Σημείωση του e la libertà: Μεταφράζουμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο για τη θαρραλέα δράση της Οργάνωσης Μάχης Αναρχοκομμουνιστών στη Ρωσία ενάντια στο καθεστώς του Πούτιν και τη ρωσική ιμπεριαλιστική εισβολή στην Ουκρανία. Εντούτοις δεν συμμεριζόμαστε τις γενικές θεωρητικές τους απόψεις που υποκαθιστούν τη δράση της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων μαζών με τη δράση ομάδων της πρωτοπορίας.

Οργάνωση Μάχης Αναρχοκομμουνιστών / BOAK

Είναι πάντα πιο σκοτεινά πριν την αυγή: Πώς αγωνίζονται σήμερα για την επανάσταση οι Ρώσοι αναρχικοί

Ενώ μπορεί να φαίνεται ότι η νεοφιλελεύθερη συναίνεση έχει σπάσει σε ορισμένες δυτικές χώρες, στον μετασοσιαλιστικό χώρο η συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση και την εξατομίκευση είναι τόσο ισχυρή που δύσκολα μπορούμε να μιλήσουμε για κρίση της νεοφιλελεύθερης τάξης. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να φανταστούμε κάποια ριζική αλλαγή στη Δύση και σχεδόν αδύνατο να μιλήσουμε σοβαρά για επανάσταση ή αντάρτικο. Η επανάσταση και η χειραφέτηση είναι αυτό που οι Ευρωπαίοι πολίτες προσπαθούν συνήθως να βρουν στο Κουρδιστάν και τους Τσιάπας, ενώ στην πραγματικότητα θα μπορούσε να βρεθεί πολύ πιο κοντά – στη ρωσική αναρχική αντιπολεμική αντίσταση.

Η Οργάνωση Μάχης Αναρχοκομμουνιστών (ΜπΟΑΚ / BOAK / Οργάνωση Μάχης Αναρχο-Κομμουνιστών / Боевая организация анархо-коммунистов / Μπογέβαγια Οργκανιζάτσιγια Αναρχο-Κομμουνίστοφ / Combat Organization of Anarcho-Communists) είναι μια οργάνωση που πραγματοποιεί αντάρτικες επιθέσεις σε αυτό που συνδέει τα ρωσικά εδάφη – τους σιδηροδρόμους. Χωρίς σιδηροδρόμους, ο πόλεμος δεν είναι δυνατός. Οι ουκρανικοί και οι ρωσικοί σιδηρόδρομοι έχουν το ίδιο πλάτος, γεγονός που εξηγεί γιατί οι μάχες γύρω από τη Χερσώνα, τη Μελιτόπολη και τη Μαριούπολη ήταν τόσο σοβαρές – έδωσαν στον ρωσικό στρατό πρόσβαση στις υποδομές μεταφορών. Ταυτόχρονα, οι σιδηρόδρομοι είναι ένα αδύναμο σημείο: απλά δεν είναι δυνατόν να προστατευθούν χιλιάδες χιλιόμετρα γραμμών. Ο «πόλεμος των σιδηροδρόμων» ξεκίνησε στη σοβιετική Λευκορωσία^[1] κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συνεχίστηκε πιο πρόσφατα, πρώτα στη Λευκορωσία (με τη βοήθεια κυβερνοεπιθέσεων, άμεσων δράσεων και απεργιών των εργαζομένων) και στη συνέχεια στο έδαφος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σήμερα υπάρχει ένας αριθμός παράνομων πυρήνων που δραστηριοποιούνται σε όλη τη Ρωσία. Στόχος τους είναι να σταματήσουν τον πόλεμο κόβοντας τους σιδερένιους βραχίονες. Αποδείχτηκε ότι αυτό είναι κάτι εύκολο (π.χ. αρκεί να καεί ένα γκρίζο κουτί που φαίνεται μερικές φορές κοντά στους σιδηροδρόμους, καθώς το κουτί αυτό είναι ένα σύστημα σηματοδότησης, συγκέντρωσης και μπλοκαρίσματος). Άλλες εκπληκτικά εύκολες συνταγές για το πώς να σταματήσουν οι σιδηρόδρομοι θα μπορούσαν να βρεθούν στο κανάλι telegram της ομάδας^[2].

Μια άλλη δραστηριότητα της BOAK είναι οι επιθέσεις με μολότοφ στα κέντρα στρατολόγησης του στρατού. Αυτές οι επιθέσεις καταγράφονται σε βίντεο για να καταδείξουν την έννοια της άμεσης δράσης με λίγα λόγια – είναι εύκολο να γίνει, ο καθένας μπορεί να την επαναλάβει και το αποτέλεσμα (καμένο κτίριο) φαίνεται αμέσως. Πρόκειται για μια αλλαγή εδώ και τώρα, μια γνήσια προαναγγελία. Επιπλέον, αναγκάζει τις αρχές να δαπανήσουν χρήματα για την προστασία των κέντρων στρατολόγησης, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας των δεδομένων και μεταφέρει την προσοχή των μέσων ενημέρωσης από τις συλλήψεις στις ίδιες τις δράσεις. 52 επιθέσεις^[3] πραγματοποιήθηκαν από το καλοκαίρι μέχρι τον Νοέμβριο του 2022 και το 48% των εμπρηστών-ακτιβιστών δεν βρέθηκαν.

Δεν μπορούμε να πούμε ότι το κίνημα έχει υποστεί δραματικές αλλαγές από ιδεολογική άποψη από την αρχή του πολέμου. Σε γενικές γραμμές, τα τελευταία χρόνια είχε γίνει φανερό ότι το ρωσικό καθεστώς προχωρούσε σε έναν ανοιχτό εκφασισμό. Αυτή η εξέλιξη έδωσε ακόμα μεγαλύτερη δύναμη στην ιδεολογική μας πεποίθηση.

Η κατάσταση είναι γενικά παρόμοια όσον αφορά τις τακτικές και τις στρατηγικές. Ωστόσο, οι παραπάνω συνθήκες έχουν γίνει πιο εμφανείς σε ένα ευρύτερο κοινό και παρατηρούμε μια αύξηση του συντονισμού και της αλληλεπίδρασης με ευρύτερους κύκλους της αντιπολίτευσης. Με αυτούς που είναι ιδεολογικά κοντά μας, σκεφτόμαστε πιθανούς τρόπους μετασχηματισμού. Υπάρχουν επίσης οργανώσεις που δεν είναι εντελώς αναρχικές αλλά συνεργαζόμαστε μαζί τους. Για παράδειγμα, η Μαύρη Γέφυρα («Τσερνόγιε Ζνάμια»)^[4] [μια παρτιζάνικη οργάνωση, που καλεί, εκτός των άλλων, σε διατάραξη των εκλογών, κάτι που αποτελεί μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα στρατηγική, επειδή η νομιμότητα του ρωσικού καθεστώτος βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις εκλογές] ή η Ελευθερία και Θέληση («Σβόμποντα ι Βόλια»)^[5].

Υπό το πρίσμα των όσων συμβαίνουν, η επαναστατική αναρχοκομμουνιστική προσέγγιση έχει δείξει τη σημασία της τόσο από την άποψη των μεθόδων που οδηγούν στην αλλαγή της εξουσίας όσο και από την άποψη του ιδανικού που θέλουμε να επιτύχουμε μετά την επανάσταση για να αποφύγουμε την επανάληψη των σημερινών ατυχών γεγονότων.

Το ίδιο ερώτημα σχετικά με την καταστολή – πώς έχει αλλάξει κατά το πρόσφατο παρελθόν και πώς έχει αλλάξει η τακτική της αντίστασης στην καταστολή;

Είναι δύσκολο να πω. Από τη μία πλευρά, δεν μπορούμε να πούμε ότι οι υπηρεσίες ασφαλείας και η αστυνομία άρχισαν να προσεγγίζουν την οργάνωσή μας με κάποιο νέο τρόπο. Από την άλλη πλευρά, βλέπουμε ότι οι κατασταλτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται από τις ρωσικές αρχές αν και δεν άλλαξαν ριζικά, αλλά σαφώς εντάθηκαν και επεκτάθηκαν σε έκταση. Τα βασανιστήρια που χρησιμοποιούνται κατά των αναρχικών είχαν ήδη γίνει κάτι συνηθισμένο και οι αρχές διώκουν τώρα όχι μόνο τους αναρχικούς αλλά και τις οικογένειές τους (κάτι που συνέβαινε μόνο στη Λευκορωσία). Ως εκ τούτου, οι άνθρωποι που συμμετέχουν στον αγώνα πρέπει να καταλάβουν ότι απαιτείται μεγάλη συνειδητοποίηση και κανόνες μυστικότητας. Αυτά δεν είναι ούτε καπρίτσιο ούτε παιχνίδι. [Εδώ, αξίζει να σημειωθεί ότι στις 21.12.2022 η Ρωσική Κρατική Δούμα ψήφισε νόμο που προβλέπει ισόβια κάθειρξη για σαμποτάζ].

Η εμπειρία των εξεγέρσεων δείχνει ότι δεν μπορούμε να βασιστούμε σε κάποια ξαφνική επαναστατική χιονοστιβάδα ή στο ότι οι άνθρωποι θα ξυπνήσουν μόνοι τους. Συχνά οι άνθρωποι παραμένουν παθητικοί. Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να κάνουμε οργανωτική δουλειά στους χώρους εργασίας και να προετοιμαστούμε για μια πιθανή γενική απεργία. Είναι δυνατή μια τέτοια δουλειά στη Ρωσία; Έχει πραγματοποιηθεί; Είναι δυνατή στη Ρωσία; Δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων της ρωσικής οικονομίας, μια τέτοια δουλειά θα πρέπει να περιλαμβάνει τομείς εξόρυξης και μεταποίησης φυσικών πόρων. Ποιες είναι οι προοπτικές των ριζοσπαστικών αριστερών κινημάτων σε αυτόν τον τομέα;

Η δουλειά για την οποία ρωτάτε είναι πολύ σημαντική από την άποψη της αύξησης των πιθανοτήτων μιας επανάστασης και της επιτυχίας της επακόλουθης αναδιοργάνωσης της κοινωνίας. Επιτρέπει την επίτευξη τόσο οικονομικής πίεσης στις εξουσίες όσο και τη δημιουργία οργανωτικών δομών στους χώρους εργασίας που θα μπορούσαν αργότερα να χρησιμοποιηθούν σε μια διαδικασία μετάβασης της παραγωγής υπό την άμεση διαχείριση των εργατικών συλλογικοτήτων.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι πιστεύουμε ότι η γενική απεργία θα πετύχει μόνο σε συνδυασμό με άλλες μεθόδους αντίστασης, όπως οι μαζικές δράσεις διαμαρτυρίας και το αντάρτικο.

Δυστυχώς, η εμπειρία της Λευκορωσίας το 2020 έδειξε ότι όταν οι άνθρωποι είναι παθητικοί, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην είναι έτοιμοι ούτε για γενική απεργία. Αυτό συμβαίνει επιπλέον εκτός από τον τεράστιο συντονισμό που απαιτεί μια γενική απεργία μεταξύ των συλλογικοτήτων.

Το σημαντικότερο μειονέκτημα των απεργιών που απομονώνονται από άλλες τακτικές είναι ότι πρόκειται για μια αντιπαράθεση που βασίζεται στην επιμονή. Ποιος θα αντέξει περισσότερο: οι απεργοί εργάτες (που πρέπει να πληρώσουν τα δάνειά τους, να θρέψουν τις οικογένειές τους κ.λπ.) ή ένας καπιταλιστής που έχει περισσότερους πόρους; Στο πλαίσιο του τεράστιου εισοδηματικού χάσματος, όπως είναι τώρα, οι καπιταλιστές έχουν όλες τις πιθανότητες να κερδίσουν μια τέτοια αντιπαράθεση. Αλλά, και πάλι, πρόκειται για τη χρησιμοποίηση των απεργιών ως μεμονωμένη τακτική, χωρίς άλλες μεθόδους. Αν στερήσουμε χρήματα από τον εχθρό και επιτεθούμε ταυτόχρονα σε άλλα μέτωπα, θα αυξηθούν σημαντικά οι πιθανότητες επιτυχίας μας.

Όσον αφορά το κατά πόσον αυτή η δουλειά γίνεται τώρα, δυστυχώς, δεν μπορούμε να καυχηθούμε για μεγάλη επιτυχία. Κάποιες εργασίες αυτού του είδους έχουν πραγματοποιηθεί από κομμουνιστικές οργανώσεις (συνδικάτο Κούριερ κ.λπ.), αλλά η αλληλεπίδραση μαζί τους ήταν μέχρι στιγμής δύσκολη λόγω ορισμένων ιδεολογικών διαφορών. Λόγω των περιορισμένων πόρων μας και της ανάγκης να παραμείνουμε στην παρανομία, δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε μόνοι μας:

Δεν έχουμε πληροφορίες για τους τομείς των εξορύξεων και της μεταποίησης.

Θα μπορούσατε να πείτε λίγα περισσότερα λόγια για τη στρατηγική σας όσον αφορά όλες τις προαναφερθείσες δυσκολίες σε σχέση με την οργανωτική δουλειά στους χώρους εργασίας;

Είναι μάλλον δύσκολο να φανταστεί κανείς μια επανάσταση χωρίς τη διακοπή της οικονομίας (τουλάχιστον, επειδή οποιαδήποτε συμμετοχή των ανθρώπων στον επαναστατικό αγώνα θα οδηγούσε στην αποσύνδεσή τους από την παραγωγή και το επακόλουθο κλείσιμο της οικονομίας). Ωστόσο, μπορούμε να σκιαγραφήσουμε τι είναι δυνατόν να γίνει στο πλαίσιο μιας επαναστατικής στρατηγικής πέρα από ένα τέτοιο κλείσιμο. Αυτές είναι οι ακόλουθες πτυχές:

- υποδαύλιση ενός αντάρτικου αγώνα βάσης, που θα οδηγήσει σε αποδυνάμωση τόσο της οικονομίας όσο και του κατασταλτικού μηχανισμού.

- Καθώς το κράτος αποδυναμώνεται, τα λάθη του οδηγούν σε μεγαλύτερη αστάθεια. Ένα από τα λάθη θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας χιονοστιβάδας γεγονότων. Μια επαναστατική οργάνωση παίζει σημαντικό ρόλο αυτή τη στιγμή: πρέπει να αναζωπυρώσει την κατάσταση και να αποτρέψει την υποχώρηση. Αυτό θα μπορούσε να είναι η αρχή μαζικών δράσεων ή απεργιών.

- Σε αυτό το περαιτέρω βήμα, ο κύριος ρόλος μιας επαναστατικής οργάνωσης είναι η περαιτέρω επιτάχυνση των γεγονότων, η παρεμπόδιση των αρχών να συγκεντρώσουν τη δύναμή τους και η καταπολέμηση του κατασταλτικού μηχανισμού (π.χ. προστασία των διαδηλωτών και απεργών από τις επιθέσεις των μπάτσων, καταστροφή των πόρων και των οργανωτικών τους βάσεων).

- Είναι επίσης πολύ σημαντικό να συμμετέχουμε διαρκώς στις εκδηλώσεις με στόχο να βοηθήσουμε τους ανθρώπους με την αυτοοργάνωση, λειτουργώντας ως κέντρα αποκρυστάλλωσης γύρω από τα οποία θα σχηματιστούν τα όργανα αυτοδιαχείρισης, έτσι ώστε οι συσσωρευμένες ενέργειες να μην εξανεμιστούν, αλλά να δημιουργήσουν στέρεες δομές.

- Και ως αποτέλεσμα, ο συντονισμός των λαϊκών προσπαθειών γύρω από τα καθήκοντα της κατεδάφισης και της αναδιοργάνωσης της εξουσίας (δηλ. διάλυση της υπάρχουσας κυβέρνησης, κατάληψη των κτιρίων του κρατικού μηχανισμού και συγκρότηση επιτροπών λαϊκής αυτοδιοίκησης, οι οποίες αναλαμβάνουν τα καθήκοντα του μετασχηματισμού της κοινωνίας), εξοπλισμός των υπερασπιστών της επανάστασης κ.λπ.

Σε γενικές γραμμές, αυτή είναι η στρατηγική. Αλλά φυσικά, η πραγματικότητα φέρνει αλλαγές σε αυτό το σχέδιο.

Ένα άλλο ερώτημα σχετικά με την επανάσταση αφορά την εμπειρία από το 1917. Αυτή η επανάσταση μακροπρόθεσμα δεν πέτυχε τους στόχους της χειραφέτησης, μεταξύ άλλων επειδή η σκέψη των μαζών δεν απελευθερώθηκε. Το αποτέλεσμα αυτής της επανάστασης ήταν η αντικατάσταση μιας δικτατορίας με μια άλλη. Η χειραφέτηση είναι μια μακρά διαδικασία πολιτικής εκπαίδευσης. Πιστεύετε ότι τώρα μπορεί να είναι η κατάλληλη στιγμή για μια επανάσταση στη Ρωσία, όπου υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που πιστεύουν την κρατική προπαγάνδα, πολλοί άνθρωποι εγκαταλείπουν τη χώρα και η εμπειρία στην αυτοοργάνωση είναι πολύ περιορισμένη;

Μπορούμε να πούμε ότι, όσον αφορά την πιθανότητα επανάστασης, σήμερα είναι η καλύτερη στιγμή που είχαμε εδώ και χρόνια. Είναι απίθανο να έχουμε καλύτερη. Η εμπειρία του 1917 δείχνει ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι η σκέψη δεν είχε χειραφετηθεί πριν από την επανάσταση. Κατ’ αρχήν, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι κατά τη διάρκεια μιας δικτατορίας υπήρχε μια τέτοια δυνατότητα. Και αν η σκέψη έχει χειραφετηθεί, τότε αυτό σημαίνει ότι η δικτατορία δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα ισχυρή, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα, ότι η επανάσταση δεν είναι απαραίτητη και ότι είναι δυνατόν να γίνουν κοινωνικές αλλαγές με τις μεταρρυθμίσεις. Πιστεύουμε ότι αν η δικτατορία είναι πιο αδύναμη, είναι πιο δύσκολο να ξεσηκωθεί ο λαός για να συμμετάσχει στον επαναστατικό αγώνα (ακόμη και στην περίπτωση, που η ελευθερία του περιορίζεται στην πραγματικότητα από τον εκμεταλλευτικό καπιταλισμό – ένα σύστημα που δεν θα μπορούσε να αλλάξει με εκλογές).

Μελετώντας τα απομνημονεύματα των συγχρόνων του 1917, παρατηρήσαμε ότι η ίδια η διαδικασία της επανάστασης οδήγησε σε δραματικά άλματα στη χειραφέτηση της συνείδησης. Το κύμα της επαναστατικής δημιουργικότητας (όχι μόνο με την πολιτιστική έννοια, αλλά και με όρους επαναστατικών μετασχηματισμών στην κοινωνία, την παραγωγή κ.λπ.) ήταν πραγματικά γιγαντιαίο. Αλλά καταπνίγηκε από δυνάμεις που έβλεπαν το στόχο όχι στη χειραφέτηση της κοινωνίας αλλά στην αναδιαμόρφωση της κοινωνίας σύμφωνα με ολοκληρωτικά καλούπια.

Για να μην επαναληφθεί λοιπόν αυτή η θλιβερή εμπειρία, είναι πολύ σημαντικό η αντιεξουσιαστική αριστερά να μην επικεντρώνεται μόνο στη διάλυση του συστήματος και την οικοδόμηση ενός νέου, αλλά και στην υπεράσπιση –και με τα όπλα στο χέρι– των ανθρώπων και της επανάστασης από αυτούς που προσπαθούν να τους καταπνίξουν.

Η εμπειρία του 1917 είναι αναμφίβολα πολύπλευρη, με την έννοια ότι η κατανόησή της εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το πρίσμα που χρησιμοποιεί κανείς για να τη μελετήσει. Τα συμπεράσματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά και μπορεί να φαίνεται ότι λέμε κάτι που έχει ήδη εφαρμοστεί από τους αναρχικούς το 1917. Σε γενικές γραμμές, κατά τη δική μας αντίληψη τα λάθη του αναρχικού κινήματος θα μπορούσαν να οριστούν ως εξής:

1) υπερβολικά μεγάλη εμπιστοσύνη στη θέληση των απελευθερωμένων ανθρώπων που θα λύσουν τα πράγματα μόνοι τους. Στο τέλος, οι δυνάμεις που διαχειρίζονταν τη διαδικασία αναχαιτίζουν και καταπνίγουν το κύμα της λαϊκής δημιουργικότητας. Πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να διστάσουμε να δημιουργήσουμε μια αναρχική οργάνωση, η οποία θα βοηθήσει το λαό να κινηθεί με αντιεξουσιαστικό τρόπο. Εδώ, φυσικά, δεν αναφερόμαστε στην πρωτοπορία των μπολσεβίκων, η οποία με το πρόσχημα του πρωτοποριακού κόμματος της εργατικής τάξης σφετερίστηκε την εξουσία. Εννοούμε μάλλον κάτι στο πνεύμα αυτού που κάνει το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν, δηλαδή να βοηθάει στη δημιουργία αντιεξουσιαστικών συμβουλίων που λειτουργούν στη βάση της άμεσης δημοκρατίας και να τα εμποδίζει να διολισθήσουν ξανά στη δικτατορία. Αλλά δεν λαμβάνει αποφάσεις αντί του λαού και δεν προστατεύει τη δομή από αυταρχικές δυνάμεις.

2) Υπερβολική εξάρτηση από τους συμμάχους στην επαναστατική διαδικασία. Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να περιφράξουμε τους εαυτούς μας από όλους εκείνους που δεν είναι φιλελεύθεροι, κόκκινοι και ούτω καθεξής. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι οι ανοιχτά αυταρχικές και αντιφατικές προς τα αναρχικά ιδεώδη ομάδες δεν είναι σύντροφοι. Πιστεύουμε όμως ότι οι αναρχικοί πρέπει να επιμένουν στα ιδανικά τους και να είναι έτοιμοι να τα υπερασπιστούν, ώστε να μην μαχαιρωθούν πισώπλατα, όπως έχει συμβεί στο παρελθόν.

Βρισκόμαστε στην περιοχή της Ανατολικής Ευρώπης – ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του αγώνα κατά του κράτους σε αυτή την περιοχή γενικά και ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες του ρωσικού ιμπεριαλισμού;

Μεταξύ των ιδιαιτεροτήτων του ρωσικού ιμπεριαλισμού μπορούμε ίσως να αναφέρουμε την εσωτερική αποικιοκρατία. Οι κεντρικές περιοχές δρουν ως συλλογικοί εκμεταλλευτές της περιφέρειας. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργούνται οι συνθήκες για την μετακίνηση των πιο δραστήριων ανθρώπων προς το κέντρο. Αυτό οδηγεί σε μια παράδοξη κατάσταση. Από τη μία πλευρά, η Μόσχα και η Αγία Πετρούπολη είναι οι πιο ενεργές από πλευράς διαδηλώσεων, ενώ από την άλλη πλευρά, είναι περισσότερο πλούσιες, προσδίδοντας στις διαμαρτυρίες τους έναν ελιτίστικο χαρακτήρα. Απαιτούν αγαθά ανώτερης τάξης (δίκαιες εκλογές, ελευθερία του λόγου κ.λπ.) παρά την επίλυση καθημερινών οικονομικών προβλημάτων, και ως εκ τούτου οι περισσότεροι άνθρωποι είναι λιγότερο πρόθυμοι να αναλάβουν ριζοσπαστική δράση για χάρη τους. Αυτές οι διαμαρτυρίες είναι επίσης λιγότερο πιθανό να γίνουν κατανοητές και να υποστηριχθούν στις περιφέρειες.

Επίσης, μια ορισμένη ιδιαιτερότητα του αγώνα με το κράτος καθορίζεται από το σοβιετικό παρελθόν και τη δεκαετία του 1990. Το τι θεωρούσαν οι άνθρωποι καλό ή σκουπίδι για το σοβιετικό παρελθόν ποικίλλει ανάλογα με την εμπειρία του καθενός. Αυτό καθιστά δύσκολη τη δημιουργία μιας ενοποιητικής εικόνας ενός «όμορφου μέλλοντος» που θα μπορούσε να ενθουσιάσει τους ανθρώπους και να τους ενώσει.

Μερικές φορές ακούει κανείς από ορισμένους ακτιβιστές ότι μια από τις πιθανές λύσεις για τον ρωσικό ιμπεριαλισμό είναι η διάλυση της Ρωσίας. Τι πιστεύετε γι’ αυτό;

Εδώ έχουμε μια διττή στάση. Δεν πιστεύουμε ότι η βίαιη διάλυση της Ρωσίας (σε ξεχωριστά κράτη) είναι κάτι που πρέπει να επιδιώξουμε. Λόγω της μεγάλης οικονομικής διασύνδεσης των περιφερειών, τέτοιες διαδικασίες θα έπλητταν τους πάντες και νέα επεισόδια εθνοτικών συγκρούσεων, όπως ήταν τη δεκαετία του ’90, θα ήταν πολύ πιθανά.

Από την άλλη πλευρά, ο αναγκαστικός εγκλεισμός ολόκληρων λαών δεν είναι σαφώς το ιδανικό μας. Με βάση πρακτικές εκτιμήσεις, μπορούμε να πούμε ότι η υποκίνηση μιας επανάστασης είναι ευκολότερη σε μια μικρότερη χώρα, αλλά η υπεράσπιση του μετασχηματισμού είναι καλύτερη συνολικά.

Πιστεύουμε ότι είναι καλό να μπει ένα τέλος στις αυτοκρατορικές φιλοδοξίες της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Αλλά βλέπουμε μια λύση στο πνεύμα του πραγματικού φεντεραλισμού, με απομάκρυνση από το κέντρο εξουσίας στη Μόσχα προς τα συμβούλια και τις επιτροπές σε κάθε περιφέρεια, με μετάβαση σε μια πολύ ευρεία αυτονομία στη λήψη εσωτερικών αποφάσεων κ.λπ. αλλά με διατήρηση των συμβουλίων και των δομών διαπεριφερειακού συντονισμού, καθώς και των οικονομικών διασυνδέσεων (και την οικοδόμηση νέων). δηλ. αποσύνθεση χωρίς διάλυση.

Σε ποια ιδεολογική βάση είναι δυνατόν να ενωθεί η ριζοσπαστική αριστερά στην Ουκρανία, τη Λευκορωσία, τη Ρωσία και άλλα κράτη της περιοχής;

Πιστεύουμε ότι ο αναρχοκομμουνισμός (με μια φεντεραλιστική συνιστώσα, δηλαδή με περιφερειακή αυτονομία, χωρίς ιμπεριαλισμό, αλλά με συντονισμό) εξακολουθεί να είναι επίκαιρος.

Οι Ουκρανοί αναρχικοί βρίσκονται τώρα στην πρώτη γραμμή του μετώπου για να πολεμήσουν τη ρωσική επέμβαση (καθώς και Ρώσοι και Λευκορώσοι αναρχικοί που κατά τη διάρκεια του πολέμου βρίσκονταν στην Ουκρανία ή μπόρεσαν να μετακινηθούν εκεί αργότερα). Οι Ρώσοι και οι Λευκορώσοι αναρχικοί έχουν ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο στα μετόπισθεν. Υπάρχει επίσης αλληλεπίδραση στη γραμμή του πολέμου πληροφοριών, βοήθεια με τη διάδοση ειδήσεων, ιδεολογικού υλικού, συνταγών. Επίσης συλλογή οικονομικών πόρων για κοινά καθήκοντα και υποστήριξη των κοινών μας πολιτικών κρατουμένων.

Ποια συμπεράσματα βγάλατε από τις διαδηλώσεις του 2020 στη Λευκορωσία; Υπήρχαν άλλα γεγονότα-ορόσημα στην περιοχή που επηρέασαν τη σκέψη και την τακτική σας;

Έχουμε γίνει πιο σίγουροι για τη σημασία του ενεργού ρόλου που διαδραματίζουν οι αριστερές δυνάμεις στο συντονισμό της διαμαρτυρίας (σε αντίθεση με το να ακολουθούν απλώς τις πρωτοβουλίες του πλήθους). Επίσης, είναι σημαντικό να μην αφήσουμε τη διαμαρτυρία να ξεθωριάσει και να περάσει στην άμυνα (ειρηνική διαμαρτυρία κ.λπ.) γιατί σε τέτοιες στιγμές οι εξουσίες τείνουν να αρπάζουν την πρωτοβουλία.

Εκτός από τη διαμαρτυρία στη Λευκορωσία, παρακολουθήσαμε και τις εξεγέρσεις στο Κιργιστάν και το Καζακστάν, οι οποίες επίσης έλαβαν χώρα το 2020-2022. Το Κιργιστάν έδειξε τι συμβαίνει όταν οι επαναστάτες δεν υποχωρούν, αλλά ενισχύουν την πίεση.

Σε μια συνέντευξή σας^[6] λέτε ότι ανήκετε στην παράδοση αναρχικών σχηματισμών όπως το Μαύρο Λάβαρο (Τσερνόε Ζνάμια) ή η Αναρχοσυνδικαλιστική Ομάδα της Νότιας Ρωσίας. Πείτε μου πιο συγκεκριμένα (ιδεολογικά ή τακτικά), με ποιους τρόπους η δουλειά σας συνεχίζει τη δική τους; Πώς δουλεύετε με την ιστορική μνήμη; Για παράδειγμα, στην Τσεχική Δημοκρατία η κομμουνιστική εποχή κατέστρεψε την ιστορική συνέχεια του κινήματος, το οποίο στη δεκαετία του 1990 αναπτύχθηκε από τη δυτική εμπειρία παρά από τη μακρινή παράδοση του τσεχικού αναρχισμού.

Θεωρούμε τους εαυτούς μας οπαδούς της ανατολικοευρωπαϊκής επαναστατικής αναρχικής παράδοσης. Το Μαύρο Λάβαρο και η Αναρχοσυνδικαλιστική Ομάδα της Νότιας Ρωσίας, οι οποίες, παρεμπιπτόντως, κάποτε είχαν εμπλακεί σε σφοδρή πολεμική μεταξύ τους, μας εμπνέουν τόσο ιδεολογικά όσο και τακτικά.

Χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, εμείς, όπως και οι προκάτοχοί μας από τις αρχές του περασμένου αιώνα και ακολουθούμε την ολοκληρωμένη προσέγγισή τους στον επαναστατικό αγώνα. Με τον όρο «ολοκληρωμένη» εννοούμε εδώ μια προσέγγιση του ανθρώπου που σχετίζεται με όλες τις σφαίρες της ανθρώπινης δραστηριότητας. Αντιλαμβανόμαστε την επανάσταση επίσης με αυτό το πνεύμα – δεν πρόκειται μόνο για την αλλαγή των ανθρώπων στην εξουσία και ούτε καν για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, αλλά για μια ευρεία κοινωνική αλλαγή, για την αλλαγή της σχέσης όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και μεταξύ των ανθρώπων και της φύσης. Υποστηρίζουμε την πολιτική και οικονομική επανάσταση και τη συνέχιση του επαναστατικού αγώνα μέχρι την πλήρη και ολοκληρωτική απελευθέρωση της προσωπικότητας. Η αντικατάσταση των ιδιαιτεροτήτων, χωρίς την ολοκληρωμένη προσέγγιση, δεν θα οδηγήσει στη γενική αλλαγή του συστήματος – οι καθηλωμένες συνιστώσες θα εμποδίσουν αυτή την ανάπτυξη.

Αν κοιτάξετε την πρακτική της BOAK, θα δείτε ότι οι δράσεις μας στρέφονται κυρίως κατά της δικτατορίας του Πούτιν και του πολέμου που έχει εξαπολύσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι στόχοι μας περιορίζονται στην καταστροφή της δικτατορίας του Πούτιν. Απώτερος στόχος μας είναι ο αναρχικός κομμουνισμός, τον οποίο θεωρούμε εναλλακτική λύση τόσο στις δικτατορίες όσο και στις αστικές «δημοκρατίες».

Όσον αφορά τη συνέχεια στην τακτική, είμαστε υποστηρικτές των αντάρτικων μεθόδων μάχης. Επιπλέον, επιδιώκουμε να διασφαλίσουμε ότι οι μέθοδοι μάχης θα υιοθετηθούν από τις πλατιές μάζες των εργαζομένων. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει σε ένα λαϊκό ανταρτοπόλεμο ενάντια στους εκμεταλλευτές.

Δημοσιεύουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα ιστορικό υλικό για ηρωικούς επαναστάτες του παρελθόντος και τους αγώνες τους. Θέλουμε η μνήμη των συντρόφων που έζησαν πριν από πολλά χρόνια να συνεχίσει να ζει σε νέες άμεσες δράσεις και επιθέσεις στο καθεστώς.

Ποια είναι το αναρχικό όραμα για το μεταπολεμικό μέλλον της Ουκρανίας, της Ρωσίας και της περιοχής της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης;

Όσον αφορά την Ουκρανία, είναι κάπως δύσκολο να προβλέψουμε, διότι, όπως πιστεύουμε, στην καλύτερη περίπτωση, η νίκη της θα οδηγήσει στην εδραίωση μιας δημοκρατίας δυτικού τύπου εκεί. Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να υπάρξει ένα πιο γόνιμο έδαφος για την ανάπτυξη, την ενίσχυση και τη διάδοση των αναρχικών ιδεών στην κοινωνία. Με δεδομένη την ενεργό συμμετοχή των αναρχικών στην αντίσταση, είναι επίσης πιθανό να εδραιωθούν στο δημόσιο πολιτικό χώρο και να αποκτήσουν βήμα για την υλοποίηση των ιδανικών τους.

Όσον αφορά τη Ρωσία, βλέπουμε προς την κατεύθυνση που περιγράψαμε παραπάνω – μια ομοσπονδιακή δημοκρατία με ευρεία αυτονομία των περιφερειών, που θα μετασχηματίζεται κατά τους κανόνες του αναρχοκομμουνισμού, με αναδιοργάνωση του πολιτικού και οικονομικού συστήματος στο πνεύμα της άμεσης δημοκρατίας, εξανθρωπισμό του περιβάλλοντος και επίλυση των οικολογικών προβλημάτων.

Είναι πιθανό ότι αν αυτή η κατεύθυνση ανάπτυξης στη Ρωσική Ομοσπονδία είναι επιτυχής, μπορούμε να περιμένουμε ότι οι γειτονικές μας περιοχές θα κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση: Ουκρανία, Κεντρική Ευρώπη και, τι στο καλό, όλος ο κόσμος .

Εν ολίγοις, πείτε μας πώς μπορούμε να σας βοηθήσουμε μέσα και έξω από τα μετασοβιετικά κράτη;

Τρεις προτάσεις έρχονται στο μυαλό μου:

1) Να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους να μην παρέχουν κανενός είδους υποστήριξη στη Ρωσική Ομοσπονδία. Η νίκη της Ρωσικής Ομοσπονδίας θα οδηγήσει στην ενίσχυση της δικτατορίας σε ολόκληρη την περιοχή.

2) Διάδοση πληροφοριών σχετικά με το αναρχοκομμουνιστικό ιδεώδες του μέλλοντος για την περιοχή μας, καθώς και για τις μεθόδους και τις τακτικές του αγώνα – έτσι ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να συμμετάσχουν στον αγώνα.

3) Αν είναι δυνατόν, συνεισφέροντας (και οικονομικά) στις πρωτοβουλίες μας. Όπως ίσως γνωρίζετε, έχουμε οργανώσει ένα επαναστατικό αναρχικό ταμείο, το οποίο στηρίζει παρτιζάνικες ομάδες, τις βοηθά να αναπτύξουν και να διευρύνουν το μέτωπό μας. Αυτή η υποστήριξη είναι εξαιρετικά σημαντική για εμάς.

Κάντε δωρεά στο Επαναστατικό Αναρχικό Ταμείο:

Bitcoin: bc1qtnw6p89xk7xnsvzdktv79zhpv2m834pp5sfyg0 (SegWit )

και 1PZMFedC1sQghHghh47mRXiQpTQjafsvmD (no-SegWit )

Monero:8BRS3jyDL3QZec75vyvKSeFYyCjfkDC2VGjUsNJZx24wMkcN55DJockeDwk4xy5ZRfXZKrH6efokgPY8p2PQDAbgC1GJhXT

Μετάφραση: elaliberta.gr

BOAK, “It is always darkest before the dawn: how Russian anarchists today struggle for revolution”, LeftEast, 25 Ιανουαρίου 2023, https://lefteast.org/it-is-always-darkest-before-the-dawn-how-russian-anarchists-today-struggle-for-revolution/. Αναδημοσίευση: Europe Solidaire Sans Frontières, http://www.europe-solidaire.org/spip.php?article65481.

Σημειώσεις

 ^[1] Ричард Кропоткин, «Разрушая пути войны», Журнал DOXA, 3 Αυγούστου 2022, https://doxajournal.ru/railwar.

^[2] «Боец Анархист», Telegram, https://t.me/BO_AK_reborn.

^[3] “Antiwarriors”, Telegram, https://t.me/antiwarriors_main/205?single.

^[4] РПД “Черный мост”, Telegram, https://t.me/blackbridge.

^[5] ОВОД «Свобода и Воля», Telegram, https://t.me/ovod_freedom_will.

^[6] “Russia: The Anarcho-Communist Combat Organization. An Interview with a Clandestine Anarchist Group”, CrimethInc., 22 Αυγούστου 2022, https://cs.crimethinc.com/2022/08/22/russia-the-anarcho-communist-combat-organization-an-interview-with-a-clandestine-anarchist-group.