Ηγέτες ποζάρουν για μια οικογενειακή φωτογραφία κατά τη διάρκεια της Έκτακτης Κοινής Συνόδου Κορυφής του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας και του Αραβικού Συνδέσμου στο Διεθνές Συνεδριακό Κέντρο Βασιλιάς Αμπντουλαζίζ στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας στις 11 Νοεμβρίου 2023. [Mustafa Kamacı - Anadolu Agency]
Omar Hassan
Γιατί οι αραβικές και μουσουλμανικές χώρες δεν θα βοηθήσουν την Παλαιστίνη;
Οι υποστηρικτές της Παλαιστίνης στη Μέση Ανατολή θρηνούν εδώ και πολύ καιρό για την αποτυχία των Αράβων ηγετών να πάρουν αποφασιστική θέση κατά της ισραηλινής κατοχής. Είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί.
Κάθε φορά που το Ισραήλ εντείνει τη βάναυση καταπίεση των Παλαιστινίων, οι δυτικοί σύμμαχοί του αναλαμβάνουν δράση. Ηγέτες χωρών όπως η Αυστραλία, η Γερμανία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ στέλνουν ενθουσιώδη μηνύματα υποστήριξης. Τα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν να δουλεύουν εντατικά, ενισχύοντας τις ρατσιστικές αφηγήσεις που δικαιολογούν τα εγκλήματα του Ισραήλ και κάνοντας ό,τι μπορούν για να διαστρεβλώσουν το γεγονός ότι το Ισραήλ είναι ο καταπιεστής και ο επιτιθέμενος. Βοήθεια έκτακτης ανάγκης αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων περνάει εσπευσμένα από τα κοινοβούλια για να βοηθήσει τον ισραηλινό στρατό στη γενοκτονία που διαπράττει.
Ενώ όλη αυτή η υποστήριξη δίνεται στο Ισραήλ, οι κυβερνήσεις των αραβικών και μουσουλμανικών κρατών, κυρίως, κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια. Αυτή η αξιοθρήνητη παθητικότητα φάνηκε στην πρόσφατη ειδική μεικτή διάσκεψη του Αραβικού Συνδέσμου και του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας. Η διάσκεψη, η οποία προβλήθηκε ως επείγουσα και «έκτακτη συνάντηση» ως απάντηση στη σφαγή στη Γάζα, συνεδρίασε για μία μόνο ημέρα. Μετά από πολλές φωνές και χειρονομίες, το μόνο συγκεκριμένο αίτημα αυτών των επιφανών εκπροσώπων του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου ήταν η «σύγκληση διεθνούς ειρηνευτικής διάσκεψης, το συντομότερο δυνατό». Οι Ισραηλινοί θα τρέμουν από το φόβο τους.
Για να είμαστε δίκαιοι, η κίνησή τους είχε περισσότερα στοιχεία. Ενώ περιμένουν υπομονετικά το Ισραήλ να ολοκληρώσει τη γενοκτονική επίθεσή του στη Γάζα, οι ηγέτες δεσμεύτηκαν να «υποστηρίξουν τις προσπάθειες της Αιγύπτου να παραδώσει βοήθεια στη Λωρίδα». Όλα αυτά ακούγονται ωραία και καλά, εκτός αν γνωρίζουμε ότι η Αίγυπτος ελέγχει και περιορίζει τη θλιβερά ανεπαρκή βοήθεια που περνά σήμερα από το πέρασμα της Ράφα στη Γάζα. Επίσης, η Αίγυπτος έχει βοηθήσει τους Ισραηλινούς να διατηρήσουν την πολιορκία της Γάζας τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια.
Αλλά με αυτόν τον κυνισμό που κόβει την ανάσα –που ακολουθήθηκε από τα καθιερωμένα πανηγύρια και τις ευκαιρίες για φωτογραφίες– ολοκληρώθηκε άλλη μια επιτυχημένη συγκέντρωση του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου.
Δεν είναι να απορεί κανείς που οι Παλαιστίνιοι και οι υποστηρικτές τους οργίζονται εναντίον αυτών των θλιβερών συγκεντρώσεων. Η φλογερή ρητορική που ακούγεται σε τέτοιες εκδηλώσεις δεν ακολουθείται ποτέ από καμία πραγματική δράση, είτε από την άποψη της πρακτικής αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό λαό είτε από την άποψη της πίεσης προς τη Δύση να σταματήσει τις φρικαλεότητες.
Λες και η Μέση Ανατολή δεν μπορεί να αντισταθεί καθόλου στο Ισραήλ και τους αυτοκρατορικούς συμμάχους του. Οι αραβικές και μουσουλμανικές χώρες ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των γνωστών αποθεμάτων πετρελαίου στον κόσμο∙ μόνο η Σαουδική Αραβία και το Ιράκ ελέγχουν περισσότερο από το 21% των καθημερινών εξαγωγών πετρελαίου. Αυτό δίνει στις χώρες αυτές τεράστια δυνατότητα πίεσης.
Αλλά δεν είναι μόνο το πετρέλαιο. Η διώρυγα του Σουέζ, που ανήκει και λειτουργεί από την αιγυπτιακή κυβέρνηση, είναι ζωτικής σημασίας για το παγκόσμιο εμπόριο. Μια έκθεση της πρεσβείας της Νέας Ζηλανδίας στο Κάιρο εκτιμά ότι η αξία των αγαθών που μεταφέρονται μέσω της διώρυγας ανέρχεται σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ ετησίως, που αντιπροσωπεύει περίπου το 30 τοις εκατό του παγκόσμιου ναυτιλιακού εμπορίου. Όταν διακόπηκε για μόλις έξι ημέρες λόγω ατυχήματος το 2021, το κόστος για την παγκόσμια οικονομία εκτιμάται σε 9,6 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα, σύμφωνα με στοιχεία της Lloyd’s List.
Γιατί, λοιπόν, οι Άραβες και οι μουσουλμάνοι ηγέτες δεν χρησιμοποιούν στην πραγματικότητα καμία από αυτές τις δυνατότητες;
Επειδή δεν το θέλουν. Ως συμμετέχοντες σε ένα παγκόσμιο σύστημα καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού, η επιτυχία τους βασίζεται στη συνολική σταθερότητα και κερδοφορία του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι περισσότεροι από αυτούς είναι ευθυγραμμισμένοι με τις ΗΠΑ, οι οποίες είναι ο πιο ισχυρός παίκτης στην παγκόσμια σκηνή. Όπως κάθε άλλο μέρος της παγκόσμιας άρχουσας τάξης, οι Άραβες και οι μουσουλμάνοι ηγέτες δεν πιστεύουν στην εθνοτική, εθνική ή θρησκευτική αλληλεγγύη. Είναι προσηλωμένοι μόνο στο κέρδος και την εξουσία -ιδιαίτερα τη δική τους. Και αν αυτό σημαίνει συμμαχία με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, τότε ας είναι έτσι.
Επίσης, ηγούνται χωρών που πλήττονται από ενδημική φτώχεια και ανισότητα, όπου οι γυναίκες και διάφορες μειονότητες στερούνται τα βασικά τους δικαιώματα. Γιατί ο πρίγκιπας διάδοχος της Σαουδικής Αραβίας ή ο πρόεδρος της Τουρκίας να ενδιαφέρονται για την καταπίεση των Παλαιστινίων, όταν καταπιέζουν βάναυσα τις σιιτικές και κουρδικές μειονότητες στις δικές τους χώρες; Αυτό ισχύει εξίσου και για την ισλαμική δικτατορία στο Ιράν. Παρά την επιφανειακή εχθρότητά τους προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, γιατί οι αντιδραστικοί μουλάδες να διακινδυνεύσουν την εκτεταμένη εσωτερική και περιφερειακή ισχύ τους για να υπερασπιστούν την Παλαιστίνη; Αυτά τα καθεστώτα μπορεί περιστασιακά να μιλούν για την καταπίεση των Παλαιστινίων για να δώσουν στους εαυτούς τους μια λαϊκή αίγλη, αλλά ποτέ δεν θα διακινδυνεύσουν τίποτα για να την τερματίσουν.
Φυσικά, δεν είναι οι μόνοι σε αυτή την προσέγγιση. Οι δυτικοί ηγέτες δεν έκαναν τίποτα για να αποτρέψουν το ολοκαύτωμα στη ναζιστική Γερμανία ούτε τις γενοκτονίες στη Ρουάντα και την Αρμενία, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποίησαν αυτές τις τρομερές θηριωδίες για να δικαιολογήσουν τις αυτοκρατορικές τους ατζέντες. Η κοινή συνισταμένη είναι ότι δεν μπορεί ποτέ να βασιστεί κανείς στις άρχουσες τάξεις για να αγωνιστούν για τη δικαιοσύνη.
Επομένως, ναι, θα πρέπει να είμαστε θυμωμένοι με τους Άραβες και τους μουσουλμάνους ηγέτες που δεν ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις των Παλαιστινίων για αλληλεγγύη. Αλλά δεν πρέπει να εκπλησσόμαστε. Η αδράνειά τους δεν είναι αποτέλεσμα κακής πολιτικής, αλλά της θέσης τους ως κυρίαρχες δυνάμεις που προσπαθούν να κυβερνήσουν ένα σύστημα που βασίζεται στην εκμετάλλευση, τον ανταγωνισμό και τον πόλεμο. Για να μπορέσει ο αραβικός και μουσουλμανικός κόσμος να δείξει πραγματικά ουσιαστική αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό αγώνα για απελευθέρωση, θα πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί από τις διεφθαρμένες και ιδιοτελείς καπιταλιστικές ελίτ.
Μετάφραση: elaliberta.gr
Omar Hassan, “Why won’t Arab and Muslim countries help Palestine?”, Red Flag, 24 Νοεμβρίου 2023, https://redflag.org.au/article/why-wont-arab-and-muslim-countries-help-palestine.
