Γαλλία: Γενική απεργία κατά της γενικής επίθεσης
Η επίθεση κατά των συντάξεων – ο Μακρόν απέναντι σε απεργίες και μαζικές κινητοποιήσεις
του Léon Crémieux
Η απεργία διαρκείας που ξεκίνησε στις 5 Δεκεμβρίου, συνεχίζεται στην SNCF (σιδηρόδρομοι) και στην RATP (αστικές συγκοινωνίες στο Παρίσι) μπλοκάροντας τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες της χώρας και τις αστικές συγκοινωνίες στην περιοχή του Παρισιού, με στόχο να διαρκέσει έως την απόσυρση του σχεδίου αποδιάρθρωσης του συνταξιοδοτικού συστήματος.
Ένα δυναμικό κίνημα
Η δυναμική που πήρε από την αρχή γύρω από τους δύο αυτούς τομείς είναι η δυναμική μιας γερής κινητοποίησης με πολλές ημέρες απεργίας στον κλάδο των εκπαιδευτικών (70% απεργών στις 5 Δεκεμβρίου στα σχολεία), στις εταιρείες ηλεκτρισμού και αερίου και στους πυροσβέστες, στους φοιτητές και μαθητές και σε σημαντικά τμήματα στον ιδιωτικό τομέα, τόσο στις 5 όσο και τις 10 Δεκεμβρίου. Στις 10 Δεκεμβρίου υπήρξε μια νέα ημέρα με απεργίες και διαδηλώσεις, μετά από κάλεσμα των CGT, FO, Solidaires, FSU και φοιτητικών και μαθητικών συνδικάτων. Παρότι υπήρχαν μόνο 4 μέρες για να ετοιμαστούν, οι διαδηλώσεις ήταν μόνο κατά ένα τρίτο μικρότερες, κατά μέσον όρο, απ’ό,τι στις 5 Δεκεμβρίου. Με τον αριθμό των 400.000 διαδηλωτών που έδωσε η αστυνομία (800.000 σύμφωνα με την CGT), σε όλες τις πόλεις, οι διαδηλωτές ξεπέρασαν το επίπεδο των αντίστοιχων διαδηλώσεων του 2016 κατά του νόμου για τα εργασιακά. Όλες τους ήταν δυναμικές και αντικατόπτριζαν, στις περισσότερες περιπτώσεις, τόσο μια ενωτική πραγματικότητα μεταξύ κλάδων και συνδικάτων όσο και την παρουσία Κίτρινων Γιλέκων.
Ώς τώρα, μόνο οι μισθωτοί της RATP και της SNCF βρίσκονται σε απεργία διαρκείας (“ανανεούμενη”) και δεν υπάρχει γενίκευσή της σε άλλους κλάδους, ούτε καν στο δημόσιο τομέα. Είναι μόνο σε αυτούς τους δύο κλάδους που οικοδομήθηκε, ήδη από τον τελευταίο Σεπτέμβρη και Οκτώβρη, η οργάνωση μιας απεργίας διαρκείας, μέσα από δια-συνδικαλιστικά καλέσματα, για την προετοιμασία των μισθωτών και των οικογενειών τους για μακρόχρονη απεργία. “Καλύτερα να χάσω ένα μισθό παρά να αφήσω αυτά τα σκατά στα παιδιά μου”, έλεγε στη διαδήλωση ένα σιδηροδρομικός από το Σταθμό Μοντπαρνάς (του Παρισιού).
Η αποφασιστικότητα αυτή, η θέληση για αγώνα ώς το τέλος για τη νίκη, και όχι απλώς για διαμαρτυρία, είναι πραγματική στους σιδηροδρομικούς και στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες. Αυτή η αποφασιστικότητα που, κάτω από την πίεση γενικών συνελεύσεων που ανανεώνουν κάθε μέρα την απεργία, συχνά ομόφωνα, είναι που έχει ενώσει το σύνολο των σωματείων της SNCF και της RATP, ακόμα και την CFDT. Ο αριθμός των απεργών είναι ξεκάθαρα πλειοψηφικός αυτές τις 10 μέρες ανανέωσης της απεργίας. Αλλά η αποφασιστικότητα αυτή στηρίζεται και σε μια γερή υποστήριξη από τις λαϊκές τάξεις, ακόμα και στην περιοχή του Παρισιού. Όλες οι εταιρείες δημοσκοπήσεων το καταγράφουν, αναγνωρίζοντας τη στήριξη της απεργίας από τα δύο τρίτα των μισθωτών της χώρας, την ίδια στιγμή που χάνουν ώρες περιμένοντας τα λίγα τρένα που λειτουργούν, υφίστανται ατέλειωτες ουρές και κυκλοφοριακή συμφόρηση στους δρόμους ή αναγκάζονται να περπατάνε μεγάλες αποστάσεις για να πάνε στις δουλειές τους (68% σύμφωνα με την εταιρεία δημοσκοπήσεων Odoxa της 12 Δεκεμβρίου). Είναι η ίδια στήριξη που γνώρισαν τα Κίτρινα Γιλέκα εδώ και ένα χρόνο, παρά τον μιντιακό βομβαρδισμό για να τους στοχοποιήσουν και να τους ποινικοποιήσουν.
Πέρα και από την SNCF και την RATP, η λαϊκή αυτή αποφασιστικότητα εκφράζεται και από τις διάφορες ομάδες αγωνιστών που κάθε μέρα κινητοποιούνται για να προσπαθήσουν να επεκτείνουν την απεργία, να οργανώσουν δράσεις, να στήσουν συντονιστικά στις συνοικίες και τις πόλεις. Ακόμα και αν στους άλλους κλάδους η 5 Δεκέμβρη έμοιαζε κυρίως σαν μία απλή ημερήσια απεργία, η ανάγκη και η δυνατότητα κινητοποίησης με διάρκεια τώρα είναι μια ιδέα που αρχίζει να ριζώνει. Δεκάδες χιλιάδες μισθωτοί και νέοι έχουν βαλθεί να οικοδομήσουν, από τα κάτω, ένα διακλαδικό κίνημα. Η εμπειρία δεκάδων κινητοποιήσεων γύρω από τα Κίτρινα γιλέκα δίνει τον τόνο στις δράσεις των τελευταίων ημερών και πολλές συνδικαλιστικές ομάδες βγάζουν και τα συμπεράσματα των ημερών δράσης των τελευταίων χρόνων: οι απεργοί στην RATP και στην SNCF θέλουν να πάρουν και να κρατήσουν οι ίδιοι την πρωτοβουλία και, περισσότερο και από πριν, γίνεται μια διακλαδική σύγκλιση μεταξύ συνδικαλιστικών ομάδων από πολλούς επαγγελματικούς τομείς. Περισσότερο απ’ό,τι συνήθως, δημιουργούνται τοπικά απεργιακές επιτροπές, τόσο στην RATP ή στην SNCF όσο και σε διακλαδικό πλαίσιο για να οργανωθούν και να ενισχυθούν οι δράσεις. Είναι μια νέα σχέση που αρχίζει να οικοδομείται σε ορισμένα μέρη ανάμεσα στους απεργούς, σε αγωνιστές και σε συνδικαλιστικές ηγεσίες. Όχι ανταγωνιστικά, αλλά συμπληρωματικά και αλληλο-υποστηρικτικά.
Το συνδικαλιστικό κίνημα υπήρξε περιθωριακό στο κίνημα των κίτρινων γιλέκων, αλλά τώρα επανέρχεται στο κέντρο της δράσης, με ενωτική παρουσία μεταξύ CGT, FO, Solidaires και FSU. Οι αντιλήψεις για την 5 Δεκέμβρη και τη δυναμικής της ήταν πολύ διαφορετικές, με μόνο σημείο σύγκλισης σήμερα το “υποστήριξη στους τομείς και στις επιχειρήσεις που ανανεώνουν την απεργία”. Αλλά, καθώς υπάρχουν μεγάλα τμήματα που καλούν στην ανανέωση και τη γενίκευση, αυτά είναι που δίνουν τον τόνο στις κινητοποιήσεις. Υπάρχουν τομείς που βρίσκονται σε απεργία διαρκείας, ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, την ενέργεια, τη χημεία. Όχι αρκετοί για να κάνουν τον Μακρόν να υποχωρήσει, αλλά αρκετοί για να τον κάνουν να ανησυχεί και να ελίσσεται. Μια νέα ημέρα απεργίας και διαδηλώσεων έχει καλεστεί από τα συνδικάτα για τις 17 Δεκεμβρίου, ημέρα που έχει ήδη επιλεγεί για εθνική κινητοποίηση και όλων των νοσοκομειακών επαγγελμάτων. Η ημέρα αυτή θα είναι κρίσιμη για το συσχετισμό δύναμης.
Συνταξιοδοτική αποδιάρθρωση
Μέρα με την ημέρα, η πολιτική συζήτηση γύρω από τη μεταρρύθμιση των συντάξεων αλλάζει φύση. Η κυβέρνηση ήθελε μια σκοτεινή, τεχνική και χρηματοοικονομική συζήτηση, που να μην είναι και πολύ κατανοητή και που θα της εξασφάλιζε μια υποστήριξη στη χώρα με μερικές κενές και δημαγωγικές φόρμουλες καθολικότητας και ισότητας, για να στιγματιστούν οι “προνομιούχοι” των ειδικών ταμείων. Σήμερα έχει μετατραπεί σε συζήτηση για την κοινωνία. Γιατί το ερώτημα του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων αφήνει να φανούν και όλες οι αδικίες που υφίσταται κάποιος σε όλη του τη ζωή, και πρώτα-πρώτα οι γυναίκες, ή όσοι ζουν επί δεκαετίες με επισφάλεια ή σε βαριές ή ανθυγιεινές θέσεις. Στην πλειονότητά τους οι μισθωτοί φτάνουν εξαντλημένοι και οι μισοί χωρίς καν δουλειά στην ηλικία συνταξιοδότησης. Οι καταστάσεις αυτές ακριβώς φωτίζονται από την αντιμεταρρύθμιση των συντάξεων και η μεγάλη πλειονότητα των μισθωτών καταλαβαίνει πως η κατάστασή τους θα επιδεινωθεί εάν η κυβέρνηση επιτύχει το στόχο της. Απεργοί και μη απεργοί, καταλαβαίνουν επίσης ότι η επίθεση κατά των μισθωτών των λεγόμενων ειδικών ταμείων (το 1,4% του ενεργού πληθυσμού) θα χρησιμοποιηθεί ως πρόφαση για γενικευμένη επίθεση. Η μετατροπή του συστήματος από τον υπολογισμό της σύνταξης με βάση τους καλύτερους μισθούς σε ένα σύστημα με μόρια θα μεταφραστεί αυτομάτως σε μείωση του ύψους των συντάξεων. Το κλίμα αυτό διαρκούς συζήτησης στους εργαζόμενους για τους τρόπους υπολογισμού, για τις ενδεχόμενες απώλειες, θυμίζει τις γερές συζητήσεις κατά το δημοψήφισμα του 2005 για το ευρωπαϊκό σύνταγμα.
Ιδιαίτερα ένα στοιχείο πάει να αναδειχθεί. Πίσω από τη μεταρρύθμιση των συλλογικών συστημάτων σύνταξης, υπάρχει ουρά για την εισβολή των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων. Σήμερα στη Γαλλία, οι τοποθετήσεις σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία είναι ελάχιστες: γύρω στα 15 δισεκατομμύρια -το 0,63% του ΑΕΠ. Συγκριτικά, το μέγεθος των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών ταμείων στη Γερμανία είναι το 6,76% του ΑΕΠ, στη Μεγάλη Βρετανία είναι το 95% του ΑΕΠ (2.273 δισ.ευρώ), στην Ολλανδία είναι το 180% του ΑΕΠ...
Τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά αυτά ταμεία αναζητούν, έτσι, νέες αγορές. Το 2015, ο Εμανουέλ Μακρόν, τότε υπουργός οικονομίας, είχε κάνει πολλές δηλώσεις για το πόσο επιθυμητό θα ήταν αυτά τα ταμεία να έλθουν στη Γαλλία. Ήδη με την άφιξή του στην Προεδρία της Γαλλίας, το 2017, είχε υποδεχτεί τον Larry Fink, επικεφαλής της BlackRock, του μεγαλύτερου διαχειριστή συνταξιοδοτικών ταμείων στον κόσμο. Με ένα νόμο, τον λεγόμενο PACTE, που ψηφίστηκε πριν από μήνες στη Βουλή, διευκολύνθηκαν οι κινήσεις αυτών των συνταξιοδοτικών ταμείων και μειώθηκε η φορολόγησή τους. Επιπλέον, και κυρίως, το νομοσχέδιο κατά των συντάξεων προβλέπει να μην υπόκεινται σε εισφορές τα εισοδήματα πάνω από 120.000 ευρώ ετησίως, έναντι 324.000 σήμερα. Τα υψηλότερα εισοδήματα, από μισθούς ή όχι, για να έχει κάποιος υψηλή σύνταξη, θα περνούσαν έτσι αυτομάτως προς τα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία, δημιουργώντας έναν πακτωλό που θα κινδύνευε έτσι προφανώς, όπως και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να ενισχύεται ακριβώς καθώς οι συντάξεις θα μειώνονταν. Σύμπτωση: μόλις αποκαλύφθηκε ότι ο κ. Delevoye, ο κυβερνητικός αρμόδιος εδώ και δύο χρόνια για το νομοσχέδιο για τις συντάξεις, αμείβεται εδώ και πολλά χρόνια από ένα ινστιτούτο ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Την επαύριο της 10ης Δεκεμβρίου, εκτιμώντας -λαθεμένα- ότι το κίνημα ασθμαίνει, ο πρωθυπουργός, Εντουάρ Φιλίπ, επιτέλους παρουσίασε τους γενικούς άξονες του νομοσχεδίου του.
Από τη μια, για να προσπαθήσει να καλμάρει το θυμό και να ανακόψει το κίνημα, αναγκάστηκε να κάνει μια υποχώρηση μεταθέτοντας την εφαρμογή της μεταρρύθμισής του στις γενιές που γεννήθηκαν μετά το 1975, διατηρώντας πλήρως στις προηγούμενες γενιές το σημερινό σύστημα. Από την άλλη, διατηρεί στο σχέδιό του, με επιδεικτική πρόκληση, όλα τα στοιχεία αλλαγών του συστήματος και προσθέτοντας μάλιστα και μια νέα επιδείνωση στην ηλικία συνταξιοδότησης πλήρους σύνταξης, από τα 62 στα 64, με πρόσθεση 4 μηνών ετησίως εφαρμοζόμενη ήδη από το 2022 σε όλους τους μισθωτούς (έτσι, οι άνθρωποι που γεννήθηκαν το 1960 θα πρέπει να περιμένουν τα 62 χρόνια και 4 μήνες για να φύγουν με πλήρη σύνταξη...). Και δε δίνει και κανένα συγκεκριμένο στοιχείο στο προσωπικό του Δημοσίου, ιδιαίτερα στους εκπαιδευτικούς, που θα υποστούν μηχανικά μειώσεις πολλών εκατοντάδων ευρώ μηνιαίως ούτε και στο προσωπικών των συγκοινωνιών, της RATP και της SNCF, που παραπέμπονται σε κλαδικές διαπραγματεύσεις για τον υπολογισμό των μεταβατικών περιόδων.
Δημαγωγικά και εμμονικά, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί τρία παραπλανητικά επιχειρήματα για να χαρακτηρίσει τη μεταρρύθμισή της ως “καθολικότητας και κοινωνικής δικαιοσύνης”:
- υπόσχεται για το 2022 μια ελάχιστη σύνταξη, για πλήρη καριέρα, 1.000 ευρώ καθαρά (το 85% του SMIC, του ελάχιστου νόμιμου μισθού), το οποίο το παρουσιάζει ως μεγάλη κοινωνική πρόοδο... Στην πραγματικότητα πρόκειται για την επαναφορά ενός νόμου που έπρεπε να είχε εφαρμοστεί το 2008 και που αντιπροσωπεύει, στην πραγματικότητα, αύξηση 30 ευρώ σε αυτό που ονομάζεται “ανταποδοτικό ελάχιστο”. Ο Μακρόν είχε ήδη υποσχεθεί στα κίτρινα γιλέκα τον περασμένο Απρίλιο να το εφαρμόσει την 1η Ιανουαρίου 2020. Δηλαδή είναι, αντίστροφα, μια νέα αναβολή στην εφαρμογή του μέτρου.
- ισχυρίζεται ότι οι πιο επισφαλείς, όσοι έχουν περιστασιακή εργασία, θα επωφεληθούν από το σύστημα με μόρια, καθώς το σημερινό σύστημα δεν προβλέπει συνταξιοδοτούμενο χρόνο εάν έχει δουλέψει κάποιος λιγότερο από 150 ώρες σε ένα έτος. Δημαγωγικό επιχείρημα, αφού οι επισφαλείς δεν θα ξεφύγουν από τις εξαθλιωμένες συντάξεις. Ακριβώς αντίθετα με τον υπολογισμό της σύνταξης με μόρια. Τα χρόνια γαλέρας θα δίνουν ελάχιστα μόρια και θα βαραίνουν όλα τους. Το σημερινό σύστημα επιτρέπει, τουλάχιστον, να μην παίρνονται υπόψη παρά μόνο τα 25 καλύτερα χρόνια από άποψη μισθού.
- το υποτιθέμενο όφελος που θα είχαν οι γυναίκες, ιδιαίτερα οι μητέρες, από το νέο σύστημα. Αντίθετα, αυτό προβλέπει να καταργηθούν οι 8 μήνες συντάξιμου χρόνου που αναγνωρίζονται για κάθε παιδί, και οι γυναίκες θα υποστούν πλήρως την πρόσθεση των δύο χρόνων για πρόσβαση σε πλήρη σύνταξη και το σύστημα τιμωρίας για τη διακοπτόμενη εργασία. Σε αυτό προστίθενται και χειρότερες προϋποθέσεις για τις συντάξεις χηρείας... Όλα αυτά έναντι μιας αύξησης κατά 5% ανά παιδί, από το οποίο άλλωστε μάλλον ο πατέρας θα ωφεληθεί περισσότερο παρά η μητέρα.
Άλλωστε, όλο αυτό το παραπέτασμα καπνού είναι τόσο προφανές που η κυβέρνηση, από τη μια, αναγγέλλει πως όλος ο κόσμος θα ωφεληθεί από το νέο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα από την άλλη δεσμεύεται και να μην το εφαρμόσει αμέσως, για να καλμάρει το θυμό. Εξάλλου, αρνείται να δώσει τον οποιονδήποτε προσομοιωτή με τον οποίο οι μισθωτοί θα μπορούσαν να κάνουν τον υπολογισμό τους και να συγκρίνουν με το σημερινό σύστημα! Άλλη μία απόδειξη της απάτης των κυβερνητικών αναγγελιών.
Έτσι, ο πρωθυπουργός, με τις αναγγελίες του της 12ης Δεκεμβρίου, κατάφερε να στρέψει εναντίον του όλους τους απεργούς, ακόμα και την... CFDT, που ήταν ωστόσο ένας σιωπηλός σύμμαχός του από την αρχή του κινήματος. Όχι μόνο η CFDT των σιδηροδρομικών κράτησε τη συμμετοχή της στην απεργία στην SNCF, αλλά και η κεντρική CFDT αισθάνθηκε προδομένη από την κυβέρνηση, αφού είχε ζητήσει να μην μπερδεύεται η “συστημική” με την “παραμετρική” μεταρρύθμιση, χοντρικά να μην μπερδεύεται η αλλαγή του συνταξιοδοτικού συστήματος με “παραμετρικές” αλλαγές: έτη εισφορών για πλήρη σύνταξη, ηλικία συνταξιοδότησης, κλπ. Όμως, εδώ, casus belli: η κυβέρνηση ανήγγειλε τη άφξιση κατά δύο χρόνια της ηλικίας πλήρους συνταξιοδότησης!!! Προφανώς, ο Εντουάρ Φιλίπ θέλει να αλλάξει βάρκα, θεωρώντας πως ο συσχετισμός δυνάμεων επιτρέπει να γονατίσουν οι μισθωτοί και να ευθυγραμμιστεί η Γαλλία σε μια ηλικία συνταξιοδότησης που να πλησιάσει το μέσον όρο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών!!!
Ελιγμοί
Όπως ήταν προβλέψιμο, το σύνολο του συνδικαλιστικού κινήματος εξεγέρθηκε στις 12 Δεκεμβρίου κατά του κυβερνητικού σχεδίου και η αποφασιστικότητα των απεργών ενισχύθηκε. Το σύνολο των συνδικάτων (CGT, FO, FSU, Solidaires, αλλά ακόμα και οι CFDT, CFTC και UNSA) βρίσκονται σήμερα να συνυπογράφουν το κάλεσμα για απεργία και για διαδηλώσεις για τις 17 Δεκεμβρίου, ημέρα που προαναγγέλλεται τουλάχιστον εξίσου μαζική με τις 5 Δεκεμβρίου, με την πρόσθετη παρουσία όλου του νοσοκομειακού τομέα, ο οποίος βρίσκεται σε κινητοποιήσεις εδώ και πολλούς μήνες.
Επιπλέον, οι εξαγγελίες, καθώς δεν απάντησαν σε καμιά περίπτωση στις αυξημένες απώλειες για τους εκπαιδευτικούς και στα ερωτήματα σε σχέση με την SNCF και την RATP, ενίσχυσαν την αποφασιστικότητα των κλάδων που απεργούν. Νέο στοιχείο επέκτασης είναι τα μισά διυλιστήρια που βρίσκονται σε απεργία, το οποίο αρχίζει να δημιουργεί και ελλείψεις στα βενζινάδικα.
Μετά από τις αντιδράσεις στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, η κυβέρνηση κατάλαβε ότι, όχι μόνο δεν σταμάτησε την κρίση, αλλά και την ενίσχυσε κατά ένα βαθμό.
Μια νέα επιχείρηση ναρκοθέτησης και διάσπασης έχει αρχίσει να στήνεται, παραμονές του Σαββατοκύριακου.
Κατά πρώτον, με τους αστυνομικούς. Ακόμα και αν το σύστημα που προτείνεται είναι “καθολικό”, ο Φιλίπ και ο υπουργός του των εσωτερικών έχουν ήδη δεσμευτεί να διατηρήσουν τις σημερινές προϋποθέσεις για “τις δυνάμεις εσωτερικής ασφάλειας, πυροσβέστες, αστυνομικούς, χωροφύλακες, σωφρονιστικούς υπαλλήλους, στρατιωτικούς”. Εάν το ζήτημα μοιάζει λυμένο για τους στρατιωτικούς (διατήρηση της πλήρους σύνταξης, χωρίς ηλικιακό όριο, για 17 χρόνια υπηρεσίας για τους στρατιώτες και υπαξιωματικούς και 27 χρόνια για τους αξιωματικούς,...), τίποτα δεν είναι σαφές για όλους τους υπόλοιπους. Οι αστυνομικοί φαίνεται ότι πήραν, την Παρασκευή, τη διατήρηση του ειδικού τους καθεστώτος με ηλικία συνταξιοδότησης τα 57 έτη. Για να πιέσουν, τουλάχιστον 600 ΜΑΤ-ατζήδες (CRS) είχαν δηλώσει ασθένεια στις αρχές της εβδομάδας, πριν τις 11 Δεκεμβρίου, και οι αστυνομικοί είχαν αρχίσει μια λευκή απεργία (εργασία σύμφωνα με τον κανονισμό), αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο και άλλων δράσεων.
Το καθολικό σύστημα του Μακρόν, έτσι, εξαιρεί το μόνο τομέα που τον θεωρεί επώδυνο και επικίνδυνο, τον τομέα των δυνάμεων καταστολής και στρατιωτικής επέμβασης. Από την άλλη, οι γερουσιαστές θα κρατήσουν και τα δικά τους “κεκτημένα”, πάνω από 2.000 ευρώ καθαρά σύνταξη μετά από μία μόνο 6-ετή θητεία. Όσο για τους εκπαιδευτικούς που θα χάσουν εκατοντάδες ευρώ το μήνα, ο Υπουργός άρχισε να δοκιμάζει μια επαναδιαπραγμάτευση μαζί τους, υποσχόμενος συγκεκριμένα αποτελέσματα... στους επόμενους μήνες! Η κυβέρνηση δεν αναλαμβάνει καμία οικονομική δέσμευση για αύξηση των μισθών. Χειρότερα μάλιστα: εξαρτά υποτιθέμενες αυξήσεις από πρόσθετες αρμοδιότητες ή από αύξηση του ετήσιου χρόνου εργασίας.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση θέλει να λύσει την κρίση βραχυκυκλώνοντας τις συνδικαλιστικές ηγεσίες σε κλαδικές συζητήσεις, κατά τις επόμενες εβδομάδες, για να τους δώσει “σιτάρι για άλεσμα” όπως το έλεγε ένας παλιός συνδικαλιστής και να εμποδίσει τη διατήρηση μιας κεντρικής σύγκρουσης κατά του νομοσχεδίου. Σε σχέση με την CFDT, ο στόχος της θα ήταν να της δώσει και ορισμένα μέτρα, όπως για παράδειγμα στα κριτήρια επικινδυνότητας, που θα της επέτρεπε να διαχωριστεί από τη σύγκρουση. Εάν η κυβέρνηση κέρδιζε σε αυτούς τους στόχους της, το κίνημα θα έχανε από το συσχετισμό δύναμης και η μεταρρύθμιση θα επικυρωνόταν.
Είναι σαφές πως η κυβέρνηση δεν θέλει να υποχωρήσει στην επέκταση των ηλικιακών ορίων των 64 ετών κατ’ελάχιστο ούτε και στην επιβολή συντάξεων με μόρια. Ο θεμελιακός της στόχος είναι να διαλύσει το σύστημα συντάξεων μέσω των κοινωνικών εισφορών και να μετακινηθεί βαθμιαία προς ένα σύστημα συντάξεων με μόρια που θα καλύπτουν πλέον μόνο ένα μικρότερο τμήμα του προηγούμενου μισθού, όπως γίνεται ήδη σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Ο στόχος είναι ασφαλώς να μην ξεπεραστεί το 14% του ΑΕΠ για τις δημόσιες δαπάνες συνταξιοδότησης και να προωθηθεί η ανάπτυξη ενός πυλώνα ατομικής συνταξιοδότησης με ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία. Ο Μακρόν έχει κάνει τη μεταρρύθμιση αυτή πολιτικό στόχο που, παρά τη λαϊκή κατακραυγή που συνεχίζει να υφίσταται, του ανοίγει το δρόμο για να επανεκλεγεί το 2022, εμφανιζόμενος ως ο καλύτερος κυβερνήτης της δεξιάς, της εργοδοσίας και των αστικών τάξεων, αποκλείοντας για καιρό την κλασική δεξιά (LR) της οποίας κατέχει πλέον τη θέση.
Η αντιμεταρρύθμιση των συντάξεων αποτελεί άμεση μετωπική επίθεση, η οποία επιβάλλει κεντρική αντεπίθεση. Το διακύβευμα για το κοινωνικό κίνημα θα είναι να αποφευχθούν οι μανούβρες και οι διασπάσεις που έρχονται στις επόμενες μέρες, να επιτύχει η κινητοποίηση της 17 Δεκέμβρη και να καταστεί η ημερομηνία αυτή ευκαιρία για να διατηρηθεί και να επεκταθεί η κινητοποίηση με αυξημένο τον έλεγχο των απεργών πάνω στο κινήμά τους.
Léon Crémieux, 13/12/2019
άρθρο γραμμένο στα γαλλικά για το Viento Sur
γαλλικά: http://www.europe-solidaire.org/spip.php?article51514
αγγλικά: http://www.internationalviewpoint.org/spip.php?article6325
ισπανικά: https://www.vientosur.info/spip.php?article15412
μετάφραση στα ελληνικά από το γαλλικό πρωτότυπο: ΤΠΤ
