Τρίτη, 31 Μαϊος 2016 22:55

Γαλλία: Γενική απεργία για να μην αφήσουμε την κυβέρνηση να βγει από το αδιέξοδο

Συνέντευξη του Ολιβιέ Μπεζανσενό στο 2ο κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης (31/5/2016)

Olivier Besancenot

Γενική απεργία για να μην αφήσουμε την κυβέρνηση να βγει από το αδιέξοδο

Ερώτηση: Καλημέρα σας κ. Ολιβιέ Μπεζανσενό. Η εβδομάδα που έρχεται προαναγγέλλεται αρκετά βεβαρημένη. Υπάρχουν διενέξεις, ιδιαίτερα στις συγκοινωνίες. Εσείς υπερασπίζετε την ιδέα ενός «μπλοκαρίσματος της Γαλλίας»;

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Υποστηρίζω την άποψη ότι ήρθε η ώρα για μια γενική απεργία. Πιστεύω ότι βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερη στιγμή: πάνε ήδη πάνω από δυο μήνες που...

Ερώτηση: Γενική απεργία σημαίνει δηλαδή μια Γαλλία πλήρως μπλοκαρισμένη.

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Σημαίνει ότι οι μισθωτοί που εξακολουθούν να έχουν την τύχη να έχουν μια θέση εργασίας σταματούν να δουλεύουν. Από αυτή τη στιγμή, πράγματι, η οικονομία μπλοκάρεται. Να πω σε όλους αυτούς που κάπως ξεχνάνε ότι ο πλούτος σε αυτή τη χώρα παράγεται, πρώτα-πρώτα και κατεξοχήν, από αυτούς που δουλεύουν. Αυτό θα είναι ένα μάθημα και για την μεγάλη εργοδοσία που περνάει την ώρα της με το να βρίζει τους ανθρώπους. Να θυμίσω επίσης στην κυβέρνηση ότι πάνω από δυόμισι μήνες τώρα κινητοποιούμαστε κατά του «νομοσχεδίου για την εργασία», με οκτώ δι-επαγγελματικές μέρες απεργίας, ένα κίνημα νεολαίας, καταλήψεις πλατειών, ένα ολόκληρο κίνημα που δεν τελειώνει, που κρατάει γερά, που δεν θα λυγίσει και, έπειτα, απεργιακοί αγώνες που επεκτείνονται. Το είπατε: είναι κάπως ένα δίλημμα για την κυβέρνηση. Υπάρχουν απεργίες, πλειοψηφικές, που συνεχίζονται, στα διυλιστήρια. Το ζήτημα των ελλείψεων, που λέει η κυβέρνηση, εξακολουθεί να μην έχει λυθεί. Υπάρχει η προειδοποίηση για επαναλαμβανόμενες απεργίες στα τρένα, το ίδιο και στις αεροπορικές συγκοινωνίες, υπάρχουν τώρα κινητοποιήσεις και στην ενέργεια..., Και σας αφήνω να προβλέψετε, καθώς στις 10 Ιουνίου ξεκινάει το ευρωπαϊκό κύπελλο... Άρα για τον κ. Βαλς [πρωθυπουργό], που είναι κάτι σαν πρωταθλητής της διατήρησης της τάξης, ξέρετε, το κύπελλο, χωρίς αυτοκίνητα, χωρίς μετρό, χωρίς τρένα και στα σκοτεινά, δε θα γίνουν και πολλά... Και ίσως είναι για αυτό ακριβώς που αρχίζουν να εμφανίζονται και διαφωνίες μέσα στην κυβέρνηση, γιατί είναι μερικοί που αρχίζουν να διαπιστώνουν ότι τελικά η κυβέρνηση έχει περισσότερα να χάσει με το να συνεχίσει να πεισμώνει στην ανυποχώρητη στάση της, που είχε από την αρχή.

Ερώτηση: Αλλά πιστεύετε ότι μια απεργία κατά τη διάρκεια του κυπέλλου θα είναι δημοφιλής;

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Δεν είμαστε ακόμα εκεί, όπως ξέρετε. Είμαστε ακόμα στις προετοιμασίες. Και, κατά τη γνώμη μου, ναι, η κυβέρνηση δεν θα περάσει τα εμπόδια.

Ερώτηση: Μένουν δέκα μέρες.

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Ναι υπάρχουν δέκα μέρες. Ακριβώς για αυτό σας λέω ότι ήρθε ίσως η ώρα να δεχτούμε συλλογικά την ιδέα της γενικής απεργίας. Όχι προφανώς γιατί θα είχα κανένα φετίχ, πολιτικό ή κοινωνικό, αλλά απλώς γιατί είναι ο μόνος τρόπος πλέον για να κερδίσουμε. Απέναντι σε μία κυβέρνηση που έχει πεισμώσει. Η σύγκλιση των αγώνων που θέλουμε όλοι από την αρχή, είναι σαφής και βρίσκεται ακριβώς εδώ, τώρα. Το ερώτημα είναι αν την αναλαμβάνουμε. Εγώ πιστεύω ότι ήρθε η ώρα, πράγματι, να κάνουμε ίσως ένα κάλεσμα, ενωτικό από όλους τους συνδικαλιστές, όσους το θέλουν, και πολιτικό επίσης, από τη ριζοσπαστική αριστερά, συλλογικοτήτων επίσης, όλων αυτών που είναι στο κίνημα Nuit Debout, για να πούμε ότι, αντί να πηγαίνουμε οι μεν μετά τους δε, οι διάφοροι κλάδοι, οι μεν μετά από τους δε, να πάμε όλοι μαζί, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, για να ρίξουμε την κυβέρνηση το γρηγορότερο δυνατόν στο θέμα του «νόμου για την εργασία».

Ερώτηση: Απευθύνετε το κάλεσμα αυτό σε ποιόν;

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Σε οποιονδήποτε θελήσει να το ακούσει. Αν μπορέσουμε να το τυποποιήσουμε, για παράδειγμα, μέσα από μια κοινή συγκέντρωση, μπροστά σε ένα διυλιστήριο, σε ένα σιδηροδρομικό σταθμό, για να πούμε ότι δε χρησιμεύει να κινητοποιούμαστε (...)

Ερώτηση: Δηλαδή με το ΚΚ, με τον Μελανσόν...;

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Ναι, με όποιον θέλει. Με συνδικαλιστές, κλπ. Είναι μια πρόταση, δεν εναπόκειται σε μένα να το προκηρύξω. Αλλά, σε κάθε περίπτωση, χρειαζόμαστε κάτι που να μας δώσει το δρόμο που να μπορέσει να λειτουργήσει. Θυμίζω ότι από την αρχή έχουμε μια κυβέρνηση που δεν μας ακούει. Είχαμε άλλη μια δήλωση του Ολάντ που λέει πάλι «Δεν θα αποσύρω το νόμο για την εργασία». Άσε που ταυτόχρονα θέλει να μας πουλήσει τις αξίες του «κοινωνικού διαλόγου»: σας αφήνω να βρείτε μόνος σας πού είναι το κολπάκι... Επομένως, το ζήτημα τώρα είναι ότι, από την αρχή, έχουμε μια κοινή γνώμη που είναι πλειοψηφικά κατά του «νόμου για την εργασία». Και ο λόγος είναι απλός: ότι καταλάβαμε ότι, σε αυτό το νομοσχέδιο, αμφισβητείται η ιεραρχία των δικαιωμάτων, που δίνει πλέον την προτεραιότητα στις επιχειρησιακές συμβάσεις, ακόμα και όταν είναι σε βάρος των μισθωτών. Ενώ ως τώρα, οι πιο προστατευτικές πλευρές για τους μισθωτούς, είτε σε όρους μισθών, είτε σε όρους κατάρτισης, σε όρους πληρωμένων αδειών από την εργασία, ίσχυαν πρώτα οι νόμοι, μετά οι κλαδικές συμβάσεις και μόνο στο τέλος, και μόνο εφόσον ήταν πιο πλεονεκτικές για τους εργαζόμενους, ήταν οι επιχειρησιακές συμβάσεις. Αυτό είναι ακριβώς που η εργοδοσία ζητάει εδώ και πολλά χρόνια να καταργηθεί.

Ερώτηση: Ωστόσο, δεν έχετε την εντύπωση ότι, κάπως, από συνδικαλιστική πλευρά, υπάρχει η θέληση για έξοδο από την κρίση; Για παράδειγμα, ο Φιλίπ Μαρτινέζ [επικεφαλής της CGT] δεν ζητάει πλέον την «απόσυρση του νομοσχεδίου». Λέει ότι πρέπει απλώς να βελτιωθεί το άρθρο 2.

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Ναι, είδα τους λίγο πιασάρικους τίτλους, σε σχέση με τις ανακοινώσεις της CGT, αλλά η οποία εξακολουθεί να θέλει την απόσυρση του νόμου για την εργασία. Αλλά το αληθινό ζήτημα, -εγώ καταλαβαίνω καλά γιατί γίνεται αυτή η επιμονή με τα συνδικάτα, με τη διαμαρτυρία,- αλλά πού βρίσκεται το στρατόπεδο του ανυποχώρητου; Εάν δεν είναι στο στρατόπεδο της κυβέρνησης, που εξακολουθεί να λέει ότι «δεν θα αποσύρω τίποτα»; Εάν δεν βρίσκεται στην πλευρά της κυβέρνησης, και του κ. Βαλς, που λέει ότι «δεν θα πειράξω ποτέ το άρθρο 2»; Αν δεν βρίσκεται στην πλευρά της εργοδοσίας, της μεγάλης εργοδοσίας και εννοώ τον κ. Γκατάζ [επικεφαλής της εργοδοτικής συνομοσπονδίας], που περνάει την ώρα του «προειδοποιώντας» τους πάντες, χαρακτηρίζοντας το κίνημα διαμαρτυρίας ως «τρομοκρατικό», «αλήτικο», «σταλινικό». Βλέπουμε, τελικά, σε ποιο στρατόπεδο βρίσκεται η βρισιά, η προσβολή, η περιφρόνηση... Και αυτό επίσης κινητοποιεί πολύ κόσμο, γιατί -ξέρετε- υπάρχει και μία ανθρώπινη διάσταση στις κοινωνικές κινητοποιήσεις. Και κάποια στιγμή θα πρέπει κανείς και να την ακούσει. Δεν κινητοποιείται κάποιος για πλάκα. Δεν απεργεί επί μέρες, για τίποτα, και το λέω για όσους μας ακούν ότι, όταν κάνεις απεργία, δεν πληρώνεσαι, αντίθετα απ’ ό,τι λένε εδώ κι εκεί... Κάνεις απεργία, γιατί είσαι δεμένος με κάτι. Έτσι, όταν ακούω να λένε για κοινωνικό διάλογο και, στην πραγματικότητα, η αληθινή φύση του κοινωνικού διαλόγου σήμερα είναι να καθίσεις γύρω από ένα τραπέζι και να ακούς εργοδότες να σου ξαναλένε τα ίδια πράγματα με άλλο τόνο, γιατί αυτό που λένε είναι ότι, στο βάθος, εμείς δεν καταλαβαίνουμε. Όμως εμείς καταλάβαμε τι παίζεται. Γιατί -ξέρετε- για μια επιχείρηση όπως «Τα ταχυδρομεία», να πάρω για παράδειγμα τους εργαζόμενους στην Ριβζάλτ, είναι ένα μικρό ταχυδρομείο, με 30 υπαλλήλους, βρίσκονται σε απεργία εδώ και έξι μήνες. Εναντίον ενός «σχεδίου αναδιάρθρωσης και κατάργησης θέσεων εργασίας». Από τις 30 Νοεμβρίου! Ποιόν κόσμο μπορείτε να φανταστείτε να βρίσκεται σε απεργία εδώ και έξι μήνες; Και μετά από έξι μήνες κινητοποιήσεων, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Τους πετάνε σήμερα ένα «πειθαρχικό συμβούλιο» -με την ευκαιρία τους στέλνω πλήρως την αλληλεγγύη μου...

Ερώτηση: Να αναφέρουμε ότι μόλις δημοσιεύσατε ένα βιβλίο, με τίτλο «Μικρό λεξικό του κάλπικου πολιτικού νομίσματος». Είναι ένα είδος μετάφρασης από το «πολιτικά ορθό» σε «απλά γαλλικά». Και ακριβώς, μιλούσατε για «κοινωνικό διάλογο», υπάρχει ένα λήμμα, όπου λέει ότι «κοινωνικό» σημαίνει «πάλη των τάξεων».

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Ναι, και με λίγο χιούμορ, θέλησα να ξανααναλύσω όλους αυτούς τους όρους που τους παίρνουμε τελικά τοις μετρητοίς. Αλλά είναι όλο αυτό που επίσης αναισθητοποιεί τις περιρρέουσες συζητήσεις. Γιατί επιχειρείται να εξουδετερωθούν οι κοινωνικές ρήξεις που δεν είναι πολύ «πρέπουσες». Έτσι, αντί να μιλήσουν για πάλη των τάξεων, καλύτερα να μιλήσουν για κοινωνικό διάλογο. Αντί να μιλήσουν για κοινωνικές τάξεις, καλύτερα να μιλήσουν για κοινωνικούς χώρους. Αντί να μιλήσουν για φτώχεια και για εκμετάλλευση, προτιμούν να μιλούν, για παράδειγμα, για αποκλεισμό. Και έπειτα υπάρχει και μια ολόκληρη σειρά όρων, που τελικά αναγκαζόμαστε ακόμα και εμείς να τους χρησιμοποιούμε, δυστυχώς, αλλά προβλέπεται και από το νόμο: για παράδειγμα, αντί να μιλήσουμε για απολύσεις, πρέπει να μιλήσουμε -και είναι μια μορφή απαράδεκτης βίας- για «σχέδιο σωτηρίας της απασχόλησης»: Αυτό προβλέπεται από το νόμο! «Σχέδιο σωτηρίας της απασχόλησης», εκεί ακριβώς όπου κλείνουν επιχειρήσεις, εκεί όπου υπάρχουν όλα αυτά τα γνωστά δράματα, με ανθρώπους που καμιά φορά μπαίνουν σε κατάθλιψη, που χωρίζουν, και υπάρχουν και οι αυτοκτονίες... Αυτό δεν είναι «σωτηρία της απασχόλησης»!

Ερώτηση: «Ενίσχυση των επενδύσεων» εσείς το μεταφράζετε δώρο στην εργοδοσία!

Ολιβιέ Μπεζανσενό: Ναι, πρόκειται για δώρα στην εργοδοσία. Και εξάλλου καλώ όλους αυτούς που σήμερα μας λένε ότι σπαταλάται το δημόσιο χρήμα να καταλάβουν πώς ακριβώς σπαταλάται: Δώσαμε δισεκατομμύρια ευρώ στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις, για να δημιουργήσουν υποτίθεται θέσεις εργασίας. Είδαμε με τι επιτυχία! Θυμίζω ότι από τότε που είναι εδώ ο κ. Ολάντ έχουμε περισσότερο από μισό εκατομμύριο ανέργους (και είμαι και ευγενικός!). Άρα είναι μια πολιτική που δεν λειτουργεί και γίνεται με τα λεφτά των φόρων μας που όλα αυτά χρηματοδοτούνται. Και ξέρετε, πίσω από τους όρους, σας μιλούσα πριν για ανθρώπινη διάσταση, υπάρχουν πολύ σημαντικά ζητήματα. Όταν ακούω, για παράδειγμα, τον κ. Αρνώ, να μας εξηγεί ότι η δημόσια απασχόληση -γιατί υπάρχει μια ολόκληρη περιρρέουσα συζήτηση για τις θέσεις στο δημόσιο, έτσι λένε ότι υπάρχουν «προστατευμένοι» μισθωτοί στο δημόσιο σε αυτή τη χώρα!, και υπάρχουν ακόμα και βουλευτές που διηγούνται τέτοια παραμύθια αντί να καθαρίζουν τη δική τους αυλή-, λοιπόν ο κ. Αρνώ είπε ότι οι θέσεις στο δημόσιο δεν είναι αληθινές θέσεις εργασίας! Να θυμίσω ότι ο κ. Αρνώ, το 2014, είδε την περιουσία του να αυξάνεται κάθε ώρα, κάθε ώρα του 24ώρου, κατά μισό εκατομμύριο ευρώ! Ένα εκατομμύριο είναι δέκα φορές εκατό χιλιάδες ευρώ. Δέκα φορές εκατό χιλιάδες κάθε δίωρο! Και αυτός ο κ. τολμάει να μας λέει ότι οι πυροσβέστες, οι νοσοκόμες, οι ταχυδρομικοί, οι εκπαιδευτικοί είναι άχρηστες θέσεις εργασίας: καλώ, λοιπόν, να σκεφτεί διπλά κάποιος πριν φτύσει έτσι εκατομμύρια ανθρώπους...

 

 

Απομαγνητοφώνηση και μετάφραση: e la libertà

«O. Besancenot: “La grève générale pour que le gouvernement ne passe pas les barrages”». Το βίντεο της συνέντευξης υπάρχει στο Vimeo καθώς επίσης και στην ιστοσελίδα του Nouveau Parti Anticapitaliste.

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2019 17:25

Προσθήκη σχολίου

Το e la libertà.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό φασιστικό περιεχόμενο ή σχόλια μη σχετικά με το κείμενο.