Οι Mαύρες Zωές Aξίζουν [Black Lives Matter - BLM], το κίνημα για τον Μπέρνι Σάντερς, η προεκλογική εκστρατεία με την απίθανη παρουσία του Donald Trump και της πρώτης γυναίκας υποψήφιας ενός μεγάλου κόμματος. Η πολιτική κατάσταση στις ΗΠΑ έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον. Η εφημερίδα του NPA Hebdo L’Anticapitaliste μίλησε με την Joanna Misnik, που παρευρέθηκε στο Θερινό Πανεπιστήμιο του NPA. Η Joanna Misnik είναι ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης Αλληλεγγύη (Solidarity) στις ΗΠΑ και μέλος της Continuations Committee of LeftElect, ενός εθνικού συνασπισμού των ανεξάρτητων πολιτικών εκστρατειών.

Joanna Misnik

Ορισμένες πτυχές της πολιτικής κατάστασης στις ΗΠΑ σήμερα

Μπορείτε να μας εξηγήσετε τη σημασία του κινήματος οι Mαύρες Zωές Aξίζουν;

Μέσα σε λίγα χρόνια, το κίνημα οι Mαύρες Zωές Aξίζουν έχει γίνει μια πολιτική δύναμη στις ΗΠΑ. Το κίνημα που ξεκίνησε με μια πρόσκληση για δράση από τρεις γυναίκες έχει κάνει τον κόσμο να εστιάσει την προσοχή του στη βαρβαρότητα των δολοφονιών Μαύρων ανθρώπων από την αστυνομία. Μια νέα γενιά των νέων Αφροαμερικανών έχει σπρωχτεί σε δράση και οργάνωση. Τώρα, οπουδήποτε στις ΗΠΑ, όπου δολοφονούνται Μαύροι άνθρωποι, το κίνημα BLM μπορεί να οργανώσει μαχητικές διαδηλώσεις, συχνά με δράσεις πολιτικής ανυπακοής. Έχουν επιτευχθεί ορισμένες νίκες, όπως η παραίτηση αρκετών αρχηγών της αστυνομίας σε μεγάλες πόλεις, οι νέοι κανονισμοί για την συμπεριφορά της αστυνομίας, οι υποχρεωτικές κάμερες στο σώμα για τους μπάτσους, η ταχεία και αμερόληπτη έρευνα της αστυνομικής συμπεριφοράς. Το κρίσιμο ζήτημα του ρόλου του συστημικού ρατσισμού έχει έρθει στο προσκήνιο για την αριστερά και τον πληθυσμό της εργατικής τάξης. Το BLM κρατάει αποστάσεις από τις εκλογές και την προεδρική κούρσα και αρνείται να εγκρίνει οποιαδήποτε υποψηφιότητα του λεγόμενου «μικρότερου κακού», όπως της Χίλαρι Κλίντον.

Μια πρόσφατη μελέτη εκτιμά ότι ένας Μαύρος δολοφονείται από την αστυνομία κάθε 28 ώρες. Το κίνημα BLM εμφανίζεται σε μια εποχή όπου η κοινωνική θέση της αφροαμερικανικής κοινότητα έχει αλλάξει δραστικά κάτω από τη νεοφιλελεύθερη επίθεση. Το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των δεκαετιών του '50 και του '60 λειτουργούσαν μέσα σ' ένα κλίμα γενικής ευημερίας και επέκτασης του κράτους κοινωνικής πρόνοιας. Ο Μαύρος πληθυσμός θεωρήθηκε ένας εφεδρικός στρατός εργασίας και το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων επιδίωκε την πλήρη ισότητα και την ένταξη στο αμερικανικό όνειρο. Ο νεοφιλελευθερισμός έχει συρρικνώσει το ρόλο της μαύρης κοινότητας στο εσωτερικό της πόλης, ιδιαίτερα των νέων, σε ένα αναλώσιμο εργατικό δυναμικό αποκλείοντάς το σχεδόν ολοκληρωτικά από την οικονομική δραστηριότητα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις μια μέση οικογένεια μαύρων θα χρειαστεί 228 χρόνια για να συσσωρεύει τον πλούτο που η μέση λευκή οικογένεια έχει σήμερα.

Η απάντηση της άρχουσας τάξης είναι η στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας ως δύναμης κατοχής στις Μαύρες γειτονιές, η μετατροπή του σχολείου σε προθάλαμο φυλακής καθώς ένας στους τρεις μαύρους άνδρες θα βρεθεί στη φυλακή κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όταν ο Ομπάμα ανέλαβε τα καθήκοντά του, οι δαπάνες για την τοπική αστυνομία ήταν περίπου 30 εκατομμύρια δολάρια. Σε λίγα χρόνια, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δαπανά 787 εκατομμύρια δολάρια επιδοτώντας τις τοπικές αστυνομικές δυνάμεις να εφοδιάζονται με βαρύ στρατιωτικό εξοπλισμό, όπως θωρακισμένα φορτηγά, εκτοξευτές χειροβομβίδων, εξοπλισμό για ταραχές, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, κλπ

Αυτό είναι το φοβερό σύστημα εναντίον του οποίου αγωνίζεται το κίνημα οι Μαύρες Ζωές Αξίζουν. Μέσα στο BLM υπάρχει η εξής συζήτηση: απαιτούμε την κατάργηση της αστυνομίας ή μήπως ζητάμε κοινοτικό έλεγχο της αστυνομίας, πολιτικά συμβούλια επανεξέτασης, κλπ; Μετά από ένα χρόνο δουλειάς, περίπου 40 οργανώσεις κάτω από την ομπρέλα του Κινήματος για τις Μαύρες Ζωές έχουν εκδώσει μια πολιτική πλατφόρμα που πηγαίνει πέρα από την αυθόρμητη κατακραυγή εναντίον κάθε αστυνομικής δολοφονίας. Με τίτλο «Ένα όραμα για την Μαύρη Ζωή», το πρόγραμμα θέτει διεκδικήσεις για όλες τις πτυχές της Μαύρης καταπίεσης και της Μαύρης οικονομικής υποβάθμισης. Είναι ένα τεράστιο βήμα για τη δημιουργία ενός νέου Μαύρου απελευθερωτικού κινήματος στις ΗΠΑ.¹

Πώς αξιολογείτε τον αντίκτυπο της υποψηφιότητας Τραμπ για το Ρεπουμπλικανικό κόμμα;

Η νίκη του Ντόναλτ Τραμπ στις προκριματικές των Ρεπουμπλικάνων είναι το προϊόν αλλαγής χρόνων στις βασικές εκλογικές περιφέρειες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Αρχίζοντας με την προεδρία του Τζορτζ Μπους Τζούνιορ, τα κύματα των φονταμενταλιστών Ευαγγελικών προτεσταντικών σεκτών εισέβαλαν τους Ρεπουμπλικάνους για να εξασφαλίσουν ένα ορμητήριο ενάντια στην αθεΐα της σημερινής κυβέρνησης. Μετά την κρίση του 2008, ενώθηκαν με το Κόμμα του Τσαγιού [Tea Party], ένα μαζικό κίνημα με πάνω από 1.000 τμήματα λευκών αντιδραστικών από την εργατική και τη μεσαία τάξη που παραμένουν προσκολλημένοι στη θρησκεία, καθώς και στην αντίθεση στις φιλελεύθερες ιδέες των Δημοκρατικών, όπως το δικαίωμα στην έκτρωση, το δικαίωμα της μετανάστευσης, τα κυβερνητικά προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας. Μέχρι το 2010, είχαν εκλεγεί 87 νέα μέλη Ρεπουμπλικάνων στο Κογκρέσο που προέρχονταν από το Tea Party, προκαλώντας παράλυση στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι Ρεπουμπλικάνοι αυτού του φονταμενταλιστικού τύπου έχουν κερδίσει κυβερνεία και πλειοψηφίες στα νομοθετικά σώματα 24 πολιτειών. Αυτό έχει οδηγήσει σε σημαντικούς περιορισμούς σχετικά με τα δικαιώματα των εκτρώσεων, σε ανάκληση του δικαίωμα δημιουργίας συνδικάτου, στην έλλειψη προστασίας των δικαιωμάτων ψήφου σε αυτές τις πολιτείες. Ο υποψήφιος αντιπρόεδρος του Τραμπ, ο Κυβερνήτης Πένες της Ιντιάνα, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του θριάμβου της δεξιάς πτέρυγας των Ρεπουμπλικάνων σε πολιτειακές κυβερνήσεις. Μεταξύ άλλων, ο Πένες πιστεύει ότι τα προφυλακτικά είναι «πάρα πολύ μοντέρνα» και θα πρέπει να είναι παράνομα.

Στην πραγματικότητα, η συντριπτική πλειοψηφία των 17 υποψηφίων για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων είχαν ακροδεξιές πεποιθήσεις. Ο Τραμπ ξεχώρισε ως αντάρτης, διαφορετικός από τους επαγγελματίες πολιτικούς. Το πιο σημαντικό, κατήγγειλε την NAFTA και υποσχέθηκε να θέσει τέρμα στις εμπορικές συμφωνίες, όπως η αναμενόμενη TPP και να φέρει τις «δουλειές μας» πίσω στις ΗΠΑ. Πολλοί λευκοί παρασύρθηκαν από την κραυγή του ότι θα «κάνει την Αμερική μεγάλη και πάλι», εν μέρει διακόπτοντας τη μετανάστευση από το Μεξικό, τη μετανάστευση των μουσουλμάνων και από παντού.

Η νίκη του Τραμπ στις προκριματικές χώρισε στα δύο το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Οι παραδοσιακοί Ρεπουμπλικάνοι, όπως τα μέλη της οικογένειας Μπους, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο Ρεπουμπλικανικό συνέδριο ή στην καμπάνια για τον Τραμπ. Τα χρήματα και οι στηρίξεις άρχισαν να κατευθύνονται προς την Χίλαρι Κλίντον και τους Δημοκρατικούς. Ύστερα από όλα αυτά, η υποστήριξη της Χίλαρι στην πολεμική μηχανή, στις μεγάλες επιχειρήσεις και στις μεγάλες τράπεζες, την κάνει να είναι κάτι καλό, όπως είναι κάθε Ρεπουμπλικάνος. Στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού, ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν διαφορές μεταξύ φιλελεύθερων και συντηρητικών γίνεται όλο και πιο ανούσιος.

Όμως είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα η νίκη στις προκριματικές των Ρεπουμπλικάνων και ο θρίαμβος στις εθνικές εκλογές. Καθώς ο ίδιος παραπατάει από τη μία προβληματική δήλωση-απολογία στην άλλη, χωρίς την πλήρη υποστήριξη του κόμματός του, ο Τραμπ χάνει αυτές τις εκλογές. Μένει να δούμε αν το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα μπορέσει να βρεθεί και πάλι μαζί ή αν οι ΗΠΑ θα έχουν επιτέλους ένα τρίτο πολιτικό κόμμα. Δυστυχώς, αυτό το κόμμα θα είναι το προϊόν ενός συσχετισμού δυνάμεων που ευνοεί την ακροδεξιά πτέρυγα και όχι την εργατική τάξη για μια δικιά της ανεξάρτητη πολιτική.

Τι αντιπροσωπεύει εκστρατεία της Χίλαρι Κλίντον;

Απανωτές δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι ψηφοφόροι στις ΗΠΑ έχουν απέναντί τους δύο υποψηφίους για την προεδρία, στους οποίους δεν έχουν καμία πραγματική εμπιστοσύνη. Η Χίλαρι έχει μια πολύ πλατιά φήμη ότι δεν λέει την αλήθεια και επιδιώκει να χρησιμοποιήσει τις θέσεις της για να πλουτίσει η ίδια και η οικογένειά της. Ακόμα και αφού εξασφάλισε το χρίσμα, οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες και οι δημοσιογράφοι-ερευνητές συνεχίζουν να προσπαθούν να ξεθάψουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Ίδρυμα Κλίντον. Τι πήραν για τη γενναιοδωρία τους από τη Γραμματέα του Κράτους Κλίντον ή από τον σύζυγό της τον πρώην Πρόεδρο αυτοί που ήταν δωρητές σε αυτό το υποτιθέμενο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα Ίδρυμα; Αυτή η ιστορία, μαζί με την ιδιωτική πανωλεθρία με τα e-mail, πρόκειται να γραφτεί ολόκληρη πολύ αργότερα αφότου η Χίλαρι δεν θα είναι πλέον πρόεδρος. Η άρχουσα τάξη καλύπτει με την προστασία της την Χίλαρι Κλίντον για να εξασφαλίσει την εκλογή της. Σε τελική ανάλυση αυτή είναι η ανταμοιβή για τις πιστές υπηρεσίες της σε αυτή την τάξη.

Ο νεοφιλελευθερισμός χρονολογείται από τη σημαντική κατάρρευση των περιθωρίων κέρδους των ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ο Πρόεδρος Ρόναλντ Ρίγκαν θεωρείται ο ηγέτης ο οποίος, μαζί με την Μάργκαρετ Θάτσερ, δημιούργησαν την πολιτική κατάσταση στην οποία συστάθηκε η ανεμπόδιστη κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς σε βάρος των προδιαγραφών της ζωής και των θεσμών της εργατικής τάξης. Ωστόσο, ο Δημοκρατικός Μπιλ Κλίντον, με την Χίλαρι Κλίντον στο πλευρό του ως στενή σύμβουλό του και κάτι περισσότερο από ό,τι είναι μια παραδοσιακή πρώτη κυρία, έκανε τα ίδια ή και περισσότερα ρυθμίζοντας την κατεύθυνση της διακυβέρνησης του κράτους σε ένα νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Η δυναστεία Κλίντον στηρίζεται στην κληρονομιά του «Τρίτου Δρόμου», μια σύγχυση των φιλελεύθερων γραμμών του Δημοκρατικού Κόμματος υπέρ μιας συναίνεσης μεταξύ των δύο κομμάτων για λογαριασμό των εταιριών της Αμερικής. Ο Μπιλ Κλίντον παρουσίασε τον εαυτό του ως τον Αϊζενχάουερ των Δημοκρατών, παραβλέποντας πιθανόν την αντίθεση του Αϊζενχάουερ στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα.

Επί προεδρίας Κλίντον καταργήθηκε ο νόμος Γκλας-Στήγκαλ², κανονισμοί για τις τράπεζες, η κατάργηση των οποίων, συνέβαλε στην κατάρρευση του 2008. Οι Κλίντον αντιτάχθηκαν στους γάμους των ομοφυλοφίλων και βοήθησαν να περάσει ο «Νόμος Προστασίας του Γάμου». Ο Μπιλ Κλίντον κατάργησε την «κοινωνική πρόνοια, όπως την ξέραμε», ρίχνοντας εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά στην απόλυτη φτώχεια. Υπερασπίστηκαν τη θανατική ποινή και τη νομοθεσία σχετικά με την εγκληματικότητα που άρχισε να γεμίζει το σωφρονιστικό σύστημα με χιλιάδες Μαύρους και σκουρόχρωμους άνδρες οι οποίοι εκτίουν απίθανα μεγάλες ποινές για σχετικά μικρα εγκλήματα. Όπως συμβούλευσε η Χίλαρι, ήταν «αρπακτικά που πρέπει να τα πειθαρχήσουν». Οι Κλίντον απέτυχαν να βοηθήσουν 40 εκατομμύρια Αμερικανούς χωρίς ασφάλιση υγείας, φτιάχνοντας ένα σχέδιο που ήταν επικερδές για τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και άχρηστο σε όσους ήταν εγγεγραμμένοι. Ωστόσο, η κερδοσκοπική φούσκα έφερε κάποια ευημερία για ένα χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της διοίκησής τους, ο Μπιλ έπαιζε το σαξόφωνο και ήταν ένας ωραίος τύπος και η σύζυγός του ήταν εξαιρετικά έξυπνη και ταλαντούχα.

Κατά κάποιο τρόπο, το τιμ των Κλίντον κάλυπτε την κακοήθη φύση του τρόπου με τον οποίο κυβερνούσαν για ποιων τα συμφέροντα. Θα είναι πολύ πιο δύσκολο να το κάνει και αυτή τη φορά στην εποχή της λιτότητας, με μια νέα ριζοσπαστικοποίηση εκεί έξω και έτοιμη να χτυπήσει. Η Χίλαρι Κλίντον είναι πολεμοκάπηλη και οπαδός του «δικαιώματος» των ΗΠΑ να αλλάζουν καθεστώτα, προκειμένου να προστατευθούν τα συμφέροντα «μας». Η ανατροπή απ' αυτήν της εκλεγμένης κυβέρνησης της Ονδούρας έχει στιγματιστεί με τη δολοφονία της ακτιβίστριας για τα ανθρώπινα δικαιώματα Bertha Carceras³. Έχει συγκεντρώσει στο στρατόπεδό της γι' αυτές τις εκλογές τους μεγάλους υποστηρικτές της ισχύος των ΗΠΑ και από τα δύο κόμματα, με πρώτο όνομα τον Χένρυ Κίσινγκερ. Όλοι από τα κινήματα στα αριστερά που παρουσίασε κατά τη διάρκεια των προκριματικών, προκειμένου να προσαρμοστεί στην επιτυχία του Μπέρνι Σάντερς είναι ήδη διαβρωμένοι. Η πλατφόρμα του Δημοκρατικού Κόμματος είναι μόνο ένα κομμάτι χαρτί, δεν είναι μια υπόσχεση. Κανείς απ' όσους την είδαν δεν μπορεί να ξεχάσει την απάντηση της Χίλαρι σε ερώτηση κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής συνέντευξης για την εισβολή στη Λιβύη και τον Καντάφι. Λοιπόν, είπε ο δημοσιογράφος με ένα δυσοίωνο γέλιο, ήρθαμε, είδαμε κι αυτός πέθανε.

Υπάρχουν κάποιες κορυφαίες φεμινίστριες που υποστηρίζουν τη στήριξη της Χίλαρι Κλίντον, επειδή είναι γυναίκα. Τι πιστεύετε γι' αυτό;

Η Χίλαρι Κλίντον δεν είναι το μικρότερο κακό, αλλά μόνο ένα από τα κακά, το οποίο τυχαίνει να είναι γυναίκα.

Για την αριστερά σε όλο τον κόσμο το κίνημα για τον Μπέρνι Σάντερς ήταν μια εκπληκτική εξέλιξη. Τι γίνεται στις ΗΠΑ;

Κανείς στην επαναστατική αριστερά δεν προέβλεψε το κίνημα για τον Μπέρνι Σάντερς, ούτε ο ίδιος ο Σάντερς. Μοιάζει πολύ με το προηγούμενο κίνημα Occupy, αυτή τη μαζική έξαρση που απλά εμφανίστηκε και στη συνέχεια σάρωσε τη χώρα. Σε τελική ανάλυση, η εκστρατεία του Σάντερς έκανε το αδύνατο, μαζεύοντας πάνω από 225 εκατομμύρια από μικρές συνεισφορές 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, πήρε το 43% των ψήφων - πάνω από 14 εκατομμύρια - κερδίζοντας στις προκριματικές σε 23 πολιτελιες, και προσέλκυσε πάνω από 2 εκατομμύρια ανθρώπους σε γιγαντιαία συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Η εκστρατεία του Σάντερς απέδειξε ότι ήταν δυνατό να τεθεί υποψηφιότητα για την προεδρεία, χωρίς την οικονομική στήριξη των μεγάλων εταιρειών και των σούπερ-PACs τους, ότι μια μαζική ανταρσία θα μπορούσε να απορρίψει την επιρροή της χρηματοδότησης των εταιρειών.⁴ Αυτό που αποκαλύφθηκε είναι ότι οι πολιτικοί, όπως η Χίλαρι Κλίντον ήταν εξαρτημένοι από τα μεγάλα χρηματικά ποσά της Wall Street και ότι οι εταιρείες και οι τράπεζες ελέγχουν την κυβέρνησή μας.

Το ανεξίτηλο μάθημα του κινήματος Occupy - ότι υπάρχει ένα 99% απέναντι στο 1% - πήρε τη μορφή λεγεώνων νέων αποφασισμένων να αποσπάσουν τον έλεγχο της κοινωνίας από τους πλούσιους εκλέγοντας τον Μπέρνι Σάντερς. Καθοδηγήθηκαν στον αγώνα τους από τον σοσιαλιστή Σάντερς. Ακόμη και πριν από την εκστρατεία του Σάντερς, πολλές δημοσκοπήσεις αποκάλυψαν ότι μια μεγάλη μειοψηφία της αμερικανικής νεολαίας προτιμά τον σοσιαλισμό από τον καπιταλισμό. Ο σοσιαλισμός του Σάντερς ήταν η κλασική μεταπολεμική σοσιαλδημοκρατία, το αναδιανεμητικό κράτος πρόνοιας. Έφερνε το παράδειγμα της Βόρειας Ευρώπης και του New Deal του Φράγκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ, κάνοντας εκστρατεία για την υγειονομική περίθαλψη για όλους, για δωρεάν κολλεγιακή εκπαίδευση, για 15 δολάρια την ώρα κατώτατο μισθό, άδειες μετ' αποδοχών για τους γονείς, προγράμματα θέσεων εργασίας μέσω ανοικοδόμησης των υποδομών και αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, κάνοντας τις επιχειρήσεις να πληρώσουν ένα δίκαιο μερίδιο φόρων και θέτοντας τέρμα στον έλεγχο της κυβέρνησης από τις εταιρείες. Ο Σάντερς τόνιζε ότι κανένας πρόεδρος δεν θα μπορούσε να επιτύχει μόνος του αυτούς τους στόχους· ο λαός θα έπρεπε να συνεχίσει να κινητοποιείται πολιτικά μέσα από μαζικά κινήματα για να πετύχει αυτά που επιδιώκει. Τόνιζε το παράδειγμα των κοινωνικών κινημάτων, όπως το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα και οι απελευθερωτικοί αγώνες των γυναικών.

Ο Σάντερς ήταν ο μοναδικός ανεξάρτητος στο Κογκρέσο για δεκαετίες. Όταν ανακοίνωσε την εκστρατεία του ως Δημοκρατικός, ο ίδιος δεσμεύτηκε να στηρίξει όποιον κέρδιζε στις προκριματικές. Καθώς η εκστρατεία του αποκτούσε ορμητικότητα, οι υποστηρικτές του, απ' τους οποίους πολλοί ήταν ενεργοί στην πολιτική, για πρώτη φορά, άρχισαν να πιστεύουν ότι Σάντερς δεν θα εγκαταλείψει «την επανάσταση» για να δώσει την έγκρισή του στη Χίλαρι. Ήταν μια συγκλονιστική απογοήτευση για τους 1.900 συνέδρους του Σάντερς στο συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος, όταν ο Σάντερς σηκώθηκε να εγκρίνει τη Χίλαρι δια βοής και να τιμήσει τη «συμφωνία» του με το Κόμμα. Οι πιο νέοι υποστηρικτές του Σάντερς δεν είχαν κανένα ενδιαφέρον για τη μεταρρύθμιση των Δημοκρατικών από το εσωτερικό ή για να γίνουν μια αριστερή κοινοβουλευτική ομάδα μέσα σε αυτό το κόμμα. Μετά τις προκριματικές ειδικότερα, είχαν δει τα βρώμικα κόλπα και πώς το Κόμμα είχε στήσει τις εκλογές εναντίον του Σάντερς. Εκατοντάδες σύνεδροι αποχώρησαν από το συνέδριο με αηδία. Πολλοί θα δώσουν την ψήφο και την ενεργητικότητα τους στην Jill Stein, την υποψήφια πρόεδρο του Πράσινου Κόμματος. Υπάρχει ένα σημαντικό κίνημα που λέει Jill Not Hill.

Πώς θα εξελιχθεί η εξέγερση για τον Μπέρνι; Θα συνεχίσει με κάποια μορφή ή θα εξαφανιστεί ως οργανωμένη δύναμη, αφήνοντας μεμονωμένους ακτιβιστές να βρουν τα δικά τους προγράμματα και οργανώσεις; Ο Σάντερς προσφέρει κάτι που ονομάζεται η «Επανάσταση μας», μια οργάνωση και πηγή χρηματοδότησης για προοδευτικούς υποψήφιους του Δημοκρατικού Κόμματος σε όλη τη χώρα, που αν εκλεγούν, θα αλλάξουν την ισορροπία δυνάμεων στο Κογκρέσο. Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις, η «Επανάσταση μας» δεν μπορεί να αποκτήσει δυναμική. Η οργάνωσή μου, η Solidarity, και άλλοι στην επαναστατική αριστερά αντιπροτείνουμε την ιδέα της οικοδόμησης συμμαχιών για την υποστήριξη υποψηφίων σε τοπικό επίπεδο ανεξάρτητων από τα δύο κόμματα. Επιδιώκουμε να γίνει η δυναμική του κινήματος για τον Σάντερς το ξεκίνημα μιας προσπάθειας ρήξης με τους Δημοκρατικούς και οικοδόμησης της πολιτικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης. Αυτή η προσπάθεια περιλαμβάνει, αλλά χωρίς να περιορίζεται σε αυτό, το Κόμμα των Πρασίνων.

Η ριζοσπαστικοποίηση που εμφανίστηκε γύρω από την εκστρατεία του Σάντερς αποτελεί μια αναγέννηση των επαναστατικών ιδεών στις ΗΠΑ μαζί με μια αποφασιστικότητα να αγωνιστούμε για αυτές. Είναι ένα ευπρόσδεκτο και ελπιδοφόρο σημάδι. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, δυστυχώς, η οργανωμένη επαναστατική αριστερά του 20ο αιώνα είναι πάρα πολύ μικρή και με μικρή κοινωνική βαρύτητα για να μπορεί να διαμορφώσει έναν πόλο, ένα ιδεολογικό σημείο αναφοράς για αυτή τη νέα έκρηξη. Αυτό επίσης περιορίζει τη δυνατότητα να διατηρηθεί η ορμή του κινήματος για τον Σάντερς και να αναπτυχθεί. Υπάρχει πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει.

Μετάφραση: e la libertà

«Some aspects of US politics today», International Viewpoint, 28 Αυγούστου 2016. «La radicalisation autour de la campagne de Sanders est une renaissance des idées rebelles aux USA, de la volonté de se battre», Hebdo L’Anticapitaliste, τεύχος 348, 30 Αυγούστου 2016, NPA, 5 Σεπτεμβρίου 2016.

Σημειώσεις