Η καταστολή που ασκεί η κουβανική κυβέρνηση συμβάλλει μόνο στην εξάπλωση του αντικομμουνισμού στην Κούβα μεταξύ των νέων, αν και, τελικά, αυτό που επιθυμεί περισσότερο η κουβανική κυβέρνηση είναι μια αλλοτριωμένη νεολαία, ώστε να μπορέσει να εφαρμόσει την καπιταλιστική παλινόρθωση χωρίς λαϊκές διαμαρτυρίες. Κάτω η καπιταλιστική παλινόρθωση που καθοδηγείται από την κουβανική γραφειοκρατία! Να κυβερνήσει η εργατική τάξη! 

Η Αβάνα είναι αυτή τη στιγμή μια πόλη σε μεταθανάτια κατάσταση. Χωρίς νέους (οι μισοί έφυγαν από τη χώρα και χάρη σε αυτό η κυβέρνηση έχει δει τις διαδηλώσεις να μειώνονται), με σπίτια τόσο ερειπωμένα που έχουν χάσει κάθε παραδοσιακή γοητεία και με μια σιωπή που σε συνθλίβει κατά τη διάρκεια των διακοπών ρεύματος. Σε αυτό προστίθενται μέσοι μισθοί κάτω των είκοσι δολαρίων και καμία προοπτική βελτίωσης.

  Γι' αυτό χωρίς τον διεθνισμό των επαναστατικών οργανώσεων η κουβανική εργατική τάξη θα έμενε μόνη, στριμωγμένη ανάμεσα στους ιμπεριαλιστικούς γύπες και τους παρασιτικούς γραφειοκράτες, με την χυδαία ιδέα ότι ο σοσιαλισμός σημαίνει καταπίεση να κερδίζει έδαφος. Η αριστερά που θα κοιτάξει αλλού ή, ακόμα χειρότερα, θα συμμαχήσει με την κουβανική γραφειοκρατία, θα ναυαγήσει, όπως συνέβη ήδη με όσους είχαν παρόμοια στάση απέναντι στην ΕΣΣΔ. Ενάντια στον αμερικανικό αποκλεισμό και ενάντια στην φιλο-καπιταλιστική γραφειοκρατία! Για μια Κομμουνιστική Διεθνή! Για μια σοσιαλιστική επανάσταση στην Κούβα! 

Η κυβέρνηση Λεκορνού ν2 είναι μια καθαρά μακρονική κυβέρνηση, αποτελούμενη από τεχνοκράτες, πρώην συμβούλους του Μακρόν, αλλά και άτομα που βρίσκονται υπό έρευνα: η Ρασίντα Ντάτι στο Υπουργείο Πολιτισμού, η οποία σύντομα θα δικαστεί για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας, ο Βενσάν Ζανμπρύν, Υπουργός Στέγασης, ο οποίος κατηγορείται για ευνοιοκρατία σχετικά με την εκχώρηση κατοικιών σε συγγενείς του. Και επίσης ο Νουνιέζ, υπεύθυνος μαζί με τον Καστανέρ για τους πολυάριθμους τραυματίες και τους ανθρώπους που έχασαν την όρασή τους κατά τη διάρκεια του κινήματος των Κίτρινων Γιλέκων· ο Ζεφρέ, πρώην δεξί χέρι του Μπλανκέρ, αρχιτέκτονας πολλών μεταρρυθμίσεων που κατέστρεψαν το εθνικό εκπαιδευτικό…

Αυτό που τον ανάγκασε να προχωρήσει σε αυτή την αναστολή ήταν η πολιτική κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις κινητοποιήσεις από την αρχή του Σεπτεμβρίου. Οι ημέρες «Ας τα μπλοκάρουμε όλα» της 10ης Σεπτεμβρίου και οι διασυνδικαλιστικές απεργίες της 18ης Σεπτεμβρίου και της 2ας Οκτωβρίου δημιούργησαν ένα κοινωνικό κλίμα και μια ισορροπία δυνάμεων που οδήγησαν στην πτώση του Μπαϊρού και επέτρεψαν έτσι αυτή την αναστολή. Ωστόσο, είναι επείγον να επιστρέψουμε στους αγώνες, στους δρόμους, στις απεργίες για να κερδίσουμε τα αιτήματά μας, και πρώτα απ' όλα την πλήρη κατάργηση της μεταρρύθμισης των συντάξεων.