Ιούλης 2019, Πρόσφυγες από την υποσαχάρια Αφρική εγκλωβισμένοι στη Λιβύη
Λιβύη: Κλιμάκωση του μακελειού
Νίκος Λούντος
Στο άλλο πολεμικό μέτωπο της Μεσογείου, στη Λιβύη, η κατάσταση επίσης πηγαίνει ολοταχώς προς κλιμάκωση του μακελειού. Αν χρειαζόταν επιπλέον απόδειξη, ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για την κρίση στη Λιβύη, Γασάν Σαλάμε, που βρίσκεται επικεφαλής των διαπραγματεύσεων εδώ και τρία χρόνια, παραιτήθηκε ξαφνικά την περασμένη βδομάδα. Δήλωσε πως δεν μπορεί πλέον να αντέξει το επίπεδο του άγχους που προκαλεί η κατάσταση.
Οι πανηγυρισμοί του ΟΗΕ και των Μεγάλων Δυνάμεων μόλις πριν από μερικές βδομάδες για τις συναντήσεις τους στο Βερολίνο και τη Γενεύη αποδεικνύονται σκέτη αυταπάτη. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, ο στρατός του Χαλίφα Χάφταρ βομβαρδίζει τις περιοχές γύρω από το αεροδρόμιο στα Ανατολικά της Τρίπολης. Οι περιγραφές λένε πως εδώ και δέκα μέρες χτυπιούνται αδιακρίτως οι γειτονιές και οι άμαχοι. Παράλληλα έχουν κλείσει τις τελευταίες μέρες σχεδόν όλες τις κάνουλες του πετρελαίου και του φυσικού αέριου προς την Τρίπολη, επιχειρώντας να προκαλέσουν οικονομική ασφυξία και καταστροφή.
Ο Χάφταρ είναι ο επικεφαλής της μίας από τις δύο κυβερνήσεις που αλληλομάχονται στη Λιβύη. Έχει τη στήριξη των βασιλιάδων των καθεστώτων του Κόλπου, της Αιγύπτου, της Γαλλίας και της Ρωσίας. Από τις 18 Ιανουαρίου οι δυνάμεις του Χάφταρ κρατάνε κλειστά όλα τα λιμάνια. Η παραγωγή πετρελαίου, από την οποία εξαρτάται η χώρα, είναι μικρότερη από οποιαδήποτε στιγμή μετά την επανάσταση και τον πόλεμο του 2011.
Αραβικές εφημερίδες αποκάλυψαν την περασμένη βδομάδα πώς με χρήμα και στήριξη από τα Εμιράτα, η δικτατορία της Αιγύπτου εκπαίδευσε άνδρες του Χάφταρ και έχει πλέον στήσει μια ναυτική μονάδα κομάντος με ειδική αποστολή να χτυπηθεί η τουρκική παρέμβαση στον πόλεμο. Τα Εμιράτα ρισκάρουν νέα ανάφλεξη, ζητώντας να χτυπηθούν τουρκικά πλοία στη Μεσόγειο. Η Τουρκία στηρίζει την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση της Τρίπολης και την τροφοδοτεί με όπλα και με μαχητές. Η υπογραφή μνημονίου σχετικά με την ΑΟΖ μεταξύ της κυβέρνησης της Τρίπολης και της Τουρκίας στα τέλη Νοέμβρη ξεσήκωσε την οργή της ελληνικής κυβέρνησης και διπλωματίας. Η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται ευθυγραμμισμένη με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις και ιδιαίτερα με την Αίγυπτο, που σκοτώνουν αμάχους, απειλούν με πείνα και δίψα όλο τον πληθυσμό, και προετοιμάζουν το έδαφος για μια άγρια πολιορκία και βομβαρδισμό της Τρίπολης.
Χαφτάρ - Άσαντ
Ο Χάφταρ έστειλε την περασμένη βδομάδα και αντιπροσωπεία του στη Δαμασκό, όπου άνοιξε πρεσβεία της “κυβέρνησής” του. Στις κοινές δηλώσεις τους με τους ανθρώπους του Άσαντ, δεν παρέλειψαν να τονίσουν τους κοινούς τους αγώνες ενάντια στους “τρομοκράτες” του Ερντογάν.
Πίσω από αυτά τα φουσκωμένα παραμύθια και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, ο μεγαλύτερος φόβος των δικτατόρων είναι ένας νέος ξεσηκωμός των απλών ανθρώπων στη Μέση Ανατολή. Γι’ αυτό ενώνονται ο Χάφταρ, ο αιγύπτιος δικτάτορας Σίσι, ο “αντιιμπεριαλιστής” Άσαντ και οι βασιλιάδες και πρίγκιπες του Κόλπου. Ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Σίσι την περασμένη βδομάδα έκανε περιοδεία σε διάφορες χώρες της περιοχής, από την Αλγερία και την Τυνησία ως το Σουδάν, όπου τόνισε την διαθεσιμότητα της Αιγύπτου να βοηθήσει στο τσάκισμα του πολιτικού Ισλάμ. Όταν λένε πολιτικό Ισλάμ, εννοούν τσάκισμα οποιασδήποτε πολιτικής δύναμης που θέτει ζητήματα δημοκρατίας απέναντι σε στρατιωτικές ή άλλου τύπου δικτατορίες. Φοβούνται το δρόμο που άνοιξε η επανάσταση στην Αλγερία και στο Σουδάν. Βλέπουν με φόβο τους δρόμους της Βαγδάτης και τον ξεσηκωμό στη Βηρυτό. Τρομάζουν μπροστά στο νέο πισωγύρισμα της παγκόσμιας οικονομίας, στην πτώση της τιμής του πετρέλαιου και τη χρεοκοπία στο Λίβανο.
Η λύση που προτείνει ο Σίσι είναι να γεμίσουν τις φυλακές με αγωνιστές και αγωνίστριες, να ματοκυλίσουν τους διαδηλωτές στο δρόμο, όπως έκαναν στην Αίγυπτο, και να δικαιολογούν τις σφαγές τους αποκαλώντας τον κόσμο “πράκτορες του Ερντογάν”.
Ο απλός κόσμος στη Μέση Ανατολή έχει τη δύναμη να σταματήσει αυτά τα σχέδια και να συνεχίσει τον ξεσηκωμό του. Αυτός είναι και ο μόνος δρόμος για την ειρήνη στην περιοχή, όχι άλλοι βομβαρδισμοί και επεμβάσεις που φέρνουν κι άλλη δυστυχία, κι άλλους πρόσφυγες. Το δικό μας καθήκον στην Ευρώπη είναι να χτίσουμε γέφυρες αλληλεγγύης με τον κόσμο που εξεγείρεται, με ανοιχτά σύνορα και κοινούς αγώνες.
