Δευτέρα, 23 Ιανουαρίου 2017 18:18

Για τον φασισμό

Άουγκουστ Ταλχάιμερ Η υπονόμευση του αστικοδημοκρατικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος συντελείται βήμα-βήμα. Και η ίδια η αστική τάξη είναι ο κύριος παράγοντας σε αυτό. Η εγκαθίδρυση της ανοιχτής δικτατορίας μπορεί όμως να πραγματοποιηθεί μόνο μέσα από ένα άλμα, μια βίαιη κυβερνητική ανατροπή ή ένα πραξικόπημα, στο οποίο η ίδια η αστική τάξη είναι το παθητικό στοιχείο. Η αποστολή της είναι να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μέσω των οποίων μπορεί να «σωθεί» κοινωνικά και να βιαστεί πολιτικά. Αλλά ίδιος ο βιασμός διεξάγεται από τον ήρωα του πραξικοπήματος. Το άτομο ή η οργάνωση γι’ αυτό το σκοπό μπορεί πάντα να βρεθεί όταν προκύπτει η ανάγκη.…
Δευτέρα, 23 Ιανουαρίου 2017 18:14

Για τον φασισμό

Βάλτερ Μπένγιαμιν Η αυξανόμενη προλεταριοποίηση των σημερινών ανθρώπων κι ο αυξανόμενος σχηματισμός μαζών είναι δυο πλευρές του ίδιου και του αυτού φαινομένου. Ο φασισμός προσπαθεί να οργανώσει τις νεοδημιούργητες προλεταριοποιημένες μάζες, χωρίς να θίξει τις σχέσεις ιδιοκτησίας, προς την άρση των οποίων αυτές ωθούν. Η επαγγελία του είναι να βρουν οι μάζες ένα τρόπο έκφρασης (χωρίς καθόλου να βρουν το δίκιο τους). Οι μάζες έχουν το δικαίωμα της αλλαγής των σχέσεων ιδιοκτησίας· ο φασισμός προσπαθεί να τους δώσει μια έκφραση με τη διατήρηση των σχέσεων αυτών. Ο φασισμός κατά συνέπεια καταλήγει στην αισθητικοποίηση της πολιτικής ζωής.
Κώστας Κούσιαντας Η Ανακωχή των Χριστουγέννων του 1914 (Weihnachtsfrieden στα γερμανικά, Trêve de Noël στα γαλλικά, Christmas truce στα αγγλικά) εξαπλώθηκε πολλά χιλιόμετρα κατά μήκος των χαρακωμάτων, συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες αλλά διήρκεσε μερικές μόνο μέρες. Πολύ γρήγορα οι αξιωματικοί κατάφεραν να περιορίσουν αυτό το κίνημα, απειλώντας τους φαντάρους με τουφεκισμό, ενώ η λογοκρισία του στρατού και τα ΜΜΕ της εποχής φρόντισαν να μην περάσει η είδηση στην κοινή γνώμη των εμπόλεμων χωρών.
Κώστας Κούσιαντας Παντελής Αυθίνος Η διεθνιστική σκοπιά από την οποία αντιμετώπισαν οι τροτσκιστές τα προβλήματα του πολέμου και της αντικατοχικής αντίστασης, αποτελούσε μια πραγματική αναγκαιότητα της οργάνωσης της άμεσης πάλης των καταπιεσμένων και όχι ένα αφηρημένο μοντέλο επαναστατικής καθαρότητας «παντός καιρού». Το γεγονός ότι η αναφορές των τροτσκιστών στον διεθνισμό έπαιρναν τη μορφή των «δογματικών» επαναλήψεων των συνθημάτων του Α΄ Π.Π. οφειλόταν στην ανυπαρξία οργανικών σχέσεων των τροτσκιστών με το μαζικό αντιστασιακό κίνημα και όχι σε ιστορικές ιδιομορφίες που καθιστούσαν τη διεθνιστική πολιτική άχρηστη, ή απλώς ακατανόητο ρομαντισμό.
Θ. Μαράκης Το 1914 κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο Λένιν όπως όλοι γνωρίζεται δεν έστειλε ανοιχτό γράμμα στον ρωσικό λαό που να τον καλεί: Πρώτο, σε εθνικοαπελευθερωτικό πόλεμο «για τη λευτεριά», «την τιμή», «την εθνική μας ανεξαρτησία»!!! Δεύτερο, ασφαλώς και δεν θα έγραφε ποτέ, ότι, «στον πόλεμο αυτόν που τον διευθύνει ο Τσάρος όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως καμία επιφύλαξη»!!! Αυτά τα είπε και τα έγραψε η σοσιαλδημοκρατία η οποία κατηγορήθηκε από τον Λένιν για σοσιαλπατριωτισμό. Ακόμη -ακόμη όταν έπεσε ο Τσάρος και ανέλαβε η προσωρινή κυβέρνηση των Καντέτων-Μενσεβίκών, επέπληξε τους Κάμενεφ-Στάλιν για την…
Ernest Mandel Αν δούμε το πρόβλημα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από αυτή την περισσότερο διαλεκτική, περισσότερο σωστή Λενινιστική άποψη, πρέπει να πούμε ότι είναι πράγματι μια εξαιρετικά περίπλοκη υπόθεση. Μπορούμε να πούμε με τον κίνδυνο να γίνουμε λίγο υπερβολικοί ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν στη πραγματικότητα ένας συνδυασμός από πέντε διαφορετικούς πολέμους. Αυτό σε πρώτη ματιά μοιάζει σαν μια εξωφρενική πρόταση αλλά νομίζω ότι μια λεπτομερέστερη εξέταση θα την επιβεβαιώσει.
Σελίδα 44 από 55