Ευχαριστούμε την Έφη, τη συναδέλφισσα, τη θεατρολόγο, την πρόεδρο του συλλόγου ΠΕ Ζακύνθου Διονύσιος Σολωμός , την πολίτισσα της Ζακύνθου  που ως καλλιτέχνιδα και ως εκπαιδευτικός  δεν σιωπά αλλά φέρνει  στο προσκήνιο την αλήθεια της εποχής κι ανάβει  το φως της ελπίδας. στην τέχνη που υπηρετεί την αλήθεια των φτωχών, των κατατρεγμένων, των ξεριζωμένων, την τέχνη που δε χαϊδεύει αυτιά και δε γαργαλά το υπογάστριο των υπηκόων κάθε εξουσίας...Η Έφη δεν είναι μόνη της. Είμαστε όλες και όλοι μια γροθιά! Και δε θα σταματήσουμε να λέμε στα παιδιά την αλήθεια! να τους λέμε το σκύλο σκύλο, το λύκο λύκο, το σκοτάδι σκοτάδι.

Michael Karadjis

Βομβαρδίζοντας το κτίριο του Υπουργείου Άμυνας της Συρίας στη Δαμασκό, αλλά και έξω από το προεδρικό μέγαρο, μαζί με τον θάνατο 15 Σύριων στρατιωτών και αρκετών αμάχων, το Ισραήλ απλώς κλιμάκωσε αυτό που κάνει από τις 8 Δεκεμβρίου, την ημέρα που ο συριακός λαός ανέτρεψε τον προτιμώμενο από το Ισραήλ ηγέτη… Τώρα, λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, υπήρξε φυσικά μια τεράστια κρίση στη νότια επαρχία Σουουέιντα, στην οποία κυριαρχούν οι Δρούζοι, και ενώ για το Ισραήλ είναι μια δικαιολογία, αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι οι πραγματικές κρίσεις και ο τρόπος με τον οποίο τις χειρίζεται μια κυβέρνηση μπορεί να είναι κρίσιμος όσον αφορά την πολιτική διευκόλυνση ενός επιτιθέμενου. Και ενώ πολλά μπορούν να ειπωθούν για τις γελοιότητες κάποιων πιο ακραίων Δρούζων ηγετών, ή για τις επιθέσεις εκδίκησης των Δρούζων εναντίον των Βεδουίνων της Σουουέιντα, η βασική ιστορία εδώ είναι η αποτρόπαια σφαγή των Δρούζων – ακόμη και τα αίσχη του Ισραήλ πρέπει να εξεταστούν στο πλαίσιο των γεγονότων που διευκόλυναν πολιτικά τις ενέργειές του.

Συνέντευξη του Κίγκαν Ο’Μπράιαν με τον Ελιέλ Κρουζ, συνιδρυτή του Κινήματος για την Απελευθέρωση του Φύλου.

Αυτή τη στιγμή, μια τάξη δισεκατομμυριούχων χρησιμοποιεί την τρανσφοβία για να μας στρέψει τον έναν εναντίον του άλλου για να εμποδίσει τους ανθρώπους να αναγνωρίσουν τα κοινά μας σημεία. Αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαστε όλοι μαζί σε αυτό, όχι με έναν αφομοιωτικό τρόπο που αγνοεί εντελώς τις διαφορές, αλλά ότι αν πραγματικά οργανωθούμε, δημιουργήσουμε συμμαχίες και αγωνιστούμε -ανεξάρτητα από τις προσωπικές διαφορές που μπορεί να έχουν οι άνθρωποι- θα μπορούσαμε πραγματικά να κερδίσουμε πραγματικές αλλαγές που θα ωφελούσαν όλους.

Τα ουκρανικά εργατικά συνδικάτα κατέφυγαν σε νέα κοινή έκκληση “για να απαντηθεί αυτή η βάναυση τρομοκρατία και δολοφονία αμάχων, εργαζομένων και συνδικαλιστών στην Ουκρανία”. Πλέον, “δεν αγωνιζόμαστε μόνο για τη χώρα μας, αλλά και για τις αξίες που είναι κοινές στο παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα: αξιοπρέπεια στην εργασία, δικαίωμα στη ζωή, δικαίωμα στην ασφάλεια και δικαίωμα στην αλληλεγγύη”.

Ο Τόμας Χάμελ του Tempest περιγράφει την επιδρομή του Τραμπ στους πρώτους έξι μήνες. Υποστηρίζει ότι θα πρέπει να τοποθετήσουμε τον αυταρχικό νεοφιλελευθερισμό του Τραμπ στο πλαίσιο της ανεπίλυτης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, στην οποία ο ρόλος του κράτους είναι να διαχειρίζεται τη λιτότητα και όχι να καλύπτει τις ανθρώπινες ανάγκες. Εν τω μεταξύ, η τραγελαφική μεγαλομανία του Τραμπ εκφράζει τα συμφέροντα της μικροαστικής τάξης. Έξι μήνες έχουν περάσει από τότε που ο Τραμπ ανέλαβε για πρώτη φορά την εξουσία στην Ουάσινγκτον. Ενώ υπήρξαν πολλά ελπιδοφόρα σημάδια αντίστασης, δεν θα ήταν λάθος να περιγράψουμε τους τελευταίους έξι μήνες ως μία επιδρομή.

Το ερώτημα δεν είναι απλώς ποιος αντιτίθεται στην Ισλαμική Δημοκρατία. Το πραγματικό ερώτημα είναι: τι είδους εναλλακτική λύση προτείνεται για την αντικατάστασή της, με ποια εργαλεία, με ποιες δυνάμεις και με ποιο όραμα για την κοινωνία και την εξουσία; Αυτό που κινδυνεύει τώρα δεν είναι μόνο το περιεχόμενο των χειραφετητικών αιτημάτων, αλλά και η ίδια η δυνατότητα να αρθρωθούν πολιτικά και μάλιστα σε παγκόσμια κλίμακα. Χωρίς αυτή την ανασυγκρότηση, είτε οι μοναρχικοί και οι διεθνείς σύμμαχοί τους θα ορίσουν «τι είναι το Ιράν», είτε οι δυτικοί θεσμοί -χρησιμοποιώντας μετα-αποικιακό λεξιλόγιο- θα αναγάγουν την ήττα του ιρανικού λαού σε ζήτημα πολιτισμικής πολυπλοκότητας.

Από την ανάληψη των καθηκόντων της στις 19 Ιανουαρίου 2025, αφού κέρδισε σε μια δύσκολη εκλογική αναμέτρηση τη σχετική πλειοψηφία της λαϊκής ψήφου, η προεδρία Τραμπ εφαρμόζει ένα αντιδραστικό πρόγραμμα, απειλώντας τα δημοκρατικά δικαιώματα στις ΗΠΑ και επιτιθέμενη στον υπόλοιπο κόσμο. Ο Τραμπ αντιπροσωπεύει επίσης μια ιδιαίτερα σφοδρή απειλή για την εργατική τάξη των ΗΠΑ και τις καταπιεσμένες κοινότητες σε όλο τον κόσμο. Ένα από τα κύρια μέτωπά του είναι οι επιθέσεις του κατά των ΛΟΑΤΚΙ*, ιδίως των τρανς ατόμων, σημείο στο οποίο συγκλίνει με μεγάλα τμήματα της διεθνούς ακροδεξιάς, ιδιαίτερα τον Πούτιν.

Παρά τις προσπάθειες του Βίκτορ Όρμπαν, η τριακοστή Πορεία Υπερηφάνειας της Βουδαπέστης πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο με αριθμό ρεκόρ συμμετεχόντων - σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Σχεδόν 200.000 άνθρωποι προσήλθαν παρά, ή ίσως εξαιτίας, των προσπαθειών της κυβέρνησης Όρμπαν να τους αποτρέψει από το να συμμετάσχουν.

Ένα παγκόσμιο κίνημα αλληλεγγύης έχει δημιουργηθεί ως απάντηση στη βαρβαρότητα της νέας γενοκτονίας του παλαιστινιακού λαού. Παρά την έντονη καταστολή, το κίνημα αυτό συγκεντρώνει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Εδώ και 77 χρόνια, οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν να καταστρέψουν και να εκδιώξουν τον παλαιστινιακό λαό, εργαλειοποιώντας τη φρικτή γενοκτονία των Εβραίων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να δικαιολογήσουν την απαλλοτρίωση, την εθνοκάθαρση και τη γενοκτονία. Από τον Οκτώβριο του 2023, το Ισραήλ προσπαθεί να καταστρέψει τη ζωή των Παλαιστινίων στη Γάζα, για να επαναλάβει τη Νάκμπα του 1948, προχωρώντας με τη σειρά του σε μια γενοκτονία χωρίς προηγούμενο στον 21ο αιώνα.

Το γεγονός ότι η συνάδελφος στοχοποιείται και υπόκειται σε πειθαρχικό έλεγχο λόγω της καλλιτεχνικής αναφοράς στο δράμα των παιδιών της Παλαιστίνης, αποτελεί σαφή προσπάθεια λογοκρισίας και ποινικοποίησης της τέχνης και της παιδαγωγικής ελευθερίας, γενικότερα δε της ελευθερίας του λόγου. Η δίωξη της Έφης Λάζου είναι καθαρά πολιτική και στοχοποιείται, γιατί μέσα από το έργο διδάσκει τις αξίες της ειρήνης, της ελευθερίας, της εναντίωσης στο άδικο και την καταπίεση. Όπως στοχοποιήθηκε η Ελευθερία Παλαιστίδου, γιατί, στα πλαίσια της διεθνούς ημέρας ειρήνης, έφτιαξε με τις/τους μαθήτριες/τές της, μια εικαστική δημιουργία, που, ανάμεσα στα άλλα, έγραφε Λευτεριά στην Παλαιστίνη.