Φωτογραφία: Matti Karstedt
Δολοφονική ειρήνη επί της Ουκρανίας
Τάσος Αναστασιάδης
Αναδημοσίευση από “Η Εποχή”, 18-19/4/2025: “Δολοφονική ειρήνη επί της Ουκρανίας”
Μεγάλη «απρέπεια» χαρακτήρισε τον σκοτωμό αμάχων ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ για την Ουκρανία, στρατηγός Κιθ Κέλογκ, σχολιάζοντας το διπλό πυραυλικό χτύπημα του ρωσικού στρατού, το πρωί της Κυριακής των Βαΐων στο κέντρο του Σούμι.
Η πρώτη ρωσική διάψευση από τον εκπρόσωπο Τύπου, Ντμίτρι Πεσκόφ, ότι «ο στρατός μας χτυπάει μόνο στρατιωτικούς στόχους», γρήγορα διαψεύστηκε από το ρώσικο υπουργείο Άμυνας, που παραδέχτηκε ότι «οι ένοπλες δυνάμεις της Ρωσικής Ομοσπονδίας χτύπησαν με δύο επιχειρησιακούς-τακτικούς πυραύλους Iskander-M την πόλη Σούμι, πλήττοντας επιτελική σύσκεψη του ουκρανικού στρατού» –εκτιμώντας πως «σκοτώθηκαν περισσότεροι από 60 στρατιώτες». Ο τελικός απολογισμός της εισαγγελίας της πόλης είναι «μόνο» 35 νεκροί (2 παιδιά) και 117 τραυματίες (15 παιδιά) –στρατιώτες δεν αναφέρονται.
Τα άμαχα θύματα
Ούτως ή άλλως το διπλό πυραυλικό χτύπημα εξ ορισμού έχει ως στόχο να πλήξει αμάχους –και πάντως όσους σπεύδουν να βοηθήσουν τα θύματα του πρώτου χτυπήματος. Άλλωστε, αυτό το επιβεβαιώνει έμμεσα και ο ρωσικός στρατός που χρεώνει στο «καθεστώς του Κιέβου (ότι) χρησιμοποιεί τον ουκρανικό πληθυσμό ως ανθρώπινη ασπίδα» –κατά το κλασικό πρότυπο του ισραηλινού στρατού που σε κάθε βομβαρδισμό νοσοκομείων, σπιτιών, κ.ά., μας λέει ότι από πίσω, από κάτω, από δίπλα βρίσκονταν «τρομοκράτες», «ναζί», «Χαμάς» κλπ. Και ίσως δικαίως, γιατί σε μια κατακτημένη χώρα ο άμαχος πληθυσμός είναι εξορισμού εχθρός –οι γερμανοί ναζί εκτελούσαν χωριά ολόκληρα στην κατεχόμενη Ευρώπη. Όπως το είχε εξηγήσει και ο ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Λαβρόφ (συνέντευξη 30/12/2023 στην Ροσίγια 24) «όταν ο Νετανιάχου λέει πως πρέπει να καταστρέψει τη Χαμάς, αυτό μοιάζει (με τη δική μας) “αποστρατιωτικοποίηση”. Και όταν λέει πως πρέπει να εξαφανιστεί ο εξτρεμισμός από τη Λωρίδα (της Γάζας), αυτό μοιάζει με την “αποναζιστικοποίηση” της Ουκρανίας».
Την ίδια μέρα, ο ρωσικός στρατός έπληξε και άλλους ανθρώπους σε άλλες πόλεις (Οδησσό, Χαρκίβ, Κουπιάνσκ, Τσεβτσένκοβε, Σλοβιάνσκ, Ουμάν, Μπερισλάβ). Το πλήγμα, όμως, στο Σούμι έχει μια πρόσθετη ιδιομορφία, πέραν της φονικότητας των βαλλιστικών πυραύλων: έγινε ακριβώς μετά από ρωσο-αμερικανικές «συνομιλίες» κορυφής. Πράγματι, την Παρασκευή, ο ειδικός απεσταλμένος του Τραμπ, Στιβ Ουίτκοφ, είχε 4ωρη «συνομιλία» με τον Πούτιν και τους δικούς του συμβούλους, Γιούρι Ουτσάκοφ και Κιρίλ Ντμίτριεφ, στην Αγία Πετρούπολη.
Η στάση του Τραμπ
Συνυπολογίζοντας προφανώς τη συμβολή της σφαγής στο Σούμι, ο Ουίτκοφ τη Δευτέρα, στο δίκτυο Fox, χαρακτήρισε τη συνομιλία του ως «πειστική» για «την ανάδυση» μιας ειρηνευτικής συμφωνίας με πολλές «εμπορικές ευκαιρίες». Αλλά και ο ίδιος ο Τραμπ είπε για τη δολοφονία τόσων ανθρώπων ότι είναι μεν «τρομερή», αλλά ότι «έκαναν λάθος» (ο πληθυντικός αυτός, πάντως, όταν διευκρινίστηκε, πέραν του Ζελένσκι και του Μπάιντεν, δεν συμπεριελάμβανε τον Πούτιν): η «απρέπεια» της σφαγής δεν έχει υποκείμενο –πάντως όχι ρώσικο.
Μια εβδομάδα πριν, στις 4 Απριλίου, ρωσικός πύραυλος, με κεφαλή διασποράς (για να είναι πιο δολοφονικός) είχε πλήξει την πόλη Κρίβι Ριχ, σκοτώνοντας 20 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων 9 παιδιά (και 75 τραυματίες, μεταξύ τους 12 παιδιά), καθώς στόχευσε μια παιδική χαρά («ομάδα ουκρανών στρατιωτών», κατά τον ρωσικό στρατό). Αυτή η «αδιανόητη φρίκη», σύμφωνα με τον ΟΗΕ (Volker Türk), έγινε και αυτή αμέσως μετά από συνάντηση του Ουίτκοφ με τον Ντμίτριεφ, απεσταλμένο του Πούτιν, στην Ουάσιγκτον.
Η τακτικότητα με την οποία οι «ειρηνευτικές» συνομιλίες συνοδεύονται από ρωσικούς βομβαρδισμούς πληθυσμών, αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο τους, όπως μας προειδοποιεί η ρωσική Αριστερά: «Να θυμόμαστε ότι τα συνεχή χτυπήματα σε ειρηνικές πόλεις δεν είναι “λάθη” ή “παρενέργεια” ενός κατακτητικού πολέμου, αλλά η ουσία του» (Posle). Πράγματι, όταν πρόκειται για στρατούς εισβολής και κατοχής, η «ειρήνη» είναι αντίφαση στους ίδιους όρους, αφού θα αρκούσε να αποτραβηχτούν από τις κατακτήσεις τους για να υπάρξει ειρήνη –αλλά δεν είναι η ειρήνη αυτό που θέλουν, είναι οι κατακτήσεις τους. Και η ουκρανική Aριστερά, άλλωστε, το ίδιο διαπιστώνει, όπως ο Ντένις Πίλας του Σοσιάλνι Ρουχ: «Πάντοτε, οι πιο κυνικές επιθέσεις σε μη στρατιωτικές υποδομές συνοδεύονται από τη μόνιμη δικαιολογία: Δεν χτυπάμε αμάχους, μόνο στρατιωτικούς στόχους –κι αυτό συμβαίνει είτε είναι γερμανοί ναζί, αμερικανοί στο Ιράκ, ισραηλινοί στρατιώτες στην Παλαιστίνη ή Ρώσοι στη Συρία και στην Ουκρανία τώρα».
Ο Τραμπ, στη συνέχεια, έβαλε βέτο στο G7, να μην υπάρξει διαμαρτυρία για τους ρώσικους βομβαρδισμούς, «για να κρατήσει χώρο στις ειρηνευτικές συνομιλίες» του με τον Πούτιν. Όμως, η πικρία που εκφράζει ο Πίλας, όταν λέει πως «ακόμα μπορεί κανείς να βρει πληθώρα άχρηστων ηλίθιων στη Δύση που θα διαιωνίσουν τον μύθο της προθυμίας του Κρεμλίνου για “κατάπαυση του πυρός” και “ειρήνη”», δεν αφορά τον Τραμπ. Αφορά εμάς τους υπόλοιπους, γιατί, όπως το λέει η ρωσική Aριστερά, «το μέλλον των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο –συμπεριλαμβανομένων των κατοίκων της Ρωσικής Ομοσπονδίας και των ίδιων των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής– εξαρτάται από την τύχη της Ουκρανίας και την ικανότητα της ανθρωπότητας» να αντισταθεί στον ιμπεριαλισμό που την πλήττει.
Τάσος Αναστασιάδης
16/4/2025
Αναδημοσίευση από “Η Εποχή”, 18-19/4/2025: “Δολοφονική ειρήνη επί της Ουκρανίας”
