Μετά τις εκλογές της 21ης Μάη και τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στο νομό Ροδόπης (ο μοναδικός νομός που ήταν «ροζ»), μπήκε και πανελλαδικά στο στόχαστρο η τουρκική Μειονότητα της Θράκης. Η επίθεση προς τη Μειονότητα στη Θράκη, δεν ξεκίνησε τώρα. Εδώ και δύο χρόνια, η Μειονότητα και οι εκπρόσωποί της γίνονται καθημερινά στόχοι εθνικιστικών επιθέσεων. Η επίθεση είναι στοχευμένη και μεθοδευμένη…Καθημερινά οι εκπρόσωποι της Μειονότητας (μέλη συλλόγων, αυτοδιοικητικοί, πολιτευτές, δημοσιογράφοι) στοχοποιούνται στα τοπικά και πανελλαδικά ΜΜΕ. Όποιος πει κάτι διαφορετικό απ’ την «επίσημη γραμμή» του κράτους, ακόμα και ο πιο μετριοπαθής, στοχοποιείται ως «εγκάθετος του Προξενείου» ή ως «πράκτορας του Ερντογάν».

Πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα (19/6) η προεκλογική συγκέντρωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στα Προπύλαια. Την παρουσίαση των ομιλητών έκαναν η Κατερίνα Πατρικίου, πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων του νοσοκομείου Άγ. Σάββας και ο Γιώργος Παπανικολάου, μέλος της ΚΣΕ ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στο κλίμα των ημερών, με την οργή να ξεχειλίζει για το ρατσιστικό έγκλημα με το πολύνεκρο ναυάγιο στην Πύλο, πρώτα χαιρέτησαν ο προέδρος της Πακιστανικής Κοινότητας “η Ενότητα”, Τζαβέντ Ασλάμ, και η Ολλανδή δημοσιογράφος, Ίνγκεμποργκ Μπέγκελ, που τόνισαν τις ευθύνες της ΝΔ, των λιμενικών, της Frontex και της ΕΕ για αυτή την δολοφονία.

Εστέμπαν Βολκόφ

Ήμουν δεκατριάμισι ετών όταν έφτασα για πρώτη φορά σε αυτό το σπίτι… η σταλινική μυστική υπηρεσία ήταν ενεργή και εδώ. Η πρώτη απόπειρα δολοφονίας έγινε στις 24 Μαΐου 1940. Κρύφτηκα κάτω από το κρεβάτι μου. Οι δολοφόνοι μπήκαν στην κρεβατοκάμαρά μου από τρεις διαφορετικές κατευθύνσεις και άδειασαν ένα πιστόλι στο στρώμα. Επτά ή οκτώ σφαίρες, μία από τις οποίες χτύπησε το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού μου.

Τέταρτη Διεθνής

Την Παρασκευή, 16 Ιουνίου, ο Δον Εστέμπαν Βολκόφ, εγγονός του Λέοντος Τρότσκι, πέθανε στο Μεξικό. Ήταν ο τελευταίος ζωντανός μάρτυρας των τελευταίων χρόνων του έργου και της δολοφονίας του παππού του, που διαπράχθηκε από τον σταλινικό πράκτορα Ραμόν Μερκαντέρ στις 21 Αυγούστου 1940, στο σπίτι όπου ζούσε η οικογένεια του εξόριστου Ρώσου επαναστάτη στο Κογιοακάν. Το κτίριο μετατράπηκε από τον Δον Εστέμπαν το 1990 στο Μουσείο Οικίας Λέοντος Τρότσκι.

Καταγγέλλουμε για ακόμα μια φορά τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και τις εσπευσμένες διαδικασίες κατάθεσης διεθνούς προστασίας και ασύλου των επιζησάντων προσφύγων του ναυαγίου της Πύλου. Οι ναυαγοί έχουν γίνει μάρτυρες του πιο αμείλικτου προσώπου της Ευρώπης- Φρούριο, της αντιπροσφυγικής πολιτικής της Ε.Ε. και της ελληνικής κυβέρνησης και του δολοφονικού μαντρόσκυλου της περιοχής, όπως είναι το ελληνικό κράτος και η FRONTEX. Αφού με ευθύνη του Λιμενικού Σώματος τους οδήγησαν στο πολύνεκρο ναυάγιο, αφού τους πέταξαν σαν τα σκουπίδια σε αποθήκες στην Καλαμάτα, τώρα τους απομονώνουν, τους κρατούν φοβισμένους χωρίς ενημέρωση και επαρκή πληροφόρηση για τα δικαιώματά τους και απειλούν το πλαίσιο προστασίας τους…

Δείτε την παρουσίαση των υποψηφίων της περιφέρειας Πελοποννήσου, το Σάββατο 17/6 στην Καλαμάτα, από τους Παναγιώτη Κάτσαρη, Κώστα Μπουγιούκο, Δημήτρη Παπαγεωργίου και Δονάτος Νίκου . Την τηλεοπτική παρουσία των Χρήστου Βασιλόπουλου και Γιώργου Γεωργιάδη  στο FLASHTV (19/6). Τη ραδιοφωνική συνέντευξη του Αντώνη Δραγανίγου στον ΣΚΑΙ 100,3 τη ραδιοφωνική συνέντευξη του Πέτρου Κωνσταντίνου στον Realfm 97,8 (19/6), την Αλεξάνδρα Σιαφάκα στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης 91,4, δήλωση του Κώστα Παπαδάκη , 21/6, την τηλεοπτική παρουσία της Δέσποινας Κουτσούμπα, στο Mega, τη συνέντευξη του Βασίλη Τζώτζη στο neaflorina tv (21/6), την παρουσία του Νίκου Ζήκου στο ηπειροςTV1 (22/6), την παρουσία του Γιάννη Σηφακάκη στον ΣΚΑΙ (22/6) και τη συνέντευξη του Νίκου Αδαμόπουλου στο thepressproject (22/6)

Ένα από τα παράδοξα του πολέμου στην Ουκρανία είναι ότι κάποιοι από εμάς ανακάλυψαν την ύπαρξη μιας ενεργής αριστεράς και μιας κριτικής και δημιουργικής σκέψης στην Ουκρανία, την οποία εμείς (συμπεριλαμβανομένου του συντάκτη αυτών των γραμμών) αγνοούσαμε για πάρα πολλά χρόνια. Ανάμεσα στις αποκαλύψεις μας, το Commons, το περιοδικό κοινωνικής κριτικής, είναι σίγουρα ένα από τα πιο σημαντικά και παραγωγικά μέρη για να κατανοήσουμε την κατάσταση στην Ουκρανία - και στον κόσμο. Δημοσιεύει τα άρθρα του στα ουκρανικά, στα αγγλικά και στα ρωσικά. Σήμερα το Commons είναι ένας ιστότοπος αναφοράς για την κριτική σκέψη στην ευρωπαϊκή αριστερά.

Ο Δημήτρης Λιβιεράτος υπήρξε ουσιαστικά ο πρώτος συστηματικός ερευνητής της ιστορίας του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Επίσης όμως, ήταν από τα εφηβικά του χρόνια και μέχρι τον θάνατό του ένας δραστήριος αγωνιστής της επαναστατικής αριστεράς. Η αγωνιστική του δράση είναι γνωστή, ενώ τα βιβλία του έχουν αποτελέσει βασικά εγχειρίδια για την μόρφωση πολλών γενιών αγωνιστών και αγωνιστριών. Μια όμως πτυχή της δράσης του και του συγγραφικού του έργου δεν έχει μάλλον αναδειχτεί όσο θα έπρεπε: η διεθνιστική του δράση και η ενασχόληση με την ιστορία των αντιαποικιακών κινημάτων, κυρίως την επανάσταση της Αλγερίας.

Γράφει ο Λέανδρος Μπόλαρης. Ο Δημήτρης Λιβιεράτος που έφυγε από κοντά μας στις 16 Ιούνη ήταν ένας μεγάλος ιστορικός του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Έπιασε το νήμα από τον Γιάννη Κορδάτο, που το μακρινό 1932 δημοσίευε την πολύτιμη και σήμερα Ιστορία του Ελληνικού Εργατικού Κινήματος, και συνέχισε επάξια να ξεθάβει, να διασώζει τη συλλογική μνήμη των αγώνων της εργατικής τάξης. Όταν το 1976 κυκλοφορούσε για πρώτη φορά ο πρώτος τόμος των «Κοινωνικών Αγώνων στην Ελλάδα», ακόμα και το πρωτοποριακό έργο του Γ. Κορδάτου  ήταν πλέον σχετικά άγνωστο και «θαμμένο».

Σχετικά με την σύνοδο του Φόρουμ στην Μπραζίλια, από τις 29 Ιουνίου έως τις 2 Ιουλίου 2023. Εμείς, οι υπογράφοντες και υπογράφουσες αυτή την επιστολή, που συμμετείχαμε στον αγώνα κατά της δικτατορίας Σομόζα και της θαυμαστής επανάστασης, που ξύπνησε τόσες ελπίδες στον κόσμο- ταυτισμένοι με τα δημοκρατικά ιδανικά και την κοινωνική δικαιοσύνη που επιτεύχθηκε από τη δημοκρατική αριστερά, τους θεσμούς και τις προοδευτικές δυνάμεις, απευθυνόμαστε στα κόμματα και τις οργανώσεις του Φόρουμ του Σάο Πάολο για να καταγγείλουμε το καθεστώς τρομοκρατίας στη Νικαράγουα, το οποίο καθημερινά παραβιάζει όλες τις ατομικές ελευθερίες, εκμηδενίζει τη δημοκρατία και τη δικαιοσύνη και υποβάλλει το λαό σε χειρότερη καταπίεση από αυτή που επέβαλε η προηγούμενη δικτατορία.