Μετά την καταγγελία των Παρεμβάσεων για την ΕΔΟΘ: Παραίτηση του Ν. Δασκάλου-Κείμενα συνδικαλιστών του ΜΕΤΑ
Μετά την καταγγελία των Παρεμβάσεων για υφαρπαγή μιας έδρας τους στην ΕΕ της ΕΔΟΘ (Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Θεσσαλονίκης) με την ψήφο των συνδικαλιστικών στελεχών του ΜΕΤΑ (Ν. Δασκάλου, Μ. Μοναστηρίδη), οι οποίοι ψήφισαν την Πρωτοπορία (ΠΑΣΚ), παραιτήθηκε από τη θέση του Προέδρου και από το ΓΣ της ΕΔΟΘ ο Ν. Δασκάλου.
Στην δήλωση παραίτησής του ο Ν. Δασκάλου ανέφερε ότι έκανε το λάθος να ακολουθήσει τη λογική του μικρότερου κακού.
Τη δήλωση παραίτησης του Ν. Δασκάλου, ακολούθησε κείμενο τριών στελεχών του ΜΕΤΑ (Αναστασιάδη Ν. Γιαννούλια Κ. Μάρταλη Σωτήρη) στο οποίο μιλούν για προφανές πολιτικό και συνδικαλιστικό λάθος το οποίο δημιούργησε ευθύνες αυτοκριτικής και την ανάγκη άμεσης αποκατάστασής του.
Την παραίτηση του Ν. Δασκάλου ακολούθησε και δήλωση του Μηνά Μοναστηρίδη (ο όποιος δεν παραιτείται από το ΓΣ της ΕΔΟΘ). Η δήλωση είναι υβριστική και επιθετική απέναντι στις Παρεμβάσεις και επιχειρεί να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση και να συγκαλύψει τις ευθύνες του ίδιου και της παράταξής του.
Παραθέτουμε παρακάτω όλα τα κείμενα, ενώ ακόμα αναμένεται η επίσημη τοποθέτηση του ΜΕΤΑ και της ΛΑΕ.
Με αφορμή την εκλογή ΕΕ της ΕΔΟΘ (Νομαρχιακό Τμήμα ΑΔΕΔΥ Θεσσαλονίκης)
Κείμενο των συνδικαλιστών του ΜΕΤΑ Αναστασιάδη Ν. Γιαννούλια Κ. Μάρταλη Σωτήρη.
Σχετικά με τον θόρυβο για την εκλογή της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΟΘ στη Θεσσαλονίκη, κατά τη συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου στις 11/9, έχουμε να υπογραμμίσουμε τα εξής:
1. Η ψήφος συνδικαλιστών που έχουν εκλεγεί από δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στο ψηφοδέλτιο της Συνδικαλιστικής Πρωτοπορίας (ΠΑΣΚΕ – συνεργαζόμενων) είναι προφανές πολιτικό και συνδικαλιστικό λάθος. Δεν υπάρχουν τακτικά «επιχειρήματα» και υπολογισμοί επί των συσχετισμών ή την συγκρότηση των οργάνων που μπορούν να καλύψουν το χάσμα που χωρίζει πλέον τις συνδικαλιστικές δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς με τους συνδικαλιστές – στριες των μνημονιακών κομμάτων. Το λάθος αυτό δημιούργησε ευθύνες αυτοκριτικής και την ανάγκη άμεσης αποκατάστασής του.
2. Για το γενικότερο πρόβλημα της εκλογικής τακτικής στα εργατικά συνδικαλιστικά όργανα, η άποψή μας είναι γνωστή και πάγια: απαιτείται μια γενικευμένη επιλογή συνεργασίας και όπου είναι δυνατόν ενότητας όλων των δυνάμεων της Ριζοσπαστικής Αριστεράς σε σαφή και μετωπική αντιπαράθεση με όλες τις μνημονιακές δυνάμεις, νέες και παλιές. Η θέση αυτή αποσκοπεί κυρίως στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την κλιμάκωση της κοινωνικής – εργατικής αντίστασης και όχι ασφαλώς μόνον στις αλλαγές συσχετισμών μέσα στα συνδικαλιστικά όργανα. Η εμπέδωση αυτής της κατεύθυνσης δημιουργεί γενικά κριτήρια και επιτρέπει στις συνδικαλιστικές δυνάμεις της ευρύτερης Ριζοσπαστικής Αριστεράς να έχουν έναν γενικό «οδηγό» απάντησης στα ερωτήματα εκλογικής τακτικής και συγκρότησης των οργάνων, ερωτήματα που προκύπτουν συχνά και σε πολλαπλά επίπεδα μέσα στην πορεία των συνδικάτων.
Η άρνηση αυτής της γενικής κατεύθυνσης, που αλλού έχει επικρατήσει και αλλού έχει απορριφθεί με ποικίλα επιχειρήματα ή προσχήματα, δεν είναι δική μας ευθύνη. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ των εκλογικών διαδικασιών στα συνδικάτα, γνωρίζουμε αρκετά παραδείγματα όπου η απόρριψη της ενότητας στη δράση, με την επίκληση κάποιας «καθαρότητας», είχε αποτελέσματα που – ανεξάρτητα από προθέσεις – εξυπηρέτησαν τις μνημονιακές δυνάμεις. Γι’ αυτό σκοπεύουμε να επιμείνουμε σε αυτήν την κατεύθυνση και γι’ αυτό για εμάς είναι ακόμα πιο σημαντικό να «καθαρίσουμε» το συγκεκριμένο λάθος στο βαθμό που αφορά δικές μας ευθύνες.
3. Οι οργανώσεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς αποτελούνται από απλούς ανθρώπους που παλεύουν σε δύσκολες συνθήκες και συχνά κάνουν λάθη. Οι οργανώσεις δεν κρίνονται από το εάν μέλη τους κάνουν κάποια λάθη, αλλά από το αν η συλλογικότητα τα ελέγχει, τα απορρίπτει και τελικά τα διορθώνει, ή όχι… Επ’ αυτού, επισυνάπτουμε τη δήλωση παραίτησης του εμπλεκόμενου μέλους μας από την επίμαχη συνδικαλιστική θέση, όπως και τη δική του ερμηνεία για τους χειρισμούς που έκανε.
Σήμερα όμως, οι οργανώσεις κρίνονται και με ένα ακόμα κριτήριο: τη χρήση του εργαλείου της (αναγκαίας) κριτικής – αυτοκριτικής, σε διάκριση από ένα γενικευμένο πόλεμο αλληλοκατηγοριών, που τελικά δίνει «πόντους» σε άλλα στρατόπεδα. Δεν είναι αρκετό το λάθος κάποιων ανθρώπων στο παράρτημα μιας συνομοσπονδίας, για να βγαίνουμε στα κεραμίδια και να επιχειρούμε να ενισχύσουμε πάγιες και διαρκείς διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα σε οργανώσεις, ρεύματα και μετωπικούς σχηματισμούς. Ανάλογα λάθη γνωρίζουμε όλοι σε πολλά πεδία, ίσως και πολύ πιο σημαντικά, δεν τα χειριζόμαστε όμως όλοι με τον ίδιο τρόπο.
4. Γι’ αυτό που έχει σημασία, δηλαδή για το παρακάτω, υπογραμμίζουμε: στα συνδικάτα, αλλά και στους άλλους χώρους του κινήματος, απαιτείται ενότητα στη δράση της αντιμνημονιακής – αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικής Αριστεράς, με την προσοχή στραμμένη στις ανάγκες κλιμάκωσης του κινήματος.
Μια τέτοια «γραμμή» είναι ανάγκη των καιρών, αλλά ταυτόχρονα και η καλύτερη άμυνα για τα μέλη όλων μας, που είναι εκτεθειμένα στις πιέσεις και στις διαβρωτικές συνήθειες της εκφυλισμένης συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ Γ.Σ.
ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ Γ.Σ. ΤΗΣ ΕΔΟΘ
Στις 11/9 έγιναν οι αρχαιρεσίες για την Ε.Ε. της ΕΔΟΘ. Ως μέλος που εκπροσωπούσα την παράταξη ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, υποστήριξα λαθεμένα τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ ενός κόμματος με βαριές μνημονιακές ευθύνες αυτή μου η στάση, που ήταν μια προσωπική απόφαση, προήλθε από λάθος εκτίμηση και χειρισμό που υπέκυπτε στη λογική του μικρότερου κακού και όχι βέβαια από κάποια συναλλαγή χωρίς αρχές κάτι στο οποίο είμαι κάθετα αντίθετος.
Έτσι, δυστυχώς, υπονομεύσαμε τους όρους για την ενότητα δράσης της Αριστεράς που στη σημερινή συγκυρία, ειδικά μετά την προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ και τα συνεχή μνημόνια που εφαρμόζει τόσο η σημερινή όσο και οι κυβερνήσεις που προηγήθηκαν, αποτελεί τη μοναδική ελπίδα να ανασυγκροτηθεί το κίνημα και να ξαναβγεί στην αντεπίθεση.
Επειδή ποτέ δε με ενδιέφεραν καρέκλες και πόστα, που δεν υπηρετούν την υπόθεση του κινήματος, αναλαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί και παραιτούμαι από τη θέση του προέδρου αλλά και του απλού μέλους του Γ.Σ. της ΕΔΟΘ, για να μπορώ να συνεχίσω να αγωνίζομαι για την ανάκαμψη της αντίστασης των εργαζόμενων στον εργασιακό μου χώρο, για την αγωνιστική ενότητα του εργατικού κινήματος και για την ενότητα δράσης της Αριστεράς.
Νίκος Δασκάλου
Δήλωση του Μηνά Μοναστηρίδη, μέλους του ΓΣ της ΕΔΟΘ
Για την εκλογή Εκτελεστικής Επιτροπής στο Νομαρχιακό Τμήμα
Επειδή πήρε ευρύτερες διαστάσεις το θέμα της εκλογής της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΟΘ και επειδή και εγώ προσωπικά και η παράταξή μου, το ΜΕΤΑ, δέχονται επιθέσεις, υβριστικούς χαρακτηρισμούς αλλά και ψεύδη, θα ήθελα να δηλώσω τα εξής:
Με τις πολιτικές λοιπόν διαστάσεις που πήραν οι αρχαιρεσίες στην ΕΔΟΘ, φαίνεται ότι και εμείς θα έπρεπε να είχαμε εκτιμήσει διαφορετικά τα πράγματα και άρα η επιλογή μας να στηρίξουμε με την ψήφο μας το ψηφοδέλτιο της Συνδικαλιστικής Πρωτοπορίας, για την εκλογή της Εκτελεστικής Επιτροπής, ήταν πολιτικά ατυχής και άστοχη και επομένως λανθασμένη. Εμείς έχουμε την ειλικρίνεια να το αναγνωρίσουμε δημοσίως και ευθέως, διότι έτσι οφείλουν να συμπεριφέρονται όσοι αγωνίζονται για τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα. Αποδεικνύεται τελικά ότι ορθή επιλογή μας ως μελών του Γενικού Συμβουλίου, που ανήκουμε στο ΜΕΤΑ, θα έπρεπε να ήταν είτε η αυτόνομη κάθοδος ή το λευκό.
Σταθερή επιλογή του ΜΕΤΑ και κεντρικά και σε όλους τους κλάδους και τους νομούς είναι η ευρύτερη συνεργασία όλων των δυνάμεων της συνδικαλιστικής Αριστεράς και του προοδευτικού αντιμνημονιακού χώρου για την συγκρότηση ενός ευρύτερου ταξικού πόλου μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, με στόχο την ενεργοποίηση και την αναζωογόνηση των συνδικάτων, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και για την απαλλαγή της χώρας από τη διεθνή καπιταλιστική επιτροπεία. Η πρότασή μας αυτή έχει δυστυχώς απορριφθεί από αυτές δυνάμεις, με πιο χαρακτηριστική περίπτωση το πρόσφατο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ. Εμείς, παρά ταύτα, θα συνεχίσουμε με σταθερότητα και συνέπεια την ενωτική μας πολιτική, γιατί αυτή εξυπηρετεί τα συμφέρονται της εργατικής τάξης.
Ψεύδονται όμως οι Παρεμβάσεις (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), όταν λένε ότι με την ψήφο μας υπεκλάπη μια έδρα από την παράταξή τους. Η όποια επιλογή μας δεν άλλαζε τη σύνθεση της ΕΕ, εκτός αν δίναμε θετική ψήφο σ’ αυτούς. Όμως για να γινόταν κάτι τέτοιο θα έπρεπε να υπήρχε κοινή κάθοδος και εκλογική συνεργασία, πράγμα που με ευθύνη των Παρεμβάσεων δεν υπήρξε. Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, λέμε ότι η επιλογή μας θα έπρεπε να ήταν αυτόνομη κάθοδος ή λευκό και κάνουμε την αυτοκριτική μας για την ψήφο στην Συνδικαλιστική Πρωτοπορία, με την οποία δεν υπήρχε έδαφος για πολιτική προγραμματική συνεργασία. Μου προκαλεί, όμως, εντύπωση το γεγονός ότι οι Παρεμβάσεις στήριξαν, μαζί με τη Συνδικαλιστική Πρωτοπορία, το σ. Δασκάλου για πρόεδρο του Γενικού Συμβουλίου, πράγμα που θεωρώ ότι ήταν λάθος, όπως λάθος ήταν, φυσικά, και η δική μας συναίνεσή στην εκλογή του στη θέση του προέδρου. Αυτή η επιλογή των Παρεμβάσεων δεν θεωρείται συνεργασία και άτυπη συνεννόηση με την Συνδικαλιστική Πρωτοπορία; Δεν γνώριζαν ότι από κοινού θα έβγαζαν Πρόεδρο, χωρίς καμιά δυνατότητα ύπαρξης προγραμματικής συμφωνίας; Δυστυχώς γι’ αυτό δεν γίνεται κουβέντα. Μήπως κάποιοι περίμεναν ανταλλάγματα από μια τέτοια επιλογή;
Αυτοί που δεν δικαιούνται πρώτα από όλα όμως να μας εγκαλούν είναι οι συνδικαλιστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που από την Κρήτη μέχρι την Θράκη έχουν «αγκαλιάσει» όλα τα ορφανά του παλιού μνημονιακού συνδικαλισμού. Όμως με βάση μια ατυχή επιλογή μας, οι δυνάμεις των Συσπειρώσεων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), σε μια εκ των πραγμάτων «σύγκλιση» επιχειρημάτων με τον ΣΥΡΙΖΑ, βρήκαν ευκαιρία για να χύσουν χολή σε βάρος του ΜΕΤΑ, προσπερνώντας το γεγονός ότι φέρουν τεράστιες ευθύνες για την ανθενωτική πολιτική απέναντι στις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς μέσα στο Συνδικαλιστικό κίνημα.
Τέλος σε κάθε περίπτωση δηλώνω απέναντι σε φίλους και αντιπάλους ότι ραντεβού δίνω στους δρόμους για την ανατροπή των αντεργατικών μνημονιακών πολιτικών.
Θεσσαλονίκη 14/9/2017