Joseph Daher

Αν και η ισλαμοφοβία, που συνδέεται με μορφές αντι-αραβικού ρατσισμού και αποικιοκρατικής και αυτοκρατορικής ιστορίας, σίγουρα υπήρχε πριν από το 2000, πήρε εκρηκτικές διαστάσεις στις δυτικές χώρες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 από την τζιχαντιστική οργάνωση Αλ Κάιντα. Ένας νέος εχθρός είχε βρεθεί και οι νόμοι που εισήγαγαν διακρίσεις εις βάρος των μουσουλμανικών πληθυσμών άνθισαν στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία, αλλά και αλλού, όπως στην Ινδία, τη Ρωσία και την Κίνα.

Serge Aberdam

Η δουλεία καταργήθηκε νομικά στις ΗΠΑ το 1865, μετά από πέντε χρόνια εμφυλίου πολέμου. Μέχρι σήμερα, η πραγματική κατάσταση των Αφροαμερικανών δείχνει ότι αυτή η κατάργηση ήταν τουλάχιστον ημιτελής. Αυτή η ιστορία μας ενδιαφέρει ακόμη περισσότερο εφόσον ο Μαρξ και ο Ένγκελς, μαζί με την Πρώτη Διεθνή, την παρακολούθησαν ενεργά και υποστήριξαν δημόσια τον πρόεδρο Αβραάμ Λίνκολν. Ωστόσο, οι διαφορές ανάμεσα στην πολιτική της εργατικής ανεξαρτησίας των θεμελιωτών του σύγχρονου σοσιαλισμού και τον δειλό ρεφορμισμό που ακολούθησε ένας συνειδητός αστός, που εξελέγη δύο φορές πρόεδρος των ΗΠΑ (1860 και 1864), ήταν τεράστιες.

Γραφείο της Τέταρτης Διεθνούς

Μετά τις εντυπωσιακές εξεγέρσεις στο Εκουαδόρ και τη Χιλή το 2019, γινόμαστε μάρτυρες μιας τεράστιας εξέγερσης του κολομβιανού λαού, ο οποίος, μετά τη μερική νίκη της περασμένης Κυριακής –με την απόσυρση του φορολογικού αντιμεταρρυθμιστικού νομοσχεδίου από την κυβέρνηση– εξακολουθεί να αγωνίζεται για να ανατρέψει το πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής της κυβέρνησης Ντούκε και να βάλει τέλος στον κατασταλτικό και διεφθαρμένο χαρακτήρα του καθεστώτος.

Αυτό που συμβαίνει στην Ινδία αυτή τη στιγμή είναι μαζική δολοφονία. Και οργανώνεται από έναν άνθρωπο που έχει εμπειρία σε τέτοια θέματα. Δύο εικόνες συνοδεύουν την τρέχουσα κρίση και περιέχουν μέσα τους την πορεία της κρίσης. Η πρώτη είναι η εικόνα της ινδικής αστυνομίας να πλένει με χλωρίνη τους μετανάστες εργάτες την περασμένη άνοιξη, κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, και η πιο ζοφερή, πιο πρόσφατη εικόνα των πυρκαγιών αποτέφρωσης που καίνε σε όλη τη χώρα. Ο δρόμος μεταξύ των 2 σημείων ήταν αναμενόμενος, αλλά η βία έγκειται στο γεγονός ότι αυτό θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.

Για σαράντα επτά χρόνια βουλευτής και γερουσιαστής και επί μια οκταετία αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, ο Τζό Μπάϊντεν είχε προφανώς όλο το χρόνο να καλλιεργήσει το προφίλ ενός πολιτικού που η Wikipedia δίκαια κατατάσσει στη “δεξιά πτέρυγα του Δημοκρατικού κόμματος”. Τι συμβαίνει λοιπόν, και ο ένας μετά τον άλλο αριστεροί και ακροαριστεροί οικονομολόγοι και αναλυτές σε όλο το κόσμο δηλώνουν “θετικά έκπληκτοι” για τα πεπραγμένα του Μπάϊντεν στις πρώτες 100 ή 130 μέρες της προεδρίας του, σε βαθμό μάλιστα που τους κάνει να διαπιστώνουν ακόμα και απομάκρυνσή του από τον κυρίαρχο νεοφιλελευθερισμό;

 https://www.theguardian.com/ "Να 'μαστε λοιπόν τώρα, στην κόλαση που αυτοί δημιούργησαν συλλογικά, με κάθε ανεξάρτητο θεσμό που είναι απαραίτητος για τη λειτουργία μιας δημοκρατίας συμβιβασμένο και ξεκοιλιασμένο και με έναν ιό που είναι εκτός ελέγχου. Η μηχανή παραγωγής κρίσεων που αποκαλούμε κυβέρνηση είναι ανίκανη να μας βγάλει από αυτή την καταστροφή… Όσο για τον Μόντι; Είναι εφικτή η παραίτηση από τα εγκλήματά σας; …Αυτός και οι άνδρες του θα μπορούσαν απλά να φύγουν. Οι υπόλοιποι από εμάς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να καθαρίσουμε τα χάλια τους. Όχι, η Ινδία δεν μπορεί να απομονωθεί. Χρειαζόμαστε βοήθεια."

Η ορθή ιδέα να χρησιμοποιηθεί ο εορτασμός μιας προλεταριακής ημέρας ανάπαυσης, ως μέσον για να επιτευχθεί το 8-ωρο για την εργασία μίας ημέρας, γεννήθηκε στην αρχή στην Αυστραλία. Οι εργαζόμενοι αποφάσισαν, το 1856, να οργανώσουν μια μέρα όπου να σταματήσουν κάθε εργασία, και να κάνουν στη θέση της συνεδριάσεις και ψυχαγωγία, απαιτώντας την 8-ωρη ημέρα εργασίας. Η ημερομηνία που θα οργανωνόταν αυτό ήταν η 21η Απριλίου. Στην αρχή, οι αυστραλοί εργαζόμενοι είχαν σχεδιάσει την κινητοποίηση αποκλειστικά για εκείνη τη χρονιά, δηλαδή το 1856.

Δεν θα αφήσουμε τον Μακρόν και την κυβέρνησή του να εκδώσει τους τέως αυτούς αγωνιστές στην Ιταλία. Το γαλλικό κράτος πρέπει να σεβαστεί το λόγο που έδωσε ο Μιτεράν, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πριν από πολλές δεκαετίες. Πρόκειται όχι μόνο για αδικία αλλά και για «δύο μέτρα και δύο σταθμά», καθώς ξέρουμε, π.χ., ότι η Γαλλία συνεχίζει να φιλοξενεί και να προστατεύει την Agathe Habyarimana, που είναι μία από τους βασικούς οργανωτές της γενοκτονίας των Τούτσι στη Ρουάντα, η οποία προκάλεσε 800.000 νεκρούς: η έκδοσή της απορρίφθηκε όμως πέρυσι με δικαστική απόφαση!

https://againstthecurrent.org Όχι ότι έφυγε ποτέ, φυσικά: Η τάση των Ηνωμένων Πολιτειών να κυβερνούν τον κόσμο είναι ένα σταθερό γεγονός της παγκόσμιας ζωής και των πολλαπλών κρίσεών της. Ποιο είναι λοιπόν το νόημα της διακήρυξης του προέδρου Τζο Μπάιντεν ότι "Η Αμερική επέστρεψε", που χαιρετίστηκε θερμά σε πολλές πρωτεύουσες και μεταξύ των ελίτ των διαμορφωτών της κοινής γνώμης;…"Υποσχόμενος να ανακατασκευάσει μια στενή προσέγγιση της παγκόσμιας τάξης της εποχής Ομπάμα, ο Μπάιντεν υπόσχεται να αποκαταστήσει ένα βίαιο, αρπακτικό σύστημα που είχε χάσει όλο και περισσότερο τη νομιμοποίησή του.

Οι κύκλοι της «νέας αντιπολίτευσης» στη Λευκορωσία είχαν αναγγείλει την επανέναρξη των διαδηλώσεων στους δρόμους για τις 25 και 27 Μαρτίου. Οι ημέρες αυτές θα ήταν ένα είδος δείκτη για το επίπεδο της κινητοποίησης μέσω των διαμαρτυριών και θα έδειχναν εάν ο λαός είναι έτοιμος να συνεχίσει τον αγώνα του κατά του βοναπαρτιστικού καθεστώτος του Λουκατσένκο. Το ερώτημα ήταν πραγματικό για όλους τους αντίπαλους του καθεστώτος καθώς οι μαζικές αυτές δράσεις θα έδειχναν με μεγαλύτερη σαφήνεια εάν τα κατασταλτικά μέτρα του καθεστώτος είχαν πράγματι λειτουργήσει ή αν, αντίστροφα, η πολιτική επανάσταση θα μπορούσε να περάσει σε ένα παρατεταμένο στάδιο.