Charlie Kimber
Ο Ντέιβιντ Κάμερον παραιτήθηκε και η ψήφος υπέρ της Εξόδου στο δημοψήφισμα για την ΕΕ έχει ρίξει το κόμμα των Συντηρητικών καθώς και το βρετανικό και τα ευρωπαϊκά καθεστώτα, σε μια βαθιά κρίση.
Το απεγνωσμένο ποντάρισμα του Κάμερον στο δημοψήφισμα, χώρισε το κόμμα του στη μέση.
Η αξία της λίρας και των μετοχών πέφτουν και οι «κυρίαρχοι του σύμπαντος» αισθάνθηκαν το ράπισμα της απόρριψης.
Αν και η Παραμονή είχε την υποστήριξη των Τόριδων, των Εργατικών, του SNP [Σκωτίας], του Plaid Cymru [Ουαλίας], των Φιλελεύθερων Δημοκρατικών, των Πρασίνων, του Sinn Fein [Β. Ιρλανδίας], σχεδόν κάθε αφεντικού και διεθνούς οικονομικού οργανισμού, χιλιάδων «κορυφαίων στελεχών» και των ηγετών δεκάδων κρατών, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, περισσότεροι απ’ τους μισούς ψηφοφόρους υποστήριξαν την Έξοδο.
Είναι καιρός για όλους στην αριστερά και όλους τους αντιρατσιστές, όπως κι αν ψήφισαν, να ενωθούν και να πολεμήσουν ενάντια στη λιτότητα, την καταστροφή των δημόσιων υπηρεσιών, τις επιθέσεις στους πρόσφυγες, την ισλαμοφοβία και τους φασίστες που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για τη δολοφονία της Jo Cox.
Οι πολιτικοί, οι πλούσιοι και οι ισχυροί που έχουν συνηθίσει να γίνεται το δικό τους έχουν υποστεί μια μαζική ανατροπή.
Εξέγερση
Ακριβώς όπως συμβαίνει και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου, συντελείται μια εξέγερση ενάντια σ’ αυτούς που βρίσκονται στην κορυφή της κοινωνίας. Μπορεί να πάει προς τα αριστερά ή προς τα δεξιά. Είναι δικιά μας δουλειά να την καθορίσουμε.
Η δεξιά θα προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει την ψήφο της Εξόδου για να εξαπλώσει τον ρατσισμό. Αυτός είναι ένας κίνδυνος, αλλά δεν είναι αναπόφευκτος.
Είναι ψέμα ότι τα εκατομμύρια των εργατών που ψήφισαν υπέρ της Εξόδου είναι όλοι ρατσιστές. Η συστημική εκστρατεία για την Έξοδο καθοδηγούνταν από τους ρατσιστές και τις ειδεχθείς δυνάμεις της ακροδεξιάς, αλλά ένα μεγάλο μέρος της ψήφου υπέρ της Εξόδου ήταν πολύ διαφορετικό.
Μια δημοσκόπηση που έγινε ακριβώς πριν από την ψηφοφορία έδειξε ότι η πλειοψηφία των ψηφοφόρων που ήταν υπέρ της Εξόδου πίστευαν ότι η μετανάστευση είχε θετική επίδραση ή δεν είχε καμία επίδραση για τις περιοχές όπου ζούσαν. Και υπήρχε μια πέμπτη άποψη ότι η μετανάστευση ήταν θετική για τη Βρετανία ως σύνολο.
Μια άλλη δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι το ένα τρίτο των ψηφοφόρων των Εργατικών στις γενικές εκλογές του 2015, και το ένα τρίτο των ψηφοφόρων των Πρασίνων επρόκειτο να υποστηρίξουν την Έξοδο.
Υπάρχουν βαθιές δεξαμενές πικρίας και απογοήτευσης παντού σε ολόκληρη τη Βρετανία.
Η ψήφος για την Έξοδο ήταν για πολλούς μια απόρριψη της αντιδημοκρατικής ΕΕ η οποία ελέγχεται από τις εταιρείες και των πολιτικών ελίτ της Βρετανίας. Αυτή η εξέγερση εναντίον των πλουσίων και των ισχυρών πρέπει να αξιοποιηθεί.
Δημοκρατία
Είναι μια τραγωδία που οι Εργατικοί δεν υποστήριξαν την Έξοδο. Αν το είχαν κάνει, θα είχαν μετατοπίσει τη συζήτηση περισσότερο κυρίως στη δημοκρατία, τη ρήξη με την λιτότητα και την αντίσταση στον έλεγχο των εταιρειών, παρά στον ρατσισμό.
Αντ’ αυτού, κάνοντας καμπάνια μαζί με τους Συντηρητικούς για την Παραμονή, ορισμένοι βουλευτές των Εργατικών αποκόπηκαν από σημαντικούς τομείς των εργατών.
Κατά τη διάρκεια της καμπάνιας πολλές ηγετικές φυσιογνωμίες του Εργατικού Κόμματος, από τον Τομ Γουότσον και τον Εντ Μπαλς ως τον Τζον ΜακΝτόνελ και τον Λεν ΜακΚλούσκι, αμφισβήτησαν το σημερινό δικαίωμα των πολιτών της ΕΕ να έρχονται στη Βρετανία.
Ο Τζέρεμι Κόρμπιν δεν το έκανε αυτό. Θα πρέπει τώρα να καλέσει ανοιχτά για δράσεις εναντίον της λιτότητας και του ρατσισμού, και να απαιτήσει από τους ηγέτες των συνδικάτων να κάνουν το ίδιο. Αυτή είναι η καλύτερη ευκαιρία για να επιβάλει τη διεξαγωγή γενικών εκλογών, για τις οποίες, όπως λέει, οι Εργατικοί είναι έτοιμοι.
Το Socialist Worker έκανε καμπάνια για μια αντιρατσιστική, σοσιαλιστική ψήφο υπέρ της Εξόδου και ενάντια στη λιτότητα. Είμαστε ικανοποιημένοι που κέρδισε η Έξοδος. Ξέρουμε ότι η καμπάνια #Lexit Αριστερή Έξοδος της οποίας είμασταν μέρος, είχε μόνο περιθωριακή επιρροή.
Αλλά είμαστε σε θέση να βεβαιώσουμε ότι υπήρξε μια αντικαπιταλιστική φωνή υπέρ της Εξόδου που δεν υπέκυψε στον ρατσισμό.
Ρατσισμός
Αναγνωρίζουμε ότι ένα σημαντικό τμήμα των ανθρώπων που ψήφισαν υπέρ της Παραμονής το έκαναν επειδή αισθάνθηκαν ότι ήταν ο καλύτερος τρόπος για να απωθήσουν τον ρατσισμό του Νάιτζελ Φάρατζ και του Μπόρις Τζόνσον.
Άλλοι πείστηκαν ότι η ΕΕ είναι υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων και ότι μια ψήφος υπέρ της Εξόδου θα ενισχύσει τις δυνάμεις της χυδαίας ακροδεξιάς.
Εμείς δεν συμφωνούμε, αλλά είναι σημαντικό όλοι στην αριστερά να ενωθούμε για να ανατρέψουμε τους Συντηρητικούς και να πολεμήσουμε τον ρατσισμό.
Θα πρέπει να βρεθούμε όλοι μαζί στις μάχες κατά του ρατσισμού, της ισλαμοφοβίας και για την υποστήριξη των προσφύγων, στην προετοιμασία για την πορεία στο συνέδριο των Συντηρητικών στο Μπέρμιγχαμ στις 2 Οκτωβρίου, να υποστηρίξουμε τις απεργίες των δασκάλων στην Αγγλία και όλες τις άλλες απεργίες, να υπερασπιστούμε του Εθνικό Σύστημα Υγείας, να παλέψουμε ενάντια στην περιβαλλοντική υποβάθμιση και την εξόρυξη σχιστολιθικού πετρελαίου και για πολλά άλλα.
Δεν πρέπει να αφήσουμε τους Τόριδες να ανακάμψουν, και πρέπει να αγωνιστούμε για να εξασφαλίσουμε ότι αυτή η κρίση θα τελειώσει με τη δεξιά διαλυμένη και την αντιρατσιστική αριστερά ισχυρότερη.
Σε μια περίοδο κρίσης, χρειάζονται δράσεις, όχι μόνο δηλώσεις. Όσες περισσότερες απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις υπάρχουν, τόσο καλύτερο θα είναι το αποτέλεσμα αυτής της ψήφου υπέρ της Εξόδου.
Λέμε έξω οι Τόριδες, έξω η λιτότητα, μέσα οι μετανάστες, γενικές εκλογές τώρα!
Πάρτε μέρος στη διαδήλωση στην Downing Street στο Λονδίνο στις 18:00, σήμερα το απόγευμα.
Έξω οι Τόριδες! Προκήρυξη γενικών εκλογών. Όχι στη λιτότητα. Μετανάστες καλοδεχούμενοι.
Από το Lexit – Καμπάνια για μια Αριστερή Έξοδο
Είχε σχέση η ψήφος υπέρ της Εξόδου με τον ρατσισμό;
Οι επίσημες καμπάνιες της Παραμονής και της Εξόδου και τα ακροδεξιά μέσα ενημέρωσης πρόβαλαν τον ρατσισμό εναντίον των μεταναστών και οδήγησαν τη συζήτηση στα δεξιά. Αλλά στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι της εργατικής τάξης δεν είναι ρατσιστές.
Οι περιοχές της εργατικής τάξης ψήφισαν υπέρ της Εξόδου σε μεγάλο ποσοστό, αλλά η ιδέα ότι η Έξοδος ήταν μια ρατσιστική ψήφος της «λευκής εργατικής τάξης» απλά δεν προκύπτει.
Οι τρεις πόλεις έξω από το Λονδίνο, όπου ο «λευκός βρετανικός» πληθυσμός είναι μειοψηφία έδωσαν πολλές ψήφους υπέρ της Εξόδου.
Στο Λούτον το 45 τοις εκατό του πληθυσμού είναι «λευκοί Βρετανοί», αλλά ψήφισαν Έξοδο κατά 56,5 τοις εκατό, με 66,2 τοις εκατό προσέλευση.
Ομοίως, στο Slough το 34,52 τοις εκατό του πληθυσμού είναι «λευκοί Βρετανοί» - οι άνθρωποι εκεί ψήφισαν επίσης υπέρ της Εξόδου κατά 54 τοις εκατό με 62,1 τοις εκατό προσέλευση.
Εν τω μεταξύ στο Λέστερ το 45 τοις εκατό του πληθυσμού είναι «λευκοί Βρετανοί», και το 48,9 τοις εκατό ψήφισε υπέρ της Εξόδου με 65 τοις εκατό προσέλευση.
Οι άνθρωποι στο Λονδίνο υποστήριξαν την Παραμονή πιο θερμά, αλλά και η έξοδος είχε ισχυρή υποστήριξη μεταξύ των ανθρώπων της εργατικής τάξης στην πρωτεύουσα.
Πολυπολιτισμική
Στο Νιούχαμ το 47 τοις εκατό των ανθρώπων ψήφισαν υπερ της Εξόδου. Ο δήμος του ανατολικού Λονδίνου είναι ένας από τους φτωχότερους και πιο πολυπολιτισμικούς δήμους στο Λονδίνο, όπου μόνο το 17 τοις εκατό του πληθυσμού είναι «λευκοί Βρετανοί».
Επιπλέον στο Μπάρκινγκ και στο Ντάγκενχαμ το 62,4 τοις εκατό ψήφισε υπέρ της Εξ’όδου. Και πάλι μόνο ένα 49,46 τοις εκατό του πληθυσμού είναι «λευκοί Βρετανοί».
Δε πρόκειται να αρνηθούμε ότι ο ρατσισμός είναι ένα πραγματικό πρόβλημα στην κοινωνία ή ότι η μετανάστευση αποτέλεσε το βασικό θέμα για μερικούς ανθρώπους, ιδιαίτερα για τους υποστηρικτές της Εξόδου.
Αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια αντιφατική εικόνα. Όταν ρωτήθηκαν αφηρημένα το 42 τοις εκατό των ανθρώπων, δήλωσε ότι η μετανάστευση είχε αρνητικό αντίκτυπο στη Βρετανία.
Αλλά το 51 τοις εκατό του συνόλου και το 47 τοις εκατό των υποστηρικτών της Παραμονής είπε ότι η μετανάστευση δεν είχε καμία επίδραση πάνω τους προσωπικά. Το ποσοστό αυτών που λένε ότι η μετανάστευση δεν είχε καμία επίδραση πάνω τους προσωπικά ήταν ακόμη υψηλότερο μεταξύ των υποστηρικτών της Εξόδου, στο 52 τοις εκατό.
Αυτή η ανθεκτικότητα είναι σημαντική αν πάρουμε υπόψη μας ότι δεν περνά μέρα χωρίς ένας πολιτικός ή μια εφημερίδα να κάνει κάποια ρατσιστική δήλωση και να δαιμονοποιεί τους μετανάστες.
Πολλοί άνθρωποι της εργατικής τάξης ψήφισαν για να δώσουν στο σύστημα μια κλοτσιά, ενώ επίσης πολλοί αποδέχονται ορισμένες αντιδραστικές ιδέες γύρω από τη μετανάστευση.
Αλλά αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή κανείς δεν τους έχει προσφέρει ένα αντιρατσιστικό επιχείρημα σχετικά με τη μετανάστευση.
Πρέπει να είμαστε ενωμένοι κατά της λιτότητας και του ρατσισμού και να αγωνιστούμε μαζί, να μην εγκαταλείψουμε τους ψηφοφόρους της εργατικής τάξης στους ρατσιστές.
Οικοδομώντας την ανυπακοή εναντίον της ελίτ
Η κορυφαία βουλευτής των Εργατικών Ντάιαν Άμποτ δήλωσε ότι η ψηφοφορία δεν ήταν μια απόρριψη της μετανάστευσης, αλλά «πάν’ απ’ όλα ένας βρυχηθμός περιφρόνησης εναντίον της ελίτ του Γουέστμινστερ».
Αυτός ο βρυχηθμός έχει απήχηση σε όλη την Ευρώπη.
Στην Ελλάδα η λιτότητας της ΕΕ έχει σφυροκοπήσει τους εργάτες. Ο σοσιαλιστική Στέλιος Μιχαηλίδης είπε στο Socialist Worker, «μόλις έκανα εξόρμηση στο τοπικό δημαρχείο, στο νοσοκομείο και στην εφορία μου. Όλοι πανηγυρίζουν το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος.»
Η αριστερή ομάδα του Εργατικού κόμματος, Momentum εξέδωσε ανακοίνωση που λέει, «Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ψηφοφορίας αντανακλά τον θυμό των κοινοτήτων που έχουν βιώσει πολλά χρόνια βιομηχανικής παρακμής με την επακόλουθη απώλεια ασφαλούς απασχόλησης.
Πολλές τέτοιες κοινότητες της εργατικής τάξης έχουν παραμεληθεί εντελώς για χρόνια απ’ αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία.»
Κάλεσε τους Εργατικούς να «αποδείξουν καθαρά πώς θα βελτιώσουν τη ζωή μέσα από πολιτικές που θα αυξήσουν τους μισθούς, θα αντιμετώπισουν της κρίσης στέγασης, και θα δώσουν στους ανθρώπους ένα μεγαλύτερο ρόλο στην εργασία και στις κοινότητές τους.»
Σε αντίθετη περίπτωση, θα ενισχυθεί «η λαϊκιστική δεξιά, η οποία κατηγορεί τους μετανάστες, όχι τους ισχυρούς για τα προβλήματα στη χώρα μας».
Οι ηγέτες των συνδικάτων έχουν ορκιστεί να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Θα πρέπει να κρατήσουν τον λόγο τους.
Ο γενικός γραμματέας της TUC Φράνσις Ο’Γκρέιντι, δήλωσε, «Καθώς η Βρετανία ετοιμάζεται να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, η πρώτη προτεραιότητα τώρα είναι να προστατεύσουμε τις θέσεις εργασίας και να υπερασπίσουμε το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων.»
Οι χρηματιστηριακές αγορές έχουν ήδη κάνει βουτιά και οι πολιτικοί ισχυρίζονται ότι αυτό σημαίνει περικοπές.
Αλλά ο Ο’Γκρέιντι πρόσθεσε, «Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πληρώσουν το τίμημα για την απόφαση αποχώρησης από την ΕΕ.»
Οι ηγέτες της δεξιάς πτέρυγας της Εξόδου υποστήριξαν ότι τα χρήματα που θα εξοικονομηθούν από την ΕΕ θα πρέπει να δαπανηθούν για το NHS. Ποτέ δεν το ενοούσαν πραγματικά και προσπαθούν να υπαναχωρίσουν από αυτό.
Αλλά ο Ντέιβ Πρέντις, γενικός γραμματέας του συνδικάτου Unison, του μεγαλύτερου συνδικάτου του Δημόσιου Συστήματος Υγείας (NHS), είπε, «Θα εργαζόμαστε τις επόμενες εβδομάδες και μήνες για να υποχρεώσουμε τους ηγέτες της καμπάνιας υπέρ της Εξόδου να κρατήσούν τις υποσχέσεις τους, ότι θα υπάρξουν περισσότερα χρήματα για το NHS, και ότι τα εργασιακά δικαιώματά μας θα παραμείνουν ανέπαφα».
Μετάφραση: e la libertà
Πηγή: Charlie Kimber, «After EU vote and Cameron goes: unite to shape revolt against establishment», Socialist Worker, 24 Ιουνίου 2016