Ανακοίνωση της Ταξικής Εργατικής Κίνησης στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ

(Συμμετέχουν αντιπρόσωποι από την Αγωνιστική Ταξική Ενότητα, την Αγωνιστική Ενότητα ΔΕΗ και ανεξάρτητοι συνδικαλιστές)

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Αντιπρόσωποι στο 36ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ

Το 36ο συνέδριο της ΓΣΕΕ που διεξάγεται αυτές τις μέρες στην Ρόδο, τόσο μακριά από τους εργαζόμενους και τους ανέργους, ταιριάζει πλήρως με την πολιτική που εδώ και χρόνια ακολουθούν οι κυρίαρχες δυνάμεις του κυβερνητικού, εργοδοτικού και κομματικού συνδικαλισμού.

Oι μετανάστες ζητούν από τα ανώτερα γραφεία και τους υπεύθυνους να πουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι θέλουμε να ανοίξουν τα σύνορα των Βαλκανίων, δεν είχαμε άλλη επιλογή από το να ξεριζωθούμε, εφόσον μας απειλούσαν μέχρι θανάτου, δεν έχουμε καμιά ελευθερία ούτε ασφάλεια στη χώρα μας και επίσης οι περισσότερες από τις οικογένειές μας πούλησαν οτιδήποτε και δεν μπορούν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Λέον Τρότσκι

Η Κομμούνα μας δείχνει τον ηρωισμό των προλεταριακών μαζών, την ικανότητά τους να ενωθούν σ' ένα όγκο, το πλεονέκτημά τους να θυσιάζονται για καλύτερο μέλλον, αλλά ταυτόχρονα μας δείχνει την ανικανότητα των μαζών να διαλέξουν το δρόμο, την αναποφασιστικότητά τους στην κατεύθυνση του κινήματος, τη μοιραία κλίση τους να σταματούν μετά τις πρώτες επιτυχίες, επιτρέποντας έτσι στον εχθρό να συνέλθει και να ξαναπάρει τη θέση του.

Συμμετέχουμε με το πανό και την ανακοίνωσή μας στη διαδήλωση ενάντια στο ρατσισμό, Σάββατο 19 Μαρτίου, 12 το μεσημέρι, στο Άγαλμα Βενιζέλου (διασταύρωση Αριστοτέλους με Εγνατία). Θέλουμε έναν κόσμο διαφορετικό, χωρίς αποκλεισμούς και απροσπέλαστα σύνορα. Μπερδέψαμε λοιπόν τις ηπείρους και τις χρωματίσαμε στα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Σύνορα ανοιχτά για όλες, όλ* και όλους!

Η παρουσία των προσφύγων στην Ειδομένη άνοιξε ένα τεράστιο πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας για τις διάφορες οργανώσεις, κυβερνητικές και μη, όσο και για ιδιωτικές επιχειρήσεις και πάντα με την ανοχή ως και την εύνοια των ελληνικών αρχών.

Joseph Grim Feinberg

Στις 6 Φεβρουαρίου, η Ευρώπη έγινε μάρτυρας του τι θα μπορούσε να είναι η πιο θρασεία μέχρι σήμερα προσπάθεια κινητοποίησης των μαζών της ηπείρου εναντίον της μετανάστευσης και του Ισλάμ. Ένα διεθνές κίνημα που αναδύεται, ενώνει τους Ευρωπαίους πέρα από τα σύνορα, για να απαιτήσουν την ενίσχυση των εξωτερικών συνόρων της ηπείρου. Το κίνημα ξεπερνά το παλιό εθνικό μίσος, αλλά καθοδηγείται από ένα μίσος που είναι διεθνές. Έχει αρχίσει ακόμα να αρθρώνει μια κριτική εναντίον της λιτότητας και υπεράσπισης της κοινωνικής πρόνοιας, για τους Ευρωπαίους, με την προϋπόθεση ότι οι φτωχοί μη Ευρωπαίοι θα κρατούνται μακριά από την απόλαυση (όλο και πιο πενιχρή) της ευτυχίας και της ευημερίας της ηπείρου. Αυτή δεν ήταν η στάση απέναντι στην λιτότητα και τη δυστυχία της γης που πολλοί από εμάς πριν από ένα χρόνο ήλπιζαν και πίστευαν μάλιστα ότι θα κυριαρχεί στις ειδήσεις.

Προχτές η αστυνομία εισέβαλε στο camp «Better days for Moria» όπου έχουν βρει καταφύγιο 600 μετανάστες και συνέλαβε 18 άτομα, κάποιους ακόμα και μέσα από τις σκηνές που κοιμόντουσαν.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ χαιρετίζει το λαό μας που, σε εναντίωση με τη ρατσιστική πολιτική των κυβερνήσεων της “πολιτισμένης” Ευρώπης, στην τεράστια πλειοψηφία του εκφράζει την αμέριστη αλληλεγγύη του στους πρόσφυγες και μετανάστες, που για να αποφύγουν τον αφανισμό και την εξαθλίωση αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τον τόπο τους. Γυρίζει την πλάτη στην Ευρώπη - φρούριο, στον Ευρωπαϊκό Ιμπεριαλισμό που από τη μια είναι συνυπεύθυνος μαζί με τους Αμερικάνους για τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή, το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία κι από την άλλη με την πρόσφατη απόφαση της συνόδου Κορυφής της ΕΕ, υψώνει φράχτες στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια.

Δελτίο Εργατικής Αντιπληροφόρησης #105 από το μπλoγκ της ΕΣΕ Αθήνας

Η οξυμένη δομική καπιταλιστική κρίση συνεχίζεται για 8^η χρονιά, δείχνοντας τα δόντια της στους εργαζόμενους, αλλά και την βαθιά αποτυχία του συστήματος που βασίζεται στα κέρδη και την εκμετάλλευση. Οι συγκλονιστικές εικόνες των προσφύγων αποτελούν χαρακτηριστική έκφραση του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, των αξιών του και των μεθόδων κυριαρχίας του πάνω στην εργατική τάξη και τους λαούς. Όμως, ο πόλεμος, οι φράχτες, η ιμπεριαλιστική κυριαρχία δεν μπορούν να σβήσουν το πάθος για τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων, ούτε τη συγκλονιστική αλληλεγγύη, που τόσο απλόχερα εκφράζεται.