Omar Hassan

Υπάρχει κάποια διαφωνία σχετικά με το πώς θα προχωρήσει η μετάβαση. Ο Αλάα εκφράζει κάποια επίμονη πικρία για όσους υπηρέτησαν στο παλιό καθεστώς: «Ειλικρινά, αισθάνομαι ότι δεν μπορούμε απλώς να προχωρήσουμε – πρέπει να ξέρουν ότι ξέρουμε ποιοι είναι, να νιώσουν την ντροπή». Η Σαφάα διαφωνεί: «Χρειαζόμαστε δικαιοσύνη, αλλά πρέπει να είναι επανορθωτική δικαιοσύνη. Πρέπει να ξαναχτίσουμε την αίσθηση της κοινότητας, να συγχωρήσουμε ο ένας τον άλλον για τα εγκλήματα του παρελθόντος». Ο Ρά’φατ συμφωνεί: «Θα πρέπει να λογοδοτήσουν οι ανώτεροι αξιωματούχοι, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Ο μέσος στρατιώτης δεν είχε άλλη επιλογή: στρατολογήθηκε, είχε ένα όπλο στο κεφάλι του. Πρέπει να ξεκινήσουμε με μια λευκή σελίδα».

Seraj Assi

Η ανακοίνωση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός στη Γάζα είναι μια ευπρόσδεκτη ανακούφιση μετά από ένα χρόνο γενοκτονίας. Αλλά δεν κάνει τίποτα για να διορθώσει τις πολυάριθμες παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ που προκάλεσαν ανείπωτη δυστυχία στους Παλαιστίνιους και οδήγησαν στην έναρξη του πολέμου.

Gilbert Achcar

Τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο Λίβανο μεταξύ της εκλογής νέου προέδρου της Δημοκρατίας την Πέμπτη 9 Ιανουαρίου και του διορισμού νέου πρωθυπουργού τη Δευτέρα 13 Ιανουαρίου, συνιστούν μια σημαντική ανατροπή στην πολιτική κατάσταση της χώρας. Η αλήθεια είναι ότι τα ίδια αυτά τα γεγονότα είναι πρωτίστως το αποτέλεσμα μιας μεγάλης αναταραχής στον πραγματικό συσχετισμό δυνάμεων που καθορίζει την πολιτική κατάσταση του Λιβάνου. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι, σε καίρια στάδια της ιστορίας της χώρας από την ανεξαρτησία της το 1943, η κυβέρνηση του Λιβάνου υπόκειτο σε μια συμφωνία μεταξύ δύο αντίπαλων εξωτερικών δυνάμεων, και όποτε αυτή η συμφωνία και η ισορροπία που τη συνόδευε διαταράσσονταν, η κατάσταση γινόταν τεταμένη έως εκρηκτική, όταν η ένταση έφτανε στο αποκορύφωμά της.

Leila Al Shami

Παθιασμένες συζητήσεις ξέσπασαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στις συριακές ομάδες συζήτησης μεταξύ των υποστηρικτών της κοσμικότητας και των υποστηρικτών ενός κράτους που θα χρησιμοποιήσει ένα ισλαμικό πλαίσιο. Ένα αίσθημα ανησυχίας με κυρίευσε καθώς οι επαναστάτες διαφωνούσαν μεταξύ τους. Είναι πολύ πιο εύκολο να είσαι ενωμένος όταν στέκεσαι ενάντια σε κάτι παρά όταν πρέπει να εκφράσεις τι υποστηρίζεις. Αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι αυτή ακριβώς ήταν η Συρία για την οποία αγωνίζονταν οι επαναστάτες: μια χώρα όπου οι συζητήσεις θα μπορούσαν να γίνονται μαζί στη δημόσια σφαίρα, ανταλλάσσοντας διαφορετικές απόψεις και ακούγοντας ο ένας τον άλλον με σεβασμό. Η σκληρή δουλειά της πολιτικής συνδιαμόρφωσης μόλις άρχισε. Οι συζητήσεις, ωστόσο, έχασαν σε μεγάλο βαθμό το νόημα. Η διαχωριστική γραμμή στη Συρία δεν ήταν ποτέ μεταξύ θρησκείας και κοσμικότητας, αλλά μεταξύ αυταρχισμού και δημοκρατίας.

Nikolai Andropov

Μετά το ξέσπασμα του πολέμου πλήρους κλίμακας με την Ουκρανία, η Ρωσία μετατράπηκε σταδιακά σε κανονική δικτατορία. Μπορούμε να παρατηρήσουμε αυτόν τον πολιτικό μετασχηματισμό στο πεδίο της προπαγάνδας, όπου οι ομιλίες επιφανών κρατικών αξιωματούχων και προπαγανδιστών έχουν όλο και περισσότερο υιοθετήσει τον απροκάλυπτο μιλιταρισμό και τον αυτοκρατορικό εθνικισμό. Αυτές οι πολιτικές αλλαγές έχουν εκτεταμένες συνέπειες για τα έργα πολιτιστικής και ιστορικής κληρονομιάς, την αρχιτεκτονική ανάπτυξη και τον αστικό σχεδιασμό. Τα κατεχόμενα εδάφη διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο εδώ, καθώς έχουν γίνει εφαλτήριο για την υλοποίηση μεγάλων κατασκευαστικών έργων και την προώθηση διοικητικών καριέρας.

Omar Hassan

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, στο Γιαρμούκ ζούσαν πριν από το 2011 περίπου 160.000 άνθρωποι, στην πλειονότητά τους Παλαιστίνιοι. Ο οδηγός μου, ο Άχμαντ, λέει με υπερηφάνεια ότι κάποτε ήταν ένα από τα πιο δυναμικά οικονομικά μέρη της Δαμασκού, με εμπορικές περιοχές, βιομηχανικούς τομείς και πολλά άλλα. Με πηγαίνει να επισκεφθώ τον Αμπού Σαΐντ Αΐντι, έναν ηλικιωμένο άνδρα που γεννήθηκε το 1945 στο εξαφανισμένο πλέον παλαιστινιακό χωριό Λούμπια. Ζει στον καταυλισμό εδώ και δεκαετίες και διηγείται μια παρόμοια ιστορία για το Γιαρμούκ που κάποτε ήταν ένα ακμάζον κέντρο για τη ζωή των Παλαιστινίων... Δεν έχει μείνει τίποτα από αυτά τώρα.

Jorge Costa

Μία από τις χειρότερες συνέπειες του επεκτατισμού του Πούτιν και της εισβολής στην Ουκρανία ήταν η ριζοσπαστικοποίηση των παρεκκλίσεων, είτε στην Αριστερά, η οποία έχει γίνει το μαύρο πιόνι στη σκακιέρα των δευτερευουσών δυνάμεων, είτε σε εκείνους που έχουν φτάσει να κανονικοποιήσουν το ΝΑΤΟ ως αμυντικό προπύργιο – που ποτέ δεν ήταν... Το κόμμα της Βάγκενκνεχτ φαίνεται να είναι το απόλυτο παράδειγμα της Αριστεράς που αναλαμβάνει το ρόλο του μαύρου πιόνιου. Αλλά δεν είναι αυτός ο σωστός τρόπος για να το θέσουμε: η ταξική συμφιλίωση, η γερμανική υπεροχή και ο αντιμεταναστευτισμός, η συντηρητική συνθηκολόγηση – όλες αυτές οι αλλαγές έχουν ήδη απομακρύνει την Βάγκενκνεχτ από την Αριστερά.

Omar Hassan

Γρήγορα χαράσσονται γραμμές μεταξύ των υποστηρικτών και των αντιπάλων της νέας κυβέρνησης. Προς το παρόν, οι επικριτές της βρίσκονται κατά κύριο λόγο στο περιθώριο, αντιδρώντας σε συγκεκριμένα περιστατικά και πολιτικές χωρίς να καθορίζουν την ατζέντα. Αγωνίζονται να δημιουργήσουν θεσμούς και χώρους που θα τους επιτρέψουν να σκεφτούν, να οργανωθούν και να αντισταθούν συλλογικά.

Gilbert Achcar

Από τη συμπλήρωση του πρώτου έτους του συνεχιζόμενου σιωνιστικού γενοκτονικού πολέμου στη Γάζα, δηλαδή από τον περασμένο Οκτώβριο, μια ντροπιαστική σκηνή διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας στη Δυτική Όχθη. Η ΠΑ της Ραμάλα αποφάσισε να συμπληρώσει την επίθεση που εξαπέλυσαν οι σιωνιστικές ένοπλες δυνάμεις στη Δυτική Όχθη παράλληλα με την εισβολή τους στη Λωρίδα της Γάζας – την πιο βίαιη ισραηλινή επίθεση στη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης αεροπορίας, από την εποχή της καταστολής της Ιντιφάντα του Αλ Άκσα πριν από είκοσι και πλέον χρόνια. Όπως και το φθινόπωρο του 1994, η ΠΑ εξαπέλυσε μια αιματηρή επίθεση κατά των ένοπλων νεανικών παρατάξεων, ξεκινώντας από την πόλη Τούμπας και κορυφώνοντας τη συνεχιζόμενη επίθεση στον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, όπου στεγάζεται το Τάγμα της Τζενίν, μια ομάδα μαχητών της αντίστασης κατά της ισραηλινής κατοχής.

Yara Hawari

Στις 28 Δεκεμβρίου, η νεαρή φοιτήτρια δημοσιογραφίας Σάθα Σαμπάγ βγήκε από το σπίτι της στην κατεχόμενη πόλη Τζενίν της Δυτικής Όχθης, μαζί με τη μητέρα της και τα δύο μικρά παιδιά της αδελφής της. Λίγο αργότερα, πυροβολήθηκε στο κεφάλι και σκοτώθηκε από σφαίρα ελεύθερου σκοπευτή. Ήταν μόλις 21 ετών. Η Σάθα δολοφονήθηκε στον ίδιο προσφυγικό καταυλισμό όπου δολοφονήθηκε από το ισραηλινό καθεστώς το 2022 η έμπειρη δημοσιογράφος Σιρίν Αμπού Άκλεχ. Ωστόσο, η Σάθα δεν δολοφονήθηκε από στρατιώτη του ισραηλινού καθεστώτος. Σύμφωνα με την οικογένειά της, η σφαίρα που της στέρησε τη ζωή ρίχτηκε από τις Δυνάμεις Ασφαλείας της Παλαιστινιακής Αρχής (ΔΑΠΑ). Τον τελευταίο μήνα, οι ΔΑΠΑ πολιορκούν τον προσφυγικό καταυλισμό της Τζενίν, σε μια συντονισμένη προσπάθεια με τους Ισραηλινούς, στο πλαίσιο των προσπαθειών τους να καταπνίξουν την ένοπλη αντίσταση στη βόρεια Δυτική Όχθη.