Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης η αστυνομία σταμάτησε για έλεγχο στοιχείων των 22χρονο Τεό στο προάστιο του Παρισιού, Ολνέ-σου-Μπουά. Κατά τη διάρκεια του «ελέγχου», οι τέσσερις αστυνομικοί χτύπησαν άγρια τον Τεό και τον βίασαν με γκλοπ. Ο ξυλοδαρμός και τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν και μέσα στο περιπολικό της αστυνομίας... αλλά και μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο που θα τον μετέφερε επειγόντως στο νοσοκομείο για να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση.

Βίντεο με τη σύλληψη και τα βασανιστήρια του Τεό όμως κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο προκαλώντας την οργή του κόσμου των γαλλικών προαστίων, κυρίως της νεολαίας. Τις επόμενες μέρες ξεκίνησαν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που εξελίχθηκαν γρήγορα σε συγκρούσεις με την αστυνομία και από το Ολνέ-σου-Μπουά εξαπλώθηκαν σε όλα τα προάστια. Η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και προχώρησε σε συλλήψεις 26 ατόμων, αλλά οι συλλήψεις και τα δακρυγόνα δεν μπόρεσαν να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις. Για τη νεολαία των προαστίων αυτή η περίπτωση αστυνομικής βίας δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός. Όπως δήλωσε ο πρώην αντιδήμαρχος του προαστίου, Αμπτνάλα Μπεντζάνα: «Ο κόσμος βιώνει τον εξευτελισμό. Πάνε και το κάνουν αυτό σ’ ένα νεαρό άνδρα. Μόνον εκρήξεις μπορεί να πυροδοτήσει αυτό». Φυσικά δεν είναι τυχαίο και το γεγονός ότι ο 22χρονός Τεό είναι μαύρος και με μεταναστευτική καταγωγή.

Η αστυνομική βία, κυρίως εναντίον των μεταναστών και των παιδιών των μεταναστών (Γάλλους πολίτες, παιδιά μεταναστών δεύτερης ή τρίτης γενιάς), πάντοτε υπαρκτή και ακραία στα γαλλικά προάστια έχει ενταθεί ακόμα περισσότερο από τους νόμους ισλαμοφοβίας που θεσπίζει το γαλλικό κράτος, την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και την άνοδο της ακροδεξιάς.

Το περασμένο καλοκαίρι ένας νεαρός με καταγωγή από το Μάλι, ο Ανταμά Ταορέ, πέθανε κατά τη διάρκεια της βίαιης σύλληψής του από την αστυνομία στο Περσάν (κοντά στο Παρίσι). Οι αρχές για μήνες προσπαθούσαν να συγκαλύψουν την υπόθεση αυτή.

Η κρατική ρατσιστική βία όμως ενισχύεται ακόμα περισσότερο και από την συνεχώς εντεινόμενη οικονομική βία, τα μεγαλύτερα θύματα της οποία είναι και πάλι η νεολαία των γαλλικών προαστίων.

Στο Ολνέ-σου-Μπουά, ένα προάστιο με κατοικίες στις οποίες διέμεναν οι εργάτες των αυτοκινητοβιομηχανιών που έκλεισαν το 2013, η ανεργία είναι διπλάσια του εθνικού μέσου όρου, φτάνοντας στο 19%. όπως ανέφερε ο πρώην αντιδήμαρχος του προαστίου: «Τι κάνουν εδώ; Δεν υπάρχουν αρκετά προβλήματα σε αυτή τη γειτονιά; Ανεργία, ανασφάλεια, υψηλά ενοίκια, δεν υπάρχει προοπτική για το μέλλον.»

Για όλους αυτούς τους λόγους, το γαλλικό κράτος φοβάται αυτή τη στιγμή μια μαζική έκρηξη της νεολαίας των προαστίων, όπως έγινε το 2005. Τότε, ο θάνατος δύο νέων από ηλεκτροπληξία κατά τη διάρκεια καταδίωξής τους από την αστυνομία στη γειτονική συνοικία Κλισί-σου-Μπουά, οδήγησε σε μια βίαιη και πολυήμερη εξέγερση της νεολαίας των προαστίων σε ολόκληρη τη Γαλλία, προκαλώντας πανικό στο γαλλικό κράτος.

Γι’ αυτό και τώρα, η γαλλική δικαιοσύνη έσπευσε θέσει σε διαθεσιμότητα τους τέσσερις αστυνομικούς, ασκώντας δίωξη για βιασμό εναντίον ενός απ’ αυτούς και για επίθεση ενατίον των άλλων τριών. Όμως φυσικά αυτό δεν αρκεί. Η χαλαρή και απλώς συμβολική τιμωρία των τεσσάρων αστυνομικών εγκληματιών δεν εξαλείφει την καθημερινή βία που υφίστανται οι εργαζόμενες μάζες της γαλλικής κοινωνίας – πολύ περισσότερο τα πιο καταπιεσμένα τμήματά τους, η νεολαία των προαστίων. Και επιπλέον, η αστυνομία αρνείται κάθε ενοχή για τους τέσσερις εγκληματίες. Η ακροδεξιά ένωση «Αστυνομική Συμμαχία», έδωσε πλήρη υποστήριξη στους αστυνομικούς, ενώ ο γενικός γραμματέας της κατήγγειλε «την επίθεση των μέσων ενημέρωσης εναντίον της αστυνομίας», υποστηρίζοντας ότι η καταγγελία του βιασμού είναι ψευδής.

Οι διαδηλώσεις συνεχίστηκαν μέχρι χθες και πιθανόν θα συνεχιστούν και στις επόμενες μέρες. Στις διαδηλώσεις ο κόσμος κρατάει πλακάτ και φοράει μπλούζες με το σύνθημα «Δικαιοσύνη για τον Τεό», ενώ στους τοίχους έχουν γράψει: «αστυνομικοί, βιαστές».

Το γαλλικό τμήμα του αμερικάνικου κινήματος «Οι Ζωές των Μαύρων Αξίζουν», παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στη διοργάνωση αυτών των κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας στα προάστια. Η ίδια συλλογικότητα είχε πρωτοστατήσει και στη διοργάνωση των κινητοποιήσεων το περασμένο φθινόπωρο για τον θάνατο στα χέρια της αστυνομίας του Ανταμά Ταορέ.

Αξίζει να επισημανθεί, ότι αυτές οι κινητοποιήσεις, αν και δεν φτάνουν στο μέγεθος και στην ένταση των διαδηλώσεων του 2005, δεν κινητοποιούν μόνο τη νεολαία, αλλά ένα πιο ευρύ ηλικιακό φάσμα του κόσμου των προαστίων.