Οι εργαζόμενοι της Ουκρανίας αγωνίζονται και κατά της εσωτερικής απειλής. Χρειάζονται την υποστήριξή μας
Εδώ και σχεδόν 15 μήνες, εκατομμύρια Ουκρανοί ζουν υπό την απειλή πυραύλων που μπορούν να φτάσουν σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας ανά πάσα στιγμή.
Η Ρωσία έχει επιδοθεί σε μια εσκεμμένη και συστηματική στρατηγική τρόμου κατά των αμάχων. Όσοι έχουν βρεθεί υπό ρωσική κατοχή είναι θύματα αναγκαστικού εκτοπισμού, δολοφονιών, βιασμών και βασανιστηρίων. Δεκάδες χιλιάδες παιδιά εκτιμάται ότι έχουν απελαθεί από τα κατεχόμενα εδάφη στη Ρωσία, όπου η εθνική τους ταυτότητα διαγράφεται βίαια. Με κάθε απελευθέρωση ενός ουκρανικού χωριού ή πόλης, νέα εγκλήματα έρχονται στο φως, δείχνοντας σε όλο τον κόσμο τι περιμένει κάθε έδαφος που καταλαμβάνεται από τη Ρωσία.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, ανεξάρτητα από τις πολιτικές διαφωνίες, όλη η ουκρανική κοινωνία είναι ενωμένη στην άποψη ότι η Ουκρανία μπορεί να επιβιώσει μόνο αν καταφέρει να διώξει τον ρωσικό στρατό από ολόκληρη την επικράτειά της. Μπροστά στη ρητή γενοκτονική πρόθεση της ρωσικής εισβολής, οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις της Ουκρανίας αντιστέκονται ακλόνητα.
Ο πόλεμος έχει ωθήσει την οικονομία της Ουκρανίας σε βαθιά ύφεση. Μέσα σε ένα μόνο έτος πολέμου, το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά περίπου 30% [1] . Ο υψηλός πληθωρισμός σήμαινε πτώση των πραγματικών εισοδημάτων. Μόνο το 60% των Ουκρανών μπόρεσε να διατηρήσει τη δουλειά του, εκ των οποίων μόνο το 35% ήταν πλήρους απασχόλησης. Πολλοί άνθρωποι δεν έχασαν μόνο τις δουλειές τους - έχασαν επίσης τα σπίτια και τους συγγενείς τους. Υπήρξαν δεκάδες χιλιάδες απώλειες μεταξύ των πολιτών και οι στρατιωτικές απώλειες πρέπει σίγουρα να ξεπερνούν αυτές.
Παρά τις δύσκολες αυτές συνθήκες, ο ουκρανικός λαός αρνείται να γίνει παθητικό θύμα. Η ικανότητα των απλών Ουκρανών για αυτοοργάνωση ήταν και παραμένει ένα από τα κλειδιά της αντίστασης της χώρας στη ρωσική ιμπεριαλιστική επιθετικότητα.
Αλλά αντί να επικεντρωθούν στην προσαρμογή της οικονομίας στις ανάγκες του πολέμου, οι ουκρανικές αρχές έχουν ξεκινήσει ένα τεράστιο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων [2] . Εκμεταλλευόμενη τον στρατιωτικό νόμο και τους περιορισμούς στις διαδηλώσεις, η κυβέρνηση έχει επίσης καταργήσει την εργατική νομοθεσία και έχει προωθήσει μια σειρά από άλλα αντιλαϊκά μέτρα [3].
Αυτό υπονομεύει την κοινωνική συνοχή σε μια εποχή που η Ουκρανία την έχει περισσότερο ανάγκη. Δυστυχώς, οι Ουκρανοί εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν επιθέσεις από την ίδια τους την κυβέρνηση, ακόμη και όταν υπερασπίζονται τη χώρα από έναν εξωτερικό εχθρό. Εν τω μεταξύ, το κράτος αποτυγχάνει να καλύψει τόσο την προστασία όσο και τις καταναλωτικές ανάγκες του πληθυσμού.
Μετά τον πόλεμο, η Ουκρανία θα αντιμετωπίσει ένα κολοσσιαίο έργο. Θα πρέπει να αντιμετωπίσει τη μαζική καταστροφή των υποδομών, να επανεκκινήσει τη βιομηχανία και να αντιμετωπίσει μια μεγάλη δημογραφική κρίση: οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι γυναίκες, έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Ένας σημαντικός αριθμός προσφύγων ενδέχεται να μην επιστρέψει από το εξωτερικό- ορισμένοι λόγω της επιδείνωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων και των συνθηκών εργασίας.
Ωστόσο, αντί να υιοθετήσουν μέτρα που θα ενθάρρυναν τους Ουκρανούς να επιστρέψουν στην πατρίδα τους μετά τον πόλεμο, οι αρχές ζητούν την εμπορευματοποίηση της υγειονομικής περίθαλψης, την πλήρη ιδιωτικοποίηση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και τις περικοπές των δημόσιων υπηρεσιών προκειμένου να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις. Στο όνομα του νεοφιλελεύθερου δόγματος, η κυβέρνηση υπονομεύει την οικονομική και πολιτική κυριαρχία για την οποία οι απλοί Ουκρανοί δίνουν τη ζωή τους.
Ακόμα και σε αυτές τις σκληρές συνθήκες, οι Ουκρανοί εργαζόμενοι κινητοποιούνται ενάντια στις πολιτικές που επιτίθενται στα κοινωνικά τους δικαιώματα [4] και ενώ αριστεροί και συνδικαλιστές υποστηρίζουν τις προσπάθειές τους να οργανωθούν. Αλλά αυτοί οι άνθρωποι, που αγωνίζονται ηρωικά για την κυριαρχία τους σε κάθε μέτωπο, χρειάζονται συμμάχους. Η διεθνής αριστερά και το εργατικό κίνημα μπορούν να βοηθήσουν τους Ουκρανούς να ανακτήσουν την ανεξαρτησία τους από τον Ρώσο επιτιθέμενο, καθώς και να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους από τη νεοφιλελεύθερη εξάρτηση.
Η στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική υποστήριξη της Ουκρανίας είναι απαραίτητη προκειμένου να επιτύχει όχι μόνο μια κατάπαυση του πυρός και μια ειρήνη που δεν θα διαρκέσει, αλλά την άμεση αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων κατοχής από όλα τα εδάφη.
Ωστόσο, πρέπει επίσης να διασφαλίσουμε ότι η μεταπολεμική ανασυγκρότηση δεν θα χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει τον ριζικό μετασχηματισμό της ουκρανικής οικονομίας υπέρ των ολιγαρχών και των επιχειρήσεων, αντί του λαού [5] . Ο μόνος τρόπος για να υπάρξει εγγύηση για την εθνική ασφάλεια τόσο σε καιρό πολέμου όσο και μετά από αυτόν είναι να θεσπιστούν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα. Η Ουκρανία πρέπει επίσης να αναπτύξει μια αποτελεσματική πολιτική για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Τρεις πρωτοβουλίες κάνουν πολλά για να μεταφέρουν τις φωνές των ουκρανικών προοδευτικών οργανώσεων στον ευρύτερο κόσμο. Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο Αλληλεγγύης με την Ουκρανία [6] , το Δίκτυο Αλληλεγγύης στις ΗΠΑ [7] και η Εκλεγμένοι Αριστεροί για την Ουκρανία ιδρύθηκαν για να παρέχουν συγκεκριμένη υποστήριξη στην ουκρανική λαϊκή αντίσταση. Χρησιμοποιώντας τους δεσμούς τους με οργανώσεις πολιτών, συνδικάτα και φεμινίστριες στην Ουκρανία, καθώς και με αντιπολεμικές οργανώσεις της Λευκορωσίας και της Ρωσίας, οι δύο πρωτοβουλίες υποστηρίζουν την ουκρανική αντίσταση μέσω της διεθνούς αλληλεγγύης, των κεφαλαίων και των αυτοκινητοπομπών βοήθειας.
Οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που κρατούν σε λειτουργία τα εργοστάσια [8] , τα νοσοκομεία [9] , τα σχολεία [10] , τα τρένα [11] και τις δημόσιες
υπηρεσίες της Ουκρανίας, συχνά με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής. Και είναι οι εργαζόμενοι που μάχονται στην πρώτη γραμμή, εξασφαλίζοντας την επιβίωση του κράτους. Γι' αυτό μόνο οι Ουκρανοί εργαζόμενοι μπορούν να αποφασίσουν για το μέλλον της χώρας τους. Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι οι φωνές τους θα ακουστούν.
ΠΗΓΗ: https://internationalviewpoint.org
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] https://www.worldbank.org/en/news/press-release/2023/03/23/updated-ukraine-recovery-and-reconstruction-needs-assessment
[2] https://emerging-europe.com/voices/ukraines-new-privatisation-push-cleaning-the-augean-stables/
[3] https://www.opendemocracy.net/en/odr/ukraine-draft-law-5371-workers-rights-war-russia/
[4] https://www.opendemocracy.net/en/odr/ukraine-social-policy-reform-imf/
[5] https://prospect.org/world/2023-01-30-ukraine-neoliberal-war-mobilization/
[6] https://ukraine-solidarity.eu
[7] https://againstthecurrent.org/solidarity-with-ukraine/
[8] https://www.opendemocracy.net/en/odr/ukraine-russia-war-kryvyi-rih-oleksandr-vilkul/
[9] https://www.opendemocracy.net/en/odr/ukraine-hospital-staff-nurses-unpaid-reform-russia-war/
[10] https://www.opendemocracy.net/en/odr/ukraine-war-austerity-teachers-wages/
[11] https://edition.cnn.com/travel/article/ukrainian-railways-biden-diplomacy/index.html
