Σάββατο, 23 Δεκεμβρίου 2017 17:50

Μερικές γρήγορες σημειώσεις σχετικά με το αποτέλεσμα των εκλογών στην Καταλονία

Raul Camargo

Μερικές γρήγορες σημειώσεις σχετικά με το αποτέλεσμα των εκλογών στην Καταλονία

1. Ο μεγάλος ηττημένος στις περιφερειακές εκλογές που διεξήχθησαν στην Καταλονία στις 21 Δεκεμβρίου 2017 είναι ο Ισπανός πρωθυπουργός, ο Μαριάνο Ραχόι. Ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη καταλανική κυβέρνηση και διέλυσε το κοινοβούλιο μέσω του άρθρου 155, κατόπιν προκήρυξε εκλογές για να διαλύσει την πλειοψηφία υπέρ της ανεξαρτησίας και να ενισχύσει τη θέση του. Δεν πέτυχε κανένα στόχο.

Τα κόμματα υπέρ της ανεξαρτησίας (με απώλεια δύο εδρών) διατηρούν την απόλυτη πλειοψηφία και η υποστήριξη προς το κόμμα του Ραχόι, το Partido Popular (PP), έχει καταρρεύσει, αφήνοντας το μια υπολειμματική δύναμη στα πρόθυρα της απώλειας της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Φαίνεται ότι η πτώση του ΡΡ μπορεί να ξεκινάει επειδή έχει τώρα πραγματικό ανταγωνισμό στο δικό του στρατόπεδο.

2. Το στρατόπεδο υπέρ της ανεξαρτησίας έχει αναδιαταχθεί, αλλά με μικρή συνολική διαφορά στις ψήφους και στις έδρες. Παραμένει συμπαγές και δεν αποθαρρύνθηκε από το άρθρο 155, την αστυνομική ανάπτυξη ή τη φυλάκιση. Αλλά η δεξιά αυτού του στρατοπέδου έχει κερδίσει έδαφος από την αριστερά, ειδικά από το CUP (Candidatura d'Unitat Popular), το οποίο έχασε το ήμισυ των ψήφων του και το 60% των εδρών του. Το CUP είναι μια οργάνωση άξια θαυμασμού από πολλές απόψεις, αλλά από την αρχή έχει παίξει το ρόλο του μικρού αδελφού της διαδικασίας, χωρίς προσανατολισμό προς αριστερούς τομείς που δεν είναι υπέρ της ανεξαρτησίας. Αυτό το έργο παροχής μιας διαταξικής γέφυρας πάνω από τα στρατόπεδα (αν και το στρατόπεδο ανεξαρτησίας αναγνωρίζεται ως ηγεμονικό) είναι, κατά τη γνώμη μου, η αιτία του κακού αποτελέσματος των αριστερών. Η ERC (Esquerra Republicana de Catalunya) επέδειξε έλλειψη τόλμης και γενικότερα οι ηγέτες της εμφανίστηκαν ως άνθρωποι χαμηλού πολιτικού επιπέδου. Το αντίθετο ισχύει για το κόμμα της καταλανικής εθνικιστικής δεξιάς, της σύγκλισης που ονομάζεται τώρα Junts X Catalunya, η οποία βρήκε στον Puigdemont έναν πονηρό πολιτικό που κατάφερε να ξεπεράσει μια πολύ δύσκολη θέση εκκίνησης για το PDeCAT (Partit Demòcrata Europeu Català). Το μέλλον της διαδικασίας είναι αβέβαιο. Αλλά φυλακισμένος ή όχι, αυτό που φαίνεται καθαρά είναι ότι ο Puigdemont θα είναι και πάλι ο πρόεδρος της Καταλονίας. Είναι λυπηρό το γεγονός ότι η δεξιά έχει διατηρήσει την ηγεσία αυτού του στρατοπέδου, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα τρόπο με την άλλη δεξιά της πλευράς των ενωτικών.

3. Οι Ciudadanos σάρωσαν στο στρατόπεδο των ενωτικών, απορροφώντας σχεδόν όλες τις ψήφους του ΡΡ, αλλά τσιμπώντας και από το αριστερό εκλογικό σώμα, κυρίως στη βιομηχανική ζώνη της Βαρκελώνης. Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι ένα 100% νεοφιλελεύθερο κόμμα, πιο δεξιό από το ΡΡ σε ορισμένα ζητήματα, μπορεί να προσελκύσει τόσες πολλές ψήφους της εργατικής τάξης. Η απουσία της αριστεράς σε πολλές γειτονιές της εργατικής τάξης είναι ένας παράγοντας, αλλά και το κίνημα υπέρ της ανεξαρτησίας, ιδιαίτερα το πλέον αριστερό συστατικό στοιχείο του, δεν μπόρεσε να συνδεθεί με αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι διοχετεύουν την οργή τους σε μια εθνική παρά σε μια κοινωνική λύση. Ο ηγέτης του, Albert Rivera, μπορεί να απέκτησε ένα προνομιακό εφαλτήριο για το άλμα του προς το υπόλοιπο ισπανικό κράτος. Μια ζοφερή σκέψη. Το PSC (Partit dels Socialistes de Catalunya) παρέμεινε σχεδόν στα ίδια επίπεδα, περιορίζοντας τις αβάσιμες προσδοκίες για τον υποψήφιο του, τον Miquel Iceta. Ο αρχηγός του PSOE ο Pedro Sanchez δεν κέρδισε τίποτα σήμερα, αλλά ούτε και έχασε.

4. Όσον αφορά τους los Comunes και τους Podemos, το αποτέλεσμα ήταν κακό, αν και δεν υπήρχαν προσδοκίες για πολλλά περισσότερα. Αλλά τα ψυχρά στοιχεία λένε ότι η Catalunya en Común (CeC) έφθασε το 84% των ψήφων της στην επαρχία της Βαρκελώνης, αλλά μόνο το 9,5% στην πρωτεύουσα, στη Βαρκελώνη, όπου έχει την δήμαρχο, την Ada Colau. Τα αποτέσματα του CQSP (Catalunya Sí que es Pot - του εμπνευσμένου από τους Podemos συνασπισμού στις τελευταίες περιφερειακές εκλογές) ήταν ήδη απογοητευτικά, αλλά αυτό ήταν χειρότερο, παρά το γεγονός ότι ο υποψήφιος και η εκστρατεία τα πήγαν καλύτερα. Εδώ τα σφάλματα μόνιμης εξισορρόπησης και η έλλειψη προετοιμασίας για το δημοψήφισμα την 1η Οκτωβρίου και τις μεταγενέστερες διαδηλώσεις έχουν βαρύνει πολύ. Επίσης, η οιονεί διάλυση του Podem με διοικητικά μέσα. Για μια αριστερή δύναμη, το να είναι θεατής στη μεγαλύτερη εδώ και χρόνια λαϊκή διαδικασία κινητοποίησης δεν φαίνεται να είναι μια καλή συνταγή για μεγαλύτερη υποστήριξη. Τώρα το CeC θα πρέπει να σκεφτεί πώς να οικοδομήσει μια οργανική αναφορά που μπορεί πραγματικά να έχει ρίζες. Ωστόσο, ο κίνδυνος να γίνει υποκατάστατο του ICV (Iniciativa de Catalunya) παραμένει υψηλός. Σε κρατικό επίπεδο, ελπίζουμε ότι δεν θα υπάρξει καμιά αποχή στην υπεράσπιση του δημοψηφίσματος για την Καταλονία, το οποίο μετά από αυτό το 21-D εξακολουθεί να εμφανίζεται ως η μόνη δυνατή λύση στο θέμα της Καταλανίας.

Μετάφραση: e la libertà

Raul Camargo, «Some quick notes on the outcome of the Catalan elections», International Viewpoint, 22 Δεκεμβρίου 2017.

Ο Raul Camargo ήταν ηγετικό μέλος της Izquierda Anticapitalista στη Μαδρίτη. Είναι τώρα μέλος του κινήματος «Anticapitalistas» και είναι βουλευτές του Podemos στο νομοθετικό σώμα της αυτόνομης κοινότητας της Μαδρίτης.

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 22 Νοεμβρίου 2019 17:02

Προσθήκη σχολίου

Το e la libertà.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό φασιστικό περιεχόμενο ή σχόλια μη σχετικά με το κείμενο.