Συνέντευξη της Elsa Boulet στο e la libertà.
Η Elsa Boulet είναι αγωνίστρια και μέλος του NPA [Nouveau Parti Anticapitaliste]
e la libertà: Τα μέσα ενημέρωσης και η Ελλάδα παρέχουν μικρή ή καθόλου κάλυψη των γεγονότων που εκτυλίσσονται στη Γαλλία. Θα μπορούσατε να μας δώσετε μια σύντομη περιγραφή της κατάστασης στη Γαλλία αυτή τη στιγμή;
Elsa Boulet: Η κατάσταση έχει αλλάξει γρήγορα τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Στα μέσα Μαΐου δεν ήμασταν σίγουροι που θα πήγαινε το κίνημα: το φοιτητικό κίνημα υποχωρούσε καθώς ξεκινούσαν οι εξετάσεις, και οι απεργίες των εργαζομένων ήταν λίγες, το κίνημα στον σιδηροδρομικό τομέα έχει μπλοκαριστεί από τις γραφειοκρατίες των συνδικάτων. Πριν από δέκα ημέρες, ξεκίνησαν απεργίες στα διυλιστήρια: αυτό ήταν μια τεράστια αλλαγή τόσο από την άποψη της αντικειμενικής κατάστασης όσο και της υποκειμενικής. Δημιούργησε μια ατμόσφαιρα ενθουσιασμού, γι’ αυτούς που ήταν υπέρ του κινήματος - και κρίσης, για εκείνους που ήταν εναντίον. Αυτή τη στιγμή έχουν σταματήσει 6 από τα 8 διυλιστήρια λόγω της απεργίας, για αρκετές ημέρες τα αποθέματα πετρελαίου (αποθήκες;) ήταν αποκλεισμένα από τους απεργούς, ειδικά στη Δυτική και τη Βόρεια Γαλλία (Νορμανδία) οι λιμενεργάτες απέκλεισαν τους δρόμους και τα αποθέματα πετρελαίου. Αυτό έδωσε νέα δυναμική στο κίνημα και στους αγωνιστές. Οι εργαζόμενοι στα πυρηνικά εργοστάσια έχουν προσχωρήσει στην απεργία· και αυτή η ατμόσφαιρα της αντιπαράθεσης σε συνδυασμό με την «πίεση βάση τις γραφειοκρατίες έκανε τα συνδικάτα των σιδηροδρομικών καλέσουν σε διαρκή απεργία από την 31η Μαΐου και ύστερα. Στο Παρίσι οι δημόσιες συγκοινωνίες θα κατέβουν σε απεργία από τις 2 Ιουνίου. Στα εργοστάσια αυτοκινήτων πραγματοποιήθηκαν 24ωρες απεργίες. Παρατηρούμε μια επιτάχυνση του αγώνα.
e la libertà: Ποια είναι τα βασικά σημεία της αντιδραστικής μεταρρύθμισης της Εργατικής Νομοθεσίας, και πώς αυτό θα επηρεάσει τον εργαζόμενο λαό και τους ανέργους;
Elsa Boulet: Ο στόχος του νόμου Εργασίας είναι να καταστήσει τους εργαζόμενους ανίσχυρους απέναντι στους εργοδότες, να καταστρέψει τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα. Μεταξύ των διαφόρων μέτρων, όπως της αύξηση των ωρών εργασίας, της διευκόλυνσης των απολύσεων και μάλιστα παράνομων απολύσεων (μειώνοντας τις ποινές για τα αφεντικά), ο πυρήνας του Νόμου Εργασίας είναι η υποταγή του Εργατικού Δικαίου (Code du travail) και των Συλλογικών Συμβάσεων στις επιχειρηματικές συμβάσεις. Αυτό σημαίνει ότι οι εργοδότες θα είναι σε θέση να επιβάλουν τους όρους τους στους εργαζόμενους, οι οποίοι θα στερηθούν την προστασία του Κώδικα Εργασίας και των συλλογικών συμβάσεων. Παρά το γεγονός ότι ο Νόμος Εργασίας παρουσιάζεται ως ένα μέσο για τη μείωση της ανεργίας με την ενθάρρυνση της «ανταγωνιστικότητας» και της «ευελιξίας», είναι σαφές ότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αυξήσει την ανεργία (απολύοντας ανθρώπους πιο εύκολα και κάνοντας εκείνους που έχουν μια δουλειά εργάζονται περισσότερες ώρες), αυξάνοντας την επισφάλεια και υποβαθμίζοντας τις συνθήκες εργασίας. Πρέπει να αναφέρω ότι την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί να επιβάλει το Νόμο Εργασίας, επιβάλει επίσης μια μεταρρύθμιση του συστήματος ασφάλισης κατά της ανεργίας που θα μειώσει τα επιδόματα ανεργίας: Και πάλι, ο στόχος είναι να κάνει τους εργαζομένους ανίσχυρους, υποχρεώνοντάς τους να αποδεχθούν οποιαδήποτε δουλειά για να μην πεινάσουν, ανεξάρτητα από τις συνθήκες εργασίας που μπορεί να υπάρχουν.
e la libertà: Ο νόμος ψηφίστηκε με προεδρικό διάταγμα, παρακάμπτοντας ακόμη και το κοινοβούλιο. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης επεκτείνεται. Ποια είναι η στάση των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων σε σχέση με τη συρρίκνωση των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων;
Elsa Boulet: Όταν επιβλήθηκε η κατάσταση έκτακτης ανάγκης το Νοέμβριο, κατά τη διάρκεια της νύχτας που πραγματοποιήθηκαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, τα περισσότερα πολιτικά κόμματα και τα μεγάλα συνδικάτα την υποστήριξαν. Οι βουλευτές του Αριστερού Μετώπου ψήφισαν για παράδειγμα, ψήφισαν υπέρ της κατάστασης έκτακτης ανάγκης. Οργανώθηκε ένα μέτωπο ενάντια στο κράτος έκτακτης ανάγκης από οργανώσεις της άκρας αριστεράς, μεταξύ των οποίων το NPA, από ΜΚΟ, από οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, από κάποια συνδικάτα, αλλά ήταν πολύ μικρό και δεν κατάφερε να ξεκινήσει μια αποτελεσματική εκστρατεία. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης παρατάθηκε δύο φορές από τον Νοέμβριο του 2015. Αυτή τη στιγμή έχουν υπάρξει λίγες μαζικές αντιδράσεις ενάντια στην κατάσατση έκτακτης ανάγκης και την αστυνομική βαρβαρότητα, η οποία ήταν πραγματικά πολύ σημαντική από την αρχή του κινήματος. Όμως, η κατάργηση της κατάσασης έκτακτης ανάγκης υπήρξε αίτημα του φοιτητικού κινήματος από την αρχή, μαζί με την απόσυρση του σχεδίου για τον Νόμο Εργασίας. Αν το κίνημα κερδίσει μια νίκη εναντίον του Νόμου Εργασίας ελπίζω ότι θα είναι σε θέση να προχωρήσει και να αναγκάσει την κυβέρνηση να καταργήσει την κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
e la libertà: Το Κίνημα Nuit Debout, το Φοιτητικό Κίνημα και το Εργατικό Κίνημα, πώς ξεκίνησαν, ποιο κίνημα άρχισε πρώτο δράση, με ποιο τρόπο συνδέθηκαν και ποιες πολιτικές δυνάμεις πρόβαλαν μια κατεύθυνση που αποσκοπούσε στην ενότητα αυτών των κινημάτων;
Elsa Boulet: Το φοιτητικό κίνημα ήταν το πρώτη που ξεκίνησε, στις αρχές Μαρτίου. Για ένα μήνα ήταν αρκετά απομονωμένο, επειδή τα συνδικάτα κάλεσαν σε 24ωρη απεργία μόνο στο τέλος Μαρτίου. Παρ’ όλ’ αυτά, κατάφερε τον Μάρτιο να καλεί σε διαδηλώσεις κάθε εβδομάδα, και ακολουθούσαν συνδικάτα και εργαζόμενοι, αυτό ήταν μια βοήθεια και την προετοιμασία της απεργίας της 31ης Μαρτίου. Η απεργία είχε μεγάλη επιτυχία: στο τέλος αυτής της ημέρας ξεκίνησε το Nuit Debout στο Παρίσι, και αργότερα επεκτάθηκε και σε άλλες πόλεις. Η μεγάλη απεργία της 31ης Μαρτίου ήταν επίσης η αρχή μιας ριζοσπαστικής, γενικής απεργία και στη Μαγιότ, ένα νησί που βρίσκεται στον Ινδικό Ωκεανό, το οποία υποτίθεται ότι είναι ένα διαμέρισμα της Γαλλίας, αλλά στην πραγματικότητα είναι κυρίως μια αποικία. Ο λαός στη Μαγιότ απαίτησε ίσα δικαιώματα με τους κατοίκους της μητρόπολης, και επίσης απαιτούσε κυρίως αυτό τον Εργατικό Κώδικα που θα τους προστατεύει. Μετά την 31η Μαρτίου, η επόμενη μεγάλη ημέρα διαδήλωσης ήταν η 28η Απριλίου, που επίσης είχε επιτυχία, αλλά οι απεργίες δεν είχαν πραγματικά ξεκινήσει ακόμη, εν μέρει λόγω και της στρατηγικής της γραφειοκρατίας των συνδικάτων που καθυστερούν τον αγώνα.
Από την αρχή το φοιτητικό κίνημα πήρε τη θέση ότι θα έπρεπε να απευθυνθεί στους εργάτες έτσι ώστε το φοιτητικό κίνημα και το εργατικό κίνημα να μπορέσουν να αγωνιστεί μαζί ενάντια στο Νόμο Εργασίας. Τα μέλη NPA υποστήριξαν αυτόν τον προσανατολισμό στα περιφερειακά και στα εθνικά συντονιστικά των φοιτητών (η ηγεσία του αυτοοργανωμένου κινήματος). Δεν ήμασταν οι μόνοι, μεταξύ των φοιτητών αυτός ο προσανατολισμός κατέκτησε γρήγορα την πλειοψηφία. Στο Nuit Debout, τουλάχιστον στο Παρίσι, μια μειονότητα οργάνωνε τη σύγκλιση με το εργατικό κίνημα, ειδικά το «η επιτροπή γενικής απεργίας». Και πάλι, τα μέλη του NPA συμμετείχαν στις γενικές συνελεύσεις του Nuit Debout και στις επιτροπές για να υποστηρίξει μιας τέτοιας σύγκλισης. Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες ήταν πολύ απρόθυμες να συνδεθούν με το Nuit Debout, αλλά οι συνδικαλιστές βάσης και οι εργαζόμενοι επωφελήθηκαν από την κατάληψη της πλατεία για να οργανώσουν συναντήσεις ανά κλάδο, για παράδειγμα «Debout Νοσοκομείων», «Debout Σιδηροδρομικών», ή «Debout Κοινωνικής εργασίας». Οι ρεφορμιστικές οργανώσεις ήταν αρκετά παθητικές, ή ακόμη και αντιτάχθηκαν στη σύγκλιση.
e la libertà: Ποιος είναι ο ρόλος των συνδικαλιστικών οργανώσεων και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στο κίνημα από το ξεκίνημά του και μέχρι σήμερα;
Elsa Boulet: Καταρχήν οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες καθυστερούσαν την κινητοποίηση, καλώντας σε 24ωρες απεργίες μία φορά το μήνα. Αυτή η τακτική είχε χρησιμοποιηθεί και το 2010 στην κινητοποίηση εναντίον της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης, και το κίνημα βάσης δεν ήταν αρκετά ισχυρό για να πιέσει για περισσότερες ημέρες κινητοποίησης και για απεργία διαρκείας, και χάσαμε. Αυτή τη στιγμή, οι τοπικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα ριζοσπαστικά μέλη τους πιέζουν για μια πιο σκληρή τακτική, υπάρχει για παράδειγμα μια συλλογικότητα συνδικαλιστών από διαφορετικά σωματεία που ονομάζεται «Ας αποκλείσουμε τα πάντα». Στους σιδηροδρομικούς, τα συνδικάτα καθυστέρησαν την απεργία διαρκείας, αλλά τώρα με την πίεση από τους άλλους τομείς (ενέργεια) και από την βάση τους, καλούν για απεργία διαρκείας από σήμερα. Έτσι, στην πραγματικότητα αυτό που συνέβη είναι πολύ συνηθισμένο: οι γραφειοκρατίες οργανώνουν τον αγώνα και ταυτόχρονα προσπαθούν να αποτρέψουν να πάει «πιο μακρυά» από αυτό που είναι έξω από τον έλεγχό τους. Οι τοπικές συνδικαλιστικές οργανώσεις και ομάδες μελών προχωράνε μπροστά, κυρίως στους χώρους όπου υπάρχουν επαναστάτες αγωνιστές.
e la libertà: Ποιος είναι ο ρόλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος σε όλα αυτά;
Elsa Boulet: Στη Γαλλία, τα κύρια συνδικάτα, ειδικά η CGT, συνδέονται ανεπισήμως με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα είναι αρκετά διαφορετικό από το ΚΚΕ: είναι ένα ρεφορμιστικό κόμμα, έχει εκλογική συμμαχίες με το Σοσιαλιστικό Κόμμα, είναι πολύ θεσμικό. Έχασε ένα μεγάλο μέρος των μελών του και της επιρροής του τα τελευταία 40 χρόνια, ακόμη και αν η οργάνωση της νεολαίας του είναι ακόμα ενεργή. Αλλά το φοιτητικό κίνημα [του ΚΚΓ] και η Κομμουνιστική Νεολαία έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από τις γενικές συνελεύσεις και συντονίζεται μαζί με την UNEF [Union Nationale des Etudiants de France] (βρίσκονται κοντά). Ο λόγος του Κομμουνιστικού Κόμματος αυτή τη στιγμή είναι κοντά σ’ αυτόν της CGT: ο Νόμος Εργασίας δεν είναι αποδεκτός δεδομένου ότι αυτό που θέλουμε είναι να διαπραγματευτούμε με την κυβέρνηση. Μαζί με την UNEF και άλλες ρεφορμιστικές οργανώσεις, το ΚΚΓ υποστηρίζει ένα δημοψήφισμα για τον Νόμο Εργασίας, που είναι ένας τρόπος με τον οποίο προσποιείται ότι αγωνίζεται ενάντια σε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, ενώ δεν καλεί σε γενική απεργία. Φυσικά, ως NPA και πιστεύουμε ότι αυτό το δημοψήφισμα θα είναι ένας αντιπερισπασμός, ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε μια νίκη είναι αναγκάζοντας την κυβέρνηση να αποσύρει το νομοσχέδιο, μέσω μιας μαζικής απεργίας διαρκείας.
e la libertà: Ποια είναι η παρέμβαση του NPA και τι στόχους έχει θέσει;
Elsa Boulet: Με λίγα λόγια, οι αγωνιστές του NPA συμμετέχουν πολύ ενεργά στο κίνημα στους χώρους εργασίας και στα σωματεία τους, και σπρώχνουμε προς ένα γενικό και απεριόριστο απεργία. Για παράδειγμα, σύντροφοι και στον τομέα της κοινωνικής εργασίας έχουν οργανώσει συνελεύσεις που έφεραν μαζί ανθρώπους οι οποίοι εργάζονται σε μικρούς, απομονωμένους χώρους εργασίας και σπουδαστές στην κοινωνική εργασία. Έτσι μπόρεσε να γίνει μια απεργία, επειδή οι άνθρωποι βρέθηκαν μαζί και συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσε να οργανωθεί, ακόμη και αν εργάζονταν σε διαφορετικά μέρη. Στον τομέα των σιδηροδρόμων, οι σύντροφοι συγκρούστηκαν με τη θέση των γραφειοκρατών να καθυστερήσει η κινητοποίηση, οργανώνοντας και συμμετέχοντας στην επιτροπή κινητοποίησης και απεργίας. Έχουν διοργανώσει επίσης, μαζί με συντρόφους φοιτητές, δράσεις και διαδηλώσεις για τη σύγκλιση [εργατών φοιτητών] υποστηρίζοντας ότι οι σιδηροδρομικοί θα πρέπει να αγωνιστούν τόσο για τις δικές τους συνθήκες εργασίας, όσο και κατά του Νόμου Εργασίας (οι γραφειοκράτες αντιτίθεται σε μια τέτοια γραμμή και προσπαθεί να διαχωρίσουν το κίνημα των σιδηροδρομικών από το φοιτητικό κίνημα). Σε κάθε εργασιακό χώρο, σε κάθε πανεπιστήμιο και σχολείο, υποστηρίζουμε την αυτο-οργάνωση και τη σύγκλιση μεταξύ των διαφόρων τομέων. Είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι ο μόνος τρόπος για να κερδίσουμε την νίκη.
e la libertà: Ποιες είναι οι προοπτικές για το κίνημα;
Elsa Boulet: Σήμερα ξεκινά η απεργία των σιδηροδρομικών, μεθαύριο οι μεταφορές στο Παρίσι. Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα στο Παρίσι μόλις έχουν ξεκινήσει απεργία. Αυτό που βλέπουμε είναι ότι η απεργία στον τομέα της ενέργειας δίνει ελπίδα και οι άνθρωποι αρχίζουν να σκέφτονται ότι θα μπορούσαμε πραγματικά να κερδίσουμε. Έχουμε μια πραγματική ευκαιρία να κερδίσουμε. Αλλά θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί όσον αφορά τις γραφειοκρατίες των συνδικάτων, ειδικά της CGT, επειδή είναι πολύ ισχυρές, κυριαρχούν σε τομείς όπως η ενέργεια και οι σιδηρόδρομοι. Θα έχουν τη δύναμη να κλείσουν την απεργία αν η κυβέρνηση συμφωνήσει να διαπραγματευτεί. Η αυτο-οργάνωση είναι ένα κρίσιμο στοίχημα. Προς το παρόν η κυβέρνηση αρνείται να αποσύρει το νομοσχέδιο, είναι πολύ επιθετική και ακόμα και προσβλητική εναντίον της CGT, των απεργών, των εργατών... Αυτό βοηθά την ανάπτυξη της κινητοποίησης καθώς οι άνθρωποι εξοργίζονται περισσότερο. Οι επόμενες ημέρες θα είναι αποφασιστικής σημασίας και το ερώτημα είναι: θα γίνει το κίνημα ισχυρότερο μέχρι τις 14 Ιουνίου, την ημέρα της πανεθνικής διαδήλωσης στο Παρίσι; Αν συμβεί αυτό, ο Νόμος Εργασίας και η κυβέρνηση μπορεί να πέσουν.
Μετάφραση: e la libertà
