Daniel Tanuro Το Νεπάλ συγκλονίστηκε από μια τριήμερη κεραυνοβόλα εξέγερση. Σε λιγότερο από 48 ώρες στις αρχές Σεπτεμβρίου, η πολιτική εξουσία σαρώθηκε σαν αστραπή από την οργή του λαού. Πολλά κυβερνητικά κτίρια και ιδιωτικές κατοικίες υπουργών πυρπολήθηκαν. Καθώς γράφουμε αυτό το άρθρο, ο στρατός έχει καλύψει το κενό εξουσίας. Έχει επιβληθεί πολύ αυστηρή απαγόρευση κυκλοφορίας. Οι νέοι του Νεπάλ έχουν αποτελέσει την αιχμή του δόρατος και τη ραχοκοκαλιά των κινητοποιήσεων. Οι αιτίες της οργής τους είναι καλά τεκμηριωμένες: τερατώδεις κοινωνικές ανισότητες, φτώχεια, έλλειψη προοπτικών, διαφθορά των «ελίτ», νεποτισμός των τριών κομμάτων που βρίσκονται στην εξουσία. Οι ελπίδες που γεννήθηκαν με…

Alex de Jong Υπό τις κατάλληλες συνθήκες, μια σπίθα μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά στην πεδιάδα. Οι διαδηλώσεις κατά της απαγόρευσης των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης στο Νεπάλ εξελίχθηκαν σε κανονική εξέγερση, μετά τη δολοφονία 19 διαδηλωτών από την αστυνομία. Τα σπίτια επιφανών πολιτικών δέχθηκαν επιθέσεις, το κοινοβούλιο πυρπολήθηκε και η κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση χάους. Τι θα ακολουθήσει όμως; Σε ένα άρθρο για το Himal Southasian, ο Roman Gautam επεσήμανε την επίδραση άλλων εξεγέρσεων: «Όταν οι Σρι Λανκέζοι εξεγέρθηκαν το 2022 για να ανατρέψουν το καθεστώς Ρατζαπάκσα», οι Νεπαλέζοι «το παρατήρησαν. Στη συνέχεια ήρθε το Μπαγκλαντές και η Επανάσταση του Ιουλίου…

Michael G. Vann Η Τζακάρτα φλέγεται. Το ίδιο και το Μακάσαρ, η Μπαντούνγκ, η Σουραμπάγια, η Ματαράμ και άλλες πόλεις σε όλη την Ινδονησία. Η δυσαρέσκεια που ξεκίνησε ως οργή για τα πλούσια προνόμια των βουλευτών εξελίχθηκε γρήγορα σε μια σφοδρή καταγγελία της αστυνομικής βίας, των προνομίων της ελίτ, της οικονομικής επισφάλειας, των ανισοτήτων στον πλούτο και της διάβρωσης της δημοκρατίας. Ο φρικτός θάνατος ενός νεαρού άνδρα με το όνομα Αφφάν Κουρνιαβάν από την αστυνομία έσπρωξε την Ινδονησία στο χείλος του γκρεμού. Προς το παρόν, δεν είναι σαφές πόσο θα επιδεινωθούν τα πράγματα. Αλλά ακόμη και ο αυταρχικός πρόεδρος της…

Sankha Subhra Biswas Το σημερινό μαζικό αντικυβερνητικό κίνημα στο Νεπάλ δεν προέκυψε αυθόρμητα. Αντίθετα, αναπτύχθηκε ως αποτέλεσμα δύο δεκαετιών αναποτελεσματικής και μη παραγωγικής πολιτικής από τα κομμουνιστικά κόμματα. Ανεξάρτητα από τις αφηγήσεις που κυκλοφορούν σχετικά με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, η πραγματικότητα είναι ότι ο δημοκρατικός χώρος στο Νεπάλ έχει συρρικνωθεί. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ακραία καταστολή, η αποτυχία της αποκέντρωσης της εξουσίας και η καθιέρωση ενός γραφειοκρατικού συστήματος έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα στο οποίο η εξουσία θεωρείται κατοχή ισχύος, καθιστώντας την κατάρρευση του συστήματος αναπόφευκτη.

Η τρέχουσα κατάσταση στο Νεπάλ αποδεικνύει για άλλη μια φορά μια θεμελιώδη αλήθεια: κάθε κυβέρνηση που αναλαμβάνει την εξουσία στο πλαίσιο του καπιταλισμού – είτε αυτοαποκαλείται κομμουνιστική είτε σοσιαλιστική – τελικά γίνεται θεματοφύλακας και εκτελεστής των συμφερόντων της καπιταλιστικής τάξης και του κράτους. Ο ίδιος ο Ολί, που κάποτε ανέβηκε στην εξουσία στηριζόμενος στις ελπίδες των μαζών του Νεπάλ και με συνθήματα αντιιμπεριαλισμού, σήμερα λειτουργεί ως πράκτορας ιμπεριαλιστικών σχεδίων, με τα χέρια του βαμμένα στο αίμα των εργατών του Νεπάλ.