Η καπιταλιστική πολιτική σε κρίση. Η Χάρις, ο Τράμπ και οι μάχες που έρχονται
ΠΗΓΗ: https://spectrejournal.com
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: elaliberta.gr
Είναι θλιβερό θέαμα να βλέπεις τους Δημοκρατικούς να σχηματίζουν «κυκλικά εκτελεστικά αποσπάσματα» κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για την παταγώδη ήττα τους στις εκλογές της περασμένης εβδομάδας. Είναι εξίσου ενοχλητικό να παρακολουθεί κανείς τους μανιασμένους και εξοργισμένους φιλελεύθερους της μεσαίας τάξης να συγκροτούν ομάδες εικονικού λιντσαρίσματος, επιδιώκοντας να κατηγορήσουν και να ντροπιάσουν όποια περιθωριακή ομάδα αρνήθηκε να υποστηρίξει επαρκώς τη δεξιά, αιματοβαμμένη, ιμπεριαλιστική προεδρική υποψηφιότητα της Κάμαλα Χάρις. Οι κατηγορίες επεκτείνονται - είτε πρόκειται για τον αποτυχημένο Τζο Μπάιντεν που επικρίνεται επειδή δεν έκανε έγκαιρα αυτοδιάγνωση της δικής του φθοράς και δεν αποχώρησε από την κούρσα) ή κατηγορώντας μια σχετικά μικρή αύξηση του αριθμού των «Λατίνων» οι οποίοι δεν ψήφισαν τη Χάρις (μια κατηγορία που εξαρχής είναι ασυνάρτητη) ως καθοριστικό παράγοντα για την παράδοση της προεδρίας στον Τραμπ.
Ένας άλλος στόχος του φιλελεύθερου χλευασμού είναι οι Άραβες και οι μουσουλμάνοι ψηφοφόροι. Οι ομάδες αυτές, όσο μικρές ή ασήμαντες και αν είναι σε αριθμό πραγματικών ψήφων, είχαν το θράσος να ψηφίσουν την υποψήφια που είχε τοποθετηθεί κατά της γενοκτονίας, την Τζιλ Στάιν. Εναλλακτικά, πολλοί απείχαν από το να ψηφίσουν μέσα σε ένα ιμπεριαλιστικό εκλογικό οικοδόμημα του οποίου τα δύο πρόσωπα του θανάτου εξαφανίζουν συστηματικά τις οικογένειες, τους φίλους, τους συγγενείς, τις αναμνήσεις και τις πατρίδες τους σε ένα μακάβριο και ατελείωτο όργιο σιωνιστικής βίας εξόντωσης που υποστηρίζεται από τις ΗΠΑ.
Τα σημερινά στελέχη του Δημοκρατικού Κόμματος - κυρίως λευκοί φιλελεύθεροι και κεντρώοι της μεσαίας τάξης - είναι έτοιμοι να γρονθοκοπήσουν και να κατηγορήσουν τους πάντες για τις αποτυχίες των Δημοκρατικών, χωρίς ποτέ να προσπαθούν να αναλύσουν και να κατανοήσουν γιατί οι Δημοκρατικοί μπορούν να λειτουργήσουν μόνο μέσα στους περιορισμούς που καθορίζονται από τα προνόμια και τις ανάγκες του αμερικανικού καπιταλισμού και ιμπεριαλισμού.
Είναι αλήθεια ότι μεγάλος αριθμός ανθρώπων επέλεξε να ψηφίσει κάποιον άλλο εκτός από την Κάμαλα Χάρις και τους αυτοκρατορικούς Δημοκρατικούς. Το πιο σημαντικό είναι ότι εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν δικαιολογημένα στο σπίτι τους την ημέρα της ψηφοφορίας. Σύμφωνα με τους αριθμούς, εκτιμάται ότι 14 εκατομμύρια λιγότεροι άνθρωποι ψήφισαν τη Χάρις το 2024 από ό,τι τον Μπάιντεν το 2020, ενώ οι ψήφοι του Τραμπ ήταν ελαφρώς λιγότεροι από ό,τι το 2020. [1]
Για να κατανοήσουμε την συντριπτική ήττα της Χάρις από την αποχή των ψηφοφόρων, δεν χρειάζεται να κοιτάξουμε πέρα από τη Χάρις και τους ίδιους τους Δημοκρατικούς. Το Δημοκρατικό Κόμμα έχει μετακινηθεί τόσο πολύ προς τα πολιτικά δεξιά τα τελευταία τέσσερα χρόνια, ώστε έχει γίνει πρακτικά δυσδιάκριτο από τον Τραμπ και τους Ρεπουμπλικάνους σε βασικά θέματα πολιτικής. Το 2024, η Κάμαλα Χάρις έθετε υποψηφιότητα ως η πιο αποτελεσματική από τις δεξιές επιλογές - μιμούμενη, ευθυγραμμιζόμενη ή προσαρμοζόμενη στον Τραμπ και τα σκληρά δεξιά πολιτικά πλαίσια των Ρεπουμπλικανών, ενώ παράλληλα προωθούσε τον εαυτό της ως πιο ικανό από τον Τραμπ.
Σε αντίθεση με τον επίσης δεξιό Δημοκρατικό Τζο Μπάιντεν, ο οποίος αναγκάστηκε να δώσει «προοδευτικές» προεκλογικές υποσχέσεις λόγω των εξεγέρσεων του Black Lives Matter, του αριστερού λαϊκισμού της εκστρατείας του Μπέρνι Σάντερς και των μαζικών διαδηλώσεων τόσο κατά του βίαιου διαχωρισμού, εγκλωβισμού και απέλασης των μεταναστών από τον Τραμπ όσο και κατά της πανωλεθρίας του χειρισμού της πανδημίας. Από την πλευρά της, η Καμάλα Χάρις δεν πρόσφερε τίποτα στην εργατική τάξη και τις καταπιεσμένες ομάδες.
Ακόμα λιγότερο από το τίποτα, η «Kamala the cop», πραγματοποίησε μια εκστρατεία που ήταν η πιο δεξιά στη σύγχρονη ιστορία του Δημοκρατικού Κόμματος: υποσχόμενη να δημιουργήσει τον πιο «θανατηφόρο» αυτοκρατορικό στρατό που έχει δει ποτέ ο κόσμος για να διεξάγει την επόμενη γενιά πολέμου, υποσχόμενη με ενθουσιασμό να συνεχίσει να εξοπλίζει και να επιτρέπει την ισραηλινή γενοκτονία των Παλαιστινίων, μετατοπιζόμενη προς τα δεξιά και συσκοτίζοντας την προστασία της πλήρους πρόσβασης στις αμβλώσεις και την υποστήριξη των τρανς ατόμων, και υποσχόμενη να «κλείσει τα σύνορα» και να επαναποινικοποιήσει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, όπως και ο Τραμπ.
Καθώς αυτή είναι η ουσία της πολιτικής της Χάρις, πολλοί πιθανοί ψηφοφόροι φιλελεύθεροι, αριστεροί ή προοδευτικοί που θυμούνται το προηγούμενο και το σημερινό της ιστορικό σε αυτά τα θέματα, δεν προσελκύστηκαν ποτέ, ούτε τους προσφέρθηκαν λόγοι να πιστέψουν ότι η προεδρία της είχε κάτι να προσφέρει στους ανθρώπους και έτσι δεν ακολούθησαν ποτέ το κάλεσμα της. Στις προκριματικές εκλογές του 2020, οι πολιτικές προτάσεις της Χάρις έτυχαν τόσο κακής υποδοχής, ώστε η δημοτικότητά της έμεινε σε μονοψήφιο ποσοστό κατά τη βραχύβια διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, και ήταν από τους πρώτους υποψηφίους που εγκατέλειψαν λόγω έλλειψης υποστήριξης. [2]
Η άνοδός της στην προεδρική εκλογή το 2024 θα μπορούσε να γίνει μόνο με διορισμό εκ των άνω, παρακάμπτοντας μια προκριματική διαδικασία την οποία θα έχανε σίγουρα. Όσον αφορά την Παλαιστίνη, όπου κι αν πήγαινε, οι διαδηλωτές κατά της γενοκτονίας την αποδοκίμαζαν και διαμαρτύρονταν, ενώ οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ο περισσότερος κόσμος υποστήριζε την κατάπαυση του πυρός και το εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ.[3] Αντί να «σπρώχνεται αριστερά» από το λαϊκό αίσθημα, αντίθετα απώθησε και φίμωσε, ντρόπιασε και προσέβαλε το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα.
Με όλα τα μάτια στραμμένα στην εκστρατεία της, απέδειξε ότι οι φιλοπόλεμες και γενοκτονικές ανάγκες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ήταν πολύ πιο σημαντικές και αναγκαίες από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία.
Αφού κατέπνιξε τις φωνές από τα αριστερά, στράφηκε προς τα δεξιά για να οικοδομήσει μια εκλογική συμμαχία για την εκστρατεία της. Επιστράτευσε την υποστήριξη των κορυφαίων κλιμακίων της μη-τραμπικής δεξιάς πτέρυγας του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Ξεκίνησε μια εκστρατεία «Ρεπουμπλικάνοι για τη Χάρις» στην οποία συμμετείχαν πάνω από διακόσιες κορυφαίες πολιτικές προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο Τζορτζ (Χέρμπερτ Ουόκερ) Μπους, ο Τζορτζ (Ουόκερ) Μπους (ο νεώτερος), ο Ντικ Τσένι, ο Μιτ Ρόμνεϊ και ένα ευρύ φάσμα υψηλόβαθμων αξιωματούχων, ειδημόνων και χρηματοδοτών [4].
Φλέρταρε τις Ρεπουμπλικανές γυναίκες κατά των αμβλώσεων, στις οποίες «δόθηκε η άδεια» από τη Ρεπουμπλικανή Λιζ Τσένι να ψηφίσουν την Κάμαλα, νομίζοντας ψευδώς ότι αντισταθμίζοντας με τη δέσμευσή της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα των αμβλώσεων παρείχε αρκετή ασάφεια ώστε οι λευκές γυναίκες της δεξιάς μεσαίας τάξης και της αστικής τάξης να συρρεύσουν στην καμπάνια της από αηδία για τον Τραμπ.[5] Τίποτα από όλα αυτά δεν λειτούργησε. Αντιθέτως, το μήνυμα της Χάρις ότι θα κυβερνούσε από τα δεξιά -παρουσιάζοντας ουσιαστικά μια εκδοχή του Τραμπισμού χωρίς τον Τραμπ- το μόνο που κατάφερε ήταν να καθορίσει ο Τραμπ τα πολιτικά αφηγήματα ενόψει των εκλογών.
Όπως και το 2016 και το 2020, ο Τραμπ διεξήγαγε την εκστρατεία του στο θέμα της μετανάστευσης, χρησιμοποιώντας την πιο βίαιη και ρατσιστική ρητορική μέχρι σήμερα. Υποσχέθηκε ότι θα πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη μαζική απέλαση στην ιστορία και ότι θα κλείσει τα σύνορα για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Ενώ η σημειολογία της ήταν διαφορετική από εκείνη του Τραμπ, οι πολιτικές της προτάσεις δεν ήταν. Στην πραγματικότητα, η Κάμαλα Χάρις υπέβαλε πρόταση για την προώθηση της ψήφισης μιας σκληρής δεξιάς Τραμπικής πρότασης για τη μετανάστευση που επινόησαν οι Ρεπουμπλικάνοι της Βουλής των Αντιπροσώπων το 2024. Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του, ο Τραμπ άρχισε να διαλύει την πολιτική ασύλου των ΗΠΑ, η οποία προηγουμένως επέτρεπε στους ανθρώπους να εντάσσονται στην καθεστώς πρόσφυγα φτάνοντας σε ένα λιμάνι εισόδου των ΗΠΑ και ζητώντας άσυλο. Με την κατάργηση αυτής της πολιτικής από τον Τραμπ μπλοκαρίστηκαν δεκάδες χιλιάδες αιτούντες άσυλο. Η εκστρατεία των Μπάιντεν-Χάρις το 2020 υποσχέθηκε να αναιρέσει τις μεταναστευτικές πολιτικές του Τραμπ, να θέσει μορατόριουμ στις απελάσεις και, μαζί με την πλειοψηφία των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο το 2021, να περάσει νομοθεσία που θα προβλέπει τη νομιμοποίηση εκατομμυρίων μεταναστών.[6]
Τίποτα από όλα αυτά δεν πραγματοποιήθηκε.
Αντ' αυτού, η κυβέρνηση υπαναχώρησε, διατήρησε τις περισσότερες από τις τιμωρητικές πολιτικές του Τραμπ και μάλιστα τις επέκτεινε. [7] Αντίθετα, η πρώτη επίσημη πράξη της Κάμαλα Χάρις ως αντιπροέδρου ήταν να ταξιδέψει στην Κεντρική Αμερική και να δώσει συνέντευξη Τύπου υψηλής προβολής για να διαμηνύσει στους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο «μην έρχεστε». [8] Με την πράξη αυτή, η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις επιβεβαίωσε τις πολιτικές του Τραμπ και τις αύξησε στο διπλάσιο.
Το καλοκαίρι του 2024, οι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο προσπάθησαν να περάσουν τη δική τους πρόταση για τη μετανάστευση, ώστε να κωδικοποιήσουν τις προηγούμενες προσπάθειες του Τραμπ να «κλείσει τα σύνορα» στους αιτούντες άσυλο και να μετατρέψουν την ψευδή πολιτική αφήγηση της «εισβολής στα σύνορα» σε ομοσπονδιακή νομοθεσία. Το νομοσχέδιο, «S.4361 - Border Act of 2024», εισήχθη στη Γερουσία τον Μάιο του 2024. [9]
Εάν περνούσε, θα παρείχε στον εν ενεργεία Πρόεδρο των ΗΠΑ «την εξουσία έκτακτης ανάγκης του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας να απομακρύνει με συνοπτικές διαδικασίες ή να απαγορεύει την είσοδο ορισμένων υπηκόων τρίτων χωρών σε ακτίνα 100 μιλίων από τα νοτιοδυτικά χερσαία σύνορα. Το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας μπορεί να ασκήσει αυτή την εξουσία εάν το Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας εντοπίσει έναν μέσο όρο 4.000 μη Αμερικανών υπηκόων μέσα σε μια περίοδο επτά ημερών». Με άλλα λόγια, το νομοσχέδιο θα δίνειι στον Πρόεδρο την εξουσία να διενεργεί μαζικές απελάσεις όσων ζητούν καθεστώς πρόσφυγα.
Μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις μεταστράφηκε γρήγορα από τη φραστική στάση του «υπερασπιστή των προσφύγων» σε έναν πραγματικό μαζικό εκτοπιστή προσφύγων. Για παράδειγμα, μέχρι το τέλος του πρώτου έτους η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις απέλασε πάνω από 20.000 πρόσφυγες από την Αϊτή. [10] Η ποινικοποίηση των Αϊτινών αξιοποιήθηκε αργότερα από τον Τραμπ κατά τη διάρκεια ενός από τα πολλά χυδαία και ρατσιστικά του παραληρήματα κατά των μεταναστών προσφύγων. Ο αριθμός των απελάσεων επί Μπάιντεν-Χάρις ξεπέρασε ακόμη και τον συνολικό αριθμό των απελάσεων κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Τραμπ κατά τη διάρκεια των πρώτων τεσσάρων ετών του μέχρι τις αρχές του 2024. [11]
Αντί να υπονομεύσουν την ξενοφοβική πλατφόρμα του Τραμπ υπερασπιζόμενοι τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, παρέχοντας ανακούφιση και άσυλο στους αιτούντες άσυλο, νομιμοποιώντας τους ανθρώπους χωρίς χαρτιά, τερματίζοντας τις μαζικές απελάσεις και τις κρατήσεις και εξηγώντας πώς οι μετανάστες αναζωογονούν τις κοινότητες και προσφέρουν σημαντικά κέρδη στην οικονομία των ΗΠΑ, οι Δημοκρατικοί μετατοπίστηκαν ακόμη πιο δεξιά για να «ξεπεράσουν» τον Τραμπ. [12] Η όρεξη του καπιταλισμού για τους συμπιεσμένους μισθούς της ποινικοποιημένης και υποβαθμισμένης εργασίας είναι πολύ μεγάλη. Το ίδιο και η ανάγκη του για πολιτικούς αποδιοπομπαίους τράγους εν μέσω των συνεχιζόμενων κρίσεων που τροφοδοτεί ο καπιταλισμός με την εμβάθυνση της ανισότητας και της φτώχειας.
Μέχρι το καλοκαίρι του 2024, η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις είχε στραφεί στο να μετατρέψει τη σκληρή αντιμετανάστευση σε «δικό της θέμα», ως έναν τρόπο να υφαρπάξει το κύριο σημείο της πλατφόρμας του Τραμπ. Η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις ενέκρινε επίσημα το μεταναστευτικό σχέδιο του Τραμπ και απηύθυνε έκκληση στην ακροδεξιά να συνεργαστεί για να το κάνει νόμο. Παρ' όλα αυτά, ο Τραμπ διέταξε τους λακέδες του στο Κογκρέσο να αντιταχθούν σε αυτό, ώστε να μην δώσουν στους Δημοκρατικούς μια «νίκη» -ακόμη κι αν ήταν το σχέδιό τους που θα εφαρμοζόταν- ουσιαστικά ακυρώνοντάς το. [13]
Για να μην εκτροχιαστεί από αυτή την πορεία προς τα δεξιά από τον Τραμπ, ο Μπάιντεν εξέδωσε εκτελεστικό διάταγμα τον Ιούνιο, το οποίο του έδινε την εξουσία να κλείσει τα σύνορα με διάταγμα, σύμφωνα με τα όσα προέβλεπε το νεκρό πλέον σχέδιο των Ρεπουμπλικάνων.[14]
Με τη σειρά της, η Κάμαλα Χάρις στη συνέχεια έκανε εκστρατεία για την ψήφιση του ρεπουμπλικανικού νομοσχεδίου για τη μετανάστευση, υπερασπιζόμενη το ως δικό της, και στη συνέχεια διπλασίασε την προσπάθειά της να είναι πιο σκληρή από τον Τραμπ - ακόμη και επικρίνοντας το εκτελεστικό διάταγμα του Μπάιντεν ότι δεν είναι αρκετά αυστηρό! [15]
Αναμφίβολα, ορισμένα από αυτά τα εκατομμύρια που έμειναν στο σπίτι ή αρνήθηκαν να ψηφίσουν την Κάμαλα Χάρις επέλεξαν να μην ψηφίσουν καμία από τις δύο εκδοχές της συνοριακής πολιτικής του Τραμπ. Η ήττα των Δημοκρατικών δεν αντικατοπτρίζει τις σκληρές δεξιές πολιτικές μετατοπίσεις στην εργατική τάξη ή στον πληθυσμό συνολικά. Αντίθετα, είναι πιο ακριβές να κατανοήσουμε την απόρριψη της Κάμαλα Χάρις και των Δημοκρατικών ως απόρριψη των σκληρών δεξιών μετατοπίσεων του κόμματος αυτού εν μέσω μιας βαθύτερης συρροής γενικευμένων κρίσεων. Ως το προτιμώμενο κόμμα της καπιταλιστικής άρχουσας τάξης, η Κάμαλα Χάρις και οι Δημοκρατικοί μπορούσαν να προσφέρουν μόνο αυτό που οι δισεκατομμυριούχοι και οι επιχειρηματίες που στήριζαν το κόμμα ήταν πρόθυμοι να προσφέρουν: τίποτα.
Αυτή τη στιγμή -εν μέσω ενός παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος που καταρρέει και κατακερματίζεται, της επέκτασης του αυτοκρατορικού πολέμου σε παγκόσμια κλίμακα και της εμβάθυνσης της κοινωνικής πόλωσης εν μέσω της διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων- οι Δημοκρατικοί δεν είχαν τίποτα άλλο να προσφέρουν στη συντριπτική πλειοψηφία του λαού εκτός από περισσότερη λιτότητα, πόλεμο, γενοκτονία, αυταρχισμό και ποινικοποίηση. Ο Τραμπ, οι ακροδεξιοί δισεκατομμυριούχοι υποστηρικτές του και οι ριζοσπαστικοί αντιδραστικοί και φασίστες οπαδοί του έχουν ακόμη λιγότερα να προσφέρουν εκτός από θύματα και αποδιοπομπαίους τράγους.
Πρέπει να υπάρξει πλήρης ρήξη με αυτό το σύστημα του παρακμάζοντος καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού και τους ταχέως παρακμάζοντες πολιτικούς θεσμούς του. Το να προχωρήσουμε μπροστά από αυτή τη στιγμή της βαθιάς πολιτικής -ίσως και τελικής- κρίσης θα εξαρτηθεί από τη μαζική οργάνωση κινημάτων αντίστασης που θα έχουν τις ρίζες τους στην εργατική τάξη και θα είναι ενεργά αλληλέγγυα με τους καταπιεσμένους πληθυσμούς που είναι οι στόχοι αυτού του δεξιά κινούμενου κυβερνητικού μηχανισμού. Την επόμενη περίοδο, θα υπάρχει η δυνατότητα να συνεχιστεί και να ξεκινήσει η οικοδόμηση νέων ριζοσπαστικών και επαναστατικών αριστερών οργανώσεων μέσα από τους ταξικούς αγώνες που αναμφίβολα βρίσκονται μπροστά μας. Η οικοδόμηση της ικανότητάς μας να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα είναι το πιο επείγον πράγμα που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε αυτή τη στιγμή.
Justin Akers Chacón
Ο Justin Akers Chacón είναι καθηγητής Ιστορίας των ΗΠΑ και Σπουδών Chicano στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνια. Είναι συγγραφέας του βιβλίου Radicals in the Barrio: Magonistas, Socialists, Wobblies, and Communists in the Mexican-American Working Class (Haymarket, 2018) και συν-συγγραφέας, μαζί με τον Mike Davis, του No One is Illegal (Haymarket Books, 2η έκδοση 2017).
https://spectrejournal.com/capitalist-politics-in-crisis/
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Sami Al-Arian, “Trump did not win the election. Harris was defeated by a Gaza-inspired boycott,” Middle East Eye, November 8, 2024,
.
[2] Maeve Reston, “Kamala Harris’ poll numbers tumble in her home state of California,” CNN, October 3, 2019,
https://edition.cnn.com/2019/10/03/politics/kamala-harris-california-presidential-poll-2020/index.html
[3] “Protestors interrupt Kamala Harris speech in Ann Arbor,” YouTube video, 1:55, posted by “MLive,” October 28, 2024,
https://www.youtube.com/watch?v=lpmzMmE7S9M;
Jessica Corbett, “Poll Shows Backing Israel Arms Embargo Would Help Harris in 3 Swing States,” Common Dreams, August 15, 2024, https://www.commondreams.org/news/kamala-harris-israel
[4] Melissa Quinn and Kaia Hubbard, “Republicans who have endorsed Kamala Harris and spoken out against Trump,” CBS News, October 31, 2024,
https://www.cbsnews.com/news/republicans-endorsing-kamala-harris-2024/.
[5] Stephen Collison, “How Liz Cheney tried to give GOP women permission to vote for Harris,” CNN, October 22, 2024,
https://www.cnn.com/2024/10/22/politics/liz-cheney-kamala-harris-gop-women/index.html.
[6] Matt Viser, Seung Min Kin, and Annie Linskey, “Biden plans immediate flurry of executive orders to reverse Trump’s policies,” Washington Post, November 7, 2020,
https://www.washingtonpost.com/politics/biden-first-executive-orders-measures/2020/11/07/9fb9c1d0-210b-11eb-b532-05c751cd5dc2_story.html
[7] “One Year In: The Biden Administration’s Promises on Immigration Remain Unfulfilled,” American Immigration Council, January 19, 2022,
https://www.americanimmigrationcouncil.org/news/one-year-biden-administrations-promises-immigration-remain-unfulfilled
[8] “Kamala Harris tells immigrants ‘do not come’ during talks in Guatemala,” YouTube video, 0:47, posted by “Guardian News,” June 7, 2021,
.
[9] Border Act of 2024, S. Res 4361, 118th Congress (2023–2024),
https://www.congress.gov/bill/118th-congress/senate-bill/4361.
[10] Adam Isacson, “A tragic milestone: 20, 000th migrant deported to Haiti since Biden inauguration,” WOLA, February 17, 2022,
https://www.wola.org/analysis/a-tragic-milestone-20000th-migrant-deported-to-haiti-since-biden-inauguration/
[11] Muzzaffar Chishti and Kathleen Bush-Joseph, “The Biden Administration Is on Pace to Match Trump Deportation Numbers—Focusing on the Border, Not the U.S Interior,” Migration Policy Institute, June 27, 2024,
https://www.migrationpolicy.org/article/biden-deportation-record.
[12] Asma Khalid, “Harris tries to flip the script on Trump on the border during raucous Georgia speech,” npr, July 30, 2024,
.
[13] Sahil Kapur and Frank Thorp V, “Republicans kill border bill in a sign of Trump’s strength and McConnell’s waning influence,” NBC News, February 7, 2024,
https://www.nbcnews.com/politics/congress/republicans-kill-border-bill-sign-trumps-strength-mcconnells-waning-in-rcna137477
[14] “FACT SHEET: President Biden Announces New Actions to Secure the Border,” The White House, June 4, 2024,
https://www.whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2024/06/04/fact-sheet-president-biden-announces-new-actions-to-secure-the-border/
[15] Nicholas Nehamas, Hamed Aleaziz, and Reid J. Epstein, “Harris at the Border, Shows Democrats’ Hard-Line Evolution on Immigration,” New York Times, September 27, 2024,
https://www.nytimes.com/2024/09/27/us/politics/harris-border-immigration-arizona.html.
