Μια κινητοποίηση που ξεκίνησε στο Πεντζάμπ τον Αύγουστο του 2020, επεκτάθηκε σε όλη την Ινδία και έφτασε σε κορύφωση στις 26 Νοεμβρίου 2020, όταν η πορεία των αγροτών στο Δελχί συνοδεύτηκε και από μια 24-ωρη απεργία 250 εκατομμυρίων ανθρώπων. Το κίνημα διαμαρτυρίας συνεχίζει, οι αγρότες εισέβαλε στο Κόκκινο Οχυρά στο Δελχί στις 26 Ιανουαρίου. Ο Sushovan Dhar του CADTM – Ινδίας [Επιτροπή για τη Διαγραφή του Χρέους του Τρίτου Κόσμου – Ινδία] και της οργάνωσης Radical Socialist India εξηγεί όλο το πλαίσιο.

Συνέντευξη στο Commune του Ασόκ Κουμάρ. Μετάφραση και επιμέλεια: Χρήστος Βαλλιάνος και Τάκης Ηλιόπουλος. Ο Ασόκ Κουμάρ είναι επίκουρος καθηγητής διεθνούς πολιτικής οικονομίας στο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Η έρευνά του επικεντρώνεται σε θέματα που σχετίζονται με τον ρόλο των εργαζομένων στα διεθνή δίκτυα παραγωγής, τον οποίο αναλύει στο βιβλίο του Monopsony Capitalism: Power and Production in the Twilight of the Sweatshop Age…Στην συνέντευξη που έδωσε στο Commune αναφέρεται στις πρόσφατες εξελίξεις στην Ινδία και στις βασικές ιδέες που αναπτύσσει στο βιβλίο του.

Στις 30 Ιουνίου πέρασε ομόφωνα, όπως αναμενόταν, ο νόμος περί «εθνικής ασφάλειας» στο Χονγκ Κονγκ κατόπιν απαίτησης του Κινεζικού καθεστώτος και του Κουμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ)…Το αυταρχικό Κινεζικό καθεστώς με πρόσχημα την «υπονόμευση του, τις αποσχιστικές τάσεις και την παρέμβαση ξένων δυνάμεων» θέλει να επιβάλει την απαγόρευση διαδηλώσεων στο Χονγκ Κονγκ, την απαγόρευση συμμετοχής αντιπολιτευτικών κομμάτων στις εκλογές, την λογοκρισία και την απόλυτη αστυνόμευση καταπνίγοντας κάθε φωνή κριτικής και αντίστασης, καθώς και την μεταφορά εκδίκασης υποθέσεων πίσω από κλειστές πόρτες από το Χονγκ Κονγκ στην Κίνα.

Αναδημοσίευση από το   https://infolibre.gr/...Το lockdown λειτούργησε σαν ένα χημικό πείραμα που ξαφνικά φώτισε πράγματα που ήταν κρυφά. Καθώς τα καταστήματα, τα εστιατόρια, τα εργοστάσια και ο κατασκευαστικός κλάδος έκλεισαν, καθώς οι πλούσιοι και οι μεσαίες τάξεις περιχαρακώθηκαν σε περίκλειστες «αποικίες», οι πόλεις και οι μεγαλουπόλεις μας άρχισαν να αποκλείουν τους πολίτες της εργατικής τάξης -τους μετανάστες εργαζόμενους- σαν να ήταν τρομερά ανεπιθύμητοι. Πολλοί εκδιώχθηκαν από τους εργοδότες και τους γαιοκτήμονες, εκατομμύρια φτωχοί, πεινασμένοι, διψασμένοι, νέοι και ηλικιωμένοι, άνδρες, γυναίκες, παιδιά, άρρωστοι, τυφλοί, ανάπηροι, που δεν είχαν πού να πάνε, και χωρίς να υπάρχουν μέσα μαζικής μεταφοράς, άρχισαν μια μακρά πορεία…

David Brophy Η διεθνής προσοχή στο ζήτημα του Σιντσιάνγκ [ή Ξινγιάνγκ], της αυτόνομης περιοχής στη βορειοδυτική γωνία της Κίνας, και στην καταπίεση του ντόπιου πληθυσμού των Ουιγούρων από το κινεζικό κράτος εξακολουθεί να βρίσκεται πολύ πιο πίσω από την καλά δημοσιοποιημένη περίπτωση του Θιβέτ. Ωστόσο, στο μυαλό του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ), το Σιντσιάνγκ, το οποίο πολλοί Ουιγούροι ονομάζουν Ανατολικό Τουρκιστάν, υπερτερεί πλέον του Θιβέτ ως πολιτική προτεραιότητα.