικό αγώνα μετά τις εκλογές, θα πρέπει να σταματήσουν να περιμένουν από το Δημοκρατικό Κόμμα (ή οποιοδήποτε τμήμα του) να αποτελέσει ένα αποτελεσματικό προπύργιο ενάντια στον Τραμπ και την πολιτική δεξιά ή να κινηθεί σοβαρά ενάντια στην αισχρή κυριαρχία των δισεκατομμυριούχων καπιταλιστών πάνω στην κοινωνία.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] https://www.newsweek.com/zohran-mamdani-chances-winning-nyc-mayoral-race-new-high-10904073
[2] https://www.nytimes.com/2025/10/16/podcasts/the-daily/zohran-mamdani-interview.html?searchResultPosition=43
[3] https://www.nytimes.com/2025/06/13/nyregion/bloomberg-cuomo-super-pac.html
[4] https://www.nytimes.com/2025/09/11/nyregion/mamdani-bloomberg-mayor.html
[5] https://www.nytimes.com/2025/08/11/opinion/zohran-mamdani-new-york-1980s.html
[6] https://www.politico.com/news/2025/07/17/mamdani-turns-on-the-charm-meets-his-critics-head-on-00459150
[7] https://www.nytimes.com/2025/10/07/opinion/zohran-mamdani-govern-mayor.html?campaign_id=39&emc=edit_ty_20251007&instance_id=163959&nl=opinion-today®i_id=221964876&segment_id=207310&user_id=1b1fbdfab541a21eb58dd2e0a8cb7f6b
[8] https://abcnews.go.com/Politics/mamdanis-new-york-mayoral-primary-win-exposes-democratic/story?id=123282866#
[10] https://www.youtube.com/watch?v=o2zKOGiejYM
[11] https://www.youtube.com/watch?v=2v6mKf5H7vg
[13] https://www.youtube.com/watch?v=M_PXygXJga8
[14] https://www.cityandstateny.com/opinion/2025/03/opinion-discovery-rollbacks-indulge-prosecutors-expense-new-yorkers/404080
[15] https://www.governor.ny.gov/news/fighting-recidivism-governor-hochul-announces-reforms-fy26-state-budget-improve-discovery
[16] https://x.com/ZohranKMamdani/status/1646580932088922126
[17] https://tempestmag.org/2025/09/the-mamdani-campaign-left-horizons-and-the-defund-the-police-question
[18] https://kimphillipsfein.com/books/fear-city/
[19] https://www.youtube.com/watch?v=1ukJl2k62IY
[20] https://millercenter.org/the-presidency/presidential-speeches/october-31-1936-speech-madison-square-garden
[21] https://www.nytimes.com/2025/09/14/opinion/hochul-endorsement-mamdani.html
[22] https://www.amny.com/news/nyc-mayors-race-mamdani-sen-stewart-cousins/#
[23] https://www.cityandstateny.com/politics/2025/09/albanys-3-people-room-are-all-zohran-mamdani/408217/
[24] https://www.youtube.com/watch?v=WLx_Q0_UERs
[25] https://www.thecity.nyc/2025/08/18/kathy-hochul-tax-hikes-spending-cuts-trump/
[26] https://www.nytimes.com/2025/09/16/nyregion/heastie-mamdani-endorsement-nyc-mayor.html
[27] https://www.cbsnews.com/newyork/news/zohran-mamdani-carl-heastie-endorsement-nyc-mayor-election/
[28] https://www.aspeninstitute.org/people/basil-smikle/
[29] https://www.nytimes.com/2025/09/29/opinion/democrats-dan-osborn.html