Το σωματείο προκυρρήσει τετράωρη στάση εργασίας (18:00- 22:00) και καλεί σε πορεία στη την Παρασκευή 29/6/2018, ως άμεση απάντηση στον ξυλοδαρμό συναδέλφου και μέλους της Σ.Β.Ε.Ο.Δ από αγνώστους την ώρα που εργαζόταν.

Σε μια περίοδο όπου κυβέρνηση-κεφάλαιο-“θεσμοί” εντείνουν την επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τη νεολαία, που η φτώχεια, η ανεργία ο πόλεμος και η προσφυγιά σημαδεύουν τους καιρούς μας, φιλοδοξούμε και φέτος το Φεστιβάλ της Λέσχης να αποτελέσει χώρο συνάντησης και συζήτησης των εργαζομένων, των ανέργων και των νέων της περιοχής.

Ακριβώς 10 χρόνια μετά τον θανάσιμο τραυματισμό της Μαρίας Κουλούρη, κατά τη διάρκεια της σκληρής κατασταλτικής επέμβασης των ΜΑΤ με στόχο την λειτουργία παράνομης χωματερής στη Λευκίμμη το 2008, η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Απέναντι στις φασιστικές επιθέσεις και τον φόβο, προτάσσουμε την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση

Απέναντι στις φασιστικές επιθέσεις και τον φόβο, προτάσσουμε την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση

Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος - Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων

Η Πρωτοβουλία Ηρακλείου για τους Πρόσφυγες/ Μετανάστες και το Δίκτυο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου (Κοινωνικό Ιατρείο – Φαρμακείο Αλληλεγγύης) διοργανώνουν το 2ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, στις 29, 30 Ιουνίου και 1 Ιουλίου 2018, στο Πάρκο του Υγειονομικού, στην περιοχή του Λάκκου (Ηράκλειο).

Στάση πραγματοποιούν οι κρατούμενοι στις φυλακές Τρικάλων από την περασμένη Δευτέρα, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες κράτησης. Συγκεκριμένα, αρνούνται να μπουν στα κελιά τους από τις 8 το πρωί έως τις 8:45 το βράδυ, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, είναι αποφασισμένοι να κλιμακώσουν την κινητοποίησή τους εάν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους.

Η πρακτική των ανδρών να παρενοχλούν, να απειλούν, να προσβάλλουν γυναίκες, να παραβιάζουν τον προσωπικό τους χώρο, είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στις πατριαρχικές κοινωνίες που εκλαμβάνεται ως φυσική. Χιλιάδες τέτοιες ιστορίες συντελούνται καθημερινά στους σκοτεινούς δρόμους και τις απόμερες γωνιές του πλανήτη, αλλά και πίσω από τις πόρτες του «καθαγιασμένου» οικογενειακού θεσμού....Πολλές δεν καταγγέλλονται. Τις μαθαίνουμε, μόνο όταν οι γυναίκες φεύγουν με φέρετρα από τον τόπο του μαρτυρίου τους…. Αυτή η ιστορία έσπασε τα στεγανά της δημοσιότητας, επειδή δεν είχε την αναμενόμενη εξέλιξη. Η Π., κατά τη διάρκεια της επίθεση και αφού θεώρησε ότι ο 46χρονος οπλοφορεί, έβγαλε ένα μαχαίρι, δίνοντας ένα, αλλά μοιραίο χτύπημα στον θώρακα του επίδοξου βιαστή τους.