Λευτέρης Παπαθανάσης

Είπαμε πρόσφατα και μια άλλη ευκαιρία ότι ο αγώνας των εργαζομένων για τη δουλειά τους και τις συνθήκες εργασίας είναι ιερός. Δεν υπάρχει σ’ αυτό το θέμα κανένας αστερίσκος, καμία επιφύλαξη, καμία ένσταση. Εκεί που αρχίζω όμως να έχω ένα πρόβλημα είναι όταν στα πλαίσια αυτού του αγώνα οι εργαζόμενοι ή μετατρέπονται σε ντουντούκα του αφεντικού ή υιοθετούν αντιδραστικές θεωρητικοποιήσεις που πρόσκαιρα φαίνεται να καλύπτουν το στόχο τους. Είναι άλλο πράγμα να λες ότι οι εργαζόμενοι σε μια βιομηχανία όπλων ή σε ένα ορυχείο χρυσού έχουν δικαίωμα στην εργασία, κι άλλο -φυσικά- το να υπερασπίζεσαι την παραγωγή όπλων ή την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η πείρα μας έχει κάνει όλους ασφαλώς σοφότερους να διαπιστώσουμε πως η οικοδόμηση συλλογικού συσχετισμού απέναντι στο κεφάλαιο και στους πολιτικούς του υπαλλήλους, κυβερνήσεις και τρόϊκες, είναι μονόδρομος. Ασφαλώς, δεν αρκεί η πείρα, όπως δεν αρκεί και η διαπίστωση... Θέλει επιπλέον και πράξη, αλλά και αποτέλεσμα, το οποίο το έχουμε -έστω μικρό- κάθε φορά που ξεπερνάμε τον εγκλωβισμό σε φοβίες και κανιβαλισμούς. Αυτό προσπαθούμε και τώρα, στις εκλογές των σωματείων μας, για να στηρίξουμε την αυτοπεποίθηση όλων μας, εξηγώντας ότι μπορούμε και ότι αξίζει — και ότι είναι και αναγκαίο για να τους σταματήσουμε!

Η δίκη του έγινε στις 1/6 στο Εφετείο Αθηνών με την παρουσία πλήθους αλληλέγγυων στο δικαστήριο. Η πρόταση της εισαγγελέως μετά τις καταθέσεις μαρτύρων αλλά και του ίδιου του Πέτρου Καπετανόπουλου ήταν να κηρυχθεί αθώος, με το σκεπτικό ότι η διαμαρτυρία του είχε πράγματι ανθρωπιστικά και μόνο κίνητρα. Η πρόεδρος του δικαστηρίου έκανε δεκτή την πρόταση κι έτσι ο Πέτρος Καπετανόπουλος απαλλάχθηκε από όλες τις κατηγορίες.

Η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ εφαρμόζει μια ρατσιστική και αντιμεταναστευτική πολιτική που οδηγεί χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου στην εξαθλίωση και την απόγνωση, δείχνοντας το πιο σκληρό και το πιο πραγματικό πρόσωπο της «πολιτισμένης» Ευρώπης. Παρόλα αυτά ο Μουζάλας και η υπόλοιπη κυβέρνηση εξακολουθεί να φοράει ένα προσωπείο ανθρωπισμού και αλληλεγγύης που όμως δε πείθει κανέναν.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταδικάζει την επιχείρηση εκκένωσης του στρατοπέδου προσφύγων στο Ελληνικό, που ξεκίνησε σήμερα (2/6) τα ξημερώματα, από το ρατσιστικό Υπουργείο Μετανάστευσης και την αστυνομία. Διμοιρίες ΜΑΤ αναγκάζουν τους πρόσφυγες να φύγουν από το Ελληνικό και τους φορτώνουν, σαν να είναι αιχμάλωτοι πολέμου, σε πούλμαν για να τους μεταφέρουν σε ένα πρώην εργοστάσιο στα περίχωρα της Θήβας αδιαφορώντας για τη θέληση των προσφύγων που ζητάνε αξιοπρεπείς χώρους διαμονής και αξιοπρεπή ζωή μέσα στην Αθήνα.

Οι εξελίξεις αυτές δείχνουν καταρχάς πως«λεφτά υπάρχουν».Μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι σέρνουν το χορό των εκατομμυρίων, την ώρα που οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι άνεργοι και οι νέοι δεν μπορούν να βγάλουν τον μήνα. Και είναι πρόκληση να υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι απλήρωτοι για μήνες (όπως στα περισσότερα Μέσα) και οι «νταβατζήδες» προκλητικά να σκορπούν τα εκατομμύρια για να αγοράσουν πολιτική επιρροή και έλεγχο της (παρα)πληροφόρησης.

Μετά από τεσσεράμισι χρόνια λειτουργίας και έξι χρόνια αγώνα από εμάς τους εργαζόμενους στην ΒΙΟ.ΜΕ., η δικαστική εξουσία δεν σταμάτησε ούτε στιγμή τις επιθέσεις τις εναντίον μας.

12 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή είναι η απόφαση του δικαστηρίου για τον 77χρονο αγωνιστή Θόδωρο Καραβασιλικό από τη Μεγάλη Παναγία.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης καταγγέλλει την απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, που λήφθηκε μετά από πρόταση του υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, να απονείμει το παράσημο «Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικος» στον Νικόλαο Μέρτζο.

Τα τελευταία 24ωρα, μετά το περιστατικό Παπαδήμου, το αστικό σύστημα ξαναζέστανε για πολλοστή φορά το χιλιοπαιγμένο «καταδικάζεις τη βία;» στον φούρνο των μιντιακών μικροκυμάτων.