Αναδημοσιεύουμε από την Παντιέρα σχόλιο του Βασίλη Συλαϊδή, μέλος του ΔΣ του ΕΚΑ για την ΑΤΕ-ΕΚΑ, στο οποίο περιγράφει αναλυτικά πώς πάρθηκε η απόφαση για απεργία στις 14 Νοεμβρίου κατά τη συνεδρίαση του ΔΣ του ΕΚΑ.
Βασίλης Συλαϊδής
Μέλος του ΔΣ του ΕΚΑ για την ΑΤΕ-ΕΚΑ
Για την προκήρυξη απεργίας από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας στις 14 Νοεμβρίου
Μια και τυχαίνει να έχω πάρει μέρος στη συνεδρίαση του ΔΣ στο ΕΚΑ το βράδυ της 19.10.2018, σαν εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Ταξικής Ενότητας (ΑΤΕ-ΕΚΑ), να δώσω μερικά γεγονότα, αποφεύγοντας όσο γίνεται κρίσεις, χαρακτηρισμούς κλπ.
Η παράταξη ΑΤΕ-ΕΚΑ στήριξε και στηρίζει την από τα κάτω διακλαδική απεργία στις 1.11.2018. Έχει καταθέσει πρόταση και σχέδιο ψηφίσματος στο ΕΚΑ από τις 26.9 για να κηρύξει 24ωρη απεργία στην Αθήνα σε αλληλεγγύη με την διακλαδική 1.11 (βλ. και http://taxikienotitaeka.blogspot.com/2018/10/1.html), ζητώντας να συγκληθεί έκτακτα το Δ.Σ. επίσης η ΑΤΕ-ΕΚΑ είχε ειδική παραταξιακή σύσκεψη στις 3.10.2018 όπου συζήτησε και κατάληξε στη γραμμή που θα κρατούσαμε στο ΔΣ, με δεδομένο ότι το ΔΣ δεν είχε συγκληθεί, ενώ είχε ξεκινήσει από το ΠΑΜΕ η καμπάνια κι αποφάσεις για απεργία στις 8.11, επιλογή που κριτικάραμε γραπτά προς τα μέλη της ΔΑΣ-ΕΚΑ (ΠΑΜΕ), επειδή δεν συστοιχήθηκε μαζί με την από μήνες αποφασισμένη από τα κάτω – ταξική απεργία στις 8.11. Παρ’ όλα αυτά, κρίναμε ότι, επιμένοντας στην πρότασή μας για απεργία αλληλεγγύης του ΕΚΑ στις 1.11, δεν θα αντιτιθέμασταν στην απεργία 8.11, αν αυτή μπορούσε να γίνει και απόφαση του ΕΚΑ, με σκοπό να ξεμπλοκάρει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τις διαδικασίες για προπαγάνδιση, αποφάσεις και συμμετοχή των εργαζομένων σε όσο πιο πλατιά βάση στον ιδιωτικό τομέα στην Αθήνα.
Στο μεταξύ προέκυψε η πρόταση της ΕΕ και στη συνέχεια η απόφαση του Γ.Σ. της ΑΔΕΔΥ για απεργία στις 14.11, σε αντίθεση με την πρόταση για 1.11 (που στήριξαν αρχικά οι Παρεμβάσεις) και τελικά για 8.11 (που τελικά ψήφισαν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ, Παρεμβάσεις και ΜΕΤΑ). Ενημερωθήκαμε για τα της απόφασης αυτής για 14.11 κι ανταλλάξαμε απόψεις στην ΑΤΕ-ΕΚΑ, θεωρώντας την διασπαστική μεθόδευση από την παραδοσιακή συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Από την άλλη αποτελούσε πλέον ένα γεγονός σε διαφοροποίηση από την απόφαση της ΕΕ της ΓΣΕΕ όπου η πρόταση του ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) για πανεργατική απεργία στις 8.11 απορρίφθηκε καθαρά από το προεδρείο, και γενικότερα η ανάγκη για απεργία σύντομα (Δεκέμβρη και βάλε, ξανά με την «Κοινωνική Συμμαχία» με εργοδότες κι απαράδεκτο πλαίσιο κλπ μέσα σε ένα μπάχαλο γενικότερων αλληλοκατηγοριών μια κι εξελίσσονται μεθοδεύσεις για τα «κουκιά» του επικείμενου συνέδριου της ΓΣΕΕ).
Παράλληλα, μια και το ΠΑΜΕ (ΔΑΣ) έβαλε κι αυτό προφορικά στο ΕΚΑ την πρότασή του για τις 8.11 και για να συγκληθεί επιτέλους το Δ.Σ. και να πάρει απεργιακή απόφαση, συνυπογράψαμε με 11 υπογραφές μελών του ΔΣ (από ΔΑΣ, ΕΜΕΙΣ και ΑΤΕ) συγκαλώντας κατά το καταστατικό το ΔΣ για απεργιακή απόφαση στις 11.10, όπου οι της πλειοψηφίας δεν προσήλθαν και δεν υπήρξε απαρτία (χρειάζονταν 16/31) κι αντίθετα συγκάλεσαν το Δ.Σ. για τις 19.11.
Με βάση αυτά, και με συνεχείς διαλόγους (email) κι απόψεις για την απεργία 1 ή 8 ή 14.11, φθάσαμε στη συνεδρίαση του ΔΣ στις 19.10 το βράδυ.
Με το ξεκίνημα της συζήτησης για απεργία, το προεδρείο (κυρίως ΕΑΚ/Σύριζα, ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ), έβαλαν την πρόταση να ζητήσει το ΕΚΑ από την ΓΣΕΕ να αποφασίσει απεργία μαζί με την ΑΔΕΔΥ στις 14.11 ή σε κάποια ημερομηνία μέσα στο Νοέμβρη που θα συμφωνούσαν. Πήρα με τη σειρά εκλογικής δύναμης τον λόγο τελευταίος από τις παρατάξεις κι έβαλα την πρόταση για απεργία 1.11, ενώ ταυτόχρονα κατήγγειλα πρώτος απ’ όλες τις παρεμβάσεις που προηγήθηκαν την ουσιαστικά παρελκυστική ΜΗ ΑΠΟΦΑΣΗ για απεργία της πρότασης του προεδρείου. Επίσης και πάλι δημόσια επέκρινα τη ΔΑΣ/ΠΑΜΕ που είχε βάλει για 8.11 κι όχι 1.11, στη γραμμή που είχαν ακολουθήσει οι Παρεμβάσεις στην ΑΔΕΔΥ. Η ΕΝΟΤΗΤΑ/Ν.Πορεία (διάσπαση της ΔΑΚΕ που είχε ψηφίσει υπέρ της απεργίας στις 12/1 φέτος για το αντιαπεργιακό τερατούργημα) και η ΕΜΕΙΣ ήταν επιφυλακτικοί, μιλώντας για το ότι δεν υπήρχε ενότητα κλπ.
Στη συνέχεια υπήρξαν αρκετές παρεμβάσεις από μέλη της ΔΑΣ που πλέον κατήγγειλαν κι αυτοί σφοδρά την παρελκυστική, μη απεργιακή πρόταση του προεδρείου, εμμένοντας στην 8.11.
Δευτερολογώντας, και σύμφωνα με το τι είχαμε συζητήσει κι αποφασίσει στην ΑΤΕ-ΕΚΑ, στήριξα τελικά την πρόταση της ΔΑΣ για απεργία στις 8.11 σαν αυτήν με ήδη εξασφαλισμένη μαζική στήριξη που είχε μπει στο τραπέζι, ζητώντας ταυτόχρονα την κήρυξη στάσης εργασίας αλληλεγγύης στην 1.11 για να μπορούν πολλοί εργαζόμενοι και συνδικαλιστές να πάρουν μέρος στο συλλαλητήριο το μεσημέρι στις 12 στα Χαυτεία. Ξανά έβαλα το θέμα ότι στηρίζω ΑΠΕΡΓΙΑ με απόφαση ΤΩΡΑ, χωρίς να περιμένει το ΕΚΑ τη ΓΣΕΕ κι επόμενα στηρίζω κατ’ ανάγκη τη 8.11 – εκτός αν βάλει το προεδρείο καθαρή απεργιακή πρόταση και για το θέμα αυτό απυθυνόμενος και στη ΔΑΣ τους ρώτησα αν μπορούν να αλλάξουν την πρότασή τους για να υπάρξει ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ του ΕΚΑ, καθαρά, χωρίς τη ΓΣΕΕ. Στη γραμμή αυτή συντάχθηκε και το ΕΜΕΙΣ. Ακόμη φάνηκε ότι στο προεδρείο (ΕΑΚ-ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) δεν ήταν σαφές ότι όλοι εννοούσαν το ίδιο πράγμα, η ΕΑΚ πρότεινε να γίνει μεν πρόταση στη ΓΣΕΕ για 14.11 (παρόλο που είχε απορρίψει απεργία γενικά στις 10.10), αλλά να υπάρξει «δέσμευση» στο ΔΣ ότι θα πάμε για 14 αν αρνηθεί η ΓΣΕΕ, ενώ ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ επέμεναν να αποφασίσει η ΓΣΕΕ.
Τότε η ΔΑΣ άλλαξε τη γραμμή της, πρότεινε στην ΕΑΚ να υπάρξει «καθαρή» απόφαση για τις 14.11 που θα την στήριζε κι η ίδια. Η ΕΑΚ δια του προέδρου του ΕΚΑ, αφού έκανε ακόμη ζιγκ-ζαγκ, τελικά άλλαξε στάση κι αυτή και πρότεινε «καθαρή» απόφαση (χωρίς τη ΓΣΕΕ) για τις 14.11. η οποία υπερψηφίστηκε με μεγάλη πλειοψηφία (ΔΑΣ, ΕΑΚ, Ν.Πορεία, ΕΜΕΙΣ, ΑΤΕ, με συνολική δύναμη 22/31) με κατά, μόνο ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ (9/31). Η στάση που κράτησα μέχρι τέλους ήταν να παρθεί ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΟΦΑΣΗ, χωρίς να αντιπαρατεθούμε στη στάση της ΔΑΣ (ΠΑΜΕ), παρόλο που άλλαξε την δική της θέση για 8.11, άλλωστε προσωπικά κι άλλοι σύντροφοι στην παράταξη αυτό δεν το αποκλείαμε, άλλωστε το ΕΚΑ δεν ανήκει στην ΑΔΕΔΥ, ούτε δεσμεύεται από το πλαίσιό της, όπου καλά έκαναν ΠΑΜΕ, Παρεμβάσεις, ΜΕΤΑ και στήριξαν 8.11 απέναντι στη διασπαστική 14.11 που αποφάσισε. Θα μπορούσε να είχα καταψηφίσει ή να είχα ψηφίσει λευκό για τις 14, θα έβγαινε και πάλι, αλλά θα ήταν αντίθετο από τη στάση που τήρησα σε όλη τη διαδικασία, προωθώντας ΚΑΘΑΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ απέναντι στην παρέλκυση του προεδρείου, αντιλαμβανόμενος βέβαια την παλινωδία σε τόσες αποφάσεις του ΠΑΜΕ για 8.11 (αλλά αυτό το έχει ξανακάνει, λειτουργεί σαν «στρατός» με αποφάσεις από πάνω προς τα κάτω) και τη στάση των αντικαπιταλιστών συντρόφων σε Γ.Σ. απέναντι σ’ αυτές τις μεθοδεύσεις. Αλλά η «ειδοποιός διαφορά» στην περίπτωση του ΕΚΑ ήταν η δυνατότητα να αποφασίσει αυτόνομα ΑΠΕΡΓΙΑ, χωρίς την πρωτοβουλία της ΓΣΕΕ, πράγμα που είχαμε προσπαθήσει και για την απεργία 12/1 για την αντιαπεργιακή τορπίλη και χάθηκε κατά μάλλον πραξικοπηματικό τρόπο (ΥΠΕΡ 15/31 ΔΑΣ, Ν.Πορεία, ΕΜΕΙΣ, ΑΤΕ) ΚΑΤΑ 16/31 (ΕΑΚ – ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ) και με επανάληψη της ψηφοφορίας (την πρώτη φορά το ΟΧΙ απείχε). Αυτή τη φορά το ΥΠΕΡ κυριάρχησε. Δεν γκρεμίστηκε κανένας φούρνος, αλλά έχουμε μια «ρωγμή» στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία (για τον όποιο λόγο), ανοίγεται ο δρόμος να παλέψουμε για δυνατή απεργία μέσα στους χώρους δουλειάς και στους δρόμους – αρχή κλιμάκωσης να ξαναπάρουμε τα κλεμμένα και να κερδίσουμε παραπέρα ό,τι δικαιούμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, συνταξιούχοι.
Εκκρεμεί απόφαση του ΔΣ του ΕΚΑ στην τελική πρόταση που ξανάβαλα σήμερα 22.11 να κηρύξει Στάση Εργασίας αλληλεγγύης στην απεργία της 1.11 (η συνεδρίαση διαλύθηκε ακαριαία μετά την απόφαση ΑΠΕΡΓΙΑΣ στις 14.11 κι έμειναν κι άλλα θέματα ανοιχτά).
Βέβαια υπάρχει το ενδεχόμενο, τώρα που στριμώχτηκε με την απόφαση στο ΕΚΑ, να κάνει ρελάνς η ΓΣΕΕ προκηρύσσοντας με ΑΔΕΔΥ άλλη ημερομηνία, ακόμη και μέσα στο Νοέμβρη ή αρχές Δεκέμβρη, τότε και το Δ.Σ. του ΕΚΑ μπορεί να ξανασυνεδριάσει και να «ξεπάρει» την 14.11 για τη νέα ημερομηνία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Να δούμε τότε τη στάση και του ΠΑΜΕ. Με κανένα όμως τρόπο δεν θα στηρίξουμε σαν ΑΤΕ-ΕΚΑ κανένα φιλοεργοδοτικό πλαίσιο «ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ», συνώνυμο του κοινωνικού εταιρισμού και της παραίτησης από την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Απεργούμε «ΚΑΘΑΡΑ» και ταξικά σαν εργαζόμενοι απέναντι στο κεφάλαιο, ντόπιο και ξένο, τους δανειστές και την κυβέρνηση που τους υπηρετεί πιστά κι αποτελεσματικά (παρά τα κάποια ψίχουλα για τους φτωχούς που επικαλείται ιδιαίτερα τελευταία).
Παντιέρα, 22 Οκτωβρίου 2018
