Την περασμένη Κυριακή (8/5) ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ο νέος νόμος για την κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, η μετατροπή της σύνταξης σε προνοιακό επίδομα και η κατάργηση της ασφάλισης σαν κοινωνικό δικαίωμα. Η κυβέρνηση προχώρησε σε μια επίδειξη πυγμής με στόχο να αποδείξει ότι μπορεί πράγματι να επιβάλλει τα μέτρα που απαιτεί το κεφάλαιο και οι διεθνείς και εγχώριοι εκπρόσωποι του –ότι είναι άξια της εμπιστοσύνης τους.
Η ψήφιση του αντι-ασφαλιστικού νομοσχέδιο με αιφνιδιαστικό τρόπο προκειμένου να παρακαμφθούν οι δυναμικές αντιδράσεις του εργαζόμενου λαού και η σκληρή καταστολή στη διαδήλωση της 8ης Μαΐου αποτελούν τα διαπιστευτήρια του Τσίπρα για να αποδείξει την αξιοπιστία της κυβέρνησης του στην υλοποίηση των απαιτήσεων του κεφαλαίου και της τρόικας.
Φυσικά, το ασφαλιστικό δεν είναι αρκετό για τους διεθνείς δανειστές του ελληνικού καπιταλισμού, προκειμένου να αποδεσμεύσουν την επόμενη δανειακή δόση. Για να κλείσει η περιβόητη αξιολόγηση, απαιτούν νέα σκληρά μέτρα έμμεσης φορολογίας, που μαζί με την αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών και τη νέα κλίμακα εισοδήματος θα απορροφούν πάνω από το 55% του εργατικού μισθού. Απαιτούν πλήρη απελευθέρωση των «κόκκινων δανείων» και λεηλασία της εργατικής κατοικίας. Απαιτούν πλήρες ξεπούλημα κάθε δημόσιας υποδομής μέσα από το νέο ΤΑΙΠΕΔ. Πάνω απ’ όλα όμως απαιτούν νομοθετική κατοχύρωση της αυτόματης περικοπής δημοσίων κοινωνικών δαπανών-μισθών και συντάξεων στο διηνεκές με την ψήφιση του περίφημου «δημοσιονομικού κόφτη», που αποτελεί μια επιχείρηση ομηρείας και διαρκούς τρομοκρατίας της εργατικής τάξης για να πειθαρχήσει στην εφαρμογή των μνημονίων.
Αυτή η επιμονή των διεθνών δανειστών και της ελληνικής αστικής τάξης αντανακλά την ανησυχία τους ότι η δυναμική του εργατικού κινήματος δεν έχει καμφθεί και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μια πραγματική κλιμάκωση των αγώνων. Για το λόγο αυτό, απαιτούν την παράκαμψη ακόμα και του αστικού κοινοβουλίου στις επόμενες περικοπές. Ήδη, και στη Γαλλία ο νέος νόμος για την κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων επιβλήθηκε με διάταγμα απαντώντας στο λαϊκό ξεσηκωμό της εργατικής τάξης και της νεολαίας με ένα κρεσέντο αυταρχισμού. Τόσο τα μνημονιακά μέτρα όσο και ο τρόπος επιβολής τους αποτελούν ενιαίο τρόπο εκδήλωσης της επίθεσης των συνασπισμένων ευρωπαίων καπιταλιστών απέναντι στις εργατικές τάξεις της Ευρώπης.
Η αθλιότητα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, οι πανηγυρισμοί της για τη ψήφιση της κατεδάφισης του ασφαλιστικού, τα προκλητικά ψέματα για τον δήθεν κοινωνικό χαρακτήρα των μνημονιακών μέτρων «έχει χτυπήσει κόκκινο». Καταρρίπτεται πλέον κάθε αυταπάτη για την δυνατότητα να υπάρξει «φιλολαϊκή διαχείριση» των μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης επίθεσης και εξαντλούνται με γρήγορους ρυθμούς τα όποια περιθώρια ανοχής των λαϊκών τάξεων απέμειναν ακόμα.
Όμως, η σταθερότητα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα ήταν ήδη παρελθόν αν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ και τα κόμματα της ρεφορμιστικής αριστεράς αντιπολίτευσης ΚΚΕ – ΛΑΕ ακολουθούσαν διαφορετική τακτική όλη την προηγούμενη περίοδο.
Η μεγάλη γενική απεργία στις 4 του Φλεβάρη, δεν είχε συνέχεια. Δεν υπήρξε καμιά κλιμάκωση των πανελλαδικών πανεργατικών απεργιών με στόχο την αποτροπή της κατάθεσης του αντι-ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Αντίθετα, υπήρξε αποκλιμάκωση και τερματισμός των αγροτικών κινητοποιήσεων από την Φλεβάρη και μετά. Η συνάντηση εργατικού κινήματος – αγροτών – μικρομεσαίων επαγγελματιών που έγινε στις 4 του Φλεβάρη –σηματοδοτώντας την δυνατότητα συγκρότησης λαϊκού κινηματικού μπλοκ με εργατική ηγεμονία- ακυρώθηκε στην πράξη.
Οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν είχαν φυσικά καμία πρόθεση να οργανώσουν και να στηρίξουν την ανάδειξη ενός τέτοιου κινήματος. Από την αρχή της μνημονιακής επίθεσης, η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δεν έδειξε καμιά διάθεση να οργανώσει πραγματική αντίσταση. Οι κινητοποιήσεις και οι απεργίες που εξήγγειλε της επιβλήθηκαν από την εργατική αγανάκτηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτό το τριήμερο η ΓΣΕΕ δεν κάλεσε ούτε μια απεργιακή συγκέντρωση.
Όμως οι ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν θα είχαν τη νομιμοποίηση να αρνηθούν την αναγκαία κλιμάκωση αν δεν είχαν τη στήριξη από τις ηγεσίες του ΠΑΜΕ και του ΜΕΤΑ.
Η ηγεσία του ΚΚΕ η οποία ευθύνεται για τον τερματισμό των αγροτικών κινητοποιήσεων ήδη από το Φλεβάρη, έχει ιδιαίτερη ευθύνη για το γεγονός ότι οι αντιδράσεις περιορίστηκαν σε μια 48ωρη γενική απεργία «με την ψήφιση» του νομοσχεδίου. Το ίδιο, άλλωστε, έγινε και με την απεργία διαρκείας των ΜΜΕ, που άρχισε στις 21/4 και έληξε άδοξα μία εβδομάδα μετά, με σημαντική ευθύνη και του ΠΑΜΕ. Αποδείχτηκε για μια φορά ακόμα ότι το ΚΚΕ δεν ενδιαφέρεται για την οργάνωση αποτελεσματικής εργατικής αντίστασης και κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων αλλά για τη διοργάνωση κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας που μπορεί να μετατρέψει σε εκλογική υποστήριξη στις κάλπες.
Η ηγεσία του ΜΕΤΑ στην οποία εξακολουθούν να συνυπάρχουν αρμονικά οι συνδικαλιστές της ΛΑΕ και του ΣΥΡΙΖΑ, ακολούθησε κατά πόδας τη γραμμή του ΠΑΜΕ. Συνολικά όλες οι γραφειοκρατικές ηγεσίες στα συνδικάτα έδωσαν τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να βάλει την ψήφιση μέσα στο Σαββατοκύριακο 7/8 ακυρώνοντας έτσι τη δυνατότητα ουσιαστικής εργατικής αντίδρασης.
Ωστόσο, οι ίδιες οι κινητοποιήσεις στις 6/7/8 Μάη δείχνουν ότι υπήρχε δυναμική. Η μεγάλη συγκέντρωση το απόγευμα της Κυριακής που δεν διαλύθηκε παρά το βάρβαρο χτύπημα της αστυνομίας, η επιτυχία της Κυριακάτικης απεργίας και περιφρούρησης για να μην ανοίξουν τα πολυκαταστήματα στο κέντρο της Αθήνας, είναι δείγματα αυτής της δυνατότητας που δεν αξιοποιήθηκε επαρκώς.
Οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ευρύτερης αντικαπιταλιστικής αριστεράς όλο αυτό το διάστημα προώθησαν την ιδέα για συνέχιση και κλιμάκωση των Γενικών Απεργιών με στόχο να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο. Ωστόσο δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τον αιφνιδιασμό της κυβέρνησης. Δεν συγκρότησαν ενιαία παρέμβαση στο τριήμερο και υποτίμησαν και την απεργία και τη δυναμική που μπορούσε να αναδειχτεί ακόμα και μέσα σε αυτές τις συνθήκες.
Συνολικά, η εικόνα των κινητοποιήσεων ήταν σαφώς αναντίστοιχη της κατάστασης, δίνοντας δυνατότητα στην κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι το ασφαλιστικό είναι κοινωνικά αποδεκτό.
Την επόμενη εβδομάδα πρόκειται να κατατεθεί και να ψηφιστεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και η νέα καταιγίδα φόρων και ο αυτόματος «κόφτης». Το εργατικό κίνημα πρέπει να απαντήσει άμεσα με νέα απεργία μπροστά σε αυτή την απειλή. Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να πάρει πρωτοβουλίες για να πυροδοτήσει και να οργανώσει αυτή την αντίδραση.
Η κυβέρνηση και η ΝΔ ανταγωνίζονται για το ποιος μπορεί να εφαρμόσει με πιο αξιόπιστο και αποτελεσματικό τρόπο τις μνημονιακές πολιτικές. Στα πλαίσια αυτών των «μνημονιακών καλλιστείων» η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι έχει τη λαϊκή συναίνεση να εφαρμόσει το μνημόνιο και ο Κατρούγκαλος δηλώνει με θράσος πως «αν το ασφαλιστικό ήταν πράγματι νόμος-λαιμητόμος τότε θα έτρεμε η γη έξω από τη Βουλή». Η αλαζονική αυτή δήλωση, όμως, αποκαλύπτει και τον αντίπαλο που πραγματικά φοβάται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Ας οργανώσουμε λοιπόν μια απεργιακή κινητοποίηση με συγκέντρωση-περικύκλωση διαρκείας, ας κάνουμε στην πλατεία Συντάγματος «τη γη να τρέμει» και τη Βουλή να μην τολμά να ψηφίσει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, ανοίγοντας την προοπτική ώστε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να ανατραπεί από τα κάτω και από τα αριστερά.