Pierre Rousset Την 1η Φεβρουαρίου 2021, ο στρατός της Βιρμανίας (Τατμαντό) διέκοψε την κυβερνητική του συμβίωση με τον Εθνικό Σύνδεσμο για τη Δημοκρατία (ΕΣΔ), φυλακίζοντας τους ηγέτες του, και στη συνέχεια βύθισε ολόκληρη τη χώρα σε έναν αποτρόπαιο ασύμμετρο πόλεμο. Δύο χρόνια αργότερα, δεν έχει ακόμη καταφέρει να επιβάλει τον έλεγχό του σε μεγάλο μέρος της επικράτειας. Παρά τις ελλείψεις τους σε όπλα, οι διάφορες συνιστώσες της αντίστασης τον έχουν καταβάλει, προκειμένου να θέσουν τέλος σε ένα στρατιωτικό καθεστώς που έχει καταστήσει σαφή την άρνησή του σε οποιαδήποτε δημοκρατική μετάβαση.
Robert Narai Δύο χρόνια μετά την κατάληψη της εξουσίας με πραξικόπημα, η χούντα του Μιν Αούνγκ Χλάινγκ στη Μιανμάρ εξακολουθεί να είναι καθηλωμένη σε έναν εμφύλιο πόλεμο που δεν δείχνει σημάδια ύφεσης. Από τότε που ο στρατός κατέστειλε τις μαζικές απεργίες που εκδηλώθηκαν ενάντια στο πραξικόπημα, δεκάδες χιλιάδες οπλισμένοι νέοι, μικροκαλλιεργητές και εργάτες (δυνάμεις λαϊκής άμυνας), μαζί με τις ένοπλες εθνοτικές οργανώσεις συγκρούονται με τον Τατμαντό, τον στρατό της Μιανμάρ, σε τμήματα των πολιτειών Τσιν, Σαν, Κάρεν και Κατσίν, σε όλη την περιοχή Σαγκάινγκ και σε όλο το δέλτα του Ιραουάντι.
Λιού Σιάνγκ Στα τέλη Οκτωβρίου του 2022, ο κόσμος διαπίστωσε στα κινεζικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων έφευγε από το γιγαντιαίο εργοστάσιο της Foxconn στη Ζενγκζού της επαρχίας Χενάν. Λόγω της επιδημίας COVID σε αυτό το εργοστάσιο, ο Κώδικας Υγείας αυτών των εργαζομένων είχε χαρακτηριστεί κόκκινος ή κίτρινος από την κυβέρνηση, πράγμα που σήμαινε ότι δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και οι εργάτες των εργοστασίων στην Κίνα σπάνια έχουν αυτοκίνητα. Για να πάνε στο σπίτι τους, έπρεπε να περπατήσουν δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιόμετρα στην ύπαιθρο ή στον αυτοκινητόδρομο.
Pierre Rousset Με μια πρώτη ματιά, οι πορείες της Ρωσίας και της Κίνας κατά τη διάρκεια του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα φαίνονται πολύ παρόμοιες: από την επανάσταση στην επανένταξη στην καπιταλιστική παγκόσμια αγορά με τον κίνδυνο να γίνουν (και πάλι) κυριαρχούμενες χώρες, ενώ ακολούθησε μια ανάκαμψη που οδήγησε στην επιβεβαίωση δύο νέων ιμπεριαλισμών. Με μια πιο προσεκτική εξέταση, οι τροχιές αυτές αποδεικνύονται επίσης αναπόφευκτα ιδιαίτερες σε περισσότερες από μια πτυχές.
Αναδημοσίευση από το https://www.aftoleksi.gr/. Όλα τα ρεύματα της Αριστεράς στην Ινδία και σε παγκόσμιο επίπεδο υποστηρίζουν εδώ και πολύ καιρό έναν πολυπολικό κόσμο σε αντίθεση με τον μονοπολικό που κυριαρχείται από τις ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, όμως, η πολυπολικότητα έχει γίνει ο θεμέλιος λίθος της κοινής γλώσσας των παγκόσμιων φασισμών και αυταρχισμών. Είναι μια κραυγή συσπείρωσης για τους δεσπότες, που χρησιμεύει ώστε να ντύσουν τον πόλεμό τους κατά της δημοκρατίας ως πόλεμο κατά του ιμπεριαλισμού. Η χρήση της πολυπολικότητας για τη συγκάλυψη και τη νομιμοποίηση του δεσποτισμού διευκολύνεται αφάνταστα όταν η παγκόσμια Αριστερά παρουσιάζει την πολυπολικότητα ως ευπρόσδεκτη έκφραση ενός αντιιμπεριαλιστικού…
Στην πραγματικότητα, η ξαφνική στροφή του ΚΚΚ από το μηδενικό COVID στην επαναλειτουργία είναι η συνέχεια μιας λογικής διακυβέρνησης που δίνει προτεραιότητα στη διατήρηση των κερδών της άρχουσας τάξης έναντι της διαβίωσης των ανθρώπων - μια λογική που είναι κοινή με τις χαλαρές πολιτικές των ΗΠΑ σχετικά με την πανδημία. Παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις των ΗΠΑ και της Κίνας απέναντι στην πανδημία, το κοινό όραμα των δύο ηγεμονιών ήταν πάντα η δέσμευση στη διατήρηση της παγκόσμιας λογικής της συσσώρευσης του κεφαλαίου.
Σελίδα 1 από 18