Στο «Ένα απλό ατύχημα» ο Παναχί καταφέρνει να μιλήσει με δεξιοτεχνία όχι απλά για την προσωπική του ιστορία, μα πάνω απ’ όλα για το συλλογικό τραύμα ενός ολόκληρου λαού. Ο ίδιος έχει δηλώσει σε συνέντευξή του: «Τα πράγματα που εξιστορούνται στην ταινία, δεν ήταν όλα προσωπικές μου εμπειρίες. Ήταν κυρίως πράγματα που είχα ακούσει όταν πέρασα χρόνο στη φυλακή. Από φυλακισμένους που εξέτιαν μεγάλες ποινές, 5, 10, 15 χρόνια. Και οι οποίοι είχαν ακούσει αυτά τα πράγματα από κρατούμενους που ήταν εκεί πριν από αυτούς. Έτσι, ήταν μια συλλογική εμπειρία που κάλυπτε σχεδόν μισό αιώνα. Και την συμπύκνωσα σε 4…

Elizabeth Garner Masarik Averill Earls Η βωβή ταινία του 1915 Η Γέννηση ενός Έθνους είναι μια από τις πιο γνωστές και αμφιλεγόμενες ταινίες που γυρίστηκαν ποτέ. Η επιτυχία της έκανε τον σκηνοθέτη Ντ. Γ. Γκρίφιθ διάσημο, ενώ η ταινία, ένα δείγμα ρατσιστικής προπαγάνδας, καταχωρήθηκε στα χρονικά της ιστορίας του κινηματογράφου. Πρόκειται για μια εντυπωσιακή ταινία με ένα τρομακτικό μήνυμα, το οποίο υποστήριζε ότι η αναγέννηση της Αμερικής μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο ήταν δυνατή μόνο μέσω της εξουσίας της λευκής υπεροχής. Η Γέννηση ενός Έθνους εξακολουθεί να μελετάται στις σχολές κινηματογράφου λόγω της πρώιμης χρήσης από τον Γκρίφιθ δραματικών τεχνικών κάμερας…

James Markin Ο νικητής του βραβείου καλύτερου ντοκιμαντέρ στα βραβεία Όσκαρ του περασμένου Σαββατοκύριακου είναι μια ταινία που οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν εύκολα: το «No Other Land». Το παλαιστινιακό/ισραηλινό ντοκιμαντέρ δεν κατάφερε να βρει διανομέα στις ΗΠΑ πριν από την περίφημη τελετή απονομής των Όσκαρ, παρά το γεγονός ότι ήταν το φαβορί για να κερδίσει ένα βραβείο. Αυτό δεν οφείλεται σε έλλειψη ζήτησης: το «No Other Land» ξεπέρασε στην πραγματικότητα όλους τους αντιπάλους του ως καλύτερο ντοκιμαντέρ σε πωλήσεις εισιτηρίων μέσω ανεξάρτητων διανομέων. Αντίθετα, η έλλειψη διανομέα είναι ένα ακόμη παράδειγμα του τρόπου με τον…

Nancy Virtue Το άρθρο αυτό πραγματεύεται τη σχέση μεταξύ αισθητικής και πολιτικής στη Μάχη του Αλγερίου του Τζίλο Ποντεκόρβο. Μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος που έχει προκαλέσει η ταινία του Ποντεκόρβο μετά την κυκλοφορία της το 1965 ήταν αντιφατικό. Από τη μία πλευρά έχει αναδειχθεί ως ένα σημαντικό έργο του Τρίτου Κινηματογράφου, ενός κινήματος που ορίζεται από το πολιτικό του περιεχόμενο και στο οποίο η κάμερα θεωρείται όπλο πολιτιστικής παρέμβασης στον αγώνα κατά της αποικιακής και νεοαποικιακής καταπίεσης. Από την άλλη πλευρά, η ταινία έχει επικριθεί για το γεγονός ότι είναι διφορούμενη πολιτικά και ότι αναπαριστά το γαλλικό αποικιακό σύστημα υπό…

Antti-Veikko Labbas Από τις Σκιές στον Παράδεισο μέχρι τα Πεσμένα Φύλλα, οι ταινίες του Άκι Καουρισμάκι δείχνουν απλούς Φινλανδούς σε μινιμαλιστικά, σχεδόν αχρονικά σκηνικά. Αλλά είναι επίσης μια αναφορά στις αλλαγές στη ζωή της εργατικής τάξης από τη δεκαετία του 1980, καθώς οι καταναλωτικές αξίες εκτοπίζουν το κοινωνικό μοντέλο της Φινλανδίας.