Η κατάσταση στο χώρο των φροντιστηρίων μετά και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, περιγράφεται πλέον ως εργασιακός μεσαίωνας. Εξευτελιστικά ωρομίσθια, μειώσεις μισθών, υποτιμημένα ένσημα (σε πολλές περιπτώσεις ανασφάλιστη εργασία), μειώσεις ωραρίων που φτάνουν στο συμβολικό ωράριο 2 ωρών την εβδομάδα, μη καταβολή δώρων και επιδομάτων, μη καταβολή δεδουλευμένων, συνθέτουν μια εικόνα σύγχρονης δουλοπαροικίας για κάθε εργαζόμενο στο χώρο.

Αντωνία Λεγάκη, Αλέκα Ζορμπαλά, Αρετή Σκουνάκη, Γιώργος Τζαμαδάνης

Πόσα ξέραμε, μέχρι σήμερα, οι αυταπασχολούμενοι και μισθωτοί δικηγόροι για την κοινωνική ασφάλιση; Λίγα. Γιατί χρόνια τώρα χρωστάμε τις υπέρογκες εισφορές των ασφαλιστικών ταμείων μας και δεν μπορούμε να έχουμε ούτε σύνταξη ούτε περίθαλψη. Ένας υπέρογκος φόρος είναι, ένας βραχνάς που καλούμαστε να τον πληρώσουμε μόνοι μας είτε είμαστε μισθωτοί (από τον «τεράστιο» μισθό μας) είτε αυταπασχολούμενοι. Τόσο ακριβά που τελικά «συμφέρει» να πληρώνουμε κατ’ ευθείαν το γιατρό και να χρωστάμε τις εισφορές.

Η κυβέρνηση, παρά την ομόθυμη κοινωνική αντίθεση, και σε πλήρη σύμπνοια με ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ που συμφωνούν στην φιλοσοφία του και ζητούν την προς το αντιδραστικότερο τροποποίησή του, επιμένει στην ψήφιση του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου Κατρούγκαλου. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι το προτεινόμενο σχέδιο κινείται στη λογική της «ισονομίας και της δικαιοσύνης». Λέει ψέματα: πρόκειται για πρωτοφανή αντεργατική-αντιλαϊκή αναδιάρθρωση που υπερβαίνει, μονιμοποιεί και νομιμοποιεί όλες τις αντιδραστικές ανατροπές που είχαν επιβάλλει τα μνημόνια και οι σχετικοί νόμοι των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Ενάντια στην εξόντωση των φτωχών και μεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, στην καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής.  Ενάντια στα Μνημόνια, τους νέους και παλιούς υπηρέτες τους, τις εξοντωτικές ντιρεκτίβες της Ε.Ε. και του ΔΝΤ. Έξω απ’ τα μπλόκα οι μεγαλοαγρότες επιχειρηματίες, οι φανεροί και ύπουλοι υποστηρικτές του «ΝΑΙ» και των Μνημονίων. Κοινό Μέτωπο με τους Εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στις πόλεις και τα χωριά.  Συντονισμός–Κλιμάκωση των Μπλόκων, για Γενική Πολιτική Απεργία Διαρκείας.

Πρωτοβουλία Συναδέλφων στο χώρο Βιβλίου-Χάρτου-Ψηφιακών Μέσων

Δευτέρα 1 Φλεβάρη στις 7.30μμ

στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου Χάρτου Αττικής

(Λόντου 6 & Μεσολογγίου, Εξάρχεια)

Σε ένα βενζινάδικο 20χλμ μακριά από τον καταυλισμό της Ειδομένης σταματούν μετά από εντολή της αστυνομίας τα λεωφορεία με δεκάδες πρόσφυγες που αναγκάζονται να περιμένουν μία, δύο ακόμη και τρεις μέρες στο τσουχτερό κρύο, δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμία υποδομή για να τους φιλοξενήσει.

Ο εμπαιγμός συνεχίζεται: Η τροπολογία βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ παύει τις αλλεπάλληλες νέες κυρώσεις και τα διοικητικά πρόστιμα των αντιρρησιών συνείδησης

Καλούμε τα κοινωνικά κινήματα, συνολικά τον κόσμο της εργασία και την νεολαία να καταδικάσουν όχι μόνο τις εξαγγελίες αλλά και το ίδιο το νομοσχέδιο. Οι αντιπολεμικές, αντιφασιστικές και αντιμιλιταριστικές συλλογικότητες μπορούν και πρέπει να συναντηθούν. Καλούμε τους μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους εργαζόμενους, τους συναδέλφους φαντάρους να σταθούν αγωνιστικά απέναντι σε αυτές τις αυταρχικές και πολεμοκάπηλες επιλογές, σε αυτή τη πρωτοφανή έξαρση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης της στρατευμένης νεολαίας και όχι μόνο.  

Ο κυβερνητικός σχεδιασμός είναι οι δωρεάν εργαζόμενοι στρατιώτες όχι μόνο να καλύπτουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, αλλά και να χρησιμοποιηθούν ως «δούρειος ίππος» για τον κατακερματισμό και την έξαρση του ανταγωνισμού μεταξύ μας για μια θέση εργασίας!

Η βασική δικαιολογία της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι οι συμβιβασμοί που κάνει η κυβέρνηση είναι αναγκαίοι και προσωρινοί, άρα μακροπρόθεσμα οι υποσχέσεις θα τηρηθούν. Στην πραγματικότητα, όμως, ισχύει το αντίθετο. Με κάθε νέο συμβιβασμό, η κυβέρνηση δεσμεύεται ακόμη πιο βαθιά στο πλέγμα των εκβιασμών από τη μεριά του κεφάλαιου, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Ισχύει ατόφιο το παλιό σύνθημα του Μάη ’68 ότι «ceder un peu, c’est capituler beaucoup» - «μια μικρή υποχώρηση φέρνει μια μεγάλη συνθηκολόγηση».

Από Εργατική Αλληλεγγύη