Κυριακή, 20 Μαρτίου 2016 18:15

Αποτίμηση της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Κείμενα των Αργυρής Ερωτοκρίτου, Αντώνη Δραγανίγου, Κώστα Παπαδάκη, Ενωτικής Πρωτοβουλίας.

 

 Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μετά τη 3η Συνδιάσκεψη.

της Αργυρής Ερωτοκρίτου μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτύπωσε τα οργανωτικά και πολιτικά προχωρήματα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στη χώρα μας. Μετά από μια περίοδο εκρηκτικής ανόδου του κινήματος που έφτασε να ανεβάζει το ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση αλλά και μια περίοδο μεγάλων πιέσεων πάνω στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς για να απορρίψουν την επαναστατική στρατηγική και να μπουν στο δρόμο των πιο “ρεαλιστικών” και “άμεσων” κοινοβουλευτικών μεταρρυθμίσεων, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διαψεύδει όσους περίμεναν το τέλος της. Φτάνει στο σημείο να αποτελεί μία ορατή δύναμη πέρα από την αριστερά του κοινοβουλευτικού δρόμου.

Το μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συσπειρώνει στις γραμμές της πάνω από τρεις χιλιάδες αγωνιστές, ολοκλήρωσε τις εργασίες της Συνδιάσκεψης της με σχεδόν χίλιους συνέδρους και άνοιξε την πολιτική συζήτηση πάνω στα κρίσιμα ζητήματα της περιόδου, πράγμα που κανένα άλλο κόμμα της Αριστεράς δεν κάνει ούτε από άποψη ουσίας ούτε από άποψη διαδικασίας.

Ως προς τα πολιτικά προχωρήματα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ξεκαθαρίζει πάνω στο χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης του συστήματος. Μία εξαιρετικά χρήσιμη παρακαταθήκη διαλύοντας τα μπερδέματα ότι υπάρχουν περιθώρια ανάκαμψης με μια διαφορετική διαχείριση στα πλαίσια του καπιταλισμού. Ταυτόχρονα φωτίζει και αναδεικνύει το αντικαπιταλιστικό-μεταβατικό πρόγραμμα ως το πρόγραμμα που υλοποιείται από την ίδια την εργατική τάξη στο σήμερα ανοίγοντας το δρόμο για την εργατική εξουσία.

Πλάι σ' αυτά τα ξεκαθαρίσματα ο διάλογος στην συνδιάσκεψη προσπάθησε να λύσει τα ζητήματα της τακτικής. Συγκεκριμένα, πώς παρεμβαίνουμε στις μάχες του κινήματος, με ποιες πρωτοβουλίες, με ποιες συμμαχίες, μια συζήτηση που αναπόφευκτα καταπιάστηκε με το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ, και με ποιο τρόπο μέσα από τη συμβολή στο κίνημα, ενισχύουμε και μεγαλώνουμε την ίδια την αντικαπιταλιστική αριστερά.

Πριν μπούμε στην ουσία αυτών των αντιπαραθέσεων χρειάζεται να θυμηθούμε ότι αυτά τα ζητήματα είναι που ταλάνιζαν ιστορικά στις πιο κρίσιμες στιγμές το ρεύμα της επαναστατικής αριστεράς. Δηλαδή πώς τα επαναστατικά κόμματα και οργανώσεις σε περιόδους κρίσης και παράλληλης ανάπτυξης του κινήματος μπορούν να γίνουν από μειοψηφίες μαζικές οργανώσεις αποσπώντας την πλειοψηφία της εργατικής τάξης από τα ρεφορμιστικά κόμματα. Από την εποχή του Λένιν και της Ρόζας μέχρι τις τελευταίες δεκαετίες. Έτσι αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι μια εύκολη συζήτηση που μπορεί να κλείσει γρήγορα και πρόχειρα, αλλά αντίθετα, η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να μπει μπροστά να την οργανώσει πάντα σε συνάρτηση με τη ζωντανή πράξη στο κίνημα και τις μάχες που δίνουμε.

Συμβολή

Η συμβολή του προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι καθοριστικής σημασίας -κάτι που αναγνωρίζεται απ' όλο της το δυναμικό- αφού δίνει απάντηση στον ισχυρισμό του ΣΥΡΙΖΑ ότι “δεν υπάρχει εναλλακτική” . Ενώ, όμως, θα έπρεπε να είναι εξίσου καθαρό ότι η πολιτική και οργανωτική αυτοτέλεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι απαράβατος όρος για να χτίζουμε πάνω σ' αυτή την εναλλακτική, εδώ είναι που ξεκινάνε και τα μπερδέματα.

Η τοποθέτηση για την ανάγκη “μετασχηματισμού” και “υπέρβασης” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπαίνει στη λογική των υποχωρήσεων πάνω στο πρόγραμμά μας ούτως ώστε να μπορέσουμε να φτιάξουμε μόνιμη πολιτική συνεργασία και με τμήματα που βρίσκονται μεταξύ ρεφορμιστικής και επαναστατικής στρατηγικής. Εδώ υπάρχει ένα σοβαρό λάθος. Η αντίληψη ότι μπορούν να γίνουν συνεργασίες εφ' όλης της ύλης χωρίς να υπάρχει συμφωνία εφ΄ όλης της ύλης, με αποτέλεσμα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να διολισθαίνει από το πρόγραμμά της.

Ας αποφύγουμε την κακή εμπειρία των μετώπων τύπου «δημιουργικής ασάφειας» ΣΥΡΙΖΑ. Το παράδειγμα των οργανώσεων που έκαναν την επιλογή να ενταχθούν στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να είναι διδακτικό σε δύο σκέλη.

Το πρώτο ότι όταν χάνεις τη δυνατότητα της αυτοτελούς δράσης δεν μπορείς να ασκήσεις ουσιαστική αντιπολίτευση στο ρεφορμισμό.

Το δεύτερο σε ότι αφορά την καθαρή στρατηγική. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μέτωπο που στο ξεκίνημά του αλλά και στη συνέχεια ως κόμμα διακήρυττε ότι η στρατηγική του ήταν “ανοιχτή” και υπό διαμόρφωση. Το πιο τμήμα βγήκε κερδισμένο από αυτή την ασάφεια νομίζω είναι περιττό να το γράψουμε.

Αυτό δε σημαίνει ότι η αντικαπιταλιστική αριστερά δεν πρέπει να συνεργάζεται με τους αγωνιστές και τα κόμματα της υπόλοιπης αριστεράς που βρίσκονται στα δεξιά της. Κάθε άλλο. Μόνο έτσι θα μπορέσει να πείσει τα πιο μαχητικά κομμάτια των εργαζομένων ότι η αντικαπιταλιστική στρατηγική είναι η μόνη που δουλεύει. Το “αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής” είναι ο τρόπος για να έχουμε κοινή δράση σε συγκεκριμένα μέτωπα της περιόδου. Για παράδειγμα η μάχη απέναντι στο Ασφαλιστικό δίνει τη δυνατότητα να συνεργαστούμε με κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ, τη ΛΑΕ, το ΚΚΕ που δίνουν απεργιακές μάχες για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο.

Αντίστοιχα στο μέτωπο του προσφυγικού. Οι διαδηλώσεις για να πέσει ο Φράχτης, να ανοίξουν τα σύνορα και να φύγει το ΝΑΤΟ και η ΦΡΟΝΤΕΞ διεκδικούμε ότι θα συσπειρώσουν ξανά όλα τα παραπάνω κομμάτια. Μόνο μέσα από τόσο συγκεκριμένες δράσεις στις οποίες το εργατικό κίνημα μπαίνει ενωτικά, μπορούμε να παρέμβουμε και να κερδίσουμε μεγάλα τμήματα προς την επαναστατική στρατηγική.

Η συζήτηση γύρω από το χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τα παραπάνω ζητήματα αν θέλουμε να έχει μια λογική συνέχεια η τακτική μας. Διότι αν αποδεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ανήκει πλέον στην ρεφορμιστική αριστερά, τότε θα πρέπει να εξηγήσουμε γιατί διεκδικούμε κοινή δράση με τον κόσμο ενός αστικού κόμματος. Ταυτόχρονα το παράδειγμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ δείχνει με τον πιο δραματικό τρόπο που μπορεί να καταλήξει ΚΑΘΕ κόμμα της ρεφορμιστικής αριστεράς εάν αποκτήσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Αυτό είναι ένα πολύτιμο δίδαγμα για την αριστερά και το κίνημα όχι μόνο στη χώρα μας αλλά διεθνώς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να αξιοποιήσει αυτή την εμπειρία για να ανοίξει πιο θαρρετά και επιθετικά τη συζήτηση για το μονόδρομο της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας.

Είναι απαραίτητο να συνεχίσει αυτή η χρήσιμη συζήτηση μέσα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ τις τοπικές και κλαδικές της επιτροπές και όλοι καταλαβαίνουμε ότι το πεδίο στο οποίο τελικά θα κριθεί η ορθότητα της κάθε άποψης είναι το ίδιο το κίνημα. Αξίζει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση.

Δημοσιεύθηκε στην Εργατική Αλληλεγγύη στις 16.03.16

antarsya.gr

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην αφετηρία μιας νέας αρχής

του Αντώνη Δραγανίγου μέλος της ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ανήκει ήδη στη σύντομη ιστορία της. Αποτέλεσε το επιστέγασμα μιας ταραγμένης περιόδου με ιστορικά πολιτικά γεγονότα, μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις, ριζικές αλλαγές των πολιτικών συνθηκών καθώς και μεγάλες εσωτερικές αναταράξεις. Το πρώτο μήνυμα της Συνδιάσκεψης ήταν ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι εδώ! Ότι ήδη βρίσκεται στην αφετηρία μιας νέας αρχής! Το επιβεβαιώνουν αυτό οι χιλιάδες αγωνιστές σε όλη την Ελλάδα, που πήραν μέρος στις διαδικασίες, καθώς και οι αποφάσεις της.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ διέψευσε τις Κασσάνδρες και απέδειξε ότι μπορεί να κάνει τομή με τον εαυτό της γιατί σε αντίθεση με το ισχυρό ρεύμα –που υπήρχε και στις γραμμές της- και πίστευε ότι κριτήριο της αποτελεσματικότητας μιας πολιτικής είναι με «ποιον σύμμαχο θα πας», το πραγματικό κριτήριο της αποτελεσματικότητας της εργατικής πολιτικής είναι ο βαθμός ανταπόκρισης στις βαθιές κοινωνικές και ταξικές ανάγκες που πηγάζουν από την κρίση του καπιταλισμού. Γιατί η αντικαπιταλιστική επαναστατική πολιτική, η γραμμή της ρήξης με την αστική πολιτική και τους φορείς της αποτελεί αναγκαιότητα για τη κοινωνία. Όποιος την εκφράζει -και στο μέτρο που την εκφράζει- θα επικοινωνεί με μαχόμενα τμήματα και πρωτοπορίες και θα μπορεί να απαντά θετικά για την εργατική τάξη και το λαό το βασικό ερώτημα της περιόδου: «θα συνεχίσουμε να ζούμε στον δολοφονικό καπιταλιστικό μονόδρομο, μέσα σε ΕΕ και ΝΑΤΟ ή θα χαράξουμε ένα δρόμο αντικαπιταλιστικής ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης, με ορίζοντα την επανάσταση, το σοσιαλισμό και τον κομουνισμό της εποχής μας».

Αφετηρία των απαντήσεων μας είναι η πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής μνημονιακής επίθεσης κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, η κατάργηση όλων των μνημονίων και των αντιδραστικών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, η ήττα και ανατροπή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ που την υλοποιεί και όλου του μνημονιακού μπλοκ. Ο δρόμος της ανατροπής είναι αυτός που μπορεί να προασπίσει τα λαϊκά συμφέροντα, τις ελευθερίες και την ειρήνη . Ούτε η «διαπραγμάτευση» με την κυβέρνηση εντός του «παράλληλου προγράμματος», ούτε η μάχη στα «σημεία».

Άλλωστε η Συνδιάσκεψη ξεκαθάρισε ότι συνολικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι βαθιά ταξική και εχθρική απέναντι στον λαό και ότι αγώνας εναντίον της σημαίνει αδιάλλακτη μάχη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, επιδίωξη να ενεργοποιείται ο κόσμος που στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ στους αγώνες, προβολή της αντικαπιταλιστικής αντι-ΕΕ εναλλακτικής πρότασης, αποκάλυψη των ελιγμών της ηγεσίας του, πλήρη διαχωρισμό από τα πολιτικοσυνδικαλιστικά του μορφώματα, άρνηση για οποιαδήποτε συμμαχία σε οποιοδήποτε επίπεδο με την ηγεσία του ή τμήματά της, καθώς και τον νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Μοιραζόμαστε την ελπίδα της ανατροπής, όχι την ήττα του συμβιβασμού και της υποταγής. Αυτό είναι το μήνυμα της 3ης Συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που συζήτησε και επεξεργάστηκε την πολιτική παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Στη συλλογιστική της Συνδιάσκεψης επιχειρείται μια ανώτερη σύνδεση στρατηγικής – τακτικής και «κοινωνικού- πολιτικού».

Ξεχωρίζει η απόφαση της συνδιάσκεψης για την συμβολή στη δημιουργία μιας πλατιάς λαϊκής κίνησης για την έξοδο από την ΕΕ

Η προβολή και η συσπείρωση δυνάμεων στη πάλη για μια «εναλλακτική λύση» σε αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση , σε ρήξη δηλαδή με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ αποτελεί την καρδιά του «άλλου δρόμου». Ενός «δρόμου» που σηματοδοτείται από τους στόχους του «αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος», στοχεύει σε ρήγματα στην κυρίαρχη αστική πολιτική, στην οργάνωση του λαού, στην αλλαγή του συσχετισμού με βήματα οικοδόμησης του αντικαπιταλιστικού μετώπου/ πόλου, την όξυνση της ταξικής πάλης και την δημιουργία προϋποθέσεων για την επαναστατική κατάσταση και την προσέγγιση της επανάστασης.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι η μόνη δύναμη στην Αριστερά που επιδιώκει να εντάξει συνειδητά την σημερινή της πάλη στην στρατηγική προοπτική της επαναστατικής αλλαγής. Να αποφύγει την διολίσθηση σε λογικές διαχείρισης του καπιταλισμού (που συνήθως προωθούνται «δια» της πολιτικής των συμμαχιών) ή ενός «αφηρημένου αντικαπιταλισμού» και «απογείωσης» στο «επαναστατικό επέκεινα». Αυτή η διαλεκτική στην σχέση «στρατηγικής – τακτικής» αποτελεί μια πρώτη συνεισφορά στη συζήτηση που γίνεται στον μαχόμενο αριστερό κόσμο.

Το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα απευθύνεται στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και θα το υλοποιήσει το «εργατικό λαϊκό μέτωπο ρήξης ανατροπής» και το «αναπτυσσόμενο αντικαπιταλιστικό μέτωπο», ενώ στο σύνολό του μπορεί να το υλοποιήσει η κυβέρνηση και η εξουσία των εργαζόμενων, που προϋποθέτει την επαναστατική αλλαγή και τα όργανα εξουσίας του εργαζόμενου λαού.

Έτσι στην συλλογιστική της Συνδιάσκεψης επιχειρείται μια ανώτερη σύνδεση «κοινωνικού- πολιτικού», πέρα από την υποβάθμιση του «κοινωνικού» σε ένα άθροισμα κινηματικών παρεμβάσεων και την κακοποίηση του «πολιτικού» σε ένα άθροισμα προτάσεων συνεργασίας συνήθως με κοινοβουλευτική λογική και στόχευση. Ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της με τον κυβερνητισμό και τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, που ηγεμονεύουν όχι απλά «στον κόσμο», αυτό είναι λογικό σε περιόδους κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, αλλά στην αριστερά, με επίδραση και στην αντικαπιταλιστική αριστερά.

Ξέρουμε ότι ούτε το «εργατικό λαϊκό μέτωπο ρήξης ανατροπής» οικοδομείται με τα λόγια, ούτε το «αντικαπιταλιστικό μέτωπο / πόλος». Για αυτό και οι αποφάσεις υποδεικνύουν με μάχιμο τρόπο τους δρόμους, μέσα από τους οποίους θα παλέψουμε έμπρακτα για την οικοδόμηση τους. Από την μια προϋπόθεση είναι η πρωτοπόρα συμβολή στην ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, που περιλαμβάνει και την συμβολή του δυναμικού της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε μια κίνηση εργατικής χειραφέτησης, την οργάνωση του λαού σε όλα τα μέτωπα, και την ενοποίηση του, σε αντίθεση με τις κάθε είδους συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, με απεύθυνση σε όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της αριστεράς.

Από την άλλη δρόμοι οικοδόμησης του αντικαπιταλιστικού μετώπου πόλου, αποτελούν οι πρωτοβουλίες κοινής δράσης, πρωτοβουλίες και πολιτικός συντονισμός σε κεντρικά μέτωπα της ταξικής πάλης (όπου ξεχωρίζει η απόφαση για την συμβολή στη δημιουργία μιας πλατιάς λαϊκής κίνησης για την έξοδο από την ΕΕ), αλλά και πρωτοβουλίες διαλόγου για το αντικαπιταλιστικό μέτωπο/πόλο, αξιοποιώντας στην κατεύθυνση αυτή και προτάσεις πολιτικής συνεργασίας. Η Συνδιάσκεψη δεν έμεινε μάλιστα σε αυτή την γενική επίκληση. Όρισε συγκεκριμένα ποια είναι τα κομβικά ζητήματα για την οικοδόμηση μιας άλλης αριστεράς, με έμφαση στους κόμβους του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, τον διαχωρισμό από τις αντιλήψεις της διαχείρισης και του κυβερνητισμού, τον κυβερνητικό συνδικαλισμό και τις εκφράσεις του.
Ανάμεσα σε μια αντίληψη που προ-νομιμοποιούσε την «συμμαχία με τον ρεφορμισμό» και μια «συμμετρική της», που αρνιόταν «κάθε συμμαχία με τον ρεφορμισμό», η Συνδιάσκεψη απάντησε πιο διαλεκτικά και ολοκληρωμένα καθορίζοντας σαν «βασικό υποκείμενο» των συμμαχιών μας όλες εκείνες τις δυνάμεις και τα -σε μεγάλο βαθμό αδιαμόρφωτα- ρεύματα των αγωνιστών του χώρου της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντι-ΕΕ αριστεράς και των πολύμορφων «δυνάμεων της ανατροπής», που έρχονται στον ένα ή τον άλλο βαθμό σε ρήξη με τις λογικές της διαχείρισης και τείνουν να σπάσουν το «ρεφορμιστικό περίβλημα» στοχεύοντας στην ενίσχυση των δυνάμεων του αντικαπιταλιστικού μετώπου/πόλου.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να μπει σε μια νέα φάση. Να κάνει πραγματικό άλμα στην οργάνωσή της ώστε να μετατραπούν οι οργανώσεις και τα όργανα της σε «εργαζόμενο σώμα». Έτσι μπορούμε να μοιραστούμε τη νέα ελπίδα της ανατροπής και όχι την ήττα του συμβιβασμού και της υποταγής.

Εφημερίδα ΠΡΙΝ, 12.3.2016

 

antarsya.gr

Σύντροφοι ευχαριστώ, Προχωράμε !

του Κώστα Παπαδάκη -Μέλος του ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

1) Χωρίς να παίρνουν – ελπίζω - τα μυαλά μου αέρα, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω το σώμα της 3ηςσυνδιάσκεψης της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. που με τίμησε με την ψήφο του, κατατάσσοντάς με στην πρώτη θέση για την εκλογή του Πανελλαδικού Συντονιστικού Οργάνου και βεβαιώνω όλους τους συντρόφους μου της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, για την οποία είμαι υπερήφανος που ανήκω, ότι θα δώσω όλες μου τις δυνάμεις και από τη θέση του μέλους του Π.Σ.Ο. να συμβάλω για την επιτυχία της.

2) Θα ήθελα πολύ να είμαι αυτό που δείχνει η πρωτιά, ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής όλων των τάσεων της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. γιατί έτσι αισθάνομαι. Αλλά έχω πλήρη επίγνωση ότι η πρωτιά δεν είναι προϊόν της όποιας προσωπικής μου απήχησης μόνο, αλλά κυρίως της στήριξης συγκεκριμένων τάσεων, πράγμα το οποίο θα ήταν ανοησία να παραβλέψω και υποκρισία να αποσιωπήσω. Το ίδιο φυσικά ισχύει κατ αναλογία για όλους. Εκείνο που έχει σημασία και το ξεκαθαρίζω από την πρώτη στιγμή σε όλους, είναι ότι δεν ανέλαβα καμία πολιτική δέσμευση απέναντι σε κανέναν και ότι ο μόνος παράγοντας που δεσμεύει χθες, σήμερα και πάντα είναι η πολιτική μου συνείδησηκαι η αίσθηση του συμφέροντος της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. των μελών, την οποία νομίζω ότι υπηρετώ στην πράξη, από τη στιγμή της ίδρυσής της. Και είμαι θέλω να πιστεύω ότι έτσι με αισθάνεται η συντριπτική πλειοψηφία των μελών της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. όλων των τάσεων, που επανειλημμένα με έχει τιμήσει και εμπιστευθεί όλα αυτά τα χρόνια παρότι δεν ήμουν τίποτα παραπάνω από ένα απλό μέλος, δίνοντάς μου το βήμα της εκπροσώπησης, όχι μόνο σε θεματικές, αλλά και σε κεντρικές προεκλογικές μας εκδηλώσεις στις περισσότερες πόλεις της χώρας.

3) Το ότι εκλέχτηκε ένας ανένταχτος για πρώτη φορά, πρώτος στην ενιαία λίστα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. έστω και με διαφορά, χωρίς καν να είναι στις προθέσεις του μέχρι το απόγευμα της Κυριακής να θέσει υποψηφιότητα, δεν σημαίνει ούτε ότι αποκαταστάθηκε η απλή αναλογική, ούτε ότι υπερίσχυσε το κριτήριο προσωπικής επιλογής από τους μηχανισμούς. Είναι γνωστό άλλωστε και το έχω καταγγείλει επανειλημμένα, ότι το εκλογικό σύστημα της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. δεν είναι αναλογικό, διώχνει τους ανένταχτους από τις εσωτερικές της διαδικασίες και την ανάδειξή τους στα όργανα, εκτός εάν συνεργασθούν με κάποια συνιστώσα και αυτό το αποδεικνύει η ίδια η ιστορία της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Οι ίδιοι οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους. Σύμφωνα με την απλή αναλογική, ο απαραίτητος αριθμός ψήφων που εξασφαλίζει την εκλογή :

Α) Στο Π.Σ.Ο. είναι 887 ψηφίσαντες : 80 = 11,09 δηλαδή 12 ψήφοι. Τα αποτελέσματα της εκλογής του Π.Σ.Ο. όμως δείχνουν ότι απαιτήθηκαν τουλάχιστον 73 ψήφοι, αφού με τόσους εκλέγεται ο 80ος των επιτυχόντων. Έτσι λοιπόν, παρά τη ρήτρα του 15%, δηλαδή του αριθμού των 12 σταυρών, αντί για 21, που υπήρχαν στις προηγούμενες εκλογές, απλώς το μέτρο μειώθηκε από τους 123 στους 73.

Β) Στην Κ.Σ.Ε. 887 : 21 = 42,2, δηλαδή 43 ψήφοι. Η, αν διαιρέτης είναι το 15, αφού τα υπόλοιπα έξι μέλη διορίζονται ex officio 887 : 15 = 59,1 δηλαδή 60 ψήφοι. Τα αποτελέσματα της εκλογής της Κ.Σ.Ε. δείχνουν ότι απαιτήθηκαν τουλάχιστον 82 ψήφοι, αφού με τόσους εκλέγεται ο 15ος των επιτυχόντων. Ετσι, παρά το ότι είχαμε δύο μόνο και όχι περισσότερους σταυρούς, το ελάχιστο μεγαλύτερο της μονοσταυρίας είχαμε 33% αύξηση του μέτρου.

Αποτέλεσμα, όχι μόνο ανένταχτοι, αλλά και άλλες τάσεις, ενώ μια ολόκληρη τάση, η «Πρωτοβουλία για μια ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. αντικαπιταλιστική και επαναστατική» να μείνει έξω από τις εκλόγιμες θέσεις της Κ.Σ.Ε, όπου απαιτείται η «διορθωτική παρέμβαση» της προσθήκης των ex officio» μελών που προστίθενται προκριμένου να εκπροσωπηθεί, και να εκλέξει μόνο δύο μόνο και «με το ζόρι» (τον 79ο και 80ο) εκπροσώπους στο Π.Σ.Ο.

Δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ότι η ex officio ανάδειξη (που δεν προβλέφθηκε ποτέ για ανένταχτους η πρόσωπα κοινής αποδοχής) έτσι όπως ισχύει στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. είναι και αυτή πλειοψηφική, διότι με άλλοθι την εκπροσώπηση των τάσεων, που έχουν μικρή εκλογική δύναμη προσθέτει και από μια έδρα ως δώρο, στις ισχυρές συνιστώσες, επαυξάνοντας την εκπροσώπησή τους και λειτουργεί απροκάλυπτα πλειοψηφικά. Στη συγκεκριμένη συνδιάσκεψη η Πρωτοβουλία, καθώς και το Ε.Κ.Κ.Ε ευνοούνται από αυτήν, αλλά οι άλλες τέσσερις τάσεις, από τις οποίες άλλες εκπροσωπούνται και άλλες υπερεκπροσωπούνται στην Κ.Σ.Ε. και το Π.Σ.Ο. χάρις στην επιτηδευμένη επιμεριστική και συνεργατική σταυροδοσία, αποκτούν ως δώρο μία επιπλέον έδρα συμβάλλοντας στην αλλοίωση των συσχετισμών, τον αποκλεισμό άλλων εκλεγμένων και τον περιορισμό της αναλογικότητας.

Ούτε θριαμβολογώ λοιπόν, ούτε χαίρομαι, αφού στη θέση που βρέθηκα ο ίδιος στην 1η συνδιάσκεψη (35 ψήφοι, στην ουρά, ενώ στη 2η δεν έθεσα καν υποψηφιότητα) βρίσκονται σήμερα επίσης άδικα άξιοι σύντροφοι, ενώ το αποτέλεσμα της εκλογής είναι προϊόν συνδυασμένης κυκλικής σταυροδοσίας - επιμερισμού και πλειοψηφικής αξιοποίησης των συσχετισμών και όπως και στη συνδιάσκεψη επεσήμανα, ο τρόπος με τον οποίο διενεργεί εκλογές η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και η έλλειψη αναλογικής σε αυτές, διόλου δεν την τιμά.

4) Όπως και να έχουν τα πράγματα, η 3η μας Συνδιάσκεψη ανήκει στην ιστορία. Άφησε πίσω της πολλά ζητήματα που δεν έλυσε, όπως – ενδεικτικά -, η ουσιαστική αποτίμηση της όλης εμπειρίας από τη συνεργασία με την Μ.ΑΡ.Σ. και η έλλειψη κάθε αναφοράς στη συνεργασία με το Ε.Ε.Κ, που είναι η μόνη πολιτική οργάνωση, από όσες απευθυνθήκαμε για εκλογική και πολιτική συνεργασία, που ανταποκρίθηκε με συνέπεια και όμως δεν την τιμήσαμε ούτε με δύο λέξεις, στο κείμενο της πολιτικής απόφασης. Δεν τοποθετήθηκε διεξοδικά απέναντι σε ζητήματα που μας δίχασαν την προηγούμενη περίοδο (Πάτρα, Γιάννενα, Νίκαια, εσωτερική κατάσταση κ.λ.π.), ενώ η εξάντληση της συζήτησης στο αν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι αστικό ή ρεφορμιστικό κόμμα και στο αν πρέπει να παρεμβαίνουμε ή όχι στις συγκεντρώσεις της Γ.Σ.Ε.Ε., περισσότερο εξυπηρέτησε την εκατέρωθεν συσπείρωση στους δύο εναπομείναντες πόλους της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., παρά τη συνθετική και προωθητική αναζήτηση απαντήσεων και λύσεων.

Ωστόσο ας μην υποτιμάμε τις σημαντικότατες θετικές της πλευρές :

- Επιβεβαίωσε ότι η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. παραμένει ζωντανή, ανοιχτή στην κοινωνία, ενωμένη, αδιαπραγμάτευτα αντικαπιταλιστική, κινηματική και μαζικότερη παρά ποτέ, διαψεύδοντας τις Κασσάνδρες που από χρόνια προσέβλεπαν στην διάσταση των απόψεων και προέβλεπαν την διάλυσή της.

- Ανοιξε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα πριν και μέσα στη Συνδιάσκεψη και τα συζητά έχοντας κατακτήσει ψηλότερο επίπεδο ενότητας από εκείνο των προηγούμενων συσχετισμών.

- Συνέδεσε τον πολιτικό της διάλογο και προσανατολισμό με την κινηματική δράση στα κορυφαία μέτωπα της συγκυρίας και επιχείρησε με αξιώσεις μια σοβαρή εμβάθυνση στο μεταβατικό αντικαπιταλιστικό μας πρόγραμμα, αλλά και σε πολλά επιμέρους σοβαρά πολιτικά προβλήματα.

- Επιβεβαίωσε πανηγυρικά τον στόχο της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. των μελών έστω και αν δεν τον υπηρετεί ακόμα.

Ηταν μια συνδιάσκεψη που έπρεπε να επιβεβαιώσει συνολικά την μέχρι τώρα πορεία μας και να σηματοδοτήσει την μελλοντική, Και αυτό έκανε, χωρίς να προσθέσει προβλήματα και συγκρούσεις.

5) Έχοντας σε εκκρεμότητα όλα τα ανοιχτά πολιτικά ζητήματα που κλήθηκε να λύσει η συνδιάσκεψη, η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. και τα όργανα που εξέλεξε καλούνται να εισφέρουν τις προωθητικές εκείνες διαδικασίες, που θα συμβάλουν στην επίλυσή τους. Η απάντηση δεν θα έρθει μέσα από την ένταση οποιασδήποτε εσωστρέφειας, αντιπαράθεσης και κλιμάκωσης των εσωτερικών αντιθέσεων, αλλά μέσα από την εξώστρεφη παρέμβαση στην κοινωνία, με κυριότερες αιχμές την περίοδο αυτή, την πάλη ενάντια στο ασφαλιστικό, που ξετυλίγει ολόκληρη την αντιμνημονιακή πάλη, μέσα από την οπτική του αντικαπιταλιστικού, μεταβατικού μας προγράμματος και τη συμβολή μας με κάθε τρόπο στην πάλη ενάντια στα κλειστά σύνορα, τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες.

6) Έχοντας επίγνωση της αυξημένης ευθύνης που συνεπάγεται, έστω και συμβολικά, η κατάταξή μου στο εκλογικό αποτέλεσμα, θέλω να απευθύνω ένα θερμό συντροφικό χαιρετισμό σε όλους τους συνέδρους και όλα τα μέλη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, από κάθε γωνιά της Ελλάδας ή και έξω από αυτήν, που για επτά χρόνια δίνουν, με επιτυχία, τη μάχη για την κατάκτηση της πολιτικής της αναγνωρισιμότητας.

Στην επικείμενη συνεδρίαση του Π.Σ.Ο., για τη σύγκληση του οποίου ευθύνομαι, ως πλειοψηφών σύμβουλος, καλώ άμεσα τους εκπροσώπους των οργανώσεων, σε συνεννόηση μαζί μου να ορίσουν, το συντομότερο δυνατό, την ημέρα της πρώτης του σύγκλησης (προτείνω το Σάββατο 26-3-2016) προκειμένου να αποφασίσουμε τον τρόπο πανελλαδικής παρέμβασής μας στα δύο μεγάλα παραπάνω μέτωπα (ασφαλιστικό – προσφυγικό) και μεταξύ άλλων, θέτω και τα εξής οργανωτικά ζητήματα, για τα οποία πρέπει να παρθούν άμεσα αποφάσεις :

1) Ίδρυση γραφείων της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη μέχρι το καλοκαίρι, ανεύρεση χώρου, προετοιμασία και οργάνωσή του,

2) Αμεση δημοσιοποίηση στοιχείων επικοινωνίας της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, τηλέφωνα, fax, e-mail και ορισμός υπευθύνων επικοινωνίας.

3) Αποκατάσταση ενημέρωσης, συντονισμού και εσωτερικού διαλόγου στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α., με τη δυνατότητα άμεσης και καθολικής κυκλοφορίας κειμένων μελών της στις ηλεκτρονικές λίστες των μελών.

Σύντροφοι και πάλι ευχαριστώ, προχωράμε !

Αθήνα, 8/3/2016

Κώστας Παπαδάκης

 

antarsya.gr

Ενωτική Πρωτοβουλία : Εκτιμήσεις για την 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η 3η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πραγματοποιήθηκε σε μια εποχή που οι φλόγες του πολέμου που μαίνεται στην περιοχή πλησιάζουν τη χώρα μας και το δράμα των εκατομμυρίων προσφύγων που αυτός γεννά κορυφώνεται, διαμορφώνοντας νέα πολιτικά δεδομένα στις χώρες της Ε.Ε.

Στο εσωτερικό της χώρας η αντιλαϊκή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και το κουαρτέτο των διεθνών τοκογλύφων κορυφώνουν την επίθεσή τους απέναντι στο λαό και τη νεολαία. Μικρές εστίες ανάκαμψης των κοινωνικών αγώνων, με αντιφατικά χαρακτηριστικά, εμφανίζονται χωρίς όμως να αναπτύσσεται εκείνη η δυναμική που θα ανέτρεπε την επίθεση και θα σφράγιζε τις εξελίξεις. Αντίστοιχα, αδύναμη είναι η παρέμβαση των αντικαπιταλιστικών, επαναστατικών δυνάμεων κομμουνιστικής αναφοράς.

Με αυτήν την πραγματικότητα βρέθηκε αντιμέτωπη η 3η συνδιάσκεψη. Πρέπει να τονίσουμε εξ αρχής το γεγονός πως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ μετά από μια περίοδο απογοήτευσης, οπισθοχώρησης του κινήματος και διάσπασης στο εσωτερικό της προχωρά σε μια διαδικασία που συσπειρώνει χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες (3500 εγγεγραμμένοι/ες, 2800 πήραν μέρος στις προσυνεδριακές διαδικασίες) αποδεικνύοντας πως αποτελεί ρεύμα στην ελληνική κοινωνία με λόγο ύπαρξης. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να υποτιμηθεί καθώς συγκροτεί πολύτιμο δυναμικό. Από την άλλη το σώμα των 950 αντιπροσώπων κλήθηκε να προχωρήσει σε τομές και υπερβάσεις τέτοιες που θα επέτρεπαν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δώσει απαντήσεις στην ανάγκη διατύπωσης μάχιμης πολιτικής πρότασης, στο μετασχηματισμό της σε μέτωπο μελών και την αναζήτηση ενός πιο συνεκτικού στρατηγικού λόγου για την κομμουνιστική προοπτική. Το αποτέλεσμα της Συνδιάσκεψης, οι Θέσεις και η Πολιτική Απόφαση που ψηφίστηκαν ανταποκρίνονται, έστω σε ικανοποιητικό βαθμό, στην ανάγκη αυτή; Ως ΕΠΠΔ απαντάμε ξεκάθαρα όχι. Οι αποφάσεις απέχουν πολύ από το να αποτελούν τομή και υπέρβαση, δεν δίνουν την προωθητική δύναμη που είναι αναγκαία για το ξεπέρασμα των κρισιακών φαινομένων. Η υπέρβαση αυτή εκφράστηκε ως απαίτηση και στις τοποθετήσεις μεγάλου μέρους των αντιπροσώπων.

Τόσο στις Θέσεις όσο και στην Πολιτική Απόφαση απουσιάζει κάθε έννοια κριτικής αποτίμησης των 3 χρόνων που μεσολάβησαν από τη 2η συνδιάσκεψη. Στα 3 αυτά χρόνια συνέβησαν ιστορικά γεγονότα στην Ελλάδα και διεθνώς. Η παρέμβαση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ , παρά τον καθημερινό αγώνα των μελών της, δεν αναβαθμίστηκε, η ουσιαστική πολιτική επιρροή και σύνδεσή της έμεινε καθηλωμένη παρά το γεγονός ότι το κύρος και το εύρος της αναγνώρισής της ανεβαίνουν. Η απόδοση όλων των ευθυνών σε εξωτερικούς παράγοντες συσκοτίζει το πρόβλημα και δεν ανοίγει τον διάλογο για τη λύση του. Αποτέλεσμα της άρνησης αναμέτρησης με τα υπαρκτά προβλήματα στην πολιτική γραμμή και τη λειτουργία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι να ψηφιστούν ντοκουμέντα άτολμα και αντιφατικά. Ντοκουμέντα που περισσότερο ασχολούνται, με φοβικό τρόπο, με την επαναβεβαίωση θέσεων και λιγότερο με την διατύπωση μάχιμης πολιτικής γραμμής για τη συγκυρία: Παρά την προσπάθεια δεν προέκυψε ένα πολιτικό σχέδιο που θα συμπυκνώνει την δράση των μελών μας στους επιμέρους χώρους αλλά και θα δρομολογεί τις απαραίτητες τομές στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ στην κατεύθυνση αλλαγής της κατάστασης συνολικά στην αριστερά. Κυριαρχεί η κινηματική λογική και η παράθεση στόχων που δεν συγκροτούν από μόνοι τους ενιαία πολιτική γραμμή. Συνεχίζουμε να ταυτίζουμε την τακτική με τη στρατηγική εις βάρος της πρώτης με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να διατυπώσουμε πειστική εναλλακτική πρόταση που θα συσπείρωνε δυνάμεις ούτε βέβαια να συμβάλουμε στη συμπαράταξη των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς και του κινήματος, αναγκαίος όρος για την ανατροπή της επίθεσης. Η μη έγκριση της πρότασης για το οργανωτικό, παρά το γεγονός πως συγκέντρωσε την υποστήριξη του 63% των αντιπροσώπων, κρατά την ΑΝΤΑΡΣΥΑ καθηλωμένη σε μια μορφή χαλαρής εκλογικής σύμπραξης, ομπρέλα κάλυψης μικροκομματικών επιδιώξεων, ενώ υπήρξαν και πάλι προβλήματα εκπροσώπησης. Ως ΕΠΠΔ καταθέσαμε τη διαφωνία μας αρνούμενοι να ψηφίσουμε τις Θέσεις και ,με διατυπωμένες τις ενστάσεις μας και τις διαφωνίες μας, ψηφίσαμε κριτικά την Πολιτική Απόφαση με μοναδικό κριτήριο να μην οδηγηθεί σε πλήρες αδιέξοδο το εγχείρημα μετά την βαθιά λανθασμένη επιλογή δυνάμεων να μην καταθέσουν πρόταση.

Όλα μαύρα λοιπόν; Όχι, θα απαντήσουμε και πάλι! Θα ήμασταν πολιτικά τυφλοί αν κρίναμε μια τέτοια διαδικασία μόνο από τα ντοκουμέντα, όσο σημαντικός κι αν είναι ο ρόλος τους. Η ίδια η διαδικασία ήταν πολύ πιο ώριμη σε σχέση με αντίστοιχες του παρελθόντος. Μεγάλο τμήμα των αντιπροσώπων λειτούργησαν πρώτιστα ως μέλη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έκριναν με περισυλλογή, περιορίζοντας στο ελάχιστο φαινόμενα του παρελθόντος όπου κυριαρχούσε η αντιπαράθεση οργανωμένων δυνάμεων. Το γεγονός αυτό επέτρεψε να αναπτυχθεί προβληματισμός και να αναδειχθούν συγκλίσεις και αντιθέσεις που διαπερνούν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και όλες τις οργανωμένες δυνάμεις στο εσωτερικό της. Θεωρούμε ότι τόσο στη συζήτηση και στις ψηφοφορίες επί των κειμένων αλλά και στην εκλογή των οργάνων εκφράστηκε με ορατό τρόπο ένας, πολύ πιο πλατύς και ισχυρός, προβληματισμός για την υπέρβαση και την αναβάθμιση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ενιαίο μέτωπο μελών με μάχιμη ενωτική γραμμή και συμβολή στην κομμουνιστική προοπτική. Τα πολιτικά ρεύματα που υποστήριξαν αυτήν την προοπτική συναντήθηκαν και ενισχύθηκαν, γεγονός που αποτελεί πρώτο αλλά ιδιαίτερα σημαντικό βήμα. Ως ΕΠΠΔ υποστηρίξαμε με πολιτικό λόγο και αρχές την προοπτική αυτή αποτελώντας, όπως έδειξε η διαδικασία, τμήμα ευρύτερου ρεύματος με αντίστοιχους προβληματισμούς.

Η συνδιάσκεψη τελείωσε και οι κοινωνικές μάχες δεν περιμένουν. Ενωμένοι στο εσωτερικό μας αλλά και αποτελώντας τον καταλύτη γα την ενότητα όλων των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων, πρέπει να πάμε μπροστά. Αξιοποιώντας τα μικρά θετικά βήματα των κειμένων να συμβάλουμε στη συγκρότηση του αγωνιστικού κοινωνικού μετώπου για την ανατροπή της επίθεσης και στην ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος και των πιο πρωτοπόρων κομματιών του μέσα από την «Ταξική Κίνηση». Στη συσπείρωση δυνάμεων για τον αντικαπιταλιστικό πόλο που με εμπιστοσύνη στις θέσεις του θα συμπαρατάσσεται με κάθε μαχόμενη δύναμη στα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά μέτωπα. Καθοριστική σημασία για την επίτευξη αυτών των στόχων θα έχουν τα βήματα στην υπέρβαση των προβλημάτων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. .

Είμαστε αισιόδοξοι, Η συνδιάσκεψη δε θα μείνει στην ιστορία καθώς δεν έκανε κάποιο μεγάλο βήμα, κάποια μεγάλη τομή. Όμως, έστω και δειλά, στην κοινωνία και στην αριστερά σαλεύουν σπέρματα μιας νέας αντεπίθεσης. Χρέος μας να συμβάλουμε αποφασιστικά ώστε να έρθουν στο προσκήνιο και να βάλουν τη δική τους, νικηφόρα σφραγίδα.

Ενωτική Πρωτοβουλία Παρέμβασης και Διαλόγου

Τάση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

antarsya.gr

Τελευταία τροποποίηση στις Τρίτη, 22 Μαρτίου 2016 16:30

Προσθήκη σχολίου

Το e la libertà.gr σέβεται όλες τις απόψεις, αλλά διατηρεί το δικαίωμά του να μην αναρτά σχόλια με υβριστικό, ρατσιστικό, σεξιστικό φασιστικό περιεχόμενο ή σχόλια μη σχετικά με το κείμενο.