Gilbert Achcar

Εφόσον το Ισραήλ έχει ουσιαστικά ολοκληρώσει το πιο εντατικό στάδιο της καταστροφής του στη Γάζα, στρέφεται τώρα εναντίον του Λιβάνου, εναντίον της Χεζμπολλάχ, για να διαφυλάξει τα βόρεια σύνορά του. Αυτό το κάνει μην αφήνοντας στη Χεζμπολλάχ άλλη επιλογή από το να συνθηκολογήσει και να αποσυρθεί μακριά από τα σύνορα ή να αντιμετωπίσει ολοκληρωτικό πόλεμο. Ξεκίνησαν μια σταδιακή κλιμάκωση της βίας που έχει πλέον κορυφωθεί με τον αποκεφαλισμό της Χεζμπολλάχ, συμπεριλαμβανομένης της δολοφονίας του ηγέτη της Χασάν Νασράλλα, και αρνούνται κάθε πρόταση για κατάπαυση του πυρός. Δεδομένου ότι μια καθαρή και απλή συνθηκολόγηση της οργάνωσης είναι απίθανη, πρέπει να προετοιμαστούμε για τη συνέχιση της κλιμάκωσης, συμπεριλαμβανομένης της επέμβασης των χερσαίων στρατευμάτων σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις, όλες με στόχο την πρόκληση της μεγαλύτερης δυνατής ζημίας στην οργάνωση και τη διάλυση της υποδομής της.

Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της αστυνομίας ο 29χρονος Μπαγκλαντεζιανός «είχε συλληφθεί το προηγούμενο βράδυ (30-09-2024) για πρόκληση φθορών σε περιπολικό όχημα». Όμως το επόμενο πρωί (1 Οκτώβρη), «εντοπίστηκε» απαγχονισμένος στο κελί στο οποίο κρατούνταν μαζί με 11 άλλα άτομα(;!). Η αστυνομία ισχυρίζεται ότι ο 29 αυτοκτόνησε χρησιμοποιώντας το ρούχο του για βρόγχο.

Mick Armstrong

Η πρόσφατη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο αποτελεί μέρος ενός επαναλαμβανόμενου μοτίβου ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας. Το Ισραήλ έχει εισβάλει στο Λίβανο τρεις φορές στο παρελθόν – το 1978, το 1982 και το 2006. Κάθε φορά, το Ισραήλ προκάλεσε φρικτό θάνατο και δυστυχία, καθώς και καταστροφή ζωτικής σημασίας υποδομών και ανάγκασε επίσης χιλιάδες ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Οι τρεις προηγούμενες εισβολές αποτελούν, ωστόσο, μόνο ένα μέρος της ιστορίας της συντονισμένης επίθεσης του Ισραήλ κατά του λιβανέζικου λαού. Για πολύ περισσότερο από 50 χρόνια, υπήρξαν επανειλημμένες ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές, επιχειρήσεις δολιοφθοράς, ναυτικές επιθέσεις, επιδρομές στα σύνορα και χρηματοδότηση των στρατιωτικών επιχειρήσεων των φασιστικών δυνάμεων του Λιβάνου. Και για πολλά χρόνια, το Ισραήλ συνέχιζε την κατοχή του νότιου Λιβάνου.

Omar Hassan

Το Ισραήλ έχει κηρύξει πόλεμο στο λαό του Λιβάνου. Μέσα σε μια νύχτα εξαπέλυσε 1.600 αεροπορικές επιδρομές σε πόλεις και χωριά του Λιβάνου, σκοτώνοντας περίπου 500 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων τουλάχιστον 35 παιδιά. Αυτό συμβαίνει λίγες μόλις ημέρες αφότου εξαπέλυσε αδιάκριτο τρόμο σε ολόκληρη τη χώρα ανατινάζοντας χιλιάδες βομβητές και ασύρματους που χρησιμοποιούσε η Χεζμπολλάχ, το πολιτικό κόμμα και η πολιτοφυλακή του Λιβάνου που είναι σύμμαχος του Ιράν. Ένα από τα θύματα ήταν η Φατίμα Αμπντουλάχ, ένα εννιάχρονο κορίτσι που μόλις είχε ξεκινήσει την τέταρτη τάξη. Είναι σαφές ότι η ακροδεξιά ισραηλινή κυβέρνηση δεν αρκείται στον αφανισμό της Λωρίδας της Γάζας και στην επέκταση της παράνομης κατοχής της Δυτικής Όχθης. Απαιτεί ακόμη περισσότερη καταστροφή και ερήμωση και είναι έτοιμη να τρομοκρατήσει ολόκληρο τον λιβανέζικο πληθυσμό.

Ιάσονας Γουσέτης

Τα δικαιώματα των πολιτών, των υπόπτων και των κατηγορούμενων δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ακριβώς απαραβίαστα από την ΕΛΑΣ. Η τάση μοιάζει να είναι τα δικαιώματα αυτά να κάμπτονται συχνά πυκνά κατά τη βούληση των εμπλεκόμενων στην εκάστοτε υπόθεση αστυνομικών ή και των πολιτικών ή φυσικών προϊσταμένων τους. Παρά ταύτα, θα περίμενε κανείς ότι ορισμένα δικαιώματα, ιδίως όσα έχουν να κάνουν με τη σωματική ή πνευματική ακεραιότητα των πολιτών που βρίσκονται υπό τον γενικότερο έλεγχο της αστυνομίας, δηλαδή των ελεγχόμενων, των προσαγόμενων και των συλληφθέντων, να διαφυλάσσονται ως, σε τελευταία ανάλυση, ένα ελάχιστο δείγμα δημοκρατικού πολιτισμού από την πλευρά της αστυνομίας. Δυστυχώς, τόσο οι καταγγελίες των θυμάτων που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν όσο και οι αποφάσεις ελληνικών και διεθνών δικαστηρίων και θεσμών (συμπεριλαμβανομένου του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) μαρτυρούν το αντίθετο.

Συγκέντρωση: Να σταματήσει η γενοκτονία στη Γάζα – Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Έκθεση φωτογραφίας: Ενάντια στη Γενοκτονία της Μνήμης: Η αγροτική και αστική ζωή στην Παλαιστίνη, 1890-1948

Η Καρόλα Ρακέτε έχει αποδείξει με τον καλύτερο τρόπο τα τελευταία χρόνια ότι αντιτίθεται αποφασιστικά και αποτελεσματικά στις φασιστικές, ρατσιστικές και εθνικοσυντηρητικές δυνάμεις. Έχει σώσει πολλούς ανθρώπους από τις χειρότερες απειλές. Ποιος από τους κακόβουλους γράφοντες έχει κατορθώσει να υπερασπιστεί με επιτυχία τις θέσεις του απέναντι σε έναν ρατσιστή υπουργό Εσωτερικών και τις κατασταλτικές του δυνάμεις; Θυμόμαστε το #SeaWatch3 και τις απειλές του #Salvini το 2019. Είναι σωστό να αντιταχθούμε στο κύμα ανακατατάξεων μεταξύ των κρατών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Είναι αξιόπιστο να το κάνεις όταν στέκεσαι αλληλέγγυος στην ουκρανική αντίσταση ενάντια στην υπαρξιακή απειλή που θέτει ο ρωσικός ιμπεριαλισμός.

Carlos Sapir

Σχεδόν ένα χρόνο μετά την εισβολή του στη Γάζα και παρά την παγκόσμια κατακραυγή ενάντια στη γενοκτονία που διαπράττει εναντίον των Παλαιστινίων, το Ισραήλ επιτέθηκε στο Λίβανο με μια σειρά βομβαρδισμών και προετοιμάζει ανοιχτά μια χερσαία εισβολή στη χώρα. Αυτή η κλιμάκωση, εξωφρενική ακόμη και στο πλαίσιο του συνεχιζόμενου πολέμου ως προς την κατάφωρη περιφρόνηση της κυριαρχίας του Λιβάνου, έχει ήδη σκοτώσει εκατοντάδες αμάχους. Ενώ οι επιθέσεις του στο Λίβανο ήταν βάναυσες, η κλιμάκωση του σιωνιστικού κράτους σε έναν πόλεμο που το έχει ήδη καταστήσει παρία στην παγκόσμια σκηνή είναι μια σιωπηρή παραδοχή της αποτυχίας στη Γάζα και εγκυμονεί τον κίνδυνο μιας διπλωματικής, στρατιωτικής και οικονομικής υπερεπέκτασης που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για το κράτος απαρτχάιντ. Επιπλέον, οι εγκληματικές επιθέσεις του Ισραήλ κατά του Λιβάνου είναι δυνατές μόνο μέσω της συνεχιζόμενης στρατιωτικής υποστήριξης που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει στο Ισραήλ, και είναι καθήκον του κινήματος αλληλεγγύης για την Παλαιστίνη στη Βόρεια Αμερική να κάνει ό,τι μπορεί για να σταματήσει αυτή η υποστήριξη.

Rashid Khalidi

Αν η ισραηλινή ηγεσία είχε ξεκάθαρη άποψη για το τι ήθελε στην αρχή –να καταστρέψει τη Γάζα και να ολοκληρώσει τη Νάκμπα– δεν νομίζω ότι έχει ξεκάθαρη άποψη τώρα. Αυτό που φαίνεται πιθανό να επακολουθήσει είναι κάποια μορφή ισραηλινής κατοχής, κάτι που είναι ένα αποτέλεσμα που κανείς, συμπεριλαμβανομένων των ίδιων των Ισραηλινών, δεν θα επιθυμούσε. Δεν θα ήθελα να καταλάβουν τη Γάζα αν ήμουν στη θέση τους. Η τελευταία τους κατοχή, μέχρι το 2005, δεν ήταν και τόσο επιτυχής. Σκεφτείτε τι είχαν να αντιμετωπίσουν τότε, από τη Χαμάς των αρχών της δεκαετίας του 2000 και άλλες ομάδες με δυνατότητες ένα κλάσμα αυτών που έχουν σήμερα. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν καλές επιλογές, ειλικρινά, από την ισραηλινή οπτική γωνία. Δεν νομίζω ότι υπήρξε μια ξεκάθαρη απόφαση της ηγεσίας σε αυτό το θέμα. Αυτό μπορεί να είναι λάθος, αλλά αυτή είναι η εντύπωσή μου απ’ έξω, διαβάζοντας τον ισραηλινό Τύπο. Παρά τη συντριπτική τους δύναμη, έχουν θέσει τον εαυτό τους σε μια απελπιστική στρατηγική κατάσταση.

50 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα, 50 χρόνια από το δημοψήφισμα που έκρινε οριστικά έκπτωτη την μοναρχία στην Ελλάδα. Η παραχώρηση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου (ΒΧΜ) στην οικογένεια Γλύξμπουργκ για την τέλεση "βασιλικής" γαμήλιας δεξίωσης της κόρης του έκπτωτου μονάρχη είναι μια πρόκληση για τα δημοκρατικά αισθήματα όλων των πολιτών. Η διοίκηση του ΒΧΜ, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού και η κυβέρνηση είναι υπόλογοι στα μάτια όλων για αυτήν την θρασύτατη πρόκληση και για την μετατροπή των δημόσιων μουσείων σε χώρους για VIP γάμους και δεξιώσεις.