Οι φασίστες αναχαιτίζονται με τη δράση των μαζών - του DaveKellaway
Αναδημοσίευση από Περιοδικό «4»
Η μεγάλη αντιφασιστική διαδήλωση που έγινε στις 7 Αυγούστου στο Walthamstow ενάντια στις επιθέσεις της άκρας δεξιάς που έγιναν στη Μεγάλη Βρετανία ανέδειξε τόσο τις μεγάλες δυνατότητες αντίστασης του πληθυσμού όσο και την παθητικότητα των παραδοσιακών οργανώσεων και ιδιαίτερα του Εργατικού Κόμματος.
Στο Walthamstow, βγαίνοντας από το εναέριο τραίνο του Hackney στην οδό Hoe, ήταν φανερό ότι η διαδήλωση ενάντια στην άκρα δεξιά θα είχε μια τεράστια συμμετοχή. Τα βαγόνια ήταν ήδη γεμάτα από ένα πλήθος της ίδιας έκτασης με εκείνες που είχαμε δει σε πολλές από τις πορείες αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη.
Νέοι, διαφορετικής εθνικής καταγωγής, μαζί με εύκολα αναγνωρίσιμες/ους παλιές και παλιούς αγωνιστές της αριστεράς αψήφησαν τις «επίσημες» συμβουλές που διέδιδαν η αστυνομία, οι τοπικοί υπεύθυνοι των τζαμιών, οι τοπικοί βουλευτές και, γενικότερα, το Εργατικό Κόμμα, που τους παρότρυναν να κάτσουν στην άκρη. Ας αφήσουμε αυτό στον σερ Κέιρ [1] και στην φανταστική του κυβέρνηση την αναγνωρισμένη σαν δημόσιας χρησιμότητας. Αυστηρές ποινές, καινούργιες αντιεξεγερτικές μονάδες της αστυνομίας και καταγγελίες τυφλής βίας αρκούσαν για να τακτοποιηθεί η κατάσταση – προχωρήστε, δεν υπάρχει τίποτα για να δείτε.
Μια μαζική αντιρατσιστική κινητοποίηση
Μόλις έβγαιναν από το τραίνο και αντίκριζαν την άκρη του κεντρικού δρόμου, οι άνθρωποι βάδιζαν στο πεζοδρόμιο κατά μέτωπο τριών ή τεσσάρων. Στις 7.15 υπήρχαν ήδη πολλές χιλιάδες άτομα έξω για να υπερασπίσουν τους μετανάστες στους οποίους οι φασίστες είχαν υποσχεθεί ότι θα επιτεθούν. Στις 7.30 δεν μπορούσαμε πια να δούμε το τέλος της διαδήλωσης που κάλυπτε ολόκληρο το δρόμο. Κάποιος εντόπισε τον ακροδεξιό προπαγανδιστή Calvin Robinson ακολουθούμενο από κάποιους συμπαθούντες του αλλά γρήγορα έγινε ξεκάθαρο ότι η δεξιά δεν μπορούσε να εξασφαλίσει μια πραγματική παρουσία.
Ομάδες της αριστεράς όπως το Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΣΚ), το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (ΣΕΚ) και η Αντικαπιταλιστική Αντίσταση συμμετείχαν εκεί με τα πανώ τους. Ορισμένοι διαδηλωτές κρατούσαν πλακάτ, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία δεν ήταν μέλη, ούτε καν συμπαθούντες των οργανώσεων, αλλά Λονδρέζοι/ες που τους απασχολούσε αυτό που έκαναν οι φασίστες την περασμένη εβδομάδα. Είχαν έρθει ομάδες από τα νότια του Λονδίνου και από τις γειτονικές συνοικίες. Υπήρχαν επίσης πολλοί άνθρωποι προερχόμενοι από τοπικές εθνοτικές κοινότητες.
Πολλοί κράδαιναν πλακάτ από χαρτόνι φτιαγμένα στο σπίτι τους με πρωτότυπα συνθήματα, σημάδι ότι επρόκειτο για μια πραγματική μαζική κινητοποίηση και όχι απλά μια διαδήλωση της ριζοσπαστικής αριστεράς. Το Stand Up to Racism (Ορθώσου ενάντια στο ρατσισμό) είχε δουλέψει πολύ για να βοηθήσει το συντονισμό των κινητοποιήσεων. Υπήρχαν ορισμένα πανώ τοπικών συνδικαλιστικών τμημάτων. Σε εθνικό επίπεδο ορισμένοι συνδικαλιστές ηγέτες, σε πλήρη αντίθεση με το Εργατικό Κόμμα, έκαναν εκκλήσεις να πάνε και υποστηρίξουν τις αντιφασιστικές διαδηλώσεις.
Η παθητικότητα των θεσμικών κομμάτων
Οι άνθρωποι τραγουδούσαν «Καλώς ήρθαν οι πρόσφυγες», «Ποιοί δρόμοι; Οι δικοί μας δρόμοι!», «Είμαστε ο λαός», «Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος». Κανένας δεν φώναζε «Όχι στις τυφλές βιαιοπραγίες», «αυστηρότερες ποινές τώρα» ή «περισσότερες αντιεξεγερτικές μονάδες της αστυνομίας».
Τελικά, ενώ γινόταν οι διαδηλώσεις, ο Στάρμερ πρόσθεσε, καθυστερημένα, το «ακροδεξιές» στην διατύπωση «βιαιότητες». Αλλά σε καμιά στιγμή το Εργατικό Κόμμα δεν κάλεσε τους ανθρώπους να διαδηλώσουν ενάντια στους φασίστες. Ούτε είπε το παραμικρό σε υπεράσπιση των προσφύγων ή των μεταναστών/τριων ενώ όλοι μπορούν να δουν ότι είναι ο κύριος στόχος των φασιστών.
Κανένας εκπρόσωπος του Εργατικού Κόμματος δεν είπε την αλήθεια για το τι έκαναν οι φασίστες στο Rotherham, στο Tamworth και αλλού. Επρόκειτο για φασιστικά πογκρόμ εναντίον των μεταναστών/τριων, εκείνων που ζητούν άσυλο, των μουσουλμάνων και των Μαύρων. Δεν ήταν, όπως το παρουσίασαν ορισμένα μίντια, «διαμαρτυρίες εναντίον των αλλοδαπών», σαν να κράδαιναν πλακάτ ή να διένειμαν προκηρύξεις. Όχι, είχαν βγει για να βάλουν φωτιά σε εστίες για μετανάστες, για να τραυματίσουν και να σκοτώσουν ανθρώπους. Σε αυτοσχέδια οδοφράγματα έλεγχαν τα αυτοκίνητα για να δουν αν μέσα σε αυτά υπήρχαν Λευκοί ή Μαύροι. Αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα καλούσαν ανοιχτά για τις βιαιότητες αυτές.
Η συνενοχή εκείνων που μας κυβερνούν
Τόσο οι Συντηρητικοί όσο και οι Εργατικοί απέτυχαν να αμφισβητήσουν το αφήγημα των φασιστών για τους μετανάστες και εκείνους/ες που ζητούν άσυλο. Λένε ότι πρέπει να σταματάνε τα πλοία, λένε ότι υπάρχουν υπερβολικά πολλοί μετανάστες και υποστηρίζουν τους τοπικούς ρατσιστές που θέλουν να κλείσουν τις εστίες που «χρηματοδοτούνται από τους φορολογούμενους». Το Εργατικό Κόμμα έχει τρομοκρατηθεί από το γεγονός ότι μπορεί να θεωρηθεί σαν υπερβολικά υποχωρητικό απέναντι στους μετανάστες/τριες. Αντί να εξασφαλίσει ασφαλείς και νόμιμοι οδοί πρόσβασης σε εκείνους/ες που ζητούν άσυλο ή να αναγνωρίσει ότι οι αλλοδαποί εργάτες είναι αναγκαίοι για τις δημόσιες υπηρεσίες και την οικονομία, το Εργατικό Κόμμα μιλάει για καινούργιες αντιτρομοκρατικές μονάδες για το σταμάτημα των πλοίων και δεσμεύεται να μειώσει τον αριθμό των μετανστών/τριων.
Κατά τις πρόσφατες εκλογές, όλη η στρατηγική του Εργατικού Κόμματος συνίστατο στην προσπάθεια κερδίσματος των συντηρητικών ψηφοφόρων, ιδιαίτερα στις εκλογικές περιφέρειες του Κόκκινου Τείχους [2] εκεί όπου έγιναν ορισμένες από τις χειρότερες φασιστικές βιαιότητες. Αντί να αμφισβητήσουν τις προκαταλήψεις και να αναπτύξουν μια μεγάλη προεκλογική εκστρατεία βασισμένη στην αλήθεια των γεγονότων που αφορούν τους μετανάστες/τριες, προσαρμόστηκαν στις αντιδραστικές απόψεις. Ναι, κέρδισαν συντριπτικά τις εκλογές αλλά το Reform UK, το κίνημα της άκρας δεξιάς του Νάιτζελ Φάρατζ, κέρδισε 4 εκατομμύρια ψήφους και τώρα αντιμετωπίζουμε μια νέα δυναμική των φασιστικών συμμοριών στους δρόμους.
Η νύχτα της 7 Αυγούστου δίνει κάποιες ελπίδες. Μπορέσαμε να αισθανθούμε ξανά την ευφορία και την εμπιστοσύνη του πλήθους που αντιλαμβανόταν πραγματικά τη δυνατότητα να ανακαταλάβει τους δρόμους. Σε εθνικό επίπεδο, οι φασίστες απέτυχαν να συνεχίσουν τις βιαιοπραγίες της περασμένης εβδομάδας, κάτι που υπογραμμίζει τα οργανωτικά τους όρια. Αν και είναι ικανοί να συγκεντρώσουν 15.000 άτομα στην πλατεία Τραφάλγκαρ για μια συγκεκριμένη διαδήλωση, είναι ανίκανοι να οργανώσουν και να συντονίσουν δράσεις σε 40 διαφορετικές πόλεις.
Η άκρα δεξιά προέρχεται μαζικά από ατομικοποιημένα κοινωνικά στρώματα, κάποιες φορές ριζοσπαστικοποιημένα από τις θεωρίες συνομωσίας τύπου «αλτ ράιτ» ή QAnon [3], που υιοθετεί το ρατσισμό και μια ιδεολογική μάχη εναντίον των υποθετικών κινδύνων από τους εμβολιασμούς, τη μετανάστευση και τα μεταλλαγμένα. Κάνουν μια εκστρατεία μέσω των κοινωνικών δικτύων, αλλά έμμεσα και με τα κλασσικά μίντια, μέσω καιροσκόπων πολιτικών και δημοσιογράφων που δίνουν αξία σε αυτές τις προκαταλήψεις για να οικοδομήσουν την καριέρα τους.
Οι δικαστικές έρευνες απέδειξαν ότι πολλοί από αυτούς είναι μικροεργολάβοι, πολύ περισσότερο απ’ ότι εκπρόσωποι μιας φανταστικής αγωνίας της εργατικής τάξης απέναντι στη διάβρωση συγκεχυμένων εθνικιστικών ασαφειών. Όπως συνέβη και στις 6 Ιανουαρίου, κατά την επίθεση στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ, εκείνοι που συμμετείχαν ήταν άνθρωποι προνομιούχοι αλλά πρόσκαιροι, επηρεαζόμενοι από τους διχαστικούς λόγους των ισχυρών, γιατί αυτοί ανταποκρίνονται στις παρανοϊκές τους υπάρξεις. Αλλά, σχεδόν εξίσου ανησυχητικοί με αυτούς που πήγαν για να τρομοκρατήσουν τρωτά άτομα, είναι εκείνοι που περιορίζονται να επαναλαμβάνουν χωρίς κριτικό πνεύμα φανατικές και ρατσιστικές ιδέες.
Ο φόβος αλλάζει στρατόπεδο
Απέναντι σε ένα καλά οργανωμένο μαζικό αντιφασιστικό κίνημα, βγήκαν ευτυχώς στο φως οι αδυναμίες αυτών των σχηματισμών. Χιλιάδες άτομα συγκεντρώθηκαν το βράδυ μιας εργάσιμης ημέρας, σε σχετικά σύντομο διάστημα, στις πόλεις του Νιουκάστλ, Μπέρμιγχαμ, Μπρίστολ, Λίβερπουλ, Φίνσλευ, Οξφόρδη, Σέφιλντ και Μπράιτον. Τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί υπερέβαλαν το ρόλο των κοινωνικών δικτύων για να υποβαθμίσουν τον τρόπο που ο αντιμεταναστευτικός λόγος και η λιτότητα βοήθησαν τους φασίστες. Τα κοινωνικά δίκτυα τοποθετούνται σε ένα πολύ ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο και παίζουν έναν αντιφατικό ρόλο: πολλοί άνθρωποι ενημερώθηκαν για τις προοδευτικές διαδηλώσεις μέσω των κοινωνικών δικτύων καθώς και χάρη στις προσπάθειες των παραδοσιακών αντιρατσιστικών οργανώσεων.
Εκείνο το πρωί της 8 Αυγούστου βλέποντας τις πρωινές εκπομπές διαφόρων τηλεοπτικών καναλιών, μπορούσαμε να διαπιστώσουμε ότι η νικηφόρα κινητοποίηση είχα και καινούργιους οπαδούς… Τα μίντια και η κάστα των πολιτικών είχαν πει στους ανθρώπους να μην συμμετέχουν στις διαδηλώσεις, αλλά τα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων, ακόμη και των πολύ αντιδραστικών Ντέιλι Μέιλ και Ντέιλι Εξπρές, που συχνά δημοσιεύουν αντιμεταναστευτικές ιστορίες, χαιρόταν για τον τρόπο που ο πληθυσμός κατάφερε να κάνει τη φασιστική βία να υποχωρήσει.
Κατά την πρωινή εκπομπή του BBC, τουλάχιστον ένας πρώην αρχηγός της αστυνομίας είχε την εντιμότητα να μας κάνει τη χάρη να αναγνωρίσει ότι η μαζική κινητοποίηση ήταν ο αποφασιστικός παράγοντας και όχι οι ικανότητες της αστυνομίας ή ότι μεταπείστηκαν λόγω της απειλής αυστηρών ποινών. Η τοπική βουλευτίνα του Walthamstow, Stella Creasy, που μέχρι τότε είχε ζητήσει από τους ανθρώπους να μην συμμετέχουν στις διαδηλώσεις, στη συνέχεια συνεχάρη, υποκριτικά, την κινητοποίηση.
Οι δυνάμεις μας για να οικοδομήσουμε ένα αντιφασιστικό κίνημα
Εκείνο που δεν λέχθηκε δημόσια είναι μια σημαντική αλήθεια. Ρεύματα που βρίσκονται έξω από το Εργατικό Κόμμα έχουν μια κάποια ικανότητα κινητοποίησης με ανεξάρτητο τρόπο χιλιάδων ατόμων. Το είδαμε στα κινήματα αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, το βλέπουμε σήμερα με το αντιφασιστικό κίνημα. Υπάρχει τώρα ένας ορισμένος αριθμός ανεξάρτητων βουλευτών/τριων που μπορούν να υποστηρίξουν τέτοια κινήματα. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν και οι τέσσερις βουλευτές/τριες της «Γάζα» δημοσίευσαν μια διακήρυξη υποστήριξης των αντι-κινητοποιήσεων. Αν η ριζοσπαστική αριστερά μπορεί να δουλέψει με έναν ενωτικό, μη σεκταριστικό τρόπο τότε θα μπορέσουμε να έχουμε αξιόλογη πρόοδο.
Χρειάζεται να δουλέψουμε μέσα στα κοινωνικά κινήματα που ξεπήδησαν ενάντια στο ρατσισμό, σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη, ενάντια στην ανεξέλεγκτη κλιματική υπερθέρμανση, μαζί με τους/τις ανεξάρτητους βουλευτές/τριες και τον μικρό αριθμό των βουλευτών του Εργατικού Κόμματος που αμφισβητούν τον Στάρμερ και, πάνω απ’ όλα, μέσα στα συνδικάτα για να συνεχίσουμε να οικοδομούμε μια εναλλακτική λύση αγώνα απέναντι σε μια κυβέρνηση που ποντάρει τα πάντα σε έναν συνεταιρισμό με το κεφάλαιο. Οι πολιτικές της δεν θα φέρουν την ριζική αλλαγή που θα μπορούσε να περιορίσει τις ανισότητες και να αφαιρέσει το έδαφος κάτω από τα πόδια των φασιστών που εκμεταλλεύονται την αγανάκτηση του λαού που προκαλεί η λιτότητα και η απογοήτευση από τους πολιτικούς.
Χθες κερδίσαμε μια μάχη και, όπως σωστά έγραψε το Socialist Worker, ο φόβος άλλαξε στρατόπεδο. Ωστόσο η φασιστική απειλή παραμένει, καθώς και το οικοσύστημα που την εκτρέφει – το Rrform UK και η κυρίαρχη πολιτική συμφωνία που ορίζει τους μετανάστες σαν να είναι «το πρόβλημα». Αυτό σημαίνει ότι δεν πρόκειται να εξαφανιστούν σύντομα. Το σάιτ μας και ομάδες όπως το Stand up to Racism θα σας ενημερώνουν για τις επόμενες διαμαρτυρίες.
Dave Kellaway
8 Αυγούστου 2024
Μετάφραση ΤΠΤ – “4” από το Inprecor numéro 724 – septembre 2024: “Les fascistes bloqués par l’action de masse” 22 septembre 2024 par Dave Kellaway
Ο Dave Kellaway είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του Anti Capitalism Resistance, είναι μέλος του του Socialist Resistance και του εργατικού Κόμματος, συνεργάζεται με το International Viewpoint και με το Europe Solidaire Sans Frontieres
Σημειώσεις:
[1] Ο Κειρ Στάρμερ είναι ο καινούργιος πρωθυπουργός, προερχόμενος από το Εργατικό Κόμμα.
[2] Το Κόκκινο Τείχος (Red Wall στα αγγλικά) είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται στο Ηνωμένο Βασίλειο για να περιγράψει τις εκλογικές περιφέρειες του Μέσου (Midlands) και του Βορρά της Αγγλίας που ιστορικά ψηφίζουν το Εργατικό Κόμμα..
[3] Αλτ Ράιτ είναι ένας όρος που περιγράφει ένα τμήμα της αμερικανικής άκρας δεξιάς που απορρίπτει τον κλασικό συντηρητισμό και αγωνίζεται για την λευκή υπεροχή, ενάντια στο φεμινισμό και την πολυπολιτισμικότητα και αναφέρεται στον σεξισμό, στον αντισημιτισμό, στις θεωρίες συνομωσίας, στην αντίθεση στην μετανάστευση και στην ενσωμάτωση των μεταναστών. Το QAnon είναι ένα ακροδεξιό κίνημα θεωριών συνομωσίας που προέρχεται από τις ΗΠΑ και συγκεντρώνει εκείνους που προωθούν θεωρίες συνομωσίας σύμφωνα με τις οποίες έγινε ένας κρυφός πόλεμος ανάμεσα στον Ντόναλντ Τραμπ και τις ελίτ που έχουν εμφυτευθεί μέσα στην κυβέρνηση (το Βαθύ Κράτος ή Deep State), τους οικονομικούς και μιντιακούς κύκλους, που κάνουν παιδόφιλα, κανιβαλικά και σατανικά εγκλήματα.
